سیمون بک: هنرمندی که با برف کوبی نقاشی می کشد!

در میان چشم‌اندازهای بکر کوه‌های آلپ فرانسه، مردی 63 ساله با گام‌های دقیق خود آثار هنری خارق‌العاده‌ای را خلق می‌کند که نه با قلم‌مو، بلکه با ردپای خود در برف شکل می‌گیرد. سیمون بک، هنرمند بریتانیایی، با پوشیدن کفش‌های برفی و قدم زدن روی پهنه‌های سفید، نقوشی هندسی و پیچیده ایجاد می‌کند که تنها تا زمان بارش بعدی برف دوام دارند. اما همین ماهیت زودگذر آثار او، یکی از عواملی است که آن‌ها را به شدت ارزشمند و مسحورکننده کرده است.

از مهندسی تا هنر برفی

سیمون بک متولد 1958 در لندن است و در دانشگاه آکسفورد مهندسی خوانده است. هرچند او سال‌ها به عنوان یک کارتوگراف (نقشه‌نگار) حرفه‌ای فعالیت کرد، اما در نهایت مسیر زندگی‌اش تغییر کرد و به خلق آثار هنری در طبیعت روی آورد. او که همواره به فعالیت‌های فضای باز علاقه‌مند بود، ابتدا برای تمرینات هوازی در کوه‌های آلپ، مسیرهایی را با قدم‌هایش در برف مشخص می‌کرد، اما به‌تدریج متوجه شد که می‌تواند با همین گام‌ها، هنر شگفت‌انگیزی خلق کند.

آغاز یک مسیر غیرمنتظره

در دسامبر 2004، پس از یک روز اسکی، بک تصمیم گرفت تا یک ستاره را روی سطح یخ‌زده یک دریاچه در مقابل اقامتگاه خود طراحی کند. وقتی روز بعد از بالای تله‌کابین به طرح خود نگاه کرد، از نتیجه کار شگفت‌زده شد. از آن روز به بعد، او با جدیت بیشتری به خلق این آثار پرداخت و در سال 2009 تصمیم گرفت به جای اسکی، هنر برفی خود را در اولویت قرار دهد.

الهام از طبیعت و ریاضیات

طرح‌های بک عمدتاً از الگوهای هندسی و ریاضی الهام گرفته‌اند. او از فراکتال‌های مندلبرات، مثلث‌های سرپینسکی، و اصول هندسه اقلیدسی برای طراحی آثارش بهره می‌برد. برخی از طرح‌های او شباهت زیادی به دانه‌های برف دارند که به‌طور طبیعی از تقارن شگفت‌انگیزی برخوردارند.

او همچنین از نرم‌افزارهای کامپیوتری مانند فتوشاپ برای ایجاد تغییرات در طرح‌های اولیه خود استفاده می‌کند. ویژگی “Distort” در فتوشاپ به او اجازه می‌دهد تا مختصات طرح را از حالت کارتزین به قطبی تغییر دهد و اشکال جدیدی بیافریند. اما وقتی نوبت به اجرا در برف می‌رسد، او کاملاً به روش‌های سنتی متکی است: محاسبه جهت‌ها با قطب‌نما، اندازه‌گیری مسافت با شمارش گام‌ها، و کشیدن دایره‌ها با طناب و یک نقطه لنگر.

چالش‌های هنر در برف

خلق این آثار علاوه بر مهارت، نیازمند شرایط جوی خاصی است. یک سطح صاف و بکر از برف تازه، نور آفتاب برای عکاسی، و هوای آرام برای حفظ طرح‌ها از جمله فاکتورهای ضروری هستند.

بک در مصاحبه‌ای اشاره کرده است که «خورشید باید بدرخشد، زیرا سایه‌های ایجاد شده توسط ردپاها هستند که جزئیات طرح را مشخص می‌کنند. اگر ابرها مانع نور شوند، اثر کاملاً از بین می‌رود.» همچنین وزش باد می‌تواند یک نقاشی 12 ساعته را در چند دقیقه نابود کند. حتی عبور رهگذران یا حیواناتی مانند گوزن‌های کوهستانی که در جست‌وجوی غذا برف را می‌کنند، می‌تواند بخشی از طرح را از بین ببرد.

قله آهنگرک: معرفی و راهنمای صعود

جرج بوش هم ماراتن می دود، شما چطور؟!

فرایند خلق یک شاهکار در برف

هر طرح بسته به پیچیدگی آن بین 6 تا 12 ساعت زمان می‌برد. بک ابتدا الگوی کلی را روی برف مشخص می‌کند، سپس با دقت نقاط موردنظر را با گام‌های خود اندازه‌گیری می‌کند. استفاده از قطب‌نما، طناب، و شمارش گام‌ها به او کمک می‌کند تا طرحی متقارن و دقیق ایجاد کند. در نهایت، او با قدم‌های خود سایه‌هایی ایجاد می‌کند که عمق و بعد بیشتری به طرح می‌بخشند.

شهرت جهانی و همکاری‌های هنری

با انتشار تصاویر آثارش در اینترنت، شهرت بک به سرعت گسترش یافت. بسیاری از شرکت‌ها از جمله برند پوشاک Icebreaker و کمپانی نوشیدنی Corona برای همکاری‌های تبلیغاتی با او تماس گرفتند. او همچنین در کشورهای مختلفی مانند کانادا، نروژ، سوئیس، ژاپن و آمریکا آثاری را خلق کرده است.

در سال 2014، او کتابی را منتشر کرد که شامل مجموعه‌ای از آثار برفی و شنی‌اش بود. او همچنین در زمین‌های بیسبال، سواحل شنی، و حتی شالیزارهای ژاپن نیز آثار هنری مشابهی خلق کرده است.

چرا این هنر ارزشمند است؟

یکی از جذابیت‌های این هنر در زودگذر بودن آن است. برخلاف نقاشی‌های سنتی که برای قرن‌ها باقی می‌مانند، هنر سیمون بک تنها چند روز یا حتی چند ساعت دوام دارد. اما همین ویژگی آن را منحصربه‌فرد و جادویی می‌کند.

بک در این باره می‌گوید: «همه آثار هنری جهان را مردم عمدتاً از طریق عکس‌هایشان دیده‌اند. حتی مونالیزا را شاید فقط تعداد کمی از مردم از نزدیک دیده باشند، اما همه یک عکس از آن را دیده‌اند. برای هنر من هم همین‌طور است. تصاویر به ماندگاری این آثار کمک می‌کنند.»

آینده هنر برفی

با پیشرفت فناوری GPS، بک امیدوار است که بتواند دقت بیشتری در خلق آثار خود به دست آورد. او همچنین به دنبال استفاده از نورپردازی LED و پروژکتورهای مخصوص برای ایجاد جلوه‌های جدید در طرح‌هایش است. یکی از رویاهای او این است که روزی اثری در سنترال پارک نیویورک خلق کند.

اما در نهایت، آنچه که بک را به این هنر پایبند نگه داشته، لذت شخصی او از خلق این آثار است. او می‌گوید: «برای من، این فقط هنر نیست؛ این یک تجربه است. حس لمس برف، دیدن بازتاب نور روی آن، و لذت از هر قدمی که برمی‌دارم، همه این‌ها چیزی است که مرا به ادامه این مسیر تشویق می‌کند.»

سیمون بک با هر قدم خود، یادآور می‌شود که هنر محدود به قلم‌مو و بوم نیست. در میان سردترین و زودگذرترین بوم‌های طبیعت، او نشان داده است که تنها با نیروی تخیل و عشق به زیبایی، می‌توان آثاری خلق کرد که فراتر از زمان و مکان باشند.