قله جنوبی اورست، یک نفس تا بام جهان

قله جنوبی اورست یک قله فرعی در کوه اورست است که در سمت راست قله اصلی قرار دارد. ارتفاع این قله 8,749 متر (28,704 فوت) است و در فاصله‌ ی 130 متری از قله اصلی اورست و 100 متر پایین‌تر از آن واقع شده است. این قله در حقیقت دومین قله بلند جهان است که ارتفاعی بیش از کی2 دارد اما به دلیل اینکه به عنوان یک قله مستقل شناخته نشده در لیست کوه های 8000 متری نیز قرار نمی گیرد.

این قله به وسیله‌ی “Cornice Traverse” و “قدمگاه هیلاری” به قله اصلی متصل می‌شود. قله جنوبی اورست نخستین بار در تاریخ 26 مه 1953 توسط چارلز ایوانز و تام بوردیلون از تیم صعود بریتانیا صعود شد. آن‌ها در ساعت 1 بعد از ظهر به این قله رسیدند، اما به دلیل مشکلاتی با دستگاه اکسیژن ایوانز، نتوانستند ادامه دهند. سه روز بعد، در تاریخ 29 مه، ادموند هیلاری و تنزینگ نورگای از قله جنوبی عبور کرده و به قله اصلی دست پیدا کردند.

تاریخچه

وقتی تیم صعود در سال 1953 به قله جنوبی رسید، جان هانت، رهبر تیم، با مشاهده آن متحیر شد و نوشت: “بالای سر ما قله جنوبی اورست با شکوه خاصی دیده می‌شد… قله‌ای زیبا و شگفت‌انگیز که نزدیک اما هزاران متر بالاتر از ما بود… هیچ‌یک از ما برای دیدن چنین منظره‌ای آماده نبودیم.”

در سال 1965، یکی از جغرافی‌دانان تیم صعود هندی به اورست، در حدود 100 فوت بالاتر از قله جنوبی، دپوزیت‌های فسیل‌های صدف را کشف کرد.

در سال 1978، راینولد مسنر، که اولین بار بدون استفاده از اکسیژن اضافی به قله اورست صعود کرده بود، قله جنوبی را “یک نقطه عطف بزرگ برای من” توصیف کرد.

در فاجعه کوه اورست در سال 1996، راهنمای کوه‌نوردی راب هال و سه نفر دیگر در قله جنوبی در اثر طوفان برفی غیرمنتظره در حال بازگشت از قله اصلی جان باختند. هال تا روز بعد زنده ماند و با رادیو تماس برقرار کرد، اما در نهایت در همان روز یخ زد و جان خود را از دست داد. جسد او همچنان در قله جنوبی باقی مانده است.

قله جنوبی به عنوان یک نقطه توقف رایج برای کوهنوردان اورست است، جایی که آن‌ها می‌توانند بطری‌های اکسیژن خود را تعویض کرده و در صورت لزوم، بازگردند. از این مکان، “Cornice Traverse”، “قدمگاه هیلاری” و قله اصلی در شرایط جوی مناسب قابل مشاهده است.

ماساتسوگو کونیشی، کوهنورد آهنین از سرزمین آفتاب

قله نقره سر: معرفی و راهنمای صعود

10 نکته جالب درباره قله جنوبی اورست

1. قله فرعی اورست: قله جنوبی اورست یک قله فرعی است که ارتفاع آن 8,749 متر (28,704 فوت) است و حدود 100 متر پایین‌تر از قله اصلی اورست قرار دارد.
2. محل توقف مهم: این قله به عنوان یک نقطه توقف مهم برای کوهنوردان در مسیر صعود به قله اصلی اورست استفاده می‌شود. اینجا نقطه‌ای است که بسیاری از صعودکنندگان بطری‌های اکسیژن خود را تعویض می‌کنند و در صورت نیاز، تصمیم به بازگشت می‌گیرند.
3. نخستین صعود: قله جنوبی اورست نخستین بار در تاریخ 26 مه 1953 توسط چارلز ایوانز و تام بوردیلون از تیم صعود بریتانیا فتح شد، پیش از اینکه ادموند هیلاری و تنزینگ نورگای به قله اصلی برسند.
4. نمای زیبا: از قله جنوبی، چشم‌انداز واضحی از “Cornice Traverse” و “Hillary Step” وجود دارد و در روزهای صاف، قله اصلی اورست نیز به وضوح قابل مشاهده است.
5. تاریخچه کشف: در سال 1965، جغرافی‌دانان تیم صعود هندی به اورست، فسیل‌های صدف را در حدود 100 فوت بالاتر از قله جنوبی کشف کردند، که نشان از سابقه باستانی این منطقه دارد.
6. فاجعه 1996: در فاجعه کوه اورست در سال 1996، راهنمای کوه‌نوردی راب هال و سه نفر دیگر در قله جنوبی در اثر طوفان برفی جان خود را از دست دادند. جسد هال همچنان در قله جنوبی باقی مانده است.
7. دسترسی دشوار: به دلیل شرایط آب و هوایی و ارتفاع زیاد، رسیدن به قله جنوبی نیاز به مهارت‌های کوهنوردی پیشرفته و آمادگی بدنی بالا دارد.
8. ساختار کوه: قله جنوبی به وسیله‌ی “Cornice Traverse” و “Hillary Step” به قله اصلی متصل است، که این نقاط به دلیل دشواری‌های فنی و ارتفاع، چالش‌های خاصی را برای کوهنوردان ایجاد می‌کنند.
9. ارتفاع قابل توجه: با اینکه قله جنوبی از نظر ارتفاع بالاتر از بسیاری از قله‌های دیگر دنیا است، اما به دلیل فاصله کمی که از قله اصلی دارد، به عنوان قله جداگانه محسوب نمی‌شود.
10. نقطه عطف تاریخی: صعود به قله جنوبی به عنوان یک نقطه عطف در تاریخ صعود به اورست محسوب می‌شود و کوهنوردان زیادی به این قله به عنوان بخشی از مسیر صعود به قله اصلی، توجه می‌کنند.