خانتنگری زمستانی؛ شمالی ترین 7000 متری زمین

قله خانتنگری شمالی ترین کوه 7000 متری کره زمین است که دقیقا تاج قله مرز بین سه کشور قرقیزستان، تاجیکستان و چین محسوب می گردد. به دلیل عرض جغرافیایی این کوه و نزدیکی به قطب می توان گفت سرمای خانتنگری چند درجه بیش از کوههای هیمالیا در نپال است. به همین دلیل طول روز در تابستان بلندتر از منطقه نپال بوده و در زمستان هم مدت زمان روشنایی روز کوتاه تر خواهد بود. از طرف دیگر شکل خاص این قله مسیر صعود آنرا (از کمپ 3 تا قله) به خصوص در فصل زمستان در معرض تندبادهای سهمگین قرار دارد.

اولین صعود زمستانی خانتنگری

اولین صعود زمستانی خانتنگری در سال 1991-92 انجام شد که به نوعی می توان گفت قابل توجه ترین رویداد کوهنوردی در زمستان آن سال به شمار می رود. در آن سال یک تیم قوی از کوهنوردان قزاق به سرپرستی والری خیریچاتی متشکل از ویکتور ددی، یوری مویسیف، والدیمیر سوویگا، الکساندر ساوین، ایگور پوتینتسف و مالک ایسمتوف بود.

این تیم اقدام به صعود از جبهه شمالی خانتگری کرد و پس از ترک آلماتی با صعود به گردنه بین چاپایوف و خانتنگری هم هوایی خود را در ارتفاع 5800 متری انجام داد. در اینجا تیم اقدام به حفر غار برفی برای شبمانی نمود. خریشچاتی اذعان کرد که از میان پنج قله مرتفع کشورهای مستقل مشترک المنافع یا همان قلل پلنگ برفی، خان تنگری در زمستان سخت ترین قله است زیرا هرم صخره ای آن کاملاً در معرض بادهای طوفانی قرار دارد.

حمله نهایی در 7 فوریه با دمای پایین و بادهای شدید آغاز شد. نفرات تیم پس از گذراندن شب در غارهای برفی، در امتداد خط الراس که باد آن را به تبدیل به یخ برهنه کرده بود، ادامه دادند. در برخی از قسمت های مسیر می شد از طناب ثابت های قدیمی استفاده کرد. در نزدیکی قله، جسد کوهنوردی را پیدا کردند که در فصل تابستان مرده بود. مدتی طول کشید تا او را از یخ بیرون بیاورند و دفن کنند. بالای 6300 متر طوفان به سختی قابل تحمل بود. ساعت دو بعد از ظهر، هر هفت کوهنورد به قله رسیدند. این گروه در 9 فوریه، همه به بیس کمپ بازگشتند. گفتنیست والری خریچچاتی اولین کوهنوردیست که توانست 5 قله پلنگ برفی را در زمستان صعود کند.

صعود سال 2002

در سال 2002 تیمی متشکل از 17 کوهنورد قزاق توانستند از فوریه تا مارس به قله خانتنگری صعود کند. هر 17 نفر اعضای این تیم سابقه صعود به اورست داشتند و تنها 4 نفر پیش از آن روی زمستان یک 7000 متری کار کرده بودند. منحصر به فرد بودن اکسپدیشن این است که این اولین صعود تیم ترکیبی قزاقستان در زمستان و بدون پشتیبانی هلیکوپتر به شمار می رفت.

گروه برنامه آمادگی برای صعود را در تابستان 2001 آغاز نمود. سپس تیم در زمستان 2001 اقدام به تراورس قله کارلیتا (5450 متر) به ماربل وال (6400 متر) کرد. کمپ زمستانی توجوک سو نیز به عنوان بخشی از فرآیند آماده سازی آنها در نظر گرفته شده بود. در ادامه زمانبندی حرکت تیم زمستان خانتنگری سال 2002 آمده است.

26.02 خروج آلماتی – بیس کمپ آکل b/c Akkol

میزان آب مورد نیاز ورزشکاران در روز چقدر است؟

الکساندر هوبر؛ یک فیزیکدان بر علیه جاذبه شورش می‌کند

27,02 خروج از آکل و حرکت به اسلیانیه sliyanie

28,02 خروج از اسلیانه و حرکت به سمت گذرگاه اودینچزاتی odinadczaty

01,03 حرکت از گذرگاه اودینچزاتی – یخچال طبیعی شمالی اینیلچک (4050 متر) – کمپ 1 (4600 متر)

02,03 صعود از کمپ 1 (4600 متر) به کمپ 2 (5600 متر)

03,03 صعود از کمپ 2 (5600 متر) به گردنه (5800 متر)

04,03 صعود از گردنه (5800 متر) به قله خان تنگری (7010 متر) – فرود به گردنه در ارتفاع 5800 متر (شب در غاربرفی)

05,03 گردنه 5800 متر – فرود به یخچال اینیلچک جنوبی (4100 متر)

06,03 روز استراحت

07,03-09,03 فرود در امتداد یخچال جنوبی اینیلچک تا محل ملاقات با گروه پشتیبانی

09.03-11.03 روزهای رزرو در هوای بد و غیره

منابع: russianclimb / americanalpineclub

پ.ن. در مورد صعودهای انجام شده به خانتنگری در زمستان منابع فوق در دسترس بودند.