رکورد طوفانی جورنت در امریکا: 56 قله در 16 روز!

وقتی صحبت از استقامت، سرعت و مرزهای انسانی می‌شود، نام کیلیان جورنت همیشه در صدر قرار دارد. این کوه‌نورد و دونده اسپانیایی بارها نشان داده که غیرممکن، تنها واژه‌ای در فرهنگ لغت است. از صعود بی‌اکسیژن به اورست گرفته تا پیروزی‌های پی‌درپی در اسکای‌رنینگ و اولتراهای کوهستانی، جورنت همواره فراتر از حد انتظار ظاهر شده است.

در سال ۲۰۲۵، او پروژه‌ای بزرگ به نام States of Elevation را آغاز کرد؛ سفری که هدفش صعود به تمام قله‌های بالای ۱۴ هزار فوت (۴۲۰۰ متر) در ایالات متحده است. آن هم نه به‌صورت پراکنده، بلکه در یک مسیر پیوسته: دوچرخه‌سواری بین قله‌ها و دویدن یا صعود برای رسیدن به هر کدام.

پس از شکستن رکورد کلرادو و صعود همه ۵۶ قله‌اش در تنها ۱۶ روز، اکنون نوبت به کالیفرنیا رسیده؛ جایی که جورنت در مسیر افسانه‌ای نورمنز ۱۳ رکورد تازه‌ای ثبت کرد.

کلرادو؛ شروعی فراتر از منطق

مرحله نخست پروژه در ایالت کلرادو، به‌تنهایی می‌توانست نام او را دوباره جاودانه کند. او توانست در بازه‌ای باورنکردنی، تمام ۵۶ قله بالای ۱۴ هزار فوت را صعود کند. دستاوردهایی که از نظر عددی شبیه به خیال‌اند:

• ۷۸,۰۰۴ متر ارتفاع صعودی؛ چیزی معادل ۹ بار صعود به اورست از سطح دریا.
• ۷۴ تا ۸۰ کیلومتر دوچرخه‌سواری روزانه برای اتصال مسیرها.
• حداقل یک ماراتن کوهستانی در هر روز.
• به‌طور میانگین ۵۰۰۰ متر ارتفاع‌گیری در شبانه‌روز.

این حجم فعالیت، برای بیشتر ورزشکاران حرفه‌ای، برنامه‌ای چندماهه محسوب می‌شود؛ اما جورنت آن را تنها در چند هفته به انجام رساند.

۱۵۰۰ کیلومتر رکاب‌زنی؛ پلی به سوی سیرا نوادا

پس از تکمیل فهرست کلرادو، جورنت برای رسیدن به سیرا نوادا به دوچرخه‌اش تکیه کرد. مسیری که او پیمود، چیزی فراتر از یک انتقال ساده بود: ۱۵۰۰ کیلومتر رکاب‌زنی در دل بیابان‌های جنوب‌غربی آمریکا.

او این فاصله را در پنج روز طی کرد؛ روزانه حدود ۲۸۲ کیلومتر، معادل یک رکاب‌زنی نفس‌گیر بین ۱۱ تا ۱۵ ساعت. مسیر از دره‌های مرتفع کلرادو آغاز شد، گذری کوتاه به نیومکزیکو داشت، از کنار صخره‌های سرخ آریزونا گذشت و در نهایت وارد بیابان سوزان موهاوی شد.

صعود ناب چینی‌ها به سی‌گونیانگ؛ 6 روز در جهنم یخ و سنگ

رکورد جهانی زنان در دوی ۲۴ ساعته فرو ریخت — فقط ۲۷۸ کیلومتر!

شرایط آب‌وهوایی هم آسان نبود: باران‌های ناگهانی، بادهای شدید و دمای خفه‌کنندۀ ۳۸ درجۀ سانتی‌گراد. تیمش نوشت: «این بخش تنها یک جابه‌جایی نبود؛ خودش یک ماجراجویی کامل بود.»

نورمنز ۱۳؛ جهنم گرانیتی سیرا نوادا

ورود به سیرا نوادا یعنی ورود به قلمروی افسانه‌ای‌ها. در اینجا مسیر Norman’s 13 انتظار او را می‌کشید؛ معادل کالیفرنیایی مسیر پرآوازۀ Nolan’s 14 در کلرادو.

این مسیر چه ویژگی‌هایی دارد؟

• طول: ۱۶۳ کیلومتر (۱۰۰ مایل)
• ارتفاع صعودی: حدود ۱۲,۰۰۰ متر
• شامل ۱۳ قله بالای ۴۲۰۰ متر
• عبور از بخشی از جان مویر تریل، یکی از وحشی‌ترین مسیرهای پیاده‌روی آمریکا
• نیازمند دست به سنگ‌های گرانیتی و صعودهای فنی نفس‌گیر

ترکیبی از استقامت خالص، کوه‌نوردی فنی و طبیعت بی‌رحم.

همراهان در مسیر

جورنت در این مرحله تنها نبود. تعدادی از بهترین‌های دنیای دویدن و کوه‌نوردی به او پیوستند:

• مت زوپان و اولیویا امبر، دارندگان رکورد پیشین نورمنز ۱۳
• مت کورنل، کوه‌نورد آمریکایی و برنده جایزه معتبر Piolet d’Or

حضور این چهره‌ها نشان داد که مسیر، حتی برای حرفه‌ای‌ها هم آسان نیست.

طوفان، بی‌خوابی و پای آسیب‌دیده

اما طبیعت همیشه نقشه‌ای دیگر دارد. جورنت می‌گوید:

«شرایط عالی شروع شد، اما به‌سرعت طوفان‌های برفی رسیدند و درست زمانی که وارد بخش‌های فنی بودیم، همه چیز را سخت‌تر کردند.»

در یکی از صعودها، تخته‌سنگی روی پایش افتاد و درد شدیدی ایجاد کرد. او ادامه می‌دهد:

«گاهی برای چند ساعت می‌توانستم درد را نادیده بگیرم، اما دوباره بازمی‌گشت. در مسیر صعود به کوه Sill، بی‌خوابی به اوج رسید. با این حال طلوع خورشید، انرژی تازه‌ای به من داد.»

رکورد تازه؛ ۵۶ ساعت جنگ

پس از سه روز تلاش بی‌وقفه، جورنت توانست مسیر نورمنز ۱۳ را در ۵۶ ساعت و ۱۱ دقیقه و ۴ ثانیه تکمیل کند. زمان او، بنا به نظر تیمش، یک FKT (Fastest Known Time) جدید است، البته هنوز در انتظار تأیید رسمی.

برای مقایسه: بسیاری از دوندگان نخبه همین مسیر را در بیش از ۷۰ یا حتی ۸۰ ساعت طی می‌کنند. تفاوت فاحشی که تنها از ورزشکاری در سطح جورنت برمی‌آید.

استراحت در بیشاپ؛ لحظه‌ای نادر

پایان این مرحله در شهر کوچک Bishop رقم خورد؛ جایی که جورنت برای نخستین بار در طول پروژه به خود استراحت واقعی داد. او در هتلی اقامت کرد، یک دوش گرفت و پیتزایی کامل خورد. لحظه‌ای کوتاه از زندگی عادی در میانه سفری غیرعادی.

اما استراحت زیاد طول نکشید. صبح فردا او بار دیگر به راه افتاد و به قله White Mountain صعود کرد؛ هفتادمین قله فهرستش. حالا فقط دو قله دیگر باقی مانده‌اند: شاستا در شمال کالیفرنیا و رینییر در ایالت واشینگتن.

فراتر از اعداد و رکوردها

اعداد حیرت‌انگیزند:

• ۵۶ قله کلرادو در ۱۶ روز
• ۷۸ هزار متر صعود عمودی
• رکاب‌زنی‌های روزانه نزدیک به ۳۰۰ کیلومتر
• رکورد نورمنز ۱۳ در کمتر از ۵۷ ساعت

اما چیزی که جورنت را متفاوت می‌سازد، تنها اعداد نیست. او با پروژه خود چند اصل را بازتعریف کرد:

• سازگاری با محیط زیست: استفاده از دوچرخه برای انتقال‌ها، به‌جای خودرو یا هلیکوپتر.
• ذهنیت انعطاف‌پذیر: توانایی ادامه دادن در برابر طوفان، بی‌خوابی و درد.
• الهام‌بخشی: او به هزاران ورزشکار در سراسر جهان نشان داد که مرزها بیشتر در ذهن ما وجود دارند تا در بدن.

پایان نزدیک است

اکنون همه نگاه‌ها به مراحل پایانی دوخته شده است. صعود به شاستا و سپس رینییر، پرونده States of Elevation را تکمیل خواهد کرد. اگر او موفق شود (که بعید است چیزی مانعش شود)، نه‌تنها به تمام قله‌های ۱۴ هزار فوتی آمریکا صعود کرده، بلکه آن‌ها را در قالب پروژه‌ای بی‌سابقه و پیوسته فتح کرده است.

جمع‌بندی

کیلیان جورنت بار دیگر ثابت کرد چرا نامش در تاریخ ورزش‌های کوهستانی جاودانه است. او از دل کوه‌های کلرادو تا دشت‌های موهاوی و طوفان‌های سیرا نوادا، نه‌تنها رکوردها را جابه‌جا کرد، بلکه مفهومی تازه از استقامت و ماجراجویی ارائه داد.

برای بسیاری، صعود به یک قله بالای ۴۲۰۰ متر تجربه‌ای یک‌عمر است. اما جورنت با ذهن و بدنی فراتر از مرزهای معمول، این کار را بارها و بارها و در قالب پروژه‌ای چند ده‌قله‌ای انجام می‌دهد.

با پایان نزدیک پروژه، یک چیز مسلم است: نام کیلیان جورنت برای سال‌ها الهام‌بخش کوه‌نوردان، دوندگان و ماجراجویان در سراسر جهان باقی خواهد ماند.