لاتوک یک، سخت، سخت و خیلی سخت!

گروه قله‌های لاتوک در منطقه پنه‌مه موستاق، بخشی از رشته‌کوه مرکزی قراقوروم در پاکستان واقع شده است. در جنوب آنها یخچال باینتا لوپار، یکی از شاخه‌های کوچک یخچال بیافو قرار دارد. در ضلع شمالی نیز یخچال چوکتی واقع شده است. قله‌های لاتوک شامل لاتوک یک به ارتفاع ۷۱۴۵ متر، لاتوک دو به ارتفاع ۷۱۰۸ متر، لاتوک سه به ارتفاع ۶۹۴۹ متر و لاتوک چهار به ارتفاع ۶۴۵۶ متر است. لاتوک دو اولین قله‌ای بود که در سال ۱۹۷۷ صعود شد، سپس لاتوک یک و لاتوک سه در سال ۱۹۷۹ و در نهایت لاتوک چهار در سال ۱۹۸۰ فتح شدند.

تلاش‌های اولیه برای صعود لاتوک یک:

در فاصله زمانی بین جولای و سپتامبر ۱۹۷۵، بخش توکائیِ باشگاه کوهنوردی ژاپن برای صعود به لاتوک یک تلاش کرد. با این حال، بهمن‌های عظیم و ریزش سنگ آنها را مجبور به انصراف و اکتشاف یخچال‌های اطراف نمود.

این گروه به رهبری ماکوتو هارا مسیر یخچال‌های بیافو و سیم‌گنگ را در پیش گرفت. آن‌ها پس از عبور از سیم لا، مجبور به فرود از یک دیواره یخی ۴۵۸ متری به سمت یخچال چوکتی شدند و سپس مسیر خود را در امتداد پنه موستاق به بالترو و در نهایت به آسکوله ادامه دادند.

در تابستان ۱۹۷۶، تیم دیگری از ژاپن به رهبری یوشیفومی ایتاتانی برای صعود به شیار بین لاتوک یک و سه تلاش کرد. آنها به ارتفاع ۵۷۰۰ متری رسیدند، اما به دلیل سقوط یخچال مجبور به بازگشت شدند.

در تابستان ۱۹۷۷ یک تیم ایتالیایی به رهبری آرتورو برگاماسکی برای فتح لاتوک یک اقدام کردند. ابتدا آن‌ها مسیر تلاش ۱۹۷۶ ژاپنی‌ها را بررسی کردند، اما به دلیل خطر مداوم ریزش یخ آن را بسیار خطرناک ارزیابی کردند. در نتیجه، تیم برقاماسکی به سمت لاتوک دو تغییر مسیر دادند و موفق به اولین صعود آن قله شدند.

گفتنی‌ست که هر سه تلاش برای صعود از ضلع جنوبی لاتوک یک انجام شد و هر سه تیم به دلیل خطر بهمن مجبور به بازگشت شدند.

مهمترین تلاش برای صعود:

در سال ۱۹۷۸، یک گروه آمریکایی به رهبری مایکل کندی، جیم دونینی، جرج لوو و جف لووه به همراه پزشکان، جرج لوو پدر و رالف ریچاردز که تا کمپ اصلی همراهی‌شان می‌کردند، از طریق یال شمالی شیب‌دار و ۲۴۰۰ متری لاتوک یک برای صعود تلاش کردند. این گروه با سبک آلپی سبکبار تلاش می نمود.

تراژدی پردانوف در اورست 1984؛ جبهه غربی تو را می خواند.

بلندترین قلل روسیه؛ از البروس تا آتشفشان‌های کامچاتکا!

کندی در «سالنامه کوهنوردی آمریکا» نوشت: «راه آسان برای بالا رفتن از دیوارهای شیب‌دار و یخ‌زده این کوه باشکوه وجود ندارد. آسان‌ترین مسیر، چالش فنی سخت‌ترین قله‌های آمریکای شمالی را به همراه خواهد داشت.» برای گروه آمریکایی، یال شمالی شاید تنها مسیری بود که از خطر عینی به دور بود. با این حال، آنها می‌دانستند که تنها ۵۰ درصد احتمال موفقیت وجود دارد.

آن‌ها از ابتدای جولای، ۲۶ روز را روی یال شمالی گذراندند و پس از رسیدن به ارتفاع تقریباً ۶۹۹۵ متری فرود آمدند. اگرچه به قله نرسیدند، صعود آنها به طور گسترده مورد تحسین قرار گرفت.

اولین صعود: ژاپنی های قدرقدرت

در تابستان ۱۹۷۹، تیمی از ژاپن به رهبری نائوکی تاکادا سرانجام از طریق جبهه جنوبی موفق به اولین صعود لاتوک یک شد. مسیر صعود آنها از یال سنگی سمت چپ دره میانی لاتوک یک و لاتوک سه بالا می‌رفت.

گروه تاکادا در تاریخ ۱۰ ژوئن کمپ اصلی را روی یخچال Baintha Lukpar برپا کردند. آن‌ها کمپ ۱ را در تاریخ ۲۰ ژوئن در دَرّه میانی و در ارتفاع ۵۵۰۰ متری مستقر کردند، اما روز بعد یک بهمن آن را نابود کرد. دو روز بعد، آن‌ها کمپ ۱ جدیدی را در ارتفاع ۵۰۵۲ متری روی یخچال برپا کردند.

در ارتفاع ۵۷۹۲ متری، جایی که آن‌ها دره میانی را به سمت یال سنگی شیب‌دار ترک کردند، کمپ ۲ را برپا ساختند. ثابت‌گذاری مسیر از کمپ ۲ به کمپ ۳ ، هشت روز به طول انجامید. آخرین کمپ در ارتفاع ۶۵۰۰ متری و پس از یک بیواک (اقامت شبانه در فضای باز) انجام گرفت.

در ۱۷ ژوئیه، اولین تلاش برای رسیدن به قله با شکست مواجه شد. اما دو روز بعد، در ۱۹ ژوئیه، تسونئو شیگهیرو، سینه ماتسومی و یو واتانابه با مشقت فراوان از میان برف سنگین به مدت ۱۳ ساعت خود را به قله رساندند. در نهایت، در تاریخ ۲۲ ژوئیه، هیدئو موتو، جون‌ایچی اوکو و کوتا اندو نیز موفق به صعود به قله شدند.

مرگ در یال شمالی:

از سال ۱۹۸۲ تلاش‌های زیادی برای صعود به لاتوک یک صورت گرفت که چندین مورد از آن‌ها از طریق یال شمالی بود. با این حال، تا سال ۲۰۱۸ هیچ‌کس دوباره موفق به صعود از این مسیر نشد.

در ۳۱ جولای ۲۰۱۸، یک گروه دونفره روس از یال شمالی برای صعود تلاش کردند، اما این برنامه با تراژدی به پایان رسید. سرگئی گلازونوف جان خود را از دست داد و هم‌نوردش الکساندر گوکوف با هلیکوپتر در ارتفاع ۶۱۰۰ متری نجات یافت. به احترام گلازونوف، یک فیلم کوتاه زیبا ساخته شده است.

در همان تابستان، در تاریخ ۹ آگوست، یک گروه بین‌المللی متشکل از آلش چسن، لوکا استرازار و تام لیوینگستون، دومین صعود به لاتوک یک را انجام دادند. این گروه سه چهارم یال شمالی را صعود کردند و سپس به سمت دیواره غربی تراورس کردند. اگرچه آن‌ها کل یال شمالی را صعود نکردند، اما اولین نفراتی بودند که پس از بیش از ۴۰ سال تلاش، قله را از سمت شمال توانستند صعود کنند.

گزارش دومین صعود لاتوک یک را در موج کوه می توانید بخوانید.

اطلاعات لاتوک یک به صورت اجمالی