نیانچن – دره اشتباهی

گزارش اولین صعود تیغه شمالی نیانچن (7046 متر) به قلم پاول رامسدن.

سالها پیش در حال دنبال کردن آخرین ویرایش دفتر تحقیقات لو به عکس های تام از چهار قله نیانچن برخوردم. در 90 کیلومتری شمال غربی لهاسا، این قلل از شرق به غرب در یک زنجیره کشیده شده اند. که در موازات هیمالیا هستند. از جاده نزدیک ، احتمال صعود به نظر زیاد نبود، ، اما عکسهای تام از سمت شمالی یک دیواره بزرگ را نشان می داد.

اینکه فرد دوست داشته باشد به تبت برود با اینکه واقعا به آنجا برسد تفاوت زیادی دارد. اول از همه ، اتحادیه کوهنوردی چینی منطقه تبت به راحتی قابل ارتباط نیست. ایمیل وجود دارد، اما پاسخ گرفتن از ایمیلی که ارسال میکنید متفاوت است. دریافت مجوز هم به شرایط سیاسی منطقه بستگی زیادی دارد. اگر یک مجوز بگیرید شرایط ممکن است به طور هفتگی تغییر کرده و حتی در هفته آخر همه چیز کنسل شود. حتی زمانی که من و میک فاولر اولین صعود مانامچو در شرق مجموعه نیانچن را در 2007 انجام دادیم هم هشت سال بود که برای دو قله دیگر درخواست پرمیت کرده بودیم. به طور ناگهانی، اتحادیه با مجوز ما موافقت کرد. یک هفته قبل از اینکه به لهاسا پرواز کنیم. اتحادیه اعلام کرد که نمی توانند مجوز ورود را برای ما ایمیل کنند، پس ما باید آنرا در چین و قبل از ورود به تبت دریافت کنیم. هزینه و عذاب بیشتر برای ما. در مورد تبت هم باید بگویم که آنجا ارزان نیست.

من در طول 15 سال گذشته بارها با میک فاولر صعود کرده ام. اما این هدف جدید بالای 7000 متر ارتفاع داشت ، قدری بلند برای فاولری که در سالهای شصت سالگی سن خود است، پس به دنبال یک همطناب جدید گشتم. این یک تصمیم راحت نیست، از آنجا که یک همطناب خوب برای چنین مسیرهایی باید شخص درست باشد، افرادی که علاقمند به صعود فنی در هیمالیا باشند زیاد نیستند که برای آن هم دلایلی وجود دارد.

برای اولین بار نیک بالاک را در نامچه بازار، سالها قبل دیدم. در آن زمان او به زمان یک فرد وحشی با کاراکتری ترسناک می آمد اما زمانی که برای بار آخر وی را در ولز شمالی دیدم، او روی یک صندلی نشسته بود و دومین کتابش را می نوشت، حالا فردی آرامتر بود. به طور مشخصی 12 سال زندگی در کوهها و ون و… برای او خوب بوده است. در پایان ، ما یک رشته خوب از رابطه بینمان ایجاد شد.

تبت

تبت از آخرین باری که من در نه سال پیش اینجا بودم تغییرات زیادی کرده است. لهاسا تقریبا پنج برابر بزرگتر شده ، به ساختمانهای بلند که همه جا به چشم می آیند. تبتی ها در حال غرق شدن در بین چینی ها هستند. شبکه ارتباطی پر از انواع وسایل نقلیه است، جالب اینکه تعداد زیادی از آنها با الکتریسیته کار می کنند که باعث افزایش کیفیت هوا می شود.

بیرون لهاسا، همه شهرکهای کوچک به شکل قابل توجهی رشد کرده اند. توسعه چینی را همه جا می شود دید. تنها در روستاهای دور افتاده شرایط مانند قبل بود، به غیر از ماهواره ها و گوشی های موبایل ..یک چیز جالب این بود که یاک چران در یک ساعتی بیس کمپ گوشی آیفون 6 خود را از جیبش درآورد و به ما نشان داد که اینترنت 3G دارد. هم هوایی به معنای آن است که مدتی باید دور و اطراف بیس کمپ بچرخیم. لهاسا در ارتفاع 3700 متری قرار داردو ما دو شب را پس از پرواز آنجا گذراندیم. سپس در نصفه روز با اتومبیل به دامشونگ در 4200 متری رفتیم و دو شب هم آنجا بودیم. سپس برای یک ساعت با اتومبیل به بالای جاده رفته و یک شب را هم در 4700 متری گذارندیم. پس از آن به چند ساعت پیاده روی به بیس کمپ کوه رسیدیم. در کل رسیدن به بیس کمپ از ما شش روز زمان برد، که تنها شش ساعت با پا حرکت کردیم.

ددلیفت با Trap Bar؛ افزایش جادویی قدرت پا بدون کمردرد

گفت‌وگو با بنجمن ودرینس؛ از ژانو شرقی تا آینده آلپینیسم مدرن

ما در هوای خراب به کوهها رسیدیم، و در مورد دره ای که باید وارد آن میشدیم گیج شده بودیم. نقشه های منطقه بسیار ضعیف بودند و نامهای محلی هم درهم و برهم بود. محلی ها به ما هشدار دادند که در حال نزدیک شدن به کوه در مسیر اشتباه هستیم، چرا که دره بیش از حد شیب داشت.

همچنین به ما درباره خرسهای وحشی که صورت را گاز می گیرند هشدار داده شد. البته درنهایت ما چیزی بزرگتر از یک موش ندیدیم. در بیس کمپ ما یک آشپر معمول و مانند آن نداشتیم. در تبت نتوانستیم پیدا کنیم.

برنامه اصلی ما صعود در تیغه شمالی نیانچن در قله اصلی کوه بود، که در اینجا توانستیم به درستی از نزدیک ببینیم. 1600 متر دیواره پرشیب که قسمت اول آن یک مسیر یال شکل برای صعود می داد. اما قسمت پایینی پیشانی دیواره به نظر مشکل ساز بود. سنگ پر شیب با یخ نازک پوشیده شده بود. اگر روکش برفی که در کوه بود هم به وسیله باد پاک میشد مشکل ما بزرگتر هم میشد. ما به بیس کمپ بازگشتیم تا خودمان را آماده کنیم.

اولین تلاش را تا پای جبهه کوه انجام دادیم. که با بارش برف مجبور به بازگشت شدیم. بار دوم در هوای خوب به زیر مسیر بازگشتیم. تصمیم گرفتیم که از اولین نوار صخره ای صعود کنیم. یک دهلیز به سمت چپ بود که وارد آن شدیم.

من همیشه از پیمایش به سوی یک صعود بلند لذت میبرم. با تغییر منظره رخ کوه به شکلی هشدار دهنده جلوی کوهنورد قد می کشد، اما با نزدیک شدن به طولهای ابتدایی همه چیز بهتر می شود. مانند این است که سرت را درون شن کرده باشی. البته این اولین باری بود که من و نیک با هم همطناب میشدیم.

قبل از صعود من با نیک قرار گذاشته بودم که آرام و سنگین حرکت کردن در اینجا از سریع و سبک بودن مهمتر است. و هرجایی که مناسب برای شبمانی بود بیواک خواهیم کرد. حتی اگر شب نشده باشد. اما یال برفی که در مسیر بود عاری از جای مناسب برای چادر بود، پس مجبور شدیم در گوشه ای نشسته شب را به صبح برسانیم.

با طلوع خورشید، میشد فهمید که هوای خوب تمام شده است و ابرها در حال بازگشتن هستند. یک نوار سنگی که در طول تمام جبهه کوه گسترده شده بود که در اکثر قسمتها یخ نداشت، اما در مرکز آن یک یخ نازک روی سنگ را پوشانده بود. امروز ما خواهیم فهمید که این یک برف پودری غیرقابل صعود است یا یخی مناسب صعود کردن؟

ما به سمت اریب و بالا به سمت راست تراورس کردیم ، که هدفمان رسیدن به قسمتهای یخی مورد نظر بود. اکثر قسمتهای مسیری که دیده بودیم برف پودری بود اما خوشبختانه یک سری از شیارهای یخی هم در مسیر وجود داشت. البته هیچ کدام آنقدر عمیق نبودند که بشود یک پیچ یخ را به طور کامل کار گذاشت. البته با کندن برف و یخ روی سنگها جاهایی برای ابزارگذاری هم گاها پیدا میشد.

ما به آرامی بالا می رفتیم و گاها کوله ها را هم بالاکشی می کردیم. صعود عالی پیش می رفت. به نظر نیک اینجا شبیه به قسمت بالایی دهلیز کولتون-مکینتایر در گراند ژوراسس بود. پس از پایان شکاف ، نیک یک سنگ پرشیب را صعود کرد که قسمت سختی از مسیر را رد کرد.

در سراسر نوار سنگی ما به دنبال جایی برای کمپ بودیم. آخرین ویرایش ننو را در اینجا اختراع کردم. ما روی برف یک لبه ساختیم و با پیچ یخ چادر را به دیواره متصل نمودیم.

از این نقطه دو گزینه وجود داشت: یا باید نقاب تیغه را دنبال می کردیم یا قسمت های ترکیبی بیشتر در سمت راست را صعود می کردیم. خطر بهمن باعث شد که سمت چپ را ترجیح دهیم. با تراورس به سمت چپ ، به سمت تاج حرکت کردیم و از یال بالا رفتیم. ما تصمیم داشتیم که در روز سوم هر چه زودتر به جایی برای استراحت برسیم و روزی کوتاه داشته باشیم.

با اینکه ستیغ تیغه از نظر فنی آسانتر بود، برف عمیق و عمیق تر میشد که باعث نفس گیر شدن صعود شده بود. کمپ چهارم ما خوب بود، اما شب هنگام بارش برف آغاز شد و در 6700 متری متوجه جدی بودن وضعیتمان شدیم. بازگشت به پایین به دلیل عدم امکان استفاده از کارگاه آبالاکوف به دلیل کمی یخ سخت بود. ابزار کافی هم برای جا گذاشتن در زمان فرود نداشتیم. صعود به قله و پایین رفتن از یک مسیر آسانتر بهترین گزینه بود اما نگران بهمن به دلیل برف تازه هم بودیم.

با طلوع آفتاب برف و ابر بیشتری هم آمد. با نقب زنی به سمت جلو، ما در حدود وسط روز به قله رسیدیم. این سومین صعود این کوه بود. اولین بار در سال 1995 از سمت جنوب صعود شده بود و اولین هفت هزار متری من. ابرها دید را از بین برده بودند. با چند عکس مسیر بازگشت را در پیش گرفتیم.

من مطمئن بودم که بهترین گزینه برای بازگشت، مسیر شرقی کوه می باشد. که میشد در مسیر کارگاه فرود گرفت. مه غلیظ باعث شده بود که مسیریابی تبدیل به یک چالش جدی شود. پس از افتادن در سه شکاف یخی و قدری دردسر ، تصمیم گرفتم که برای امروز کافی است. چادر را در آخرین چاله دستسازمان برپا کردیم.

غذای کمی برایمان مانده بود. و تمام شب برف می بارید. ما دقیقا نمی دانستیم کجا هستیم. در صبح، قدری صبر کردیم تا دید بهتر شود. در این مرحله بهمن نگرانی اصلی شده بود، البته کاری از دست ما برنمی آمد. هیچ نقشه دومی وجود نداشت.

خوشبختانه ، هوا صاف شد و توانستیم موقعیت دقیقمان را پیدا کنیم. که به ما اجازه داد ادامه بدهیم. مسیر شرقی به یک قسمت عمودی ختم میشد اما امکان فرود از سمت شمالی تر وجود داشت و پس از آن دوباره به مسیر اصلی باز میگشتیم. روز بعد از میان سنگهای کوتاه و سست به سمت پایین ادامه دادیم. هیچ اثر یا رد پایی از قبل در اینجا وجود نداشت.

خلاصه

اولین صعود تیغه شمالی نیانچن (7,046m) توسط نیک بولاک و پول رامسدن از بریتانیا، 2 تا 9 اکتبر. 1600 متر مسیر با درجه ED+. فرود از طریق مسیر شرقی و رخ جنوبی.

آخرین مطالب در موج کوه

• ددلیفت با Trap Bar؛ افزایش جادویی قدرت پا بدون کمردرد
  5 (5) ددلیفت همیشه یکی از پایه‌ای‌ترین و پرقدرت‌ترین تمرین‌ها در دنیای بدنسازی و فیتنس بوده است. حرکتی که تقریباً
• سیرابی و ورزشکاران: غذای فراموش‌شده با خواص شگفت‌انگیز
  4.9 (11) غذایی سنتی با پتانسیل ورزشی بالا سیرابی یا همان معده‌ی گاو و گوسفند، یکی از غذاهای سنتی ایرانی
• گفت‌وگو با بنجمن ودرینس؛ از ژانو شرقی تا آینده آلپینیسم مدرن
  5 (10) وقتی بنجمن ودرینس از نپال به فرانسه برگشت، هنوز عضلاتش از صعود بی‌سابقه‌ی ژانو شرقی درد می‌کرد، اما
• تأثیر کفش دویدن بر زانو و کمر؛ افسانه یا واقعیت؟
  5 (9) درد زانو و کمر یکی از شایع‌ترین دغدغه‌های دوندگان در تمام سطوح است؛ از مبتدی‌هایی که تازه ۵
• صعود جبهه جنوب غربی ماناسلو بعد از 50 سال توسط روسها!
  5 (9) در فصلی که نپال شاهد سلسله‌ای از صعودهای درخشان بوده، خبر تازه‌ای از هیمالیا رسیده است:تیمی پنج‌نفره از

باشگاه ورزشی موج / دکتر مهدی جباریان