مصاحبه با مارک هولچک: دیدگاه های یک کوهنورد نخبه

مارک هولچک را باید یکی از بهترین کوهنوردان سالهای اخیر در سطح جهانی دانست. او اخیرا برنده دو کلنگ طلایی شده است و امکان آن هست که به سومی هم دست یابد.

در مورد ۸۰۰۰ متری ها اما، او تنها به یک قله تاکنون صعود کرده است. وی گاشربروم یک را صعود کرد اما نه از مسیر استاندارد، بلکه از رخ جنوب غربی که پیش از آن صعود نشده بود و این کار را به سبک آلپی خالص به انجام رساند. همین یک مورد را برای افزودن به تاریخ کوهنوردی باید کافی دانست. چیزی که نهایتا منجر به گشایش مسیر رضایت در گاشربروم یک (ED+, M7, WI 5+) شد.

رسیدن به این موفقیت برای او به اندازه پنج تلاش طول کشید. او همنورد خود را در زدنک هروبی را در سال ۲۰۱۲ از دست داد. در نهایت هم در سال ۲۰۱۷ به همراه زدنیک هاک موفق شد.

سپس این تیم در سال ۲۰۱۸ مسیر یوفو لایف ۲۰۰۰ متری در رخ شمال غربی چاملانگ (۷۳۲۱ متر) را گشایش کردند. صعودی که دومین کلنگ طلایی را برای آنان به ارمغان آورد.

در حالی که صعودهای قلل ۸۰۰۰ متری مانند اورست و کی۲ معمولا توجه بیشتری از رسانه ها دریافت می کنند، صعود حماسی مارک در بارونتسه در سال پیش توجه خاصی به خود جلب کرد. فرود آنها حتی حماسی تر هم بود چرا که به دلیل طوفان تیم در ارتفاع ۷۰۰۰ متری گیر کرد و نهایتا زنده البته با هر نفر ۱۰ کیلوگرم کاهش وزن خارج شدند.

کسانی که به رزومه هولچک نگاه می کنند یک کوهنورد حرفه ای بدون هیچ گونه صعود از مسیر عادی را خواهند دید. در عوض تلاشی سرسختانه برای انجام کارهای سطح بالاست که چشم نوازی می کند.

اما آیا علاقه به هولچک نشان دهنده تغییر روندها در کوهنوردی است؟ آیا نسل‌های جدید بیشتر به صعودهای متعهدانه و سطح بالا علاقه دارند تا رکورد؟ یا اینکه علاقه عمومی گسترده رسانه ها به صعود آنها صرفا به خاطر بخش حماسی گیر کردن در طوفان بود. مارک هولچک به این سوال اینگونه پاسخ داد:

هولچک: من فکر نمی کنم جامعه کوهنوردی یا عموم مردم در حال تغییر باشند. صعود ۱۴ قله هشت هزار متری که توسط نیرمال پورجا انجام شد یا صعود نپالی ها در زمستان کی۲، مانند آهنربا رسانه ها را به خود جلب می کند. و این رسانه ها هستند که دیدگاه اکثر خوانندگان را شکل می دهند. برای نمونه مجله نشنال جئوگرافی مقاله ای در مورد صعود زمستانی کی۲ تحت عنوان “یک صعود برای تاریخ” منتشر کرد. همچنین مستند ماورای ممکن در نتفلیکس در حال اکران شدن است که با توجه زیاد رسانه ها و علاقه عمومی مردم مواجه شد. با توجه به رسانه ها و نگاه عمومی بدیهی است که افراد اهمیتی نمی دهند که این داستانها در تاریخ واقعی کوهنوردی چه جایگاهی دارند و ایا مطابق با توسعه این ورزش هستند یا خیر. از نظر من کلمات بزرگ هستند، اما محتوای آنها خالیست.

سپس هولچک با اشاره به دستاوردهای بزرگ همزمان با این صعودها اشاره می کند.

هولچک: سوال این است که آیا این محتوای خالی به توسعه آلپینیسم آسیب می زند یا مانع آن می شود؟ در پاسخ باید گفت که اینطور نیست. این را اولین صعودهای عالی فصل گذشته ثابت می کنند: صعود اوکراینی ها در آناپورنای ۳، فرانسوی ها در چاملانگ، کوهنوردان گرجی در سراقرار، انگلیسی ها در تنگکانگبوچه و اسلوونیایی ها در چوباتسه. هر یک از این صعودها مرتبه ای از قدرت خلاقیت، مهارت و زیبایی را به تصویر می کشند. کوهنوردی یک ورزش رقابتی با برنده و بازنده نیست. این بدان معناست که هرکسی می تواند زیبایی را به شیوه خود ببیند.این به هنر نزدیکتر است. تمام صعودهایی که ذکر کردم بهترین های فصل گذشته هستند. در عین حال، من صعودهای انجام شده در قرقیزستان، آلاسکا، پرو، پاتاگونیا و آلپ را فراموش نمی کنم.

از میان این صعودهای برجسته، هولچک به ویژه با یکی از آنها آشنا است. او توضیح داد: “من در سال ۲۰۰۳ سعی کردم از سوم آناپورنای ۳ صعود کنم، اما هوا اجازه نداد حتی صعود را شروع کنیم و به خانه برگشتیم.” هولچک دوستی خوبی با اعضای تیم اوکراینی دارد که مسیر را باز کردند.

به نظر می رسد که تیم های کمتری به دنبال مسیرهای جدید در ۸۰۰۰ هستند. در پاسخ به چرایی این موضوع، هولچک به “هزینه های مالی زیاد برای تلاش روی ۸۰۰۰ متری ها” به عنوان یکی از دلایل اصلی اشاره کرد.

کوهنوردانی که مهارت‌های بهتری دارند و نمی‌خواهند از طناب‌های ثابت نصب شده توسط شرپاها استفاده کنند، هدف خود را به سمت کوههای کم ارتفاعتر هدایت می‌کنند، جایی که از صعود در یک محیط کوهستانی آرام لذت خواهند برد.»

استراتژی برای اکسپدیشن های کوچک که رویاهای بزرگ دارند.

برخی کوهنوردان اشاره کرده اند که دولت نپال و شرکت های نپالی علاقه ای به کارهای نو ندارند و تمرکز خود را روی صعودهای تجاری در قلل ۸۰۰۰ متری قرار می دهند. اما این مشکلی برای هولچک نیست، او استراتژی خاص به خود را دارد.

هولچک: هروقت تمایلی هست، راه رسیدن به آن هم هست. ما هرجا که بتوانیم صرفه جویی می کنیم. ما در طول راهپیمایی، که عمدا طولانی تر می کنیم، هم هوایی نیز انجام می دهیم. این سفر همچنین شامل یک قله بلندتر است که ما با سایر کوهنوردان به اشتراک می گذاریم. نزدیکترین اقامتگاه به شروع صعود نیز به عنوان کمپ اصلی ما عمل می کند.

صعود ما به چملنگ نمونه خوبی به شمار می رود. ما از لوکلا به سمت نامچه بازار، چوخونگ و گذرگاه آمفو لبتسا حرکت کردیم. پس از پیمایش ۱۲ روزه، با صعود به مراپیک در ارتفاع ۶۴۰۰ متری، هم هوایی را ادامه دادیم. در اینجا مجوز صعود را با گروهی از کوهنوردان به اشتراک گذاشتیم. سپس از مرالا به کونگمو دینگما فرود آمدیم، جایی که لژها به عنوان کمپ اصلی ما عمل کردند.

افسر رابط ما (LO) از طرف دیگر، از لوکلا، با همراهی یک باربر آمد که بقیه تجهیزات کوهنوردی و مواد غذایی را برای صعود آورده بودند. وسایل رو آوردیم سر کوه و برگشتیم. سپس منتظر اطلاعات ماهواره ای در مورد آب و هوا بودیم. به محض اینکه خوب به نظر می رسید، یک روز جلوتر به راه افتادیم و روز بعد به [نقطه شروعمان] رسیدیم.

پس از فرود ما، باربر تجهیزات ما را از کونگمو دینگما به لوکلا برد و لو ما را ترک کرد. بدون ارتش باربرها، آشپزخانه و آشپز [پول زیادی را پس انداز خواهید کرد. به این ترتیب می توانید با هزینه بسیار کمتری صعود کنید.

همچنین می توانید هزینه کمپ اصلی و مجوز را با اکسپدیشن دیگری به اشتراک بگذارید. یا، می‌توانید برای یکی از قله های کوهپیمایی مجوز سفر بخرید و از همان برای صعود استفاده کنید.

شما مجبور نیستید برای خدماتی که بدون آن می توانید صعود کنید، پول خرج کنید.

هولچک همچنین از استفاده از هلی کوپتر هم اجتناب میکند.

او می‌گوید: «تکرار پروازهای بین لوکلا و اورست در یک روز خوب جهنمی است. “حدود ۱۰ پرواز در روز وجود دارد و پروازها با سر و صدای دائمی همراه است که فقط با آمدن ابرهای متراکم یا هوای بد متوقف می شود.

«اکثریت قریب به اتفاق این موارد مربوط به حمل و نقل تجهیزات است. پروازهای امدادی تنها بخش کوچکی از این بزرگراه هوایی را تشکیل می‌دهند.»

بارونتسه

هولچک و گرو در طول هشت روزی که طوفان آنها را در بارونتسه گرفتار کرد، هرگز درخواست نجات نکردند.

هولچک: در هیمالیا، امداد و نجات هوایی به طور قابل توجهی متفاوت از کوه های آلپ است که در آن افراد می توانند توسط امدادگرانی که روی یک طناب در زیر هلیکوپتر آویزان شده اند، سوار شوند. در هیمالیا، هلیکوپتر فقط در مکان‌های ثابت شده [ایمن] فرود می‌آید. جای تعجب نیست که ارتفاع زیاد فضا را برای مانور محدود می کند و خود منطقه کوهستانی بسیار بزرگ است.

وقتی وارد پروژه ای مانند بارونتسه می شوید، به خوبی می دانید که شانس نجات با هلیکوپتر واقع بینانه نیست. بنابراین شما نه روی نجات حساب می کنید و نه آن را درخواست می کنید.

مسیر جدید آنها در بارونتسه ، یکی از بهترین صعودهای سال ۲۰۲۱ در نظر گرفته می شود. بار دیگر، Holecek و Groh نامزد دریافت کلنگ طلایی هستند. اما این جایزه برای هولچک چیز مهمی نیست.

او گفت: «من هرگز برای کسب جوایز صعود نکرده ام. انگیزه من اساساً متفاوت است. در مورد کلنگ طلایی، من آن را به رسمیت شناختن یک صعود باکیفیت می دانم که در آن بر مهارت های پیشینیانم و پیروی از اصول اخلاقی آنها بنا نهادم. منفعت مالی و مادی ندارد، اما خوب است.»

بارونتسه نیز آثاری از خود بر جای گذاشته است. هولچک از سرمازدگی انگشتان دست و پا رنج می برد.

هولچک گفت: «الان همه چیز خوب است، بنابراین می‌توانم به دنبال رویایی که طی سال‌ها به بلوغ رسیده است، در پاییز به قراقورام بروم.

صعود بعدی کجاست؟

برای کسانی که حرفه هولچک را دنبال می کنند، اولین تصویری که با ذکر “رویای دیرینه” در قراقوروم به ذهن می رسد، ماشربروم است. رخ شمال شرقی ماشربروم یکی از بزرگترین مشکلات حل نشده در کوهنوردی در ارتفاعات محسوب می شود.

هولچک گفت: “بله، ماشربروم غول پیکر یک احتمال است.” ما خواهیم دید که آیا برف کافی روی جبهه کوه وجود دارد یا خیر. در غیر این صورت، ما باید به دنبال یک طرح پشتیبان باشیم. در آن زمان تصمیم خواهیم گرفت.»

هولچک نسبت به برنامه های خود فراتر از ماشربروم خجالتی است. این مرد ۴۷ ساله گفت: “من از این باور که هنوز بهترین ها در پیش روی من هستند، دست برنداشته ام، حتی اگر سن بر خلاف این تصور باشد.”