قله شیولینگ ، ماترهورن هیمالیا

قله شیولینگ کوهی در گروه گانگوتری در غرب هیمالیا گاروال است. این کوه در نزدیکی انتهای یخچال گانگوتری، یکی از بزرگترین یخچال‌های هیمالیا، و تاپووان، چمنزارهای سرسبز و زیبایی قرار دارد که هر دو از مکان‌های محبوب زیارتی هندوئیسم هستند. شیولینگ در شمال ایالت هندوستان، (اوتارخاند)، و ۶ کیلومتری جنوب از گاُمکھ (محل سرچشمه رودخانه بهاگیرتی)، مکان مقدس هندوها واقع شده است. نام این قله به نماد مقدس آن، شیوالینگا، اشاره دارد. بازدیدکنندگان اولیه اروپایی به دلیل شباهت ظاهری آن به قله ماترهورن در آلپ، این کوه را «قله ماترهورن» نامیدند.

اگرچه شیولینگ از نظر ارتفاع محلی قله‌ای بسیار بلند محسوب نمی‌شود، اما یک قله صخره‌ای دیدنی و خیره‌کننده است و از گاُمکھ باشکوه‌ترین قله‌ای است که به چشم می‌خورد. همین ویژگی به همراه صعود دشوار آن باعث شده تا این قله به هدفی مشهور برای کوهنوردان تبدیل شود.

شیولینگ در دره گانگوتری در غرب هیمالیای گاروال هند واقع شده است. گروه گانگوتری شامل چندین کوه چالش برانگیز از جمله چوخامبا ۱ به ارتفاع ۷۱۳۸ متر، کدارنات به ارتفاع ۶۹۴۰ متر، تالای ساگار به ارتفاع ۶۹۰۴ متر، مرو به ارتفاع ۶۶۶۰ متر، بهاگیرتی ۱ به ارتفاع ۶۸۵۶ متر و شیولینگ به ارتفاع ۶۵۴۳ متر می باشد.

با وجود برآمدگی تنها ۸۵۰ متری، شیولینگ قله ای چشمگیر است. این کوه در نزدیکی انتهای یخچال گانگوتری، در شش کیلومتری جنوب از مکان مقدس گاُمکھ قرار دارد. گاُمکھ سرچشمه رودخانه بهاگیرتی است که یکی از سرچشمه های اصلی رود گنگ به شمار می رود.

گاُمکھ به معنی «دهان گاو» است و در متون هندو مانند پوراناها ذکر شده است. طبق افسانه، پسری که به دنبال گوسفند گمشده‌ای می‌گشت، یخچال را در گانگوتری پیدا کرد و پوزه آن را به صورت گاو تشبیه کرد.

بین گاُمکھ و شیولینگ، چمنزار تاپووان قرار دارد که یک مکان زیارتی محبوب و کمپ اصلی رایج برای کوهنوردانی است که قصد صعود به شیولینگ را دارند.

شیولینگ نمادی از خدای شیوا و مورد احترام‌ترین قله در گروه گانگوتری است. از دور، شیولینگ شبیه یک هرم کامل به نظر می رسد، اما دارای دو قله دوقلو است. قله شمال شرقی 6543 متر و قله جنوب غربی 6501 متر ارتفاع دارد. هیچ مسیر صعود آسانی برای هیچ یک از قله ها وجود ندارد.

جشنواره صعودهای برتر؛ تجلیل از اولین بانوی ایرانی ۱۴×۸۰۰۰ متری‌

پالس اکسیمتر در کوهنوردی؛ ابزاری کوچک برای تصمیم‌های بزرگ

شیولینگ از همه طرف توسط صخره های شیب دار به خوبی محافظت می شود. تنها ضلع غربی شیب ملایمی برای انباشته شدن برف دارد.

ماترهورن هیمالیا

دو افسر ارتش اسکاتلند، الکساندر جرارد و برادرش جیمز گیلبرت جرارد، در سال 1818 پوزه یخچال گانگوتری را کشف کردند. پس از اینکه آنها یافته خود را علنی کردند، این مکان به یک مقصد زیارتی محبوب تبدیل شد.

در سال 1933، مارکو الکساندر پالیس، نویسنده و کوهنورد یونانی-بریتانیایی، یک سفر اکتشافی کوچک را به منطقه کیناور در نزدیکی رهبری کرد و احتمالاً از کوه 6816 متری رئو پورگیل بالا رفت. او همچنین به صعود به شیولینگ فکر می کرد. پالیس این قله را به عنوان “کوهی با ظاهری وحشتناک و شباهت قابل توجهی به ماترهورن… به طرز زیبایی فریبنده و به طرز وحشتناکی غیرقابل دسترس” توصیف نمود.

هیچ مسیر قابل عبوری نیست

در سال ۱۹۳۸، یک گروه آلمانی به رهبری رودلف شوارتزگروبر به سمت گارهوال هیمالیا رهسپار شد تا یخچال گانگوتری را کاوش کند. اعضای تیم عبارت بودند از ادی الماوتالر، والتر فراونبرگر،トイ مسنر، لئو اسپانرافت و دکتر رودلف جوناس.

این گروه شیولینگ را بررسی کردند. شوارتزگروبر بعداً برای باشگاه هیمالیا نوشت که “از شناسایی شمال شیولینگ، همان کوهی که پیشینیان بریتانیایی ما آن را قله ماترهورن نامیده بودند، ناامید شدیم… هیچ مسیر قابل عبوری برای صعود به این کوهستان کشف نشد. تنها راه ممکن اما بسیار خطرناک از جبهه شمال غربی می گذرد که توسط برج های یخی تهدیدآمیز احاطه شده است.”

اولین صعود قله شیولینگ

سرانجام در تاریخ ۳ ژوئن ۱۹۷۴، شیولینگ برای اولین بار توسط لاکسمان سینگ، دورجه، انگ تارکی، پمبا تارکی و پاسانگ تسِرینگ شرپا صعود شد. این گروه تحت رهبری حکام سینگ، اعضای پلیس مرزی هند و تبت بودند. تیم از یال غربی بالا رفت، که بعدها به مسیر استاندارد تبدیل شد.

بر اساس گزارش کمال کی گوها در مجله آمریکایی آلپاین، آن‌ها سه کمپ برپا کردند. صعود بسیار دشوار بود. مسیر از کمپ ۱ در ارتفاع ۵۴۸۶ متری تا قله، صخره ای صاف و عمودی بود که در برخی نقاط بیرون زده بود. در طول شیب نهایی، یک دیوار یخی شیب دار و یک یخچال آویزان نیازمند تکنیک تخصصی سنگ نوردی و یخ نوردی بود. تیم بیش از ۲۱۳۰ متر طناب در امتداد مسیر ثابت کردند.

این گروه در تاریخ‌های ۲۶ و ۳۰ می، دو تلاش ناموفق برای رسیدن به قله داشتند. هوای بد آن‌ها را مجبور به بازگشت کرد. در نهایت، در سومین تلاششان به قله رسیدند.

تیم‌های کوچک دیگری از پلیس مرزی هند و تبت نیز در ماه‌های می و ژوئن ۱۹۷۴ قله‌های ۶۹۴۰ متری کدارنات و ۶۵۹۶ متری نیلکانته را صعود کردند.

همچنان یک هدف چالش برانگیز برای کوهنوردان نخبه

از زمان اولین صعود، حدود 10 مسیر بر روی شیولینگ ایجاد شده است. پنجاه و پنج تیم این کوه را هدف قرار داده اند. کوهنوردان تقریباً از تمام یال ها و دیواره های اصلی آن بالا رفته اند، اما هر مسیر یک چالش جدی را به همراه دارد.

در سال ۲۰۱۲، والری روزوف پرش لباس بالدار (وینگسوت) خیره کننده ای از این کوه انجام داد

مسیرشناسی

در تصو.یر زیر جبهه شمال شرقی شیولینگ را مشاهده می کنید:

توجه:

• در جدول فوق، همه مسیرها صعودهای بسیار جدی هستند.
• همه مسیرها روی عکس مشخص نشده اند.