مادر و پسری کوهنورد، سرنوشت محتوم در قلب قراقوروم

در دنیای کوهنوردی، نام‌های زیادی وجود دارد که با تلاش‌ها و فداکاری‌هایشان در تاریخ ثبت شده‌اند، اما داستان آلیسون هارگریوز و پسرش تام بالارد از جمله داستان‌های خاص و تاثیرگذار است. این دو کوهنورد با دلیری‌ها و پیروزی‌های خود در کوه‌های بلند جهان، نه تنها به عنوان قهرمانان کوهنوردی شناخته شدند، بلکه زندگی‌شان تبدیل به داستانی شد که نمادی از عشق به کوهستان، فداکاری و تلاشی بی‌پایان برای دستیابی به قله‌ها و غلبه بر سختی‌هاست اما آنچه در تاریخ کوهنوردی باعث تمایز آنان می شود سرنوشتی تراژیک است که گویی در میان کوههای سربه فلک کشیده قراقوروم برای میلیون ها سال منتظرشان ایستاده بود. سرنوشتی یکسان که نهایتا فرزندی را به مادرش پیوند داد.

آلیسون هارگریوز: مادر و پیشگام کوهنوردی

آلیسون هارگریوز در تاریخ 17 فوریه 1962 در دربی‌شر انگلستان متولد شد. از کودکی علاقه شدیدی به کوه‌نوردی و فعالیت‌های فضای باز داشت و در سن 9 سالگی اولین تجربه صعود خود به بن نویس، بلندترین کوه بریتانیا، را به دست آورد. آلین در مدرسه به کوهنوردی و صخره‌نوردی علاقه پیدا کرد و این علاقه را به سرعت تبدیل به یک حرفه کرد.

آلیسون در سال‌های اولیه بالغ شدنش، با همسرش جیم بالارد که خود نیز کوهنوردی با تجربه بود، آشنا شد. آنها با یکدیگر زندگی مشترک خود را آغاز کردند و در نهایت دو فرزند به نام‌های تام و کیت داشتند. آلیسون علاوه بر اینکه یک کوهنورد برجسته بود، به عنوان اولین زن بدون استفاده از اکسیژن اضافه و در مسیر دشوار صعود، توانست در 13 مه 1995 به قله اورست برسد و در تاریخ کوهنوردی به نامی ماندگار تبدیل شود.

صعود به قله‌های بزرگ و خطرات آن

پس از صعود تاریخی به اورست، هارگریوز تصمیم گرفت که چالش بزرگ بعدی خود را در کی۲، دومین قله بلند دنیا، دنبال کند. در همان زمان، سفرهای کوهنوردی برای زنان هنوز با چالش‌ها و نقدهای زیادی روبه‌رو بود. رسانه‌ها بسیاری از مردم را بر آن داشتند که مادران نمی‌توانند از زندگی خانوادگی خود جدا شوند و خطرات چنین صعودهایی برای یک زن بسیار بالا است. اما آلیسون با استقامت و ایمان به هدف خود، تصمیم گرفت که به کی۲ برود و قله‌ای که بسیاری از کوهنوردان را به دلیل شرایط دشوار آن شکست داده بود، فتح کند. لازم است به یاد داشته باشیم که شرایط صعود به قله کی2 در آن سالها و در غیاب صعودهای تجاری بسیار متفاوت از آنچیزی است که امروزه جریان دارد. در آن دوران کوهنوردان باید بار خود را کمپ های بالاتر حمل می کردند و در گشایش یا بازگشایی قسمت های مختلف مسیر حضور داشتند.

بدون شک، تلاش‌های آلیسون برای صعود به کی۲ به نوعی نماد مبارزه با چالش‌های اجتماعی و فیزیکی بود. اما در حالی که آلیسون به هدف خود نزدیک می‌شد، در 13 اوت 1995 و در راه بازگشت از قله، در یک طوفان شدید به همراه پنج نفر دیگر جان خود را از دست داد. این تراژدی باعث شد که نه تنها دنیای کوهنوردی، بلکه تمامی جوامع ورزشی و حتی عموم مردم غمگین شوند. او تنها 33 سال داشت و بدنش هرگز پیدا نشد.

تام بالارد: پسر کوهنورد و ادامه راه مادر

تام بالارد، پسر آلین هارگریوز، در سال 1988 به دنیا آمد و از کودکی با کوهنوردی و ورزش‌های کوهستانی آشنا شد. پدرش جیم و مادرش آلیسون هر دو به کوهنوردی علاقه داشتند و این علاقه را به فرزندانشان نیز منتقل کردند. تام از آن زمان به بعد، زندگی خود را وقف کوهنوردی کرد و در سنین پایین‌تر توانسته بود مهارت‌های زیادی در صعودهای فنی و سنگ‌نوردی کسب کند.

پس از مرگ مادرش، تام زندگی خود را در مسیر کوهنوردی ادامه داد و به یکی از برجسته‌ترین و شناخته‌شده‌ترین کوهنوردان جوان جهان تبدیل شد. او کوه‌های معروفی مانند ماترهورن، گراند ژوراسس، ایجر و بسیاری دیگر را صعود کرد و در رقابت‌های بین‌المللی نیز حضوری فعال داشت. تام همواره تأکید می‌کرد که کوهنوردی برای او نه تنها یک شغل، بلکه یک راه زندگی است.

تراژدی پردانوف در اورست 1984؛ جبهه غربی تو را می خواند.

بلندترین قلل روسیه؛ از البروس تا آتشفشان‌های کامچاتکا!

اما سرنوشت تام نیز همچنان از مادرش پیروی کرد. در فوریه 2019، تام به همراه شریک ایتالیایی خود، دانیل ناردی، در حال صعود زمستانی به نانگا پاربات، نهمین قله بلند جهان در پاکستان بودند که ناپدید شدند. پس از هفته‌ها جستجو، در نهایت اجساد آنها در کوه یافت شد. این به طوری همان سرنوشتی را شکل داد که مادرش نیز در آن غوطه ور شده بود. آنهم 150 کیلومتر آن طرفتر در قله ای به ابهت کی2 و در فصل زمستان.

زندگی و مرگ در کنار کوهستان

داستان زندگی آلین و تام بالارد نه تنها در کوهنوردی، بلکه در روابط انسانی و فلسفه زندگی آنها بازتابی دارد. این دو کوهنورد برای بسیاری از مردم نمادهای قدرت، استقامت، عشق به زندگی و پذیرش خطرات بودند. آلین با شعار “بهتر است یک روز همچون ببر زندگی کنیم تا هزار روز همچون گوسفند” نشان داد که هیچ ترسی از روبه‌رو شدن با چالش‌ها ندارد و زندگی برای او در کنار قله‌ها و در دل کوه‌ها بود.

تام نیز زندگی خود را وقف کوهنوردی کرد و هیچ‌گاه از مسیر مادرش منحرف نشد. او بارها به یاد مادرش گفته بود که از همان ابتدا می‌دانست که هیچ راهی جز کوهنوردی در زندگی ندارد. تام و آلین به یکدیگر در تلاش‌هایشان کمک کردند و خاطرات زیادی از یکدیگر به یادگار گذاشتند.

میراث کوهنوردی آلین و تام

هر دو کوهنورد نه تنها در دنیای کوهنوردی بلکه در جوامع مختلف ورزشی و اجتماعی نیز تاثیرگذار بودند. آلین هارگریوز با دستاوردهای بزرگی چون صعود به اورست و ک۲، مرزهای ممکن را برای زنان در کوهنوردی جابجا کرد. همچنین تام با تلاش‌هایش در کوهنوردی، اراده و پشتکار خود را به دیگران نشان داد و در دل کوهنوردان جوان به یک الگو تبدیل شد.

در نهایت، مرگ تراژیک این دو کوهنورد در کوهستان‌ها به یادگار خواهد ماند. اما چیزی که بیش از همه در ذهن‌ها باقی می‌ماند، عشق و علاقه آنها به کوه‌ها و تلاش‌هایشان برای رسیدن به بالاترین نقاط جهان است. در کنار مرگ‌های پرحادثه آنها، باید یادآوری کرد که این دو کوهنورد همچنان در دل کوهنوردان و علاقه‌مندان به این ورزش، زنده هستند.

یادبود و ادای احترام

داستان آلین و تام بالارد در دنیای کوهنوردی و همچنین در فرهنگ عمومی به عنوان یک نماد از استقامت، فداکاری و عشق به زندگی به یادگار خواهد ماند. با گذشت سال‌ها، نه تنها دنیای کوهنوردی بلکه تمامی جوامع ورزشی و بشری همچنان به یاد آنها خواهند بود و الهام خواهند گرفت.

کوهنوردی تنها یک ورزش نیست؛ بلکه یک فلسفه زندگی است. آلین و تام بالارد با زندگی‌شان نشان دادند که در این ورزش، مرزها و محدودیت‌ها وجود ندارند و هر کسی می‌تواند در کنار تلاش و پشتکار به بلندترین قله‌ها برسد. اگرچه زندگی آنها با پایان غم‌انگیزی همراه بود، اما میراث آنها همچنان در دل کوهنوردان و علاقه‌مندان به این ورزش باقی خواهد ماند.