بررسی صعودهای زمستانی قله لنین

قله لنین یا ابن سینا یکی از محبوبترین قله های 7000 متری محسوب می شود، البته در فصل تابستان! و با وجود تعدد صعودهای آن در بهترین روزهای سال مجموعه صعودهای زمستانی این کوه تنها به 8 تیم می رسد و از آن فراتر نمی رود. زمستان لنین پر است از بادهای سرد، روزهای کوتاه و چالش با برف زیاد و سرمای جانسوز!

در روزهای گذشته جواد چراغی و مجید نعمت اللهی از کوهنوردان با تجربه کشور راهی قله لنین شدند تا روی صعود زمستانی این کوه تلاش کنند. همین موضوع هم بهانه ای شد تا به بررسی بیشتر صعودهای زمستانی لنین بپردازیم. برای کسب اطلاعات بیشتر در این رابطه راهنمای صعود قله لنین را مطالعه کنید.

لیست صعودهای زمستانی لنین

قله لنین به ارتفاع 7134 متر یکی از پنج قله ای است که ترکیب پلنگ برفی را تشکیل می دهند. صعودهای زمستانی این کوه نیز به شرح زیر هستند:

• 1988، 31 ژانویه، قله لنین از مسیر شمالی (مسیر آرکین، گشایش در سال 1960، درجه سختی به سیستم روسی در تابستان 5A، در زمستان 5b) نفرات صعود کننده والری خریچچاتی، سرگئی آرسنتیف(همسر زیبای خفته اورست) ولادیمیر بالیبردین، ویکتور ددی، یوری مویسف، ایوان تلایف. دمای هوا در طول روز پنجاه درجه سانتیگراد زیر صفر بوده است. لئونید تروشیننکو سرپرست این تیم بود. کمپ های صعود در ارتفاع 5500، 6000 و 6500 متر به صورت غار برفی بودند.
• 1990، 3 فوریه، مسیر آرکین، سیمون یاستربوف، الکسی کورن از لنین گراد
• 1990، 4 فوریه، مسیر آرکین، لئونید تروشیننکو، آ. گومنجوک، الکساندر گلوشکوفسکی، الکساندر دوروفیف، وی. ایوانوف، آ تسکوف (لنینگراد)، پی. توتوف، آ ماتکپالیکوف (ازبکستان)
• 1990، فوریه، مسیر آرکین، رازوویف و براستوف. آنها از طناب ثابت های تیم های قبلی استفاده کردند.
• 1993، 27 فوریه، مسیر آرکین، میخائیل اشترکوف و میخائیل آفاناسیف (مسکو) به سبک آلپی. اشتراکوف در طول صعود درگذشت. آفاناسیف شب را در ارتفاع 6100 متری بدون چادر گذراند. وی پنج روز در بیس کمپ منتظر همنوردش ماند و چند انگشتش را به دلیل سرمازدگی از دست داد.
• 2004، 1 فوریه، مسیر لیپکین و ترکیب با مسیر آرکین، دنیس اوروبکو (آلماتی)، نیکولای چرووننکو (آلماتی)، الکساندر گوبایف (بیشکک)
• 2016، 22 ژانویه، مسیر آرکین، سرگئی سلیورستوف (بیشکک)، میخائیل دانیچکین (بیشکک)، رومن ابیلدایف (نووسیبیرسک)، الکسی اوساتی (بارنائول)
• 2016، 22 ژانویه، مسیر آرکین – دیمیتری چیژیک (مسکو)، سرگئی روماننکوف (مسکو)، دیمیتری ریژانکوف (موگیلف)، دنیس ژیدکوف (برست)

همانطور که متوجه شدید تقریبا تمامی این صعودها از مسیر آرکین انجام شده اند.

مسیر آرکین در سال 1960 توسط تیمی از کوهنوردان روس به سرپرستی یاکوف آرکین باز شد. این مسیر تا کمپ 2 از طریق مسیر نرمال صعود به قله لنین بالا می رود و سپس کوهنوردان به سمت یخچال زیر قله لنین به سمت بالا ادامه می دهند. در طول این مسیر هم معمولا از غار برفی به عنوان کمپ استفاده می کنند.

صعود سال 2016

به گزارش risk.ru در سال 2016 دو تیم توانستند پس از 12 سال مجددا قله لنین را در زمستان صعود کنند. طبق گزارش های موجود آنها کمپ اصلی خود را در ارتفاع 4400 متری و در محل کمپ اصلی تابستانی برقرار می کنند.

در این سال نیز کوهنوردان از طریق مسیر مستقیم یخچال یا همان آرکین اقدام به صعود کردند. در فصل زمستان مسیر استاندارد لنین از طریق قله رازادلنیا به دلیل بادهای شدید سردی که تقریبا همیشه روی خط الراس وجود دارد صعود نمی شود. مسیر یاکوف آرکین به خط الراس شرقی قله و در نزدیکی بالاترین نقطه کوه منتهی خواهد شد.

حماسه ۲۰۲۵؛ نخستین صعود ژانو شرقی پس از سه دهه انتظار

ماراتن استانبول؛ همه چیز درباره دویدن از آسیا به اروپا!

تیم های سال 2016 ابتدا یکی دو سفر به ارتفاعات بالاتر به منظور هم هوایی انجام داده و مقداری از تجهیزات را نیز با خود حمل کردند.

به نقل از همین گزارش در قسمت بالایی یخچال برف بسیار کمی وجود دارد چرا که باد همه چیز را با خود می برد. مسیر صعود زمستانی تا ارتفاع 5000 متری با مسیر تابستانی یکسان بوده و در این ارتفاع دو شعبه می شود. مسیر سمت راست به کمپ 5300 متری مسیر نرمال رسیده و تیم های صعود زمستانی از ارتفاع 5000 متری به سمت بالا تغییر جهت می دهند.

دامنه شمالی قله لنین با یک آبشار یخی کوچک آغاز می شود. بالاتر از این آبشار یخی کوچک، یک بخش شیب دار با شکاف های یخی وجود دارد که شکاف ها با برف در فصل زمستان پر می شوند.

تیم های سال 2016 برای اولین کمپ خود روی یخچال در ارتفاع 520 متری توقف می کنند. جای چادر بعدی روی یخچال در ارتفاع 5500 متری قرار گرفته است و بین این دو بخش محل مناسبی برای چادر زدن وجود ندارد. در این بخش نفرات از یکی از شکافهای برفی به عنوان محل شبمانی و چادر زدن استفاده کردند.

در روز بعد نفرات تصمیم می گیرند که به دنبال جایی برای کمپ دوم در ارتفاع 6000 متری بگردند. بالای 6000 متر شیب این مسیر کم شده و و با افزایش ارتفاع مجددا افزایش می یابد. در گزارش صعود همچنین نقل شده که وضعیت یخ نیز مناسب بوده است.

نفرات تیم کمپ بعدی خود را در ارتفاع 6130 متری برقرار کرده و برای استراحت به بیس کمپ در ارتفاع 4400 متری باز گشتند. آنها در بیس کمپ تنها یک روز استراحت کرده و برای استفاده از پنجره هوای خوب راهی صعود می شوند.

تیم کوهنوردان طی دو روز به کمپ ارتفاع 6130 متری می رسند. آنها در ساعت 8 صبح صعود خود را آغاز کرده و نهایتا در ساعت 3 بعد از ظهر به قله دست می یابند. مسیر بازگشت نیز از راه صعود بوده است.