یکی از دلایلی که پیرامون چرایی خون دادن و اهدای خون توسط کوهنوردان مطرح می شود، غلظت خون است.
منطق بحث در اینجا این است که به دلیل حضور کوهنوردان در ارتفاعات بالا غلظت خون افزایش می یابد و غلظت خون هم به افزایش تعداد گلبول های قرم در واحد حجم خون اشاره دارد. البته دلایلی دیگر مانند استعمال دخانیات، کمبود اکسیژن به دلیل بیماری های مزمن، برخی از داروها و … نیز می توانند باعث غلظت خون شوند.
از عوارض غلظت خون نیز می توان به سرگیجه، کوفتگی، تاری دید، سردرد و حتی افزایش احتمال بروز سکته مغزی و قلبی اشاره کرد.
تاثیر خون دادن بر کوهنوردی چیست؟
اسکات جانسون از مربیان برجسته ورزشهای کوهستانی می گوید: خون دادن و اهدای خون کار ارزشمندی است و جای تحسین دارد. اما واقعیت این است که اهدای خون باعث می شود که برای مدتی عملکرد ورزشی شما کاهش یابد. یک ورزشکار مرد استقامتی در سطح متوسط ممکن است 5-7 واحد (5 لیتر) خون داشته باشد. (افزایش حجم خون یکی از اثرات ورزش های استقامتی است)
وقتی یک واحد خون اهدا می کنید، 10 درصد از حجم آن کاسته می شود. اثر فوری این کاهش در ظرفیت حمل اکسیژن خواهد بود. پلاسما ظرف یک روز یا بیشتر جایگزین خواهد شد. اما گلبول‌های قرمز خون ممکن است تا یک ماه طول بکشد تا کاملاً به سطح قبلی برگردند. در این مدت عملکرد هوازی شما کاهش خواهد داشت.
برای خون دادن چه کنیم؟
در تایید نظر اسکات جانسون باید گفت که اهدای خون کار پسندیده و ارزشمندی است اما اگر به عنوان یک کوهنورد قصد اهدای خون دارید بهتر است این کار پس از برنامه های سنگین و در دوران استراحت شما یا ابتدای فصل انجام شود. به طور مثال شما قصد صعود زمستانی دماوند را دارید و در دی ماه موفق به انجام برنامه خودتان شدید. می توانید در دوران پس از برنامه و با فروکش کردن شدت تمرین اقدام به اهدای خون کنید تا یک ماه کاهش عملکردی شما در دوران فشار کم تمرینی باشد و از این حیث تحت تاثیر قرار نگیرید.
همچنین اگر با مشکل غلظت خون مواجه هستید بهتر است ابتدا با پزشک مشورت کنید. این احتمال وجود دارد که دلایل دیگری (غیر از ارتفاع) باعث غلظت خون شما شده باشد که نیاز به بررسی بیشتری خواهد داشت.
