ماکالو 8485 متر [محل قرارگیری، تاریخچه، مسیر صعود]

ماکالو، پنجمین قله مرتفع جهان می باشد. ارتفاع این قله 8485 متر است. این کوه در 19 کیلومتری جنوب شرقی اورست قرار گرفته و قله ای ایزوله با شکلی هرم مانند می باشد.

ماکالو دو قله فرعی قابل توجه دارد. کانگچونگتچسه یا ماکالو 2 (7678 متر) در حدود سه کیلومتری (دو مایلی) شمال-شمال غربی قله اصلی قرار دارد. چومولونزو (7804 متر) در حدود 5 کیلومتری (3 مایلی) شمال-شمال شرقی قله اصلی در عرض یک فلات وسیع بالا آمده و با یک گردنه باریک 7200 متری به کانگچونگتسه متصل می شود.

تاریخچه کوهنوردی

اولین تلاش روی این قله توسط یک تیم آمریکایی به رهبری رایلی کیگان در بهار 1954 انجام شد. این اکسپدیشن از اعضای باشگاه سیرا شامل بیل لانگ و آلن استک تشکیل شد و اکسپدیشن هیمالیا کالیفرنیا به ماکالو نام داشت. آنها خط الراس جنوب شرقی را امتحان کردند اما در ارتفاع 7100 متری (23300 فوت) در اثر رگبار مداوم طوفان به عقب برگشتند. یک تیم نیوزیلندی از جمله سر ادموند هیلاری نیز در بهار فعال بود، اما به دلیل آسیب دیدگی و بیماری زیاد صعود نکرد. در پاییز 1954، یک اکسپدیشن شناسایی فرانسوی اولین صعودهای قله های فرعی کانگچونگتسه (22 اکتبر: ژان فرانکو، لیونل تری، سردار گیالزن نوربو شرپا و پا نوربو) و چومو لونزو (30 اکتبر: ژان کوزو) را انجام داد.

اولین صعود

ماکالو اولین بار در 15 می 1955 توسط لیونل تری و ژان کوزی از یک اکسپدیشن فرانسوی به رهبری ژان فرانکو صعود شد. فرانکو، گیدو ماگنونه و گیالزن نوربو شرپا روز بعد و پس از آن ژان بوویر، سرژ کوپه، پیر لروکس و آندره ویالته در هفدهم می به قله رسیدند. این یک دستاورد شگفت انگیز در آن زمان بود، چرا که اکثریت قریب به اتفاق اعضای تیم توانستند به قله صعود کنند. قبل از این زمان، حداکثر یک تا دو عضو اکسپدیشن به قله ها می رسیدند و بقیه تیم پشتیبانی لجستیکی را انجام می داد. تیم فرانسوی از طریق زین بین ماکالو و کانگچونگتسه (Makalu-La) از ماکالو توسط جبهه شمالی و خط الراس شمال شرقی صعود کردند و مسیر استاندارد را ایجاد نمودند.

صعودهای شاخص ماکالو

• 1955  اولین صعود، رخ شمالی، مسیر شمال شرقی، توسط لیونل تری و جین کوزی از فرانسه.
• 1970  مسیر جنوب شرقی، توسط اوزاکی و تاناکا از ژاپن.
• 1971  ستون غربی، بسیار فنی، توسط ملت و سیگنر از فرانسه.
• 1975  رخ جنوبی، سومین صعود کوه از رخ پرشیب جنوبی توسط کوهنوردان اسلونی.
• 1976  مسیر ستون جنوبی، توسط کوهنوردان چکسلواکی، این مسیر تا به امروز تکرار نشده است.
• 1980  دومین صعود ستون غربی ماکالو ، توسط جان روسکلی، چریس کاپزینسکی، جیمز استیتز، کیم مومب.
• 1981  مسیر جدید در سمت، شمال غربی کوه توسط یرزی کوکوچکا، انفرادی، سبک آلپی،
• 1988  صعود یکروزه ماکالو از طریق شکاف غربی توسط مارک باتارد. بعد از برپایی کمپها.
• 1989  مسیر مستقیم جنوبی، انفرادی توسط پیربگین فرانسوی.
• 1990  صعود اولین زن از طریق ستون غربی ، کیتی کالهون.
• 1994  صعود سرعتی توسط آناتولی بوکرایف، در 46 ساعت.
• 1997  پیروزی بر جبهه غربی کوه بعد از هفت شکست در طول سالها. تیم روسی. برنده کلنگ طلایی 1998.
• 2006  ناپدید شدن کریستوف لافایی در کوه در جریان تلاش برای صعود زمستانی قله ماکالو.

• 2009  اولین صعود زمستانی ماکالو، توسط سیمون مورو و دنیس اوربکو.

میزان سختی کوه

ماکالو همواره به عنوان یکی از سختترین قلل شناسایی شده است. این کوه به دلیل شیب های زیاد، لبه های چاقویی در مسیرها، و نیز تلاش نهایی فنی یخ و سنگ در قله مشهور می باشد.

مسیرهای ماکالو

• زرد  ستون غربی.
• بنفش  مسیر یوگوسلاوی.
• آبی  مسیر پیر بگین.
• سبز  مسیر چک
• قرمز  مسیر روسها.
• نارنجی مسیر جنوب شرقی

برخی مناقشه ها در مورد مسیرهای کوه وجود دارد.

مسیر صعود استاندارد

در ادامه این مطلب به شرح بیشتر مسیر صعود به این قله به نقل از explorersweb می پردازیم:

کانچا شرپا؛ آخرین عضو نخستین صعود اورست در 92 سالگی درگذشت

ضربان قلب یا حس تلاش؟ آیا ساعت ها دروغ می گویند؟

مسیر رسیدن به بیس کمپ ماکالو نسبتا دور است، بنابراین مسیر ناهموار می باشد. اما مناظر عالی هستند و امکان اقامت در لژها در طول مسیر وجود دارد.

کمپ اصلی در مورن یخچال بارون، در سمت غربی ماکالو، در ارتفاع 5250 متری قرار دارد. مینگما دورچی می‌گوید: «این یک بیس کمپ از نوع سنگی است و در طرفین آن یخ وجود دارد. معمولاً به آن بیس کمپ هیلاری می گویند.

کمپ اصلی (5250 متر) تا کمپ 1 (6100 متر)

90 دقیقه پیاده روی از بیس کمپ بر فراز صخره‌ای به کرامپون پوینت منتهی می‌شود. در اینجا، کوهنوردان آماده می شوند، سپس از یک منطقه یخی مسطح، با چند شکاف، تا ارتفاع 5900 متری عبور می کنند. پس از آن یخ بسیار پرشیب تر می شود. به طور معمول در این قسمت شروع به استفاده از طناب ثابت برای رسیدن به کمپ 1 می کنند که معمولا در فلاتی بالای دیواره 200 متری قرار دارد.

کمپ 1 (6100 متر) تا کمپ 2 (6500 متر)

فاصله کمپ 1 تا کمپ 2 با سرعت عادی دو تا سه ساعت طول می کشد. مسیر تماماً دارای شیب، با برف نرم و شکاف‌ها است. طبق گزارش 2014 فیلیپ گاتا (و عکس زیر)، سکوی کمپ 2 برای تعداد زیادی چادر به اندازه کافی عریض خواهد بود.

کمپ 2 (6500 متر) تا کمپ 3 (7250 متر)

کمپ 2 تا کمپ 3 برای یک کوهنورد متوسط شش تا هشت ساعت طول می کشد. مسیر در این قسمت با شیب ملایمی شروع می شود و سپس به آرامی شیب افزایش می یابد. این روند به تدریج فنی تر می شود. این بخش شامل تراورس دو گروه صخره است. کمپ 3 در بالای ماکالولا، گردنه ای که ماکالوی اصلی را از ماکالوی 2 جدا می کند قرار دارد.

کمپ 3 (7250 متر) تا کمپ 4 (7400 متر)

برخی از کوهنوردان به اندازه کافی قوی هستند که تلاش قله خود را از کمپ 3 شروع کنند. اما بیشتر آنها ترجیح می دهند چهارمین کمپ را در انتهای یک فلات مسطح و عریض، بیشتر به سمت قله اصلی و در منظره دهلیز متمایز فرانسوی برپا نمایند.

این بخش مسطح است اما به شدت در معرض باد می باشد. برخی از قسمت ها طناب ثابتی ندارند، فقط میله های بامبو برای راهنمایی در دید ضعیف گاها قرار گرفته اند. در صورت ندیدن این بامبوها احتمال گم شدن وجود دارد.

کمپ 4 (7400 متر) تا قله (8463 متر)

از کمپ 4، مسیر از یخچال تا دهلیز فرانسوی ها در ارتفاع 8200 متری بالا می رود. خود دهلیز شامل صخره‌نوردی و یخ‌نوردی با بخش‌های دشوار تا خط الراس قله است.

در امتداد خط الراس، مسیر ابتدا به یک قله ثانویه می‌رود. از بالای این قله، قله واقعی ماکالو در حدود 120 متر جلوتر قابل مشاهده است.

برخی از کوهنوردان قله پیش قله را با قله واقعی اشتباه می گیرند. کوهنوردان باید مطمئن شوند که ارتفاع دیگری در مقابل آنها وجود ندارد و از آنجا همه راه ها به سمت پایین هستند.