کوهنورد با تجربه و معروف، کریستوف پروفیت، بار دیگر طناب‌ها و پایه‌های ثابت را از مسیر معمول مون بلان جدا کرده و برای دومین بار قانون را نقض کرده است. هنوز بحث در جریان است: آیا نصب این تجهیزات در این مورد درست است یا غلط؟
آخرین باری که پروفیت تجهیزات ایمنی را از مون بلان برداشت، در سال ۲۰۲۲ بود که بخش هایی از ثابت گذاری مسیر بوسز را جمع آوری کرده بود. مقامات او را به دلیل برداشتن غیرقانونی تجهیزات که متعلق به او نبودند، متهم کردند. در حالی که پروفیت این اقدام را یک «اعتراض اخلاقی» علیه تجاری‌سازی بیش از حد کوهستان عنوان کرد. او از اعتراف به گناه خودداری کرد اما در نهایت به پرداخت ۶۰۰ یورو جریمه محکوم شد.
وقتی امسال میله‌ها و طناب ثابت دوباره روی مون بلان نصب شد، پروفیت نشان داد که از کار خود پشیمان نیست و برای بار دوم آن‌ها را برداشت.
هنوز مشخص نیست که آیا او دوباره با اتهامات قانونی مواجه خواهد شد یا خیر.
جواب درست بده تخفیف بگیر!
برای صعود زمستانی دماوند کدام مورد لازم است؟
طناب‌های ثابت شبیه به اورست بر روی مون بلان؟
این اقدام او سوال بزرگتری را مطرح می‌کند: از چه زمانی روی یال قله مون بلان طناب ثابت نصب شده است؟
مسیر معمول از طریق گنبد دو گوتر به مون بلان، در بخش‌های پایینی خود یک کابل ایمنی دارد. این کابل از منطقه ریزش سنگ «دهلیز بزرگ دو گوتر» عبور می‌کند و در امتداد مسیر، که شامل برخی گذرگاه‌های نسبتا خطرناک است، به پناهگاه گوتر می‌رسد. این عنصر ایمنی دائمی مدت‌هاست که برای راهنمایان و کوهنوردان آشنا بوده است.
بخش تازه کار، نصب تجهیزات ثابت روی یال بوسز به سمت قله می باشد. این یال که در ارتفاع بالای ۴۰۰۰ متر قرار دارد و پوشیده از برف و یخ است، باید پس از هر بارش سنگین برف بازسازی شود.
استوارت مک‌دونالد، راهنمای کوهستان UIAGM، می‌گوید: «به طور سنتی، هیچ تجهیزات ثابتی روی یال بوسز مون بلان وجود ندارد.» او اضافه می‌کند که چند سال پیش تعدادی میله فلزی برای ایمن‌تر کردن یک بخش یخی نصب شد و امسال نیز ظاهراً همین کار انجام شد و ظاهراً یک طناب هم نصب شد. هر دو بار،بر اساس گفته ها کریستوف اقدام به جمع آوری این ثابت گذاری ها کرد.»
مک‌دونالد تأیید می‌کند که هر فصل در آلپ، تجهیزات ثابت بیشتری نصب می‌شود. او می‌گوید: «این موضوع قبلاً من را اذیت می‌کرد، اما اکنون به آن عادت کرده‌ام.» او همچنین اشاره کرد که تجهیزات ثابت سرعت کوهنوردان را افزایش می‌دهد. این موضوع می‌تواند در بخش‌های در معرض دید یا گذرگاه‌های پیچیده که صف‌های طولانی می‌توانند تشکیل شوند، مفید باشد.
بحث باز
بحث همچنان پیرامون سبک و اخلاق کوهنوردی ادامه دارد.
از یک سو، هر چه تجهیزات بیشتری روی کوه نصب شود، کوهنوردان، به ویژه کسانی که با راهنما همراه هستند، ایمن‌تر و سریع‌تر حرکت خواهند کرد. نمونه‌ای از مسیرهای معمول مجهز در آلپ، یال هورنلی ماترهورن است که با طناب‌های ضخیم در بخش بزرگی از مسیر و میله‌های آهنی که راهنمایان از آن‌ها برای حمایت سریع مشتریان خود استفاده می‌کنند، پوشیده شده است.
تجهیزات فصلی روی یخ و برف نیز در سال‌های اخیر افزایش یافته است. در طول تابستان خشک سال ۲۰۲۲، دو نردبان آلومینیومی شبیه به نردبان‌های اورست بر روی شکاف‌های گراند پارادیزو نصب شد. همچنین در برخی گذرگاه‌های یخی مسیر «تروا مون» به مون بلان نیز نردبان‌هایی وجود دارد.
اگر اولویت این باشد که هر روز تعداد بیشتری از کوهنوردان به قله برسند، مسیرهای آلپ به سمت تجهیزاتی مانند آنچه در قله‌های ۸۰۰۰ متری استفاده می‌شود، تکامل خواهند یافت، جایی که مسیرها تقریباً به طور کامل ثابت هستند. اما در این صورت، کسانی که به دنبال کوهنوردی «واقعی» هستند باید در تابستان مسیرهای معمول را ترک کنند.
پیشنهاد ویژه موج کوه برای امروز!
علاوه بر این، اگر طناب‌ها و میله‌های فلزی هر بخش دشوار یا در معرض دید را محافظت کنند، برخی از کوهنوردان آماتور ممکن است تصمیم بگیرند که این تجهیزات برای ایمن ماندن کافی است و نیازی به راهنما ندارند.
کریستوف پروفیت کوهنورد افسانه‌ای با رزومه‌ای چشمگیر و احترام عمیق به روحیه کوهنوردی است. از صعودهای برتر این کوهنورد می توان به صعود جبهه شمال غربی کی2 به سبک آلپی به همراه پیربگین اشاره کرد. اما آیا این به او حق می‌دهد که به تنهایی تصمیم بگیرد چه چیزی بر روی کوه باقی بماند و چه چیزی نه؟ و چرا پایه‌های برفی و طناب‌ها اشتباه هستند در حالی که سایر تجهیزات دائمی، از میل‌های فلزی تا تله‌کابین‌ها، مجازند؟
