اراده ، اولین صعود کامل مسیر مازنو در نانگاپاربات – قسمت دوم

اولین صعود مسیر مازنو در نانگاپاربات به قلم سندی آلن در سال 2012

مرتبط : اراده ، اولین صعود کامل مسیر مازنو در نانگاپاربات – قسمت اول

ما در ساعت یک صبح روز یازدهم ، صعود را در هوایی با باد زیاد شروع کردیم. ما یک قسمت را قدری اشتباه رفتیم و مجبور بودیم حالا به پایین برویم و مسیر را اصلاح کنیم. در ساعت 7 صبح کثی و نورو به پایین بازگشتند. رانگدو با زورک در یک طناب و من و ریک هم در یک طناب بودیم و به طور همزمان یک قسمت ترکیبی با درجه III/IV اسکاتلندی را صعود می کردیم.

مرتبط : صعود همزمان ، درجه سختی مسیر در کوهنوردی. من آرزو می کردم که کاش دو تبر یخ در اینجا همراهم بود. ما روی سنگ پرشیب صعود می کردیم سپس در برف عمیق فرو میرفتیم و دوباره نوبت سنگ می رسید. در اینجا رانگدو و زاروک از جلوی ما برگشتند و تصمیم گرفتند که به پایین بروند. در این قسمت مسیر هم رانگدو و زاروک تعادل خود را از دست دادند و سرخوردند که خوشبختانه اتفاقی نیفتاد.

پس از 18 ساعت تلاش حالا دوباره در کمپ بودیم و به کثی و نورو رسیدیم. تصمیم برای بازگشت در فردا آشکار بود. شرپاها و کثی اعلام کردند که فردا پایین می روند.

موقع بیدار شدن در صبح من حس خوبی داشتم! می خواستم تا گزینه ها را باز بگذارم. زاروک و نرو تقریبا آماده جمع کردن چادر برای فرود بودند. در نهایت من و ریک ماندیم و بقیه تیم فرود رفتند که بعدا فهمیدیم در طول فرود در چند نقطه مشکلاتی از قبیل بهمن و .. برایشان مشکل ساز شده بود. نهایتا پس از دو روز خود را به جاده رسانده و با جیپ خودش را به چیلاس می رسانند و در آنجا در یک هتل منتظر ما می مانند.

تلاش دوباره

پس از بازگشت کثی و شرپاها در 13 جولای ، ریک و من بقیه روز را استراحت کردیم. ما در اینجا تلفن ماهواره ای با سه چهارم باطری شارژ ، داشتیم. وضعیت هوا برای 4 روز آتی قابل قبول بود. غذایی که برای ما مانده بود شامل یک بسته بیسکوییت قدری پوره ، شکلات و چند کپسول گاز بود.

تراژدی پردانوف در اورست 1984؛ جبهه غربی تو را می خواند.

بلندترین قلل روسیه؛ از البروس تا آتشفشان‌های کامچاتکا!

واقعیت ها

واقعیت این بود که ما خسته بودیم ، غذای کمی داشتیم و این توان در ما نبود که مسیر دیروز را هر چند سرراستتر به سمت قله صعود کنیم. برنامه ما این بود که مقداری به سمت بالا صعود کرده و سپس با تراورس هرم قله خود را به مسیر کینشوفر در جایی حدود 7500 متر و در طرف چپ برسانیم. چادر یک بار بود پس آنرا همین جا گذاشته و فقط کیسه خوابها را بردیم. ما زیراندازهایمان هم همین جا گذاشتیم با این ایده که فکر می کردیم خواهیم توانست مسیر کینشفر را در یک روز بازگردیم.

بارش برف سبک ، باد تلاش قبلی ما را از چهره کوه پاک کرده بود. آرام آرام شروع به کار کردن روی تراورس کردیم. به نوبت سرطناب صعود می کردیم و از همه برجستگی ها برای حمایت استفاده می کردیم. نهایتا در حدود 7700 متری ، در یک قسمت پربرف غاربرفی حفر کرده و آخرین بیسکوییت ها را خوردیم.

آخرین مطالب

نانگاپاربات

در 15 جولای ، دو هفته پس از شروع صعود غاربرفی را ترک کردیم و هرچه داشتیم با خود بردیم. ما در ساعت 2 بعد از ظهر در فلات قله بودیم و متعاقبا در ساعت 6 بعد از ظهر به قله رسیدیم. 17 سال پس از اولین تلاشمان در مازنو بالاخره این کاررا به پایان رساندیم.

صعود از قله در آن تاریکی قدری مشوش کننده بود اما تجربه من را مستقیما به غار برفی که ترک کرده بودیم برد. فردا بازگشت از مسیر کینشوفر را آغاز کردیم. دو فصل بود که کسی از این مسیر صعود نکرده بود و ما تنها رهگذران آن بودیم. سرعتمان در فرود بسیار کم شده بود. تلاش روز قبل باعث خستگی زیادی شده بود. شرایط ریک قدری باعث نگرانی من شده بود و با هماهنگ کننده تیم تماس گرفتم و در خصوص باربرهای سریع و احتمال استفاده از امداد هوایی با او صحبت کردم. در این قسمت یک غاربرفی دیگر برای شب مانی کندیم البته در نیمه شب قسمتی از غار فرو ریخت.

روز شانزدهم

روز شانزدهم ، بدون آب ، بدون غذا . تلوتلو خوران قسمت های پر شیب مسیر را به پایین میرفتیم. ریک یک بهمن را برید و از من خواست که در یک جای مناسب او را حمایت کنم. گزینه های ما اینجا همین بود : باید پایین رفتن را ادامه می دادیم.

از قسمت بهمنی عبور کردیم. قسمت پایینی ما در سمت چپ کمپ سه قرار داشت. ما برخی از کارگاهها برای طناب ثابت را پیدا کردیم و از آنها برای فرود استفاده می کردیم. طنابهای قدیمی به شکلی ناامید کننده یخ زده بودند. ما در اینجا به خاطر طنابمان مجبور بودیم 25 متری فرود برویم که همین هم وقت گیر بود. در مه و گرگ و میش هوا ما به مسیر بالای کمپ دو رسیدیم. در اینجا به خاطر یخ امکان کندن غارهم نبود و تا صبح در سرمای هوای باز بیواک کردیم. فندک ما دو روز بود که کار نمی کرد.

فردا صبح شروع به پایین رفتن کردیم. ریک سرپایی خوابش میبرد. او را جلو فرستادم تا در صورت سقوط بتوانم کنترلش کنم. خودم هم خسته شده بودم. در همین حال بودیم که دیدیم درست دربالای دیواره کینشوفر ، یک نفر در حال حمایت کردن است. ما به سمت مارک هولیچک فرود رفتیم. او و دجنک هروبی در حال هم هوایی قبل از تلاش برای یک مسیر جدید در روپال بودند. ریک به سختی صحبت می کرد.

از آنها فندک و قدری شیرینی گرفتیم و حالا آب داشتیم. مارک به ما گفت که غذای آنها در کمپ یک استفاده کنیم. و خودشان به صعود ادامه دادند. در اینجا بود که دوباره احیا شدیم. اما همچنان به آرامی ادامه می دادیم. در ساعت 11 شب نور چادرها در پایین کوه پیدا شد. پس از آن سه باربر ارتفاع آمدند و ما را در بر گرفتند. آنها از اسکاردو تا کمپ 1 در 48 ساعت خودشان را رسانده بودند که خود شگفت آور است. روز بعد ، 18 روز پس از شروع مسیر مازنو ، به بیس کمپ رسیدیم و روی فرشی از گلهای وحشی قرار گرفتیم.

خلاصه

اولین صعود کامل مسیر مازنو ( رخ غربی) نانگاپاربات ، توسط سندی آلن و ریک آلن ، 2 جولای تا 19 جولای 2012. این دو نفر به همراه کثی اودود ، لاکپا نورو ، لاکپا رانگدو و لاکپا زاروک خط الراس را طی کردند. در زمان صعود سندی 56 ساله و ریک 58 ساله بودند.

مرتبط :

• اراده ، اولین صعود کامل مسیر مازنو در نانگاپاربات – قسمت اول
• صعود روپال به سبک آلپی
• هیمالیا به سبک سبکبار
• نانگاپاربات

دکتر مهدی جباریان / باشگاه ورزشی موج