صعود انفرادی در سنگنوردی

در این مقاله راجع به صعود انفرادی در سنگنوردی صحبت خواهیم کرد. تکنیک هایی هستند که برای صعود انفرادی کاربرد دارند. اینروزها بهترین راه یادگیری مطالعه است.

سرعت یعنی ایمنی

مارک توایت ، اکستریم آلپینیست

صعود انفرادی کلاسیک

در صعود انفرادی کلاسیک ، صعود کننده یک کارگاه چند جهتی ایجاد می کند. و یک طناب را به آن ثابت می نماید. سپس یک ابزار سولو مانند گری گری یا سایلنت پارتنر را به خود وصل کرده و طول بالایی را صعود کرده، ابزارگذاری کرده ، میانی های را می گذارید. زمانی که نقطه کارگاه بعدی رسیدید، کارگاه می زنید. سپس فرود رفته یک با طناب دومی پایین میروید. سپس یومار زده و میانی ها را جمع کرده و مجددا به کارگاه بالایی باز می گردید. لاین دوم برای جمع کردن قسمت های پیچیده و تراورسی مفید می باشد. این چرخه تکرار می شود تا مسیر به پایان برسد. هر طول را باید دوبار صعود کرد و یه بار فرود آمد.

به نظر آسان نمیرسد ، اما با تمرین می توانید به کارآیی مورد نیاز برسید . این روش کلاسیک برای صعود انفرادی حتی در مسیرهای بلند هم به کار گرفته شده است.

کارگاهها

در کارگاه زدن باید به کارآیی و سرعت کافی برسید. کارگاه را چند جهته ایجاد کنید. تا به راحتی از کارگاه به سمت پایین تبدیل به سمت بالا شود.

متراژ طول

به طور معمول در صعود انفرادی از کل طول طناب استفاده می شود و کارگاههای استاندارد مسیر نادیده گرفته می شوند. زیرا اصولا شما در کارگاه صبر نمی کنید که هم طنابتان به شما برسد. پس در صورت ناراحت بودن محل کارگاه هم مشکلی وجود ندارد. کارگاه زدن و جمع کردن معمولا بیشترین زمان را به خود اختصاص می دهد. زیرا شما درحال صعود به سمت بالا نیستید. بنابراین تعداد کارگاه کمتر مقداری زمان ذخیره خواهد کرد.

البته برخی دلایل برای کارگاه زدن در قسمت های راحت هم وجود دارد. استراحت روحی و فیزیکی در صعود انفرادی اهمیت دارد. همینطور باید زمانی به سازماندهی مجدد ابزار اختصاص دهید. البته انتهای طناب پیش شماست و نیازی ندارید مقدار طناب باقی مانده را از کسی بپرسید!

حمل ابزار

باید با کارآیی کامل صعود کنید. در زمانی که سرطناب می روید چیزی با خودتان حمل نکنید. وزن سرعت شما را می گیرد. با توجه به پیچیدگی صعود انفرادی ، کاهش وزن اهمیت زیادی دارد. ابزارهایی که در صعود سرطناب بدون استفاده هستند شامل کوله ، آب اضافه ، کیسه بار ، یومار شاید ، هستند. در صعود دوم آنها را خواهید برد.

بروک رابوتو، نخستین زنی که مسیر با درجه 5.15c صعود کرد

گیره‌های پا در سنگنوردی طبیعت: کلید موفقیت در صعودهای سخت

زمان فرود برای بازگشت به کارگاه پایینی هم چیزی حمل نکنید که در کارگاه پایینی به آن نیاز ندارید. ابزار حمایت سولو را بالا بگذارید.

در هنگام فرود مسیر را جمع نکنید! مسیر باید در هنگام دومین صعود جمع شود. چرا ابزار را پایین ببرید و دوباره بالا بیاورید!؟ البته برخی از پاندوله ها شاید در مسیر استثنا باشند. ممکن است در برخی از جاها بهتر باشد در هنگام فرود ابزار را جمع کنید. شرایط به شما دیکته می کند که چه کار کنید.

فرود طول

اگر از گری گری در صعود انفرادی استفاده می کنید، می توانید با همان هم فرود بیایید. اگر از ابزار سولو استفاده می کنید احتمالا مناسب فرود نمی باشد. بستگی به ابزار شما دارد.

ابزاری مانند سایلنت پارتنر ، را باید در کارگاه بالایی بگذارید و پایین برگردید. در اینجا ابزار را به مانند شکل به کارگاه وصل کرده و از طناب خارج نکنید. سپس بعد از ابزار یک گره بزنید. از دو کارابین برای وصل سایلنت استفاده کنید. این تکینک برای زمانی مناسب است که در انتهای طناب کارگاه زده باشید.

تراورس کردن

با یک سناریو ادامه می دهیم که در آن خط تریل وجود ندارد. در این حالت شما به قسمت تروارس می رسید. و باید هر میانی را رد کنید. وقتی که به میانی اولی میرسید، خود حمایت خود را به میانی اول بزنید. سپس وزن بدهید تا وزنتان کامل به میانی منتقل شود. سپس طناب را از میانی بیرون بیاورید. سپس از قسمت بین خودتان و کارگاه یعنی از بالا طناب را به میانی بیاندازید. بعد خودحمایت را از میانی جدا کرده و به سراغ قسمت بعدی بروید. این فرآیند را برای هر قسمت تکرار کنید.

اگر یک طناب دوم داشته باشید، قضیه متفاوت می شود. در اینجا ممکن است بتوانید به کارگاه برگردید و همه میانی ها را در صعود دوم جمع کنید. اگر زاویه بین دو کارگاه زیاد باشد، شاید لازم باشد میانی های تراورس را جمع کرده و سپس پایین بروید. یا اینکه طناب دوم را در این میانی ها بیاندازید و فرود بروید و سپس در بالا آمدن مجدد آنها را جمع کنید. شیب مسیر هم می تواند تاثیر خود را داشته باشد.

حالت تراورس کردن در صعود انفرادی می تواند باعث پیچیدگی کار شود. باید آنرا در شرایط مختلفی امتحان کنید. بسیار بهتر است که شرایط مسیر را پیش از صعود شبیه سازی کنید تا در شرایط بدانید چه راههایی پیشرو دارید.

طناب دوم یا طناب تریل

یک خط تریل در اینجا برای بالاکشی و شرایط اضطراری می تواند مفید باشد. چه صعود انفرادی و چه غیر از آن. یک قلاب فی فی هم پیشنهاد می کنیم با خود داشته باشید. قلاب فیفی را می توانید به کیسه بار وصل کرده و روی ابزار بالا کشی کنید. پس از جمع کردن میانی هم قلاب فیفی را رها کنید تا بالا کشی را ادامه بدهید.

کنترل وزن طناب

در زمان صعود انفرادی ، سنگنوردان معمولا از وزن طناب شکایت می کنند. استفاده از گره در میانی ها می تواند به شما برای کنترل وزن طناب کمک کند. همینطور باعث تسهیل فرود برای جمع کردن می شود.

توجه داشته باشید که این کار باعث کم شدن دینامیک طناب در هنگام سقوط می شود.

توجه دارید که در هنگام صعود انفرادی مساله کشیدن طناب اصولا وجود ندارد. آنرا با شرایطی مقایسه کنید که شکست طناب زیاد است و می خواهید در صعود دو نفره آنرا بکشید.

مدیریت طناب

در صعود کرده ای شما ممکن است تنها با یک طناب صعود کنید. اما در صعود انفرادی حداقل دو طناب دارید. این می تواند گیج کننده باشد.

پیشنهاد می شود که هر 9 متر پس از ابزار حمایت انفرادی یک خود حمایت در طناب استفاده کنید.

گاهی اوقات هم شرایطی وجود دارد که نیازی به فرود و صعود مجدد ندارند. به طور مثال کارابین های ثابت در طول موجود هستند. کارگاه دارای حلقه و زنجیر است. ….در این شرایط می توانید چیزی جانگذارید به کارگاه برسید و طناب را بکشید و ادام دهید. این روش می تواند برای طولهای کوتاه و آماده مفید باشد.

یکی دیگر از روشها برای صعود انفرادی هم استفاده از دو خود حمایت است که گاها در کوهنوردی ما به آن دو اسلینگه هم گفته می شود. به طور نمونه در اینجا دو اسلینگ به دو فرند وصل می شوند. بعد این فرندها را هر جا حس کردید لازم است می گذارید. یا به رولها وصل می کنید. در صعود انفرادی تسلط و آمادگی در سنگنوردی اهمیت زیادی دارد.

حواستان به طور کامل به عواقب سقوط و پاندولی باشد. 5 متر ، 10 متر ، آیا میانی میتواند درست عمل کند؟

صعود فری سولو

صعود بدون طناب انفرادی که معمولا صعود فری سولو خوانده می شود. باید صعود مسیر فری سولو دو درجه از درجه آنسایت شما پایینتر باشد. دقت کنید درجه آنسایت. آلکس هانولد در حال حاضر یکی از مشهورترین سنگنوردان در این زمینه می باشد. آمادگی سنگنورد در اینجا باید از مسیری که صعود می کند بسیار بالاتر باشد.

صعود انفرادی بدون طناب یک انتخاب شخصیست و حتی اعتیادآور است. البته لذت خاصی از سبک بودن دارد اما خطر آن فوق العاده زیاد است. صعود باید بدون سقوط باشد. این یعنی یک خطا آخرین خطا!