لیلیان بارارد: از شیرینی نانگاپاربات تا تلخی کی2

لیلیان بارارد، کوهنورد برجسته و پیشگام فرانسوی، با زندگی کوتاه اما پرافتخار خود، نامش را در تاریخ کوهنوردی به‌عنوان یکی از الهام‌بخش‌ترین شخصیت‌ها ثبت کرد. او در 9 دسامبر 1948 در فرانسه متولد شد و با روحیه‌ای بی‌باک، مرزهای توانایی و جسارت انسان را در کوه‌های بلند جهان جابه‌جا کرد. این مقاله سفری است کوتاه، به زندگی و دستاوردهای این بانوی شجاع که عشق به کوهستان را با شجاعت و اراده ترکیب کرد.

آغاز عشق به کوهنوردی

لیلیان بونتمپ (نام اصلی او)، در شهر شامونی، مرکز کوهنوردی فرانسه، بزرگ شد. از سن 13 سالگی، وقتی برای اولین بار در دامان کوهستان قدم گذاشت، شیفته عظمت و زیبایی طبیعت شد. این عشق به کوهستان او را به مسیرهایی کشاند که کمتر کسی جرات قدم گذاشتن در آن‌ها را داشت.

دیدار با موریس بارارد و آغاز شراکت در ماجراجویی

در سال 1973، لیلیان با موریس بارارد، کوهنورد برجسته فرانسوی، آشنا شد. این دیدار در سفر به رشته‌کوه‌های کوردیلرا بلانکا در پرو اتفاق افتاد، جایی که موریس به‌عنوان رهبر تیم، نخستین صعود به وجه شمال‌شرقی کوه هوآسکاران شمالی را انجام داد. چهار سال بعد، این دو ازدواج کردند و به یکی از مشهورترین زوج‌های کوهنورد جهان تبدیل شدند. آن‌ها که به “بلندترین زوج جهان” شهرت یافتند، به کوهنوردی سبک و سریع بدون استفاده از اکسیژن مکمل یا حمایت باربرهای ارتفاع بالا روی آوردند.

در سال 1977، موریس بارارد به آند بازگشت تا وجه جنوبی قله آرتزونراخو را به‌تنهایی صعود کند. او همچنین مسیر جدیدی در وجه جنوبی قله پیکو پیمود. در این سفر، لیلیان نیز به همراه برادرش، آلن بونتمپ، و یک عضو دیگر گروه، مسیر پیکو را تکرار کرد. تیم فرانسوی موفق به انجام چندین صعود نخستین در منطقه شد که جایگاه لیلیان را به‌عنوان یک کوهنورد توانمند تثبیت کرد.

گاشربروم 1 و آغاز سبک “بلندترین زوج جهان”

در تابستان 1980، موریس همراه با شریک همیشگی‌اش ژرژ ناربو موفق به صعود قله گاشربروم 1 (8080 متر) شدند. این صعود بدون استفاده از اکسیژن مکمل یا حمایت باربرهای ارتفاع بالا انجام شد.

کمی بعد، موریس تصمیم گرفت لیلیان را به شریک دائمی خود در کوهنوردی تبدیل کند. در 12 ژوئن 1982، این زوج به همراه آلن بونتمپ به قله گاشربروم 2 (8035 متر) در قراقروم صعود کردند. این صعود تنها چهار روز پس از ترک کمپ اصلی انجام شد و سبک “سریع و سبک” آن‌ها را در کوهنوردی به شهرت رساند. از آن زمان، آن‌ها به “بلندترین زوج جهان” شهرت یافتند. یک کاپشن کوهنوردی زنانه، یک کوله، مقداری طناب و دیگر هیچ!!

نانگا پاربات: موفقیت و چالش

در تابستان 1983، لیلیان و موریس تلاش کردند از مسیر دیامیر به قله نانگاپاربات (8125 متر) صعود کنند، اما ناکام ماندند. این سفر طولانی و طاقت‌فرسا باعث شد هر دو بیش از 10 کیلوگرم وزن کم کنند و لیلیان نیز یکی از انگشتان پایش را به دلیل سرمازدگی از دست داد.

قله گل اندام؛ معرفی، راهنمای صعود و درجه سختی

عکاسی از ستارگان: چگونه با گوشی هوشمند خود از آسمان شب عکس بگیریم

اما این شکست باعث نشد آن‌ها دست از تلاش بردارند. در سال 1984، این زوج به نانگا پاربات بازگشتند و موفق شدند بدون استفاده از اکسیژن مکمل به قله برسند. لیلیان با این صعود، به اولین زنی تبدیل شد که این قله خطرناک را فتح کرده است.

ماکالو: تلاش نافرجام

در بهار 1985، لیلیان و موریس تلاش کردند قله ماکالو (8485 متر) را از مسیر “ماکالو لا-وجه شمال‌غربی-وجه شمالی” صعود کنند. این تلاش که تنها تیم حاضر بر روی کوه در آن فصل بود، با چالش‌های فراوانی همراه شد. بادهای شدید و یخ‌بندان باعث شدند آن‌ها در ارتفاع 8430 متری بازگردند. برنامه آن‌ها برای اسکی از قله نیز به دلیل نبود برف عملی نشد.

در آگوست 1985، لیلیان و موریس بارارد تلاش کردند به قله برودپیک (8047 متر) صعود کنند. آن‌ها چهار بار برای رسیدن به قله اقدام کردند، اما شرایط بد جوی مانع موفقیتشان شد و در نهایت تنها به ارتفاع 7800 متری رسیدند. در این سفر، آن‌ها به واندا روتکویچ کمک کردند تا دوستش، باربارا کوزلوسکا، که هنگام عبور از یک رودخانه یخی غرق شده بود، پیدا و دفن کند.

K2: موفقیت و تراژدی

ماجراجویی K2 برای این زوج از سال‌ها قبل آغاز شده بود. در سال 1979، موریس بارارد همراه با یک تیم فرانسوی تلاش کرده بود تا مسیر دشوار “مجیک لاین” روی K2 را صعود کند اما ناکام مانده بود. در سال 1986، موریس و لیلیان تصمیم گرفتند بار دیگر شانس خود را روی این کوه امتحان کنند.

ماجراجویی موریس و لیلیان بارارد برای صعود به K2، از همان ابتدا با مشکلاتی روبرو شد. آن‌ها بودجه کامل، بلیت‌های هواپیما و پاسپورت‌هایشان را در تاکسی جا گذاشتند. بااین‌حال، با حل مشکلات، به همراه واندا روتکویچ (کوهنورد برجسته لهستانی) و میشل پارمنتیه، به کمپ اصلی رسیدند.

صعود به قله

مسیر صعود این گروه بسیار کند پیش رفت. آن‌ها شب‌هایی را در ارتفاعات مختلف 6300، 7100، 7700، 7900 و 8300 متری گذراندند. شب پیش از صعود، مجبور شدند در چادر کوه اما بدون کیسه‌ خواب، در ارتفاع 8300 متری استراحت کنند. در 23 ژوئن 1986، این گروه به قله K2 رسیدند. واندا روتکویچ به‌عنوان اولین زن تاریخ، قله را فتح کرد و لیلیان تنها نیم ساعت بعد به او پیوست. هیچ‌یک از اعضای گروه از اکسیژن مکمل استفاده نکردند.

آغاز مشکلات در مسیر بازگشت

پس از صعود موفقیت‌آمیز، تیم به ارتفاع 8300 متری بازگشت؛ اما مشکلات کمبود سوخت برای ذوب برف و تهیه آب، شرایط را سخت‌تر کرد. میشل پارمنتیه ابتدا برای پیدا کردن سوخت از گروه جدا شد و با دو کوهنورد باسک، ماری آبرو و خوزه‌ما کاسی‌میرو، ملاقات کرد. لیلیان و موریس بارارد، که خسته‌تر از دیگران بودند، عقب ماندند. کوهنوردان باسک نیز بدون سوخت برای اجاق کوهنوردی کوچک خود بودند و به همراه روتکویچ و پارمنتیه به کمپ سه در ارتفاع 7800 متری بازگشتند.

جست‌وجوی باراردها و شرایط بد جوی

روتکویچ و کوهنوردان باسک مسیر بازگشت را ادامه دادند، در حالی که پارمنتیه در کمپ سه منتظر لیلیان و موریس باقی ماند. در شرایط جوی نامساعد و طوفانی شدید، پارمنتیه نیز مجبور شد مسیر پایین را در پیش بگیرد. او در میان کولاک و دید محدود، با کمک راهنمایی‌های رادیویی از کمپ اصلی، به‌سختی مسیر را پیدا کرد و به سلامت رسید.

سرنوشت تلخ باراردها

لیلیان و موریس بارارد پس از ترک چادرشان، هرگز دیده نشدند. دید محدود، بادهای شدید و خستگی مفرط، احتمالاً باعث شد آن‌ها مسیر را گم کرده یا از شدت خستگی و کمبود اکسیژن جان ببازند. جسد لیلیان یک ماه بعد در ارتفاع 5330 متری پیدا شد و جسد موریس 12 سال بعد در نزدیکی کمپ اصلی کشف شد.

میراث ماجرا

این حادثه بخشی از تراژدی بزرگ‌تر تابستان سیاه K2 در سال 1986 بود، که در آن 13 نفر از 27 کوهنوردی که به قله رسیدند، جان خود را از دست دادند. داستان باراردها، نمادی از شجاعت، تلاش بی‌پایان و خطرات ذاتی کوهنوردی در ارتفاعات است.

میراث ماندگار

زندگی لیلیان بارارد سرشار از شجاعت، عشق به طبیعت و اراده‌ای بی‌پایان بود. او نه‌تنها به‌عنوان یک کوهنورد پیشگام، بلکه به‌عنوان نمادی از جسارت زنان در برابر چالش‌های بزرگ شناخته می‌شود. داستان او یادآور این است که انسان با اراده و عشق می‌تواند به قله‌های زندگی دست یابد. میراث لیلیان همچنان الهام‌بخش کوهنوردان و علاقه‌مندان به طبیعت است، و هر بار که کسی به بلندای کوه‌ها می‌نگرد، یاد او در ذهن زنده می‌شود.

اطلاعات کلی درباره لیلیان بارارد