کینو، بلندترین کوه خوزستان: راهنمای صعود قله و نکات

کوه کینو با ارتفاع 3701(در برخی منابع تا 3750 متر نیز اشاره شده است) متر از سطح دریا، یکی از قلل مرتفع رشته کوه زاگرس است که در میان استان‌های خوزستان و چهارمحال و بختیاری واقع شده است. این قله به دلیل زیبایی‌های طبیعی، یخچال‌های دائمی، چشمه‌های خروشان و تنوع گیاهی و جانوری، به عنوان یکی از مقاصد محبوب کوهنوردان و طبیعت‌گردان شناخته می‌شود. قله کینو به عنوان بلندترین قله خوزستان شناخته می شود و از این روی در بین قلل سیمرغ قرار دارد.

معنای نام کینو

کینو در زبان محلی به معنای “نشستن برف نو بر روی برف کهنه” است. این نام به طور دقیق، انباشت و تراکم برف در طول سال‌های متمادی در این منطقه را توصیف می‌کند.

ویژگی‌های منحصر به فرد

• قلل متعدد: کوه کینو مجموعه‌ای از قلل مرتفع است که هر کدام زیبایی خاص خود را دارند.
• برفچال‌های زیبا: دره‌های این کوه مملو از برفچال‌های دائمی و فصلی است که چشم‌اندازی حیرت‌انگیز را خلق می‌کنند.
• چال گرگ کش: این چال معروف، به دلیل وجود دریاچه‌ای کوچک و زیبا در آن، به یکی از جاذبه‌های دیدنی این کوه تبدیل شده است.
• قله بُرد مُه: بلندترین قله این کوهستان، به دلیل انعکاس نور ماه در شب‌های مهتابی، به این نام مشهور شده است.
• تنوع زیستی: علفزارها، مراتع، چشمه‌ها و غارهای یخی، تنوع زیستی قابل توجهی را در این منطقه به وجود آورده‌اند.
• هوای سرد: وجود یخچال‌های دائمی، حتی در فصل تابستان نیز هوای این کوه را سرد نگه می‌دارد.

موقعیت

کینو در شمال غربی استان چهارمحال و بختیاری و شمال شرق استان خوزستان قرار دارد. برای دسترسی به این قله، باید به منطقه بازفت در استان چهارمحال و بختیاری سفر کرد. پس از عبور از شهر چمن گلی و ادامه مسیر به سمت جاده مسجد سلیمان، در حدود 130 کیلومتری شمال این شهر، جاده فرعی روستای لبد را مشاهده خواهید کرد. با طی حدود 8 کیلومتر در این جاده فرعی، به گردنه‌ای با یک دکل مخابراتی بزرگ خواهید رسید که نقطه شروع صعود به قله کینو است.

موقعیت خاص کوه کینو، نقشی اساسی در ایجاد و استحکام دوستی و رفاقت بین عشایر دامدار لر زبان از استان‌های مختلف ایفا می‌کند. عشایر بازفت از چهارمحال و بختیاری، ازنا از استان لرستان و اندیکا و لالی از استان خوزستان در سایه این کوه با یکدیگر تعامل و همکاری دارند.

مسیرهای صعود قله کینو:

انتخاب مسیر مناسب برای صعود به قله کینو به عوامل مختلفی مانند تجربه کوهنوردی، زمان صعود، شرایط آب و هوایی و ترجیحات شخصی شما بستگی دارد.

مسیر شرقی:

• شروع: گردنه تاراز یا روستای لبد (مسیر رایج)
• ویژگی‌ها:
  • مسیر نسبتاً آسان و مناسب برای افراد مبتدی
  • دارای چشمه‌های آب در طول مسیر
  • امکان دسترسی به پناهگاه در صورت نیاز
  • طول مسیر: حدود 15 کیلومتر
  • مدت زمان صعود: 8 تا 10 ساعت
  • نکات:
    • در فصل‌های پربارش، احتمال سیلابی شدن مسیر وجود دارد.
    • در صورت کمبود زمان، صعود از روستای لبد به دلیل کوتاه‌تر بودن مسیر، مناسب‌تر است.

مسیر جنوبی:

• شروع: تنگه آب سرده
• ویژگی‌ها:
  • مسیر صعب‌العبور و مناسب برای افراد باتجربه
  • دارای شیب‌های تند و طولانی
  • کمبود آب در طول مسیر
  • طول مسیر: حدود 20 کیلومتر
  • مدت زمان صعود: 12 تا 14 ساعت
  • نکات:
    • صعود از این مسیر به دلیل کمبود آب و سختی مسیر، به افراد باتجربه و مجهز توصیه می‌شود.
    • در فصل زمستان، صعود از این مسیر به دلیل وجود یخ و برف، خطرناک است.

مسیر شمال غربی:

• شروع: روستای احمدفداله از مسیر راه عشایری
• ویژگی‌ها:
  • مسیر طولانی و طاقت‌فرسا
  • دارای مناظر زیبا و بکر
  • نیاز به عبور از رودخانه
  • طول مسیر: حدود 25 کیلومتر
  • مدت زمان صعود: 14 تا 16 ساعت
  • نکات:
    • صعود از این مسیر به دلیل طولانی بودن و نیاز به عبور از رودخانه، به افراد باتجربه و با آمادگی جسمانی بالا توصیه می‌شود.
    • در فصل‌های پرآب، عبور از رودخانه ممکن است خطرناک باشد.

مسیر شمالی:

• شروع: روستای لیروک
• ویژگی‌ها:
  • مسیر کم‌تردد و ناشناخته
  • نیاز به مهارت‌های فنی و تجهیزات مناسب
  • دارای یخچال‌های دائمی
  • طول مسیر: حدود 20 کیلومتر
  • مدت زمان صعود: 12 تا 14 ساعت
  • نکات:
    • صعود از این مسیر به دلیل وجود یخچال‌های دائمی و نیاز به مهارت‌های فنی، فقط به افراد باتجربه و مجهز

راهنمای صعود به مسیر شرقی

در ادامه به بررسی کلی مسیر شرقی که رایج ترین راه برای صعود کینو است می پردازیم.

دسترسی به نقطه شروع:

• سفر به استان چهارمحال و بختیاری
• ورود به منطقه بازفت
• عبور از شهر چمن گلی
• ادامه مسیر به سمت جاده مسجد سلیمان
• طی حدود 130 کیلومتر به سمت شمال
• ورود به جاده فرعی روستای لبد
• طی حدود 8 کیلومتر در جاده فرعی لبد
• رسیدن به گردنه‌ای با یک دکل بزرگ مخابراتی (ارتفاع 2240 متر)

شرح مسیر صعود:

1. از دکل مخابراتی تا گوسفندسرای دوم:

• صعود از شیب تند 200 متری تا بالای تپه‌ای: این شیب با شیب 30 درجه آغاز می‌شود و به تدریج تا 45 درجه افزایش می‌یابد. عبور از این شیب نیازمند آمادگی جسمانی مناسب و استفاده از دست‌کشی و باتوم کوهنوردی است.
• کاهش ارتفاع 200 متری از سمت راست (غرب): در این قسمت، مسیر به صورت تراورس و با شیب ملایم‌تر ادامه پیدا می‌کند. عبور از این مسیر احتیاط و دقت بیشتری را طلب می‌کند، زیرا احتمال لغزش و سقوط وجود دارد.
• رسیدن به منطقه کفی گوسفندسرا: در این منطقه، امکان استراحت و تجدید قوا وجود دارد.
• ادامه مسیر پاکوب اصلی: مسیر پاکوب از کنار گوسفندسرا عبور می‌کند و به سمت ارتفاعات ادامه پیدا می‌کند.
• صعود از شیب‌های تند تا ارتفاع 3000 متر: این شیب‌ها با شیب 30 تا 40 درجه ادامه پیدا می‌کنند و عبور از آنها نیازمند صبر و حوصله و گام‌های کوتاه و پیوسته است.
• عبور از منطقه شن اسکی: در این منطقه، احتمال بهمن وجود دارد، عبور از آن باید با احتیاط و در صورت عدم وجود خطر بهمن انجام شود.
• رسیدن به گوسفندسرای دوم: در این منطقه، امکان استراحت و شب‌مانی وجود دارد.

2. عبور از برفچال‌ها:

• عبور از کنار برفچال‌های متعدد تا حد امکان: عبور از برفچال‌ها خطرناک است و باید با احتیاط و با استفاده از تجهیزات مناسب انجام شود.
• صعود از برفچال بلند با شیب 30 درجه در قسمت آخر: عبور از این برفچال نیازمند مهارت‌های فنی و تجهیزات مناسب کوهنوردی زمستانی است.

3. میدان کوهستانی و قله:

• مشاهده قله اصلی در روبرو و انتهای دره کم‌شیب: قله کینو به شکل هرمی و با شیب 30 تا 40 درجه در این قسمت قابل مشاهده است.
• صعود از یال سمت راست (غربی) با فراز و نشیب ملایم: این یال با شیب 20 تا 30 درجه ادامه پیدا می‌کند و عبور از آن آسان‌تر از سایر یال‌ها است.
• صعود بر روی خط الراس: خط الراس قله کینو با شیب 10 تا 20 درجه ادامه پیدا می‌کند و عبور از آن مناظر زیبایی را به نمایش می‌گذارد.
• صعود چند قله با ارتفاع 3600 و 3650 متر: عبور از این قلل نیازمند صعود و فرودهای متعدد است و می‌تواند خسته‌کننده باشد.
• عبور از بالای دریاچه تلخ آب: این دریاچه در ارتفاع 3500 متری واقع شده است و عبور از آن احتیاط و دقت بیشتری را طلب می‌کند.
• صعود نهایی به قله کینو (حدود 6 ساعت بعد از شروع صعود)

فرود:

• انتخاب یال سمت شرق برای فرود: این یال با شیب 20 تا 30 درجه ادامه پیدا می‌کند و عبور از آن آسان‌تر از یال صعود است.
• انحراف به سمت غرب در بالای شیب برفچال‌های پایین‌تر

نکات مهم صعود به قله کینو:

مسیر دسترسی:

• جاده مسجد سلیمان به بازفت و شهرکرد
• سه راهی سد لیروک (دارای تابلو)
• دکل مخابرات (آغاز حرکت)

نکات فنی:

• عدم وجود جانپناه در مسیر
• وجود ارتفاعات پوشیده از برف و یخچال در طول سال
• بارندگی و بارش برف از اواسط پاییز
• بهترین زمان صعود: خرداد تا فصل تابستان

تجهیزات:

• پوشاک گرم
• تجهیزات مناسب کوهنوردی
• فایل جی.پی.اس مسیر
• آب آشامیدنی کافی (حداقل 2 لیتر برای صعود یکروزه)

نکات ایمنی:

• حضور مسئول فنی و امدادگر الزامی است.
• بدون جی.پی.اس، پیدا کردن قله دشوار است.
• طول مسیر پیمایش از پای کار تا قله حدود 8 کیلومتر است.
• صعود به صورت 2 روزه توصیه می‌شود.
• آنتن دهی تلفن همراه محدود است.
• نزدیکترین مرکز درمانی: خانه بهداشت روستای لبد و امداد نجات کوهستان جاده تاراز

چشمه و کمپ:

• مسیر فاقد چشمه است. آب را از برفچال‌ها تهیه کنید.
• بهترین محل برای کمپینگ: کنار دکل مخابراتی
• امکان چادر زدن در گوسفندسراها در بین مسیر

شیب و پاکوب:

• دو سوم ابتدایی مسیر شیب تند دارد.
• قسمت نهایی دارای شیب کم است.
• مسیر از 3000 متر به بالا فاقد پاکوب است.
• سنگچین‌ها در مسیر راهنمای صعود هستند.

راهنمایی:

• استفاده از راهنمای محلی و ترک جی.پی.اس توصیه می‌شود.
• عدم آشنایی با مسیر می‌تواند خطرناک باشد.

نکات تکمیلی:

• در صورت نیاز به اقامت شبانه، چادر و لوازم جانبی به همراه داشته باشید.
• به هشدارهای هواشناسی توجه کنید و در صورت نامساعد بودن شرایط، از صعود خودداری کنید.
• از عبور از مسیرهای صعب العبور و خطرناک خودداری کنید.
• به حفظ محیط زیست و پاکیزگی مسیر توجه داشته باشید.

امیدواریم صعودی خاطره‌انگیز و لذت‌بخش به قله کینو داشته باشید!

پوشش گیاهی منطقه کینو

منطقه کینو به دلیل تنوع اقلیمی و توپوگرافی، از پوشش گیاهی غنی و متنوعی برخوردار است. در این منطقه می‌توان انواع مختلفی از درختان، درختچه‌ها، گیاهان دارویی و علوفه‌ای را یافت.

درختان:

• بلوط: رایج‌ترین درخت در منطقه کینو است که در ارتفاعات بالاتر به طور انبوه یافت می‌شود.
• ارژن: درختی با برگ‌های پهن و سایه‌دار که در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری منطقه کینو می‌روید.
• کیکم: درختی با چوب سخت و مقاوم که در مناطق کوهستانی و صخره‌ای یافت می‌شود.
• شن بلالیم: درختی با برگ‌های سوزنی و میوه‌های کوچک که در مناطق خشک و نیمه‌خشک منطقه کینو می‌روید.
• الف: درختی با برگ‌های پهن و سایه‌دار که در مناطق مرطوب و معتدل منطقه کینو می‌روید.
• گلخونگ: درختی با برگ‌های پهن و گل‌های خوشه‌ای که در مناطق کوهستانی و جنگلی یافت می‌شود.
• بنه: درختی با برگ‌های پهن و میوه‌های خوراکی که در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری منطقه کینو می‌روید.
• ستن: درختی با چوب سخت و مقاوم که در مناطق کوهستانی و صخره‌ای یافت می‌شود.
• دره: درختی با برگ‌های پهن و سایه‌دار که در مناطق مرطوب و معتدل منطقه کینو می‌روید.
• بید وحشی: درختی با برگ‌های باریک و ریشه‌های قوی که در کنار رودخانه‌ها و جویبارها می‌روید.
• گردو: درختی با برگ‌های پهن و میوه‌های خوراکی که در مناطق کوهستانی و معتدل منطقه کینو می‌روید.
• انجیر: درختی با برگ‌های پهن و میوه‌های خوراکی که در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری منطقه کینو می‌روید.
• عناب: درختی با برگ‌های پهن و میوه‌های خوراکی که در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری منطقه کینو می‌روید.
• زالزالک: درختی با برگ‌های پهن و میوه‌های خوراکی که در مناطق کوهستانی و معتدل منطقه کینو می‌روید.

گیاهان:

• گون: گیاهی با ساقه‌های خاردار و برگ‌های کوچک که در مناطق کوهستانی و صخره‌ای یافت می‌شود.
• چویل: گیاهی علوفه‌ای با برگ‌های باریک و ساقه‌های بلند که در مناطق مرتفع و کوهستانی می‌روید.
• جو وحشی: گیاهی علوفه‌ای با ساقه‌های بلند و خوشه‌های دانه که در مناطق کوهستانی و معتدل منطقه کینو می‌روید.
• نعناع: گیاهی معطر با برگ‌های پهن و ساقه‌های خزنده که در مناطق مرطوب و معتدل منطقه کینو می‌روید.
• پونه: گیاهی معطر با برگ‌های کوچک و ساقه‌های خزنده که در مناطق کوهستانی و معتدل منطقه کینو می‌روید.
• گزنه: گیاهی با برگ‌های خاردار و ساقه‌های بلند که در مناطق مرطوب و معتدل منطقه کینو می‌روید.
• پرسیاووشان: گیاهی با برگ‌های پهن و گل‌های زرد که در مناطق کوهستانی و معتدل منطقه کینو می‌روید.
• زنبق: گیاهی با برگ‌های بلند و گل‌های رنگارنگ که در مناطق مرطوب و معتدل منطقه کینو می‌روید.
• والک: گیاهی با برگ‌های پهن و ساقه‌های ضخیم که در مناطق کوهستانی و معتدل منطقه کینو می‌روید.
• لاله‌های واژگون: گیاهی با گل‌های واژگون و رنگارنگ که در فصل بهار در مناطق کوهستانی و معتدل منطقه کینو می‌روید.

پوشش جانوری منطقه کینو

منطقه کینو به دلیل تنوع اقلیمی و توپوگرافی، از پوشش جانوری غنی و متنوعی برخوردار است. در این منطقه می‌توان انواع مختلفی از پستانداران، پرندگان و خزندگان را یافت.

پستانداران:

• خرس قهوه‌ای: از بزرگترین پستانداران منطقه کینو است که در ارتفاعات جنگلی و کوهستانی یافت می‌شود.
• پلنگ: یکی از نادرترین و در حال انقراض‌ترین پستانداران منطقه کینو است که در مناطق صخره‌ای و کوهستانی زندگی می‌کند.
• گرگ: از گوشتخواران بزرگ منطقه کینو است که در مناطق کوهستانی و دشت‌ها یافت می‌شود.
• گراز: از پستانداران بزرگ و گیاهخوار منطقه کینو است که در مناطق جنگلی و کوهستانی زندگی می‌کند.
• بز کوهی: از پستانداران چابک و کوهستانی منطقه کینو است که در ارتفاعات صخره‌ای و کوهستانی یافت می‌شود.
• کفتار: از لاشه‌خواران منطقه کینو است که در مناطق کوهستانی و دشت‌ها یافت می‌شود.
• خرگوش: از پستانداران کوچک و جوندگان منطقه کینو است که در مناطق دشتی و کوهستانی یافت می‌شود.
• روباه: از گوشتخواران کوچک منطقه کینو است که در مناطق دشتی و کوهستانی یافت می‌شود.

پرندگان:

• عقاب: از پرندگان شکاری بزرگ منطقه کینو است که در ارتفاعات کوهستانی یافت می‌شود.
• شاهین: از پرندگان شکاری سریع و چابک منطقه کینو است که در مناطق کوهستانی و دشت‌ها یافت می‌شود.
• کبک: از پرندگان زیبا و خوش‌صدا

کوه کینو با مناظر طبیعی خیره‌کننده، برفچال‌های دائمی و مسیرهای چالش‌برانگیز، یکی از جذاب‌ترین مقاصد کوهنوردی ایران است. با برنامه‌ریزی مناسب، آمادگی جسمانی و تجهیزات لازم، می‌توان صعودی لذت‌بخش و خاطره‌انگیز به این قله داشت.

سوال: درجه سختی قله کینو چقدر است؟

درجه سختی صعود به قله کینو به عوامل مختلفی مانند مسیر انتخابی، شرایط آب و هوایی، و سطح آمادگی جسمانی کوهنوردان بستگی دارد. به طور کلی، مسیرهای مختلفی برای صعود به این قله وجود دارد:

1. مسیر شرقی: این مسیر که از گردنه تاراز یا روستای لبد شروع می‌شود، به عنوان رایج‌ترین و نسبتاً آسان‌ترین مسیر شناخته می‌شود. این مسیر برای کوهنوردان مبتدی مناسب است و درجه سختی متوسط دارد. صعود از این مسیر معمولاً بین 8 تا 10 ساعت طول می‌کشد و به دلیل وجود چشمه‌های آب در طول مسیر، مدیریت آب نیز آسان‌تر است.
2. مسیر جنوبی: این مسیر دارای شیب‌های تند و صعب‌العبور است و به دلیل کمبود آب در طول مسیر، درجه سختی بالاتری دارد. این مسیر بیشتر برای کوهنوردان باتجربه مناسب است و عبور از آن ممکن است بین 12 تا 14 ساعت زمان ببرد.
3. مسیر شمال غربی: این مسیر طولانی و طاقت‌فرسا است و به دلیل نیاز به عبور از رودخانه‌ها، چالش‌های زیادی دارد. درجه سختی این مسیر نیز بالا است و به آمادگی جسمانی بالایی نیاز دارد.

در کل، درجه سختی صعود به قله کینو می‌تواند از متوسط تا سخت متغیر باشد و به انتخاب مسیر و آمادگی فردی بستگی دارد.