راب هال را احتمالا از ماجرای اورست 1996 به یاد داشته باشید یا درباره آن شنیده اید. در آن سال بود که فاجعه اورست تبدیل به داستانی شد که بر اساس آن فیلم اورست در سال 2015 و کتاب در هوای رقیق به انتشار رسیدند.
راب ادوین هال در 14 ژانویه 1961 در کرایست چرچ نیوزلند متولد شد. هال در جزیره جنوبی در پای کوه های آلپ جنوبی بزرگ شد و همین هم باعث شد به طور طبیعی از سنین پایین وارد دنیای کوهنوردی شود. در همان دوران جوانی هم به نظر می رسید که آینده خود را ترسیم کرده باشد. هال در سن 16 سالگی تحصیل را ترک کرد و در یک شرکت کوچک نیوزلندی به نام آلپ اسپورت مشغول به کار گردید.
در همین زمان هم به اهداف جسورانه اش ادامه داد. او در سن 21 سالگی مسیرهای متهورانه ای صعود کرده بود که از جمله آنها می شود به خط الراس شمالی آمادابلام و دومین صعود Nt. Numbur. در نیوزلند اشاره کرد. در همین زمان هم اولین صعود زمستانی جبهه کارولین کوه آئوراکی، مرتفع ترین قله نیوزلند را به پایان رسانید.
همه کوهنوردان با چالش یافتن یک همطناب مطمئن، ماهر و قابل اعتماد آشنا هستند. یکی از ثروت های بزرگ هال همراهی و آشنایی با گری بال در سال 1988 بود. این دو به سرعت یکی از مشهورترین کرده های دنیای کوهنوردی آن روزها را تشکیل دادند.
صعود موفقیت آمیز آنها در اورست 1990 به طور زنده از تلویزیون پرایم نیوزلند و از طریق تلفن ماهواره ای پخش شد. هفت ماه بعد هم این دو کوهنورد به قله وینسون در جنوبگان صعود کردند. این یک رکورد جالب و جدید بود که باعث شد این دو نفر به اسطوره های کوهنوردی نیوزلند تبدیل شوند.
شرکت ادونچر کانسولتنت (مشاوران ماجراجویی)
راب هال پس از موفقیت در صعود به 7 قله 7 قاره شهرت خوبی به هم زده بود و مورد تمجید و تحسین زیادی قرار گرفت اما به عنوان یک ورزشکار از حمایت مالی ناامید شده بود. همین موضوع وی را بر آن داشت تا کسب و کار خود را راه اندازی کند. او چند سال سابقه فعالیت با شرکت آلپ اسپرت داشت و سپس با شرکت مکپک همکاری کرد. چهار سال بعد هم از این شرکت جدا شد و شرکت خود تحت عنوان “اوت ساید” را راه اندازی نمود.
در سال 1991 بود که راب هال و گری بال شرکت مشاوران ماجراجویی یا همان ادونچر کانسلتنت را راه اندازی کردند. اولین سفر این شرکت در سال 1992 با صعود به اورست و با موفقیت به پایان رسید. آنها سفرهایی به آکونکاگوآ و کوه وینسون را دنبال کرده و در سال 1993 برای بار دیگر یک تور موفق قله اورست برگزار کردند. جان آرنولد، همسر راب نیز در این سفر وی را همراهی می کرد.
در اواخر همان سال بود که هال و بال یک سفر دیگر به دائولاگیری، هفتمین کوه جهان ترتیب دادند. تیم به ارتفاع 7200 متری رسید و در حال آماده شدن برای صعود به قله بود که گری بال علایمی از بیماری ارتفاع نشان داد. این گروه در اسرع وقت شروع به بازگشت کردند و علی رغم درمان، گری در عرض 24 ساعت درگذشت.
هال بدن دوستش را در یک شکاف یخی جایی بالای بیس کمپ دفن کرد و بعدا به رسانه ها اینگونه گفت: رها کردن آن طناب یکی از سختترین کارهایی بود که تاکنون انجام داده ام.
هال تصمیم گرفت بدون دوست و همراهش به راهنمایی کوهستان ادامه دهد.
فاجعه سال 1996
تا سال 1996 راب هال چهار بار به قله اورست صعود کرده بود که سه مورد آن برگزاری تورهای موفقیت آمیز کوهنوردی بودند. همین هم باعث شد به یک شرکت معتبر در این زمینه تبدیل شود. مشتریان راب برای اورست به وی 65000 دلار پرداخت می کردند و به ازای این صعود هم خواهان رسیدن به قله بودند. آنها می خواستند با شرکتی بروند که احتمال صعودشان بالا باشد.
با این وجود، هال در سفرهای خود موفقیت صد در صدی نداشت و در سفر 1995 مشتریان خود را به دلیل برف بیش از حد از نزدیکی قله به پایین بازگرداند. این عقب نشینی از شهرت راب کم نکرد و شاهدی بر تصمیم منطقی او بود. راب عقیده داشت که نباید جاه طلبی را مقدم بر ایمنی قرار داد.
اکسپدیشن سال 1996 متشکل از هشت مشتری و سه راهنما بود. هر چند که در نهایت پنج نفر برای صعود قله تلاش کردند. این تیم شامل سه امریکایی به نام های داگ هانسن، جان کراکوئر و بک ودرز می شد. این تیم در طول هفته ها با برنامه ریزی دقیق پیش رفت و ناگهان در تاریخ 10 تا 11 می همه چیز به هم ریخت تا یکی از مشهورترین فجایع تاریخ کوهنوردی شکل بگیرد.
تاخیرهای متوالی
کوهنوردان در روز 10 می حرکت خود به قله را آغاز کردند. متاسفانه بک ودرز به دلیل اشعه فرابنفش و جراحی قبلی دچار برف کوری شد و اکسپدیشن به نوعی از ریل خود خارج شد. برف کوری او باعث شد تا هال با سایر مشتریان ادامه دهد، در حالی که وردز منتظر آنها ماند تا باز گردند.
همانطور که تیم به سمت قله حرکت می کرد متوجه شدند که طناب ثابت در روبرو وجود ندارد. پس راب هال و بوکرایف مجبور شدند خودشان ثابت گذاری کنند و همین موضوع زمان بیشتری هم از آنها گرفت.
نیاز به ثابت گذاری باعث ایجاد گلوگاه در بالای کوه شد که فشار صعود به قله را بیشتر کرد.
این گروه همچنان به تلاش خود ادامه داد اما زمان ارزشمند در حال گذر بود. یکی از مشتریان که داگ هانسن نام داشت نشانه های خطرناکی از خستگی مفرط نشان داد.
با وجود از دست دادن زمان هال تصمیم گرفت به سمت قله ادامه دهد، با اینکه ساعت از 2 بعد از ظهر نیز گذشته بود و خود آنها بودند که قانون ساعت 14 را ایجاد کرده بودند.
طوفان در اورست
گروه راب هال به قله رسیدند و شروع با بازگشت کردند، اما ساعت از 3 گذشته بود و هانسن نیز علایم خستگی شدید نشان می داد. در همین اوضاع بود که یک طوفان درگرفت. انگار آسمان می خواست راب هال را تنبیه کند. راهنماها و بقیه مشتریان به سمت پایین ادامه دادند در حالیک هال با هانسن ماند و نتوانست مشتریش را رها کند. گزارش شده است که اندی هریس، یکی دیگر از راهنماهای شرکت هم با او بوده که هیچ وقت جسدش یافت نشد.
هنسن مدت کوتاهی بعد درگذشت و راب هال تصمیم به بیواک در نزدیکی گردنه جنوبی گرفت. تماس رادیویی با او 30 ساعت ادامه داشت اما تلاش برای نجاتش به دلیل طوفان بی نتیجه بود. هال در تماس رادیویی اصرار می کرد که حالش خوب است چرا که نمی خواست دیگران برای نجاتش به خطر بیافتند.
پس از گذشت 30 ساعت تماس هال رفته رفته قطع شد. تعداد نفرات جان باخته در آن حادثه فراتر رفت و نفرات دیگر هم به لیست اضافه شدند:
- یاسوکو نامبا، مسن ترین زنی که تا آن زمان به اورست صعود کرده بود در هنگام فرود و در کولاک جان باخت.
- سه کوهنورد هندی دیگر در همان شب در مسیر شمالی جان خود را از دست دادند.
- اسکات فیشر، راهنمای اصلی اکسپیدشن شرکت مونتین مدنس در هنگام فرود از قله در ساعت 3:45 دقیقه درگذشت. به نظر می رسد دلیل مرگ وی بیماری ارتفاع بود که در اثر طوفان تشدید شد.
سرنوشت جسد راب هال
جسد راب هال در سال 1999 توسط تیم دیگری در قله جنوبی به صورت یخ زده کشف شد.
در سال 2004 تیمی متشکل از 31 شرپای نپالی، کاتماندو را برای خارج کردن اجساد چهار یا پنج کوهنورد و چند تن زباله از اورست ترک کردند. البته لازم است توجه کنید که بازیابی اجساد بالای 8000 متر تقریبا غیرممکن است. در این ارتفاع افراد به قدری خسته هستند که به سختی از پس خودشان بر می آیند. به همین دلیل حدود نیمی از 300 جسد اورست به حال خود رها شده اند. با توجه به آخرین اطلاعات جسد راب هال نیز در همان نقطه باقی مانده است. از وی یک دختر به نام سارا به جای مانده است.
یک نظر در “راب هال و تراژدی اورست”
روحشان شاد و یادشان گرامی باد