۱۲,۸۰۰ کیلومتر دوچرخه‌سواری، شنا و دویدن تا اورست!

میش هاتچکراف، یک ورزشکار فوق استقامت اهل بریتانیا، اخیراً با یک پروژه شگفت‌انگیز و بی‌سابقه در حال سفر به قله اورست است. او که هدف خود را رسیدن به اورست از طریق وسیله‌های غیر موتوری تعیین کرده است، به نوعی این سفر را به طولانی‌ترین سه گانه تاریخ تبدیل کرده است. هاتچکراف، ۳۲ ساله، پس از هفت ماه سفر، اینک در مراحل پایانی سفر خود قرار دارد. اما رویکرد او به کوه اورست کاملاً متفاوت از دیگران است.

سفر او در تاریخ ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴ از خانه‌اش در دوور آغاز شد، جایی که او در آنجا برای اولین بار از طریق کانال انگلیس و از خلیج شکسپیر شنا کرد و خود را به فرانسه رساند. این شنا به طول ۳۴ کیلومتر که به عنوان “اورست برای شناگران” شناخته می‌شود، شروعی بود برای پروژه‌ای که قرار بود او را به اورست برساند. هاتچکراف برای انجام این پروژه به خود قول داده بود که تا رسیدن به سقف جهان، ریش خود را نتراشد.

مرحله اول: شنا

ابتدای سفر، هاتچکراف در شرایط سخت آب و هوایی در کانال انگلیس شنا کرد. پس از آن، تیم پشتیبانی او که شامل افراد مختلفی بود، از جمله کسانی که امور رسانه‌ای و اجتماعی سفر را بر عهده داشتند، برای ادامه مسیر از یک خودروی ون به عنوان مقر مرکزی استفاده کردند. این مرحله، که او را از انگلستان به فرانسه و سپس به مجارستان رساند، چالش‌های بسیاری داشت. در این مرحله از سفر، او به همراه سگ گلدن رتریور خود به نام “بادی” در یک کالسکه رکاب می‌زد.

مرحله دوم: دوچرخه‌سواری

پس از مشکلاتی در دریافت ویزا برای کشورهای آسیایی با ون پشتیبانی، تیم هاتچکراف مجبور شد از یک اتوبوس مدرسه قدیمی که تبدیل به وسیله‌ای برای سفر شده بود، استفاده کند. این سفر از طریق ترکیه و دیگر کشورهای آسیایی ادامه پیدا کرد. در این مسیر، هاتچکراف با مشکلات مختلفی مواجه شد. از جمله حملات سگ‌های ولگرد و خطراتی که از سوی رانندگان جاده‌ها وجود داشت، که حتی یک بار یک خودرو به طور جدی قصد داشت او را از جاده بیرون کند. در این مدت، او در دمای شدیدا سرد در کوه‌های ترکیه و گرمای سوزان عراق دوچرخه سواری می‌کرد.

در ماه‌های بعدی، او در دوران کریسمس در جاده‌های بیابانی عربستان سعودی و دبی دوچرخه سواری کرد و نهایتاً به سواحل عمان رسید. برای رسیدن به پاکستان، گزینه‌ای جز پرواز وجود نداشت، زیرا او نمی‌توانست از خلیج عمان شنا کند. بعد از چند روز پر از چالش در پاکستان، هاتچکراف توانست خود را به هند برساند.

در نهایت، پس از ۱۲ هزار کیلومتر دوچرخه‌سواری، او در ۱۳ فوریه ۲۰۲۵ در دیگا، یک استراحتگاه ساحلی در بنگال غربی، به مقصد خود رسید. حالا او آماده بود که برای مرحله سوم و نهایی، یعنی دویدن به سمت قله اورست، آماده شود.

مرحله سوم: دویدن

مرحله دویدن، از دید هاتچکراف، احتمالاً یکی از سخت‌ترین بخش‌های سفرش بود. او روزانه یک ماراتن یعنی 42 کیلومتر را برای رسیدن به کاتماندو دوید. این بخش از سفر شامل ۹۰۰ کیلومتر دویدن در جنگل‌های هند بود. هاتچکراف در این مسیر با درد و خستگی شدید و حتی مسمومیت غذایی روبرو شد. با این حال، او از این مشکلات به عنوان فرصتی برای آمادگی بیشتر برای صعود به اورست استفاده کرد. او در تاریخ ۱۶ مارس ۲۰۲۵ وارد کاتماندو شد و با چشمانی پر از اشک این مرحله از سفر را به پایان رساند.

عضلات مرکزی؛ نیروی پنهان پشت رکوردهای بزرگ دویدن

تراژدی پردانوف در اورست 1984؛ جبهه غربی تو را می خواند.

۳۵۰ کیلومتر به قله

در حالی که هاتچکراف در کاتماندو به طور رسمی پایان مرحله دویدن خود را جشن گرفت، تنها ۳۵۰ کیلومتر تا قله اورست باقی مانده بود. او برای این بخش از سفر تصمیم گرفت که همانند هیلاری و تنزینگ از کاتماندو به سمت لوکلا حرکت کند و سپس از آنجا پیاده‌روی را به سمت کوه اورست ادامه دهد. آن‌ها در روز ۱۹6 سفر خود قرار دارند و اکنون در مرحله صعود به سمت یخچال خمبو هستند.

مقایسه با گوران کروپ

عملکرد هاتچکراف قطعاً تحسین‌برانگیز است، به ویژه شنا کردن در کانال انگلیس که بخش نادری از این سفر بود. با این حال، او باید بداند که تلاشش با کار گوران کروپ، کوهنورد سوئدی که در دهه ۹۰ میلادی از استکهلم تا اردوگاه پایه اورست دوچرخه‌سواری کرده بود، به هیچ وجه قابل مقایسه نیست. گوران کروپ نه تنها به تنهایی از استکهلم به سمت اورست حرکت کرد، بلکه تمام تجهیزات و لوازم خود را حمل کرد و بدون استفاده از اکسیژن کوه را صعود کرد و بخش زیادی از مسیر برگشت خود را نیز دوچرخه سواری کرد.

میش هاتچکراف بدون شک موفق به انجام یک سفر خارق‌العاده شده است که هیچ مشابهی ندارد، اما داستان گوران کروپ همچنان به عنوان یک نقطه عطف در تاریخ کوهنوردی و سفرهای بی‌نظیر باقی خواهد ماند.