مسیر لهولا در اورست؛ دروازه ای به خطر و شکوه

مسیر لهولا (Lho La)، یکی از برجسته‌ترین و در عین حال خطرناک‌ترین مسیرهای صعود به اورست، در ارتفاع 6,006 متری قرار دارد و مرز بین نپال و تبت را تشکیل می‌دهد. این گردنه که به دلیل قرارگیری‌اش در دامنه غربی اورست شناخته می‌شود، از نظر فنی و تاریخی اهمیت زیادی دارد و چالش‌های بسیاری را برای کوهنوردان به همراه داشته است.

در این مقاله به تاریخچه، ویژگی‌ها، چالش‌ها و ماجراجویی‌هایی که این مسیر به همراه داشته، می‌پردازیم.

تاریخچه کشف لهولا

اولین کشف لهولا به سال 1921 و اکتشافات بریتانیایی بازمی‌گردد. در این سال، جورج مالوری و گای بولاک به‌عنوان بخشی از اولین سفر اکتشافی بریتانیا به اورست، یخچال غربی رونگبوک در تبت را بررسی کردند. هدف آن‌ها یافتن مسیری جایگزین برای صعود به قله اورست بود. هرچند که تنها بولاک توانست به گردنه لهولا برسد، اما این کشف تأثیر بزرگی در گسترش مسیرهای صعود داشت.

نام لهولا، به معنای “گردنه جنوبی”، از موقعیت جغرافیایی آن نسبت به محل اکتشافات گرفته شده است. هرچند که از نظر موقعیت واقعی، این گردنه در غرب اورست قرار دارد و نام‌گذاری آن بعدها موضوع بحث شد. در حال حاضر محل کمپ 4 مسیر استاندارد صعود اورست به عنوان گردنه جنوبی شناخته می شود.

اهمیت جغرافیایی و ویژگی‌های مسیر

لهولا کم‌ارتفاع‌ترین نقطه در خط‌الرأس غربی اورست است. این نقطه که از سمت یخچال خومبو در نپال به سمت یخچال غربی رونگبوک در تبت دسترسی دارد، نقطه شروعی برای صعود به شانه غربی (West Shoulder) و سپس خط‌الرأس غربی (West Ridge) اورست محسوب می‌شود.

این منطقه به دلیل شیب‌های تند، یخچال‌های فعال و خطرات دائمی مانند سقوط بهمن، یکی از سخت‌ترین نقاط برای عبور کوهنوردان است. علاوه بر این، بادهای شدید و تغییرات ناگهانی دما در این ارتفاع، صعود را بیش از پیش دشوار می‌کند.

تلاش‌های اولیه و پیشنهاد تغییر نام

در سال 1952، یک تیم سوئیسی به سرپرستی ادوارد ویس-دونان تلاش کرد مسیر لهولا را به‌عنوان بخشی از صعود خود از خط‌الرأس جنوب شرقی استفاده کند. این گروه پیشنهاد دادند که نام “لهولا” به “خومبو لا” تغییر کند، چرا که این گردنه از یخچال خومبو سرچشمه می‌گیرد. هدف آن‌ها این بود که نام “لهولا” به گردنه جنوبی اورست (South Col) منتقل شود که واقعاً در جنوب اورست قرار دارد. اما این تغییر به دلیل اختلاف نظرها و وجود نام‌های مشابه دیگر، هیچ‌گاه عملی نشد.

تراژدی پردانوف در اورست 1984؛ جبهه غربی تو را می خواند.

بلندترین قلل روسیه؛ از البروس تا آتشفشان‌های کامچاتکا!

مسیر لهولا: دروازه‌ای به خط‌الرأس غربی

لهولا به‌عنوان دروازه‌ای به خط‌الرأس غربی اورست شناخته می‌شود. مسیر از لهولا به شانه غربی می‌رود و سپس به سمت خط‌الرأس غربی و در نهایت قله اورست ادامه می‌یابد. این مسیر یکی از معدود مسیرهایی است که به‌جای عبور از یخچال خومبو، مستقیماً از غرب اورست آغاز می‌شود.

در سال 1974، یک تیم فرانسوی به رهبری ژرار دوواسو، تلاش کرد از مسیر لهولا و شانه غربی، بدون استفاده از اکسیژن مصنوعی، به قله اورست صعود کند. آن‌ها با برپایی کمپ اصلی در ارتفاع 5,400 متری و چندین کمپ دیگر بین 5,800 و 6,900 متر، این مسیر را پیش بردند. اما در تاریخ 9 سپتامبر همان سال، یک بهمن عظیم کمپ‌های 1 و 2 را نابود کرد و 6 نفر از اعضای تیم، از جمله چند شرپا و خود رهبر گروه، جان خود را از دست دادند.

چالش‌های فنی و خطرات مسیر

مسیر لهولا و شانه غربی یکی از پرچالش‌ترین مسیرهای اورست محسوب می‌شوند. شیب‌های تند این مسیر، به‌ویژه در نواحی بالاتر از گردنه، نیازمند مهارت‌های فنی بالا و تجربه زیاد در کوهنوردی است. علاوه بر این، خطرات زیر همواره کوهنوردان را تهدید می‌کند:

1. سقوط بهمن: این منطقه به دلیل شیب زیاد و تراکم برف، مستعد سقوط بهمن‌های بزرگ است. فاجعه سال 1974 نمونه‌ای از خطرات همیشگی این مسیر است.
2. بادهای شدید: سرعت باد در این منطقه می‌تواند به حدی برسد که تعادل کوهنوردان را بر هم بزند.
3. کمبود اکسیژن: در ارتفاع بالای 6,000 متر، کاهش اکسیژن تأثیر شدیدی بر توانایی فیزیکی و ذهنی کوهنوردان می‌گذارد.

تلاش‌های موفق در مسیر لهولا

اولین صعود موفق از مسیر لهولا در سال 1979 توسط یک تیم یوگسلاوی انجام شد. این تیم با استفاده از طناب‌های ثابت و تجهیزات پیشرفته، توانستند از خط‌الرأس غربی به قله اورست برسند. آن‌ها این صعود را به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای خود ثبت کردند.

در سال 1989، یک تیم لهستانی تلاش کرد از مسیر لهولا به سمت قله حرکت کند، اما متأسفانه 5 نفر از اعضای تیم در یک سقوط بهمن جان خود را از دست دادند. این حادثه نشان داد که حتی کوهنوردان باتجربه نیز در این مسیر در برابر خطرات آسیب‌پذیر هستند.

گزارش کمیک این صعود را در اینجا می توانید بخوانید.

یست کوبوش و تلاش‌های انفرادی در مسیر لهولا

یکی از جدیدترین و جذاب‌ترین داستان‌های مرتبط با لهولا، تلاش‌های یست کوبوش، کوهنورد آلمانی، است. او که به‌عنوان یکی از پیشگامان نسل حاضر سبک آلپی و صعودهای انفرادی شناخته می‌شود، از سال 2019 تاکنون سه تلاش برای صعود از مسیر لهولا در زمستان انجام داده است.

در اولین تلاش خود در سال 2019، بسیاری از کارشناسان شانس او را برای رسیدن به ارتفاع 6,000 متری کم می‌دانستند. اما کوبوش توانست تا ارتفاع 7,366 متر صعود کند و همه را شگفت‌زده کند. اکنون، در سومین تلاش خود، او هدف دارد که به ارتفاع 7,500 متر برسد و رکورد جدیدی را ثبت کند.

کوبوش در کتاب خود با عنوان Ich Oben Allein (من، بالاتر از همه، تنها) به اهمیت صعودهای انفرادی اشاره کرده است. او می‌نویسد:

“بودن به‌صورت انفرادی یعنی تحمل کامل مسئولیت‌ها. هیچ‌کس برای کمک وجود ندارد و اشتباه ممنوع است. اما همین خطر برای من آزادی است. مسئولیت تنها بر عهده من است و من می‌توانم تصمیماتی بگیرم که تنها به خودم مربوط می‌شود.”

نتیجه‌گیری

مسیر لهولا یکی از چالش‌برانگیزترین و در عین حال جذاب‌ترین مسیرهای صعود به اورست است. این مسیر، که ترکیبی از تاریخچه پرحادثه و چالش‌های فنی است، نماد تلاش و پشتکار کوهنوردانی است که به دنبال فتح غیرممکن‌ها هستند.

در نهایت، چه برای کوهنوردانی که به دنبال تجربه‌ای متفاوت هستند و چه برای علاقه‌مندان به تاریخچه کوهنوردی، مسیر لهولا همیشه به‌عنوان یکی از نمادهای دشواری و شکوه در دنیای کوهنوردی باقی خواهد ماند.

جدول اطلاعات کلی درباره مسیر لهولا اورست