جف لووه، سلطان یخ (1950-2018)

جف لووه در 13 سپتامبر 1950 از رالف و الجین لووه در اوگدن، ایالت یوتا امریکا متولد شد. او چهارمین فرزند در بین 8 کودک بود. جف از 4 سالگی اسکی و از 6 سالگی همراه با پدر و برادرانش کوهنوردی را آغاز کرد. او دارای توانایی جسمانی بود که از خلبان و کوهنورد جنگ جهانی دوم، پدر و مادرش که یک رقصنده بود به ارث رسیده بود. فرزندان خانواده لووه در مسابقه اسکی شرکت می کردند، کوهپیمایی و کمپینگ می رفتند و سخت کار می کردند. پسرها هم صعود کردند.

این یک خانواده ماجراجو بود که در روبروی کوههای واساچ در قسمت شرقی اوگدن ساکن بود. پدر جف آنها را برای بالا رفتن از صخره های آهکی در نزدیکی خانه می برد. تابستان فصل مناسبی برای ماجراجویی های طولانی تر در تتونز وایومینگ به شمار می رفت. جف توانست در 7 سالگی به همراه برادرانش گرند تتون را صعود کند که به این ترتیب جوانترین کسی بود که از این کوه بالا رفته بود.

تکنیک های کوهنوردی رالف قدیمی و خشن بود، اما جف هیچ مشکلی را به خاطر نمی آورد. به نظر می‌رسید که پدرش همه چیز را تحت کنترل داشت و این نیاز مطلق را به بچه‌ها القا کرد که مسئول اعمال خودشان باشند. دوره های فوق‌العاده و ساده‌تری بودند که ایمنی در تجهیزات کوهنوردی جستجو یا یافت نمی شد، بلکه از هر فردی انتظار می‌رفت.

این خانواده حتی رابطه خاصی هم با حیوانات وحشی داشت. مردم بعضا حیوانات آسیب دیده را برای رالف می آوردند و آنها هم به حیوانات رسیدگی می کردند. حیواناتی مانند گرگ، شیرکوهی، مار زنگی …در کنار گروهی از حیوانات خانگی…

وقتی جف 14 ساله بود، ایوان شوینارد به اوگدن آمد تا سمینار کمکی برای صعود به باشگاه کوهنوردی استاینفلز ارائه دهد. در پایان روز دوم، زمانی که سمینار به پایان رسید، ایوان به جف اجازه داد تا در یک جلسه بولدرینگ و صعود بدون طناب همراه شود. حتی در آن زمان، جف متوجه شد که ایوان با اجازه دادن به جف برای تعقیب او ریسک بزرگی می کند. جف با پذیرفته شدن توسط شیونرد از او به عنوان یک همنورد احساس افتخار و احترام کرد. این موضوع اهمیت مسئولیت پذیری را برای جف تقویت کرد. این یک لحظه مهم برای لووه جوان بود.

بلافاصله پس از بازدید ایوان شوینارد، جف یک کوله پشتی کوچک جمع کرد، با مادرش خداحافظی کرد و برای صعود از مسیر جدیدی در کوه اوگدن، به معنای واقعی کلمه در حیاط پشتی خود، به راه افتاد. جف به تنهایی در عصر صعود کرد و یک آتش کوچک برای اولین بیواک انفرادی خود درست کرد. به زودی صورت فلکی جبار بر فراز او بالا رفت.

جف بلافاصله مسحور صورت فلکی جبار شد و این ستاره ها به نوعی تبدیل به طلسم او در زندگی شدند. صبح روز بعد، اولین صعود خود را به پایان رساند، از سمت دیگر کوه پایین آمد و از مسیر دیگری به سمت شرق کوه اوگدن صعود کرد.

تراژدی پردانوف در اورست 1984؛ جبهه غربی تو را می خواند.

بلندترین قلل روسیه؛ از البروس تا آتشفشان‌های کامچاتکا!

جف سپس از کوه پایین رفت و به خانه بازگشت. او با هیجان شروع به گفتن تمام جزئیات ماجراجویی بزرگ خود به مادرش کرد. مادرش یک دقیقه گوش داد و سپس او حرف وی را قطع کرد و گفت: “این فوق العاده است جفری، اما باید چمن ها را قبل از شام کوتاه کنی.”

مادر جف یک پشتیبان واقعی بود. اولین کوله پشتی جف لووه را نیز مادرش دوخت و در طول پنج دهه بعد از تلاشهای وی حمایت کرد. پدر جف در سال 1984 فوت کرد.

انتخاب کوهنوردی و مهاجرت به کلورادو

جف اغلب با برادران بزرگترش گرگ و مایک لووه و پسر عمو جورج لووه صعود می کرد. پس از دبیرستان، جف چند سالی را برای کالج تاهو پارادایس کالیفرنیا در مسابقات اسکی گذراند. بعد از 3 سال مدرسه نوپا بسته شد. در همان زمان، مربیان تیم اسکی ایالات متحده اصرار داشتند که جف موهای خود را کوتاه کند و دوست دخترش را برای پیست مسابقه رها نماید. جف از رویاهای خود برای اسکی المپیک دور شد و کوهنوردی تمام وقت را به عنوان یک شکل خلاقانه تر و رضایت بخش تر از ابراز وجود انتخاب کرد.

جف در پاییز 1969 هنگام رانندگی از یوسه میتی به ادگون، دیواره نوردی را در پارک ملی زیون کشف کرد. او در مورد دیوارهای بزرگ ماسه سنگی شنیده بود و ایستاد تا نگاهی بیندازد. این آغاز یک دوره 3-4 ساله دیواره نوردی در زیون بود. در آن دوره او همچنین مدتی را بر روی سطوح صخره‌ای و یخ‌های ترکیبی در رشته کوه‌های راکی کانادا گذراند.

جف به کلرادو نقل مکان نموده و در زمستان ها برای Outward Bound کار کرد و تابستان ها را برای بالا رفتن از صخره ها و دیواره و یخ های کانادا آزاد نگه می داشت. بعداً، جف راهی ونتورا، کالیفرنیا شد، جایی که برای مدت کوتاهی، برای مربی خود، ایوان شوینارد، در کارخانه گریت پسفیک اوشن (که بعداً به بلک دیاموند تبدیل شد) کار کرد.

در همین دوران، گرگ لووه در سال 1968 شرکت لووه آلپاین را در گاراژ خانه راه اندازی کرد. در اوایل دهه 1970 او کسب و کارش را به کلرادو منتقل کرده و جف و مایک لووه هم با او همراه شدند. شرکت لووه آلپاین به سرعت با برادران لووه در زمینه طراحی و تولید لوازم کوهنوردی به شهرت رسید.

در سال 1974 جف و مایک وایس اولین صعود از آبشار بریدال ویل را در ویل، کلرادو انجام دادند. صعودی مهم برای آینده یخ نوردی. در همان سال جف به عنوان بخشی از اولین سفر آمریکایی به پامیر که توسط ادی باوئر حمایت می شد، به اتحاد جماهیر شوروی رفت. جف و جان روسکلی در آنجا اولین صعود از جبهه شمالی قله 19 را انجام دادند.

در سال 1976 جف و برادرش، مایک لووه ، مدرسه بین‌المللی کوهنوردی مستقر در الدورادو کانیون را افتتاح کردند.

در دنیای کوهنوردان، لووه یک سلبریتی بود، مسیرهایی را که برای دیگر کوهنوردان غیرممکن به نظر می‌رسید، طی می‌کرد و تا جایی که می‌توانست تجهیزات کمتری را با خود همراه به همراه می برد. او به جای رفتن به سفرهای بزرگ، به صخره نوردی انفرادی یا با گروه های کوچک دوستان علاقه داشت.

مایکل کندی، یکی از دوستان و سردبیر سابق مجله Climbing در یک مصاحبه تلفنی گفت: «او همیشه به دنبال چیزی بود که مرزهای شخصی‌اش را جابجا کند و همچنین آنچه را که مردم در کوهنوردی به آن فکر می‌کردند، پیش ببرد.

لووه با طراحی و آزمایش تجهیزات جدید برای Lowe Alpine Systems، شرکتی که توسط برادرانش، گرگ و مایک تأسیس شد، به بهبود فناوری و پوشاک کوهنوردی کمک کرد.

جف لووه همچنین برای یخ نوردی خود چیزی شبیه به یک افسانه بود. او نویسنده کتاب «دنیای یخ: تکنیک‌ها و تجربیات یخ‌نوردی مدرن» (1996) بود، یکی از چندین کتابی که او در این زمینه نوشت و امروزه همچنان مورد استفاده کوهنوردان است.

در سال 1974 او و یکی دیگر از کوهنوردان به نام مایک ویس، اولین کسانی بودند که به بالای آبشار Bridal Veil در تلوراید، کولو، رسیدند که در یک ستون برآمده به ارتفاع تقریباً 120 متر یخ می‌زند.

در سال 1978 جف لووه مجددا همین مسیر را و این بار به تنهایی صعود کرد. او قسمتی از صعود را به سبک فری سولو انجام داد.

برادرش گریگ در سال 1996 به دنور پست گفت که چنین شجاعتی از ویژگی‌های لووه است که «همیشه این توانایی را دارد که از بدنش جدا شود».

جف لووه به آرامی جسارت خود را کاهش داد. او در سال 2017 به مجله سنگ و یخ گفت که هیچ صعودی ارزش نوک انگشت کوچک را ندارد.

ارزیابی دقیق خطر باعث شد در سال 1978 از نزدیکی قله لاتوک یک بازگردد. صعودی که همچنان به عنوان یکی از سختترین و فنی ترین صعودهای تمام نشده در دنیای کوهنوردی شناخته می شود.

جف در اوایل دهه 1980 با جانی هانیگان ازدواج کرد.

لووه در اوایل دهه 1980 یک شرکت پوشاک و تجهیزات Latok Mountain Gear را تأسیس کرد، اما برادرانش چند سال بعد زمانی که او در تلاش برای بازپرداخت بدهی های آن بود کنترل آن را به دست گرفتند. او همچنین به معرفی مسابقات سنگنوردی به ایالات متحده کمک کرد، از جمله اولین مسابقات قهرمانی سنگنوردی ورزشی در اسنوبرد، یوتا، در سال 1988. این رویداد در بین کوهنوردان محبوب بود اما درآمد کمی کسب کرد و لووه را در معرض بدهی بیشتری قرار داد.

او در سال 1990 اعلام ورشکستگی کرد و در سال 1991 او و همسرش اندکی قبل از شروع صعود خود به ایگر طلاق گرفتند.

او در مقاله‌ای در مورد صعود در مجله مردان در آن سال گفت: «در تلاش هستم تا آزادی خود را پس بگیرم. «اگر می‌خواستم می‌توانستم ازدواجم را نجات دهم. اما وقتی مجبور شدم نگاه جدیدی بیندازم، متوجه شدم، “هی، این چیزی نیست که من واقعا می خواهم.” این چیز عجیبی است، اما کوهنوردی هنوز در مرکز است.”

لووه همچنین بنیانگذار فستیوال یخ اورای، یک مسابقه یخ نوردی سالانه محبوب بود.

در سال 2017 او برنده جایزه یک عمر دستاورد کلنگ طلایی در فرانسه شد و به تالار مشاهیر ورزشی بولدر در کلرادو راه یافت. جف یکی از اعضای محبوب جامعه کوهنوردی در داخل و خارج از امریکا بود.

لووه تقریباً 18 سال از یک بیماری عصبی مشابه ALS رنج می برد تا اینکه در 24 آگوست 2018 در کلرادو، ایالات متحده آمریکا درگذشت.

صعودهای قابل توجه

• 1958 گراند تتون، وایومینگ با پدر
• 1971 Moonlight Buttress، پارک ملی زیون، یوتا، ایالات متحده آمریکا. FA با مایک ویس
• 1972 اولین صعود زمستانی از جبهه غربی گرند تتون با جورج لووه
• 1973 نورث فیس، قله وترهورن (کلرادو)، کوه های سان خوان، کلرادو. FA با پل هوگان
• 1973 گوشه شمال شرقی، کیلر نیدل، سیرا نوادا، کالیفرنیا ایالات متحده آمریکا; NCCS V F9 یا F10 A2، FA با جان ویلند
• 1974 آبشار براید ویل، تلوراید، کلرادو، FA با مایک ویس؛
• 1974 گرین ریور لیک، محدوده رودخانه بادی، وایومینگ، ایالات متحده آمریکا – NCCS V F9، FA با گرگ لووه
• 1975 Mount Kitchener’s Grand Central Couloir با مایک ویس
• 1979 آمادابلام، نپال انفرادی
• 1980 سیکیانگ کانگری – تلاش
• 1982 جبهه شمالی کوانگده ری، نپال با دیوید بریشرز
• 1985 Bird Brain Boulevard، اوری، کلرادو
• 1989 تاوچه، صورت شمال شرقی، نپال با جان راسکلی
• 1990 برج ترانگو (بی نام)، مسیر یوگسلاوی با کاترین دستیول
• 1991 Metanoia، یک مسیر مستقیم جدید در جبهه شمالی آیگر، که او به تنهایی و بدون رول بولت باز کرد.
• 1994 Octopussy, Vail, Colorado
• تلاش او در خط الراس شمالی Latok I با جیم دونینی، مایکل کندی، و جورج هنری لو III در سال 1978 از نظر بسیاری دشوارترین صعود ناتمام در جهان است.