گرفتگی عضلات چیست: 14 علت، انواع، علائم و درمان

اسپاسم عضلانی (گرفتگی عضلات) انقباضات دردناک و سفت شدن عضلات شما هستند. آنها معمول، غیر ارادی و غیرقابل پیش بینی می باشند. اگرچه اقداماتی وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از اسپاسم عضلانی و درمان آن هنگام حمله انجام دهید، این روش ها همیشه قابل اعتماد نیستند. با این حال شل کننده های عضلانی، کشش و ماساژ از درمان های متعارف به شمار می روند. در این مقاله به چند علت گرفتگی عضلات خواهیم پرداخت و سپس راهکارهای پیشگیری و درمان را به نقل از متخصصین بررسی می کنیم. با موج کوه همراه باشید.

گرفتگی عضلات در گروه های زیر شایع تر است:

• ورزشکاران: به خصوص در ورزش های استقامتی مانند دونده ها و کوهنوردان
• افراد مسن
• بانوان باردار

گرفتگی عضلات چیست؟

گرفتگی عضلات یا اسپاسم زمانی رخ می دهد که عضله شما به طور غیرارادی و به زور به طور غیرقابل کنترل منقبض می شود و نمی تواند شل شود. این موارد بسیار رایج هستند و می توانند بر هر یک از عضلات شما تأثیر بگذارند. آنها می توانند بخشی یا تمام عضله یا چندین عضله در یک گروه را درگیر کنند. شایع ترین محل برای اسپاسم عضلانی ران ها، ساق پا، پاها، دست ها، بازوها و شکم هستند. چنین گرفتگی هایی در عضلات دوقلو به عنوان “اسب چارلی” شناخته می شود. گرفتگی ساق پا که در شب هنگام استراحت یا خواب رخ می دهد، «گرفتگی شبانه پا» نامیده می شود.

اسپاسم عضلانی (گرفتگی عضلات) چه حسی دارد؟

شدت اسپاسم عضلانی از انقباضات خفیف و ناراحت کننده تا ناراحتی قابل توجه تا درد شدید و شدید متغیر است. عضله اسپاستیک ممکن است در لمس سخت‌تر از حد معمول احساس شود و/یا به‌طور بصری منحرف شده باشد. ممکن است تکان بخورد. اسپاسم معمولا از چند ثانیه تا 15 دقیقه یا بیشتر طول می کشد و ممکن است چندین بار قبل از از بین رفتن عود کند.

انواع گرفتگی عضلات

گرفتگی ماهیچه های عضلانی را به نقل از medicinenet می توان به چهار دسته تقسیم بندی کرد:

• گرفتگی های “واقعی”
• تتانی (کزاز)
• انقباضات
• کرامپ های دیستونیک

انواع گرفتگی عضلات: گرفتگی واقعی

گرفتگی واقعی بخشی یا تمام یک عضله یا گروهی از ماهیچه ها را درگیر می کند که عموماً با هم عمل می کنند، مانند ماهیچه هایی که چندین انگشت مجاور را خم می کنند یا ماهیچه های پا.

اکثر متخصصین موافق هستند که گرفتگی های واقعی ناشی از تحریک پذیری بیش از حد اعصابی است که ماهیچه ها را تحریک می کنند.آنها به طور عمده شایع ترین نوع گرفتگی عضلات اسکلتی هستند. کرامپ واقعی می تواند در شرایط مختلف به شرح زیر رخ دهد.

راهنمای تمرینات دو نیمه‌استقامت؛ ترکیب سرعت، دوام و رنج مثبت

ددلیفت با Trap Bar؛ افزایش جادویی قدرت پا بدون کمردرد

آسیب و فعالیت شدید در گرفتگی عضلات “واقعی”

آسیب: اسپاسم عضلانی مداوم ممکن است به عنوان یک مکانیسم محافظتی پس از یک آسیب، مانند شکستگی استخوان، رخ دهد. در این مثال، اسپاسم تمایل دارد حرکت را به حداقل برساند و ناحیه آسیب را تثبیت کند. آسیب عضله به تنهایی ممکن است باعث اسپاسم عضله شود.

فعالیت شدید: گرفتگی‌های واقعی معمولاً با استفاده شدید از ماهیچه‌ها و خستگی عضلانی (در ورزش یا فعالیت‌های غیرعادی) همراه است. چنین گرفتگی هایی ممکن است در حین فعالیت یا بعد از آن، گاهی اوقات چندین ساعت بعد ظاهر شوند. به همین ترتیب، خستگی عضلانی ناشی از نشستن یا دراز کشیدن برای مدت طولانی در موقعیت‌های نامناسب یا استفاده مکرر می‌تواند باعث گرفتگی عضلات شود. افراد مسن در هنگام انجام فعالیت های بدنی شدید در معرض خطر گرفتگی عضلات هستند.

گرفتگی عضلات استراحت و کم آبی در گرفتگی عضلات واقعی

گرفتگی عضلات استراحت: گرفتگی عضلات در هنگام استراحت بسیار شایع است، به خصوص در افراد مسن، اما ممکن است در هر سنی، از جمله دوران کودکی، تجربه شود. گرفتگی عضلات استراحت اغلب در شب اتفاق می افتد. گرفتگی‌های شبانه (که معمولاً به عنوان اسپاسم های شبانه شناخته می‌شوند) در حالی که تهدیدکننده زندگی نیستند، می‌توانند دردناک باشند، خواب را مختل کنند، و می‌توانند مکرراً عود کنند (یعنی چندین بار در شب و/یا چندین شب در هفته). علت واقعی گرفتگی عضلات شبانه ناشناخته است. گاهی اوقات، چنین گرفتگی هایی با انجام حرکتی که عضله را کوتاه می کند، شروع می شود. یک مثال نشان دادن انگشت پا به سمت پایین در حالی که در رختخواب دراز کشیده است، باعث کوتاه شدن ماهیچه ساق پا می شود که محل رایج گرفتگی عضلات می باشد.

کم آبی بدن: ورزش و سایر فعالیت های شدید، از جمله فعالیت های ورزشکاران استقامتی مانند کوهنوردی، می تواند باعث از دست دادن بیش از حد مایعات ناشی از تعریق شود. این نوع کم آبی احتمال گرفتگی عضلات را افزایش می دهد. این گرفتگی ها بیشتر در هوای گرم رخ می دهد و می تواند نشانه اولیه گرمازدگی باشد. کاهش حجم مزمن مایعات بدن ناشی از دیورتیک ها (دارویی که باعث افزایش ادرار می شود) و مصرف ضعیف مایعات هر دو منجر به کم آبی بدن می شود و ممکن است به طور مشابه در مستعد شدن به گرفتگی عضلات، به ویژه در افراد مسن تر عمل کند. کاهش سدیم نیز با گرفتگی عضلات همراه است. از دست دادن سدیم، فراوان ترین ماده شیمیایی مایعات بدن در خارج از سلول، معمولاً به دلیل کم آبی بدن است.

جابجایی مایعات بدن، کلسیم خون پایین و گرفتگی عضلات واقعی با پتاسیم پایین

جابجایی مایعات بدن: گرفتگی‌های واقعی ممکن است در شرایط دیگری که دارای توزیع غیرعادی مایعات بدن هستند نیز تجربه شود. به عنوان مثال سیروز کبدی است که منجر به تجمع مایع در حفره شکم (آسیت) می شود. به طور مشابه، گرفتگی عضلات یک عارضه نسبتاً مکرر از تغییرات سریع مایع بدن است که در طی دیالیز برای نارسایی کلیه رخ می دهد.

کلسیم یا منیزیم کم خون: سطوح پایین کلسیم یا منیزیم خون به طور مستقیم تحریک پذیری انتهای عصبی و ماهیچه هایی را که آنها تحریک می کنند افزایش می دهد. این ممکن است یک عامل مستعد کننده برای گرفتگی‌های واقعی خود به خودی که توسط بسیاری از افراد مسن تجربه می‌شود، و همچنین برای آن گرفتگی‌های عضلانی که معمولاً در دوران بارداری مشاهده می‌شوند، باشد. سطوح پایین کلسیم و منیزیم در زنان باردار شایع است مگر اینکه این مواد معدنی در رژیم غذایی مکمل شوند. گرفتگی در هر شرایطی که باعث کاهش دسترسی به کلسیم یا منیزیم در مایعات بدن شود، مانند مصرف دیورتیک‌ها، تهویه هوا (تنفس بیش از حد)، استفراغ بیش از حد، کمبود کلسیم و/یا منیزیم در رژیم غذایی، جذب ناکافی کلسیم به دلیل ویتامین D دیده می‌شود. کمبود، عملکرد ضعیف غدد پاراتیروئید (غدد ریز در گردن که تعادل کلسیم را تنظیم می کنند) و سایر شرایط.

پتاسیم پایین: سطوح پایین پتاسیم خون گاهی اوقات باعث گرفتگی عضلات می شود، اگرچه معمولاً پایین بودن پتاسیم با ضعف عضلانی همراه است.

انواع گرفتگی عضلات: کزاز یا تتانی

در کزاز، تمام سلول های عصبی بدن فعال می شوند و سپس عضلات را تحریک می کنند. این واکنش باعث اسپاسم یا گرفتگی در سراسر بدن می شود. نام کزاز از اثر سم کزاز بر روی اعصاب گرفته شده است. با این حال، این نام در حال حاضر معمولاً برای گرفتگی عضلانی ناشی از شرایط دیگر مانند سطوح پایین کلسیم و منیزیم خون استفاده می شود.

کلسیم کم و منیزیم کم، که فعالیت بافت عصبی را به طور غیر اختصاصی افزایش می دهند، همچنین می توانند باعث ایجاد کرامپ های کزاز شوند. اغلب، چنین گرفتگی هایی با شواهدی از بیش فعالی سایر عملکردهای عصبی علاوه بر تحریک عضلانی همراه است. به عنوان مثال، کلسیم پایین خون نه تنها باعث اسپاسم عضلات دست و مچ می شود، بلکه می تواند باعث احساس بی حسی و گزگز در اطراف دهان و سایر نواحی شود.

گاهی اوقات، کرامپ های کزاز از گرفتگی های واقعی قابل تشخیص نیستند. تغییرات همراه در حس یا سایر عملکردهای عصبی که با کزاز رخ می دهد ممکن است آشکار نباشد زیرا درد گرفتگی آن را پنهان می کند یا حواس را از آن منحرف می کند.

کزاز یک عفونت جدی باکتریایی است که بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد و باعث سفت شدن عضلات در سراسر بدن می‌شود. به این عفونت Lockjaw نیز گفته می‌شود زیرا این وضعیت اغلب باعث انقباضات عضلانی در فک و گردن می‌شود. با این حال در نهایت می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد.

عفونت کزاز بدون درمان می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد. طبق منبع معتبر مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، تقریباً 10 تا 20 درصد از عفونت‌های کزاز کشنده هستند.

کزاز یک فوریت پزشکی است که نیاز به درمان فوری در بیمارستان دارد. خوشبختانه کزاز از طریق استفاده از واکسن قابل پیشگیری است. با این حال این واکسن برای همیشه دوام ندارد. به منظور اطمینان از ایمنی بدن در برابر عفونت، هر 10 سال یکبار تزریق واکسن و مصرف تقویت کننده‌های جلوگیری از کزاز ضروری است.

انقباضات

سفت شدن دائمی ماهیچه ها، تاندون ها، پوست و بافت های مجاور که باعث کوتاه شدن و سفت شدن مفاصل می شود. این امر از حرکت طبیعی مفصل یا سایر اعضای بدن جلوگیری می کند. انقباضات ممکن است در اثر آسیب، زخم و آسیب عصبی یا عدم استفاده از عضلات ایجاد شوند.

انقباضات زمانی ایجاد می‌شوند که بافت‌های معمولی الاستیک مانند ماهیچه‌ها یا تاندون‌ها با بافت‌های غیرالاستیک (فیبروز) جایگزین شوند. این منجر به کوتاه شدن و سفت شدن این بافت ها می شود که در نهایت باعث سفتی، تغییر شکل مفصل و از بین رفتن کامل حرکت در اطراف مفصل می شود. بیشتر فیزیوتراپی، کاردرمانی و سایر رژیم‌های ورزشی که برای افراد مبتلا به اسپاسم هدف قرار می‌گیرند، بر تلاش برای جلوگیری از وقوع انقباضات در وهله اول تمرکز دارند. با این حال، تحقیقات در مورد کشش پایدار بافت همبند در رویکردهایی مانند یوگا تطبیقی ​​نشان داده است که انقباض را می توان کاهش داد.

انواع گرفتگی عضلات: گرفتگی دیستونیک

دسته آخر، گرفتگی های دیستونیک است که در آن عضلاتی که برای حرکت مورد نظر مورد نیاز نیستند، تحریک می شوند تا منقبض شوند. ماهیچه هایی که تحت تأثیر این نوع گرفتگی قرار می گیرند شامل آنهایی هستند که معمولاً در جهت مخالف حرکت مورد نظر عمل می کنند و/یا عضلاتی که حرکت را اغراق آمیز می کنند. برخی از گرفتگی‌های دیستونیک معمولاً بر گروه‌های کوچکی از عضلات (پلک‌ها، فک‌ها، گردن، حنجره و غیره) تأثیر می‌گذارند. دست‌ها و بازوها ممکن است در حین انجام فعالیت‌های تکراری مانند فعالیت‌های مرتبط با دست خط (گرفتگی نویسنده)، تایپ کردن، نواختن برخی آلات موسیقی و بسیاری موارد دیگر تحت تأثیر قرار گیرند. هر یک از این فعالیت های تکراری ممکن است گرفتگی های واقعی ناشی از خستگی عضلانی را نیز ایجاد کند. کرامپ های دیستونیک به اندازه کرامپ های واقعی رایج نیستند.

14 علت گرفتگی عضلات

“ایدیوپاتیک” به این معنی است که علت دقیق ناشناخته است، و این مورد در مورد اسپاسم عضلانی می باشد. برخی از کارشناسان به نقل از clevelandclinic معتقدند یکی از موارد زیر ممکن است در بیشتر موارد مقصر باشد:

• تمرینات کششی ناکافی
• خستگی عضلانی
• ورزش در گرما
• کم آبی بدن
• کاهش الکترولیت ها (املاح و مواد معدنی مانند منیزیم، پتاسیم، کلسیم..)
• ترشحات عصبی غیر ارادی
• محدودیت در خون رسانی
• فشار
• ورزش با شدت زیاد.

علل احتمالی گرفتگی عضلات پا در شب (گرفتگی عضلات پا در شب)، به طور خاص، عبارتند از:

• نشستن برای مدت طولانی.
• استفاده بیش از حد از عضلات
• ایستادن یا کار بر روی کف بتنی.
• نشستن نامناسب

علائم اسپاسم عضلانی (گرفتگی عضلات) چیست؟

اسپاسم عضلانی می تواند مانند یک بخیه در پهلو احساس شود یا دردناک باشد. ممکن است زیر پوست خود تکان هایی ببینید و لمس آن سخت باشد. اسپاسم غیر ارادی است. ماهیچه ها منقبض می شوند و نیاز به درمان و زمان است تا آنها آرام شوند. آنها به خصوص در افراد مسن و ورزشکاران بسیار شایع هستند.

اگر اسپاسم عضلانی شدید است، اغلب اتفاق می‌افتد، به درمان پاسخ ضعیفی می‌دهد و به دلایل واضح مرتبط نیست، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. اسپاسم می تواند به عوامل زمینه ای مرتبط باشد.

اسپاسم عضلانی چگونه تشخیص داده می شود؟

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما باید علاوه بر سابقه پزشکی و داروهای شما، اطلاعاتی در مورد موارد زیر نیز بداند:

• میزان شدت درد
• اسپاسم عضلانی چه زمانی اتفاق می افتد (مثلاً در شب؟ بعد از ورزش؟)
• گرفتگی عضلات چقدر طول می کشد.
• اسپاسم عضلانی چه احساسی دارد.
• زمانی که اسپاسم عضلانی شروع شد.
• هر علائم دیگری که تجربه می کنید.

اسپاسم عضلانی (گرفتگی عضلات) چگونه درمان می شود؟

هنگامی که اسپاسم شروع می شود، ممکن است در نیمه شب در حال ورزش، نشستن یا حتی خوابیدن باشید. کاش فقط یک تزریق جادویی وجود داشت که می توانست فوراً درد شما را تسکین دهد! با این حال، پنج مرحله برای خلاص شدن از شر اسپاسم وجود دارد:

• منطقه گرفتگی را کشش دهید.
• ناحیه آسیب دیده را با دست یا فوم رولر ماساژ دهید.
• بایستید و راه بروید.
• حرارت یا یخ را اعمال کنید. یک کیسه یخ را کنار هم قرار دهید یا یک پد حرارتی قرار دهید یا یک حمام گرم خوب بگیرید.
• مسکن هایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن مصرف کنید.

چه ویتامین هایی ممکن است به اسپاسم عضلانی (گرفتگی عضلات) کمک کند؟

برخی از کارشناسان بر این باورند که مصرف روزانه مجموعه ویتامین B12 می تواند کمک کننده باشد.

چه زمانی باید اسپاسم عضلانی خود را به صورت اورژانسی درمان کنیم؟

به طور معمول، اسپاسم عضلانی نباید خیلی طول بکشد و حتی اگر بسیار دردناک باشد، معمولاً یک اورژانس در نظر گرفته نمی شود. با این حال، اگر درد غیر قابل تحمل شد، یا اگر اسپاسم پس از تماس با ماده ای که می تواند سمی یا عفونی باشد شروع شد، به اورژانس مراجعه کنید.

چگونه می توانم از اسپاسم عضلانی (گرفتگی عضلات) پیشگیری کنم؟

پیشگیری از اسپاسم عضلانی دشوار است. آنها می توانند غیرقابل پیش بینی باشند. آنها می توانند در هر زمانی اتفاق بیفتند. عوامل خطر وجود دارد که نمی توانید از آنها اجتناب کنید، مانند سن شما. با این حال، روش‌های گزارش‌شده‌ای وجود دارد که ممکن است برای غلبه بر این عوامل خطر و جلوگیری از اسپاسم عضلانی مفید باشد:

• تمرینات انعطاف پذیری را به طور منظم انجام دهید.
• برای تناسب اندام کلی بهتر تمرین کنید.
• عضلات خود را به طور منظم کشش دهید. این کار را مخصوصاً کسانی که بیشتر مستعد اسپاسم عضلانی هستند انجام دهند.
• به طور مکرر مایعات بنوشید. آب را انتخاب کنید و از الکل و کافئین خودداری کنید.
• از ورزش در هوای گرم خودداری کنید.
• کفشی بپوشید که مناسب شما باشد.
• وزن خود را در محدوده سالم نگه دارید. تمرینات ورزشی ملایم را درست قبل از خواب انجام دهید تا از گرفتگی عضلات پا در شب جلوگیری کنید.
• از مصرف داروهایی که ممکن است به عنوان یک عارضه جانبی باعث اسپاسم عضلانی شوند، خودداری کنید.
• برای جلوگیری از گرفتگی عضلات پا، اگر به پشت می خوابید، از بالش استفاده کنید تا انگشتان پا را به سمت بالا نگه دارید. اگر روی سینه می خوابید، پاهای خود را از انتهای تخت آویزان کنید.
• قبل از خواب عضلات خود را دراز کنید. هنگام خواب، ملحفه و پتو را در اطراف پاهای خود شل نگه دارید.