بسیاری از دونده ها هر سال یک بار کفش دویدن خود را عوض می کنند اما کمی تجربه دویدن کافیست تا متوجه شوید، این معیار نمی تواند فاکتور درستی برای تعویض کفش ها باشد. در هر صورت سلامت پا و مفاصل شما تا حد زیادی به کفش بستگی دارد و چند فاکتور دیگر هم هستند که نشان دهنده زمان تعویض کفش و تهیه یک جفت کفش دویدن جدید می باشند. در این مقاله به بررسی دقیق تر این موضوع خواهیم پرداخت.
ماه یا مسافت دویدن
قطعا مسافت دویدن از تعداد ماههایی که از کفش استفاده می کنید مهمتر است و دلیل آن هم معلوم است. ممکن است یک دونده هفته ای صد کیلومتر و دونده ای دیگر هفته ای 30 کیلومتر بدود. این به سادگی به معنای آن است که استهلاک کفش دونده اول صرفا بر اساس همین یک معیار سه برابر خواهد بود.
با در نظر گرفتن این موضوع منطقی است که میزان دویدن هفتگی خود را یادداشت کنید (کاری که اغلب دونده ها انجام می دهند) بنا به این سنجش شرکت ها و کارشناسان دویدن مختلف بین 300 تا 500 مایل (تقریبا 500 تا 800 کیلومتر) را به عنوان مسافت استفاده از یک کفش بیان کرده اند. با توجه به این عدد و با در نظر گرفتن سقف آن یعنی 800 کیلومتر، اگر هر هفته 30 کیلومتر بدوید بعد از 26 هفته یا تقریبا 7 ماه باید نسبت به تعویض کفش ها اقدام کنید. اگر مانند یک دونده ماراتن جدی حداقل هفته ای 80 کیلومتر تمرین دارید به معنای آن است که نهایتا کفش ها برایتان 10 هفته کار می کند و سپس باید آنها را عوض کنید.
علایم تغییر کفش
یکی از علایمی که با پوشیدن یک کفش جدید حس می کنید تاول زدن پا و نقاط داغ در کفش است. پس از مدتی استفاده از کفش ها این نقاط روی پوست سفت شده و دیگر تاول نمی زنند. اما اگر پس از مدتی با پوشیدن همین کفش ها متوجه شدید که پایتان دوباره تاول می زند یا نقطه داغ را مجددا حس می کنید، می تواند به معنای آن باشد که بالشتک داخلی کفش شما فرسوده شده است. به بیان ساده یعنی لایه داخلی کفشتان دیگر نرمی مناسب جهت جذب ضربات کفش به پا را ندارد.
یک روش دیگر برای پیدا کردن فرسودگی، تست داخل آن است. به سادگی دستتان را داخل کفش فرو کرده و دنبال رفتگی یا پوسیدگی های داخل کفش باشید. این فرسودگی می تواند به شکل خوردگی یا سوراخ شدن لایه داخلی کفشتان باشد.
یکی دیگر از علایم فرسودگی و نیاز به تعویض کفش برای کسانی است که پایشان به سمت داخل یا خارج قوس دارد. کفش این افراد پس از مدتی در قسمت زیره داخلی یا خارجی درگیر ساییدگی بیشتری شده و کفش این گروه معمولا زودتر از سایرین عملکرد خود را از دست می دهد. همین موضوع نیز باعث به هم ریختن فرم دویدن و البته فشار بیشتری روی مفصل خواهد شد که می تواند به آسیب دیدگی ختم شود. اگر جز این گروه هستید باید به خاطر حفظ مفاصلتان هم که شده زیره کفش را پیش از موعد برای دیگران بررسی کنید تا از حفظ فرم دویدن به شکل صحیح اطمینان حاصل نمایید.
از طرف دیگر جایی که می دوید هم می تواند روی طول عمر کفش تاثیرگذار باشد. سطوح سیمانی سریعتر از مسیرهای تریل خاکی (البته مسطح) کفش دویدن را فرسوده می کند. البته در صورت وجود سنگ و صخره شرایط فرق خواهد کرد. زمین های گرم تر و مسیرهای مرطوب و بارانی نیز از عمر مفید کفش کم می کنند.
استفاده تخصصی از کفش دویدن
بسیاری از مردم کفش دویدن خود را برای مصارف روزانه مانند خرید و … استفاده می کنند. این روش غلطی است. به عنوان دونده لازم است کفش دویدن خود را صرفا برای دویدن استفاده کنید و یک جفت کفش حجیم تر مانند کفش های تریل رانینگ برای آب و هوای سختتر داشته باشید. به این صورت عمر کفش حرفه ای شما هم افزایش می یابد.
استفاده مکرر از یک نوع کفش (با طراحی یکسان) باعث می شود فشار یکسانی به پاهای شما وارد شود. دویدن با کفش های متفاوت این فشار را تغییر می دهد و به خصوص برای کسانی که به دنبال تمرینات طولانی هستند می تواند به حفظ سلامت پاها و جلوگیری از آسیب دیدگی کمک کند.
