بولدرینگ چیست و چرا باید بولدر تمرین کنیم؟

بولدرینگ قدیمی ترین شکل سنگنوردی نیست، اما ممکن است مدرن ترین فرم آن باشد. در اینجا نیازی به دیواره های بلند یا گره های مبهم وجود ندارد و همیشه سرگرم کننده است. مخصوصاً در شهرها، بولدرینگ رایج ترین شکل سنگنوردی در فضای داخلی و باشگاه محسوب می شود. این یک راه عالی برای تمرین، یادگیری، یا صرفاً اوقات فراغت می باشد.

سنگنوردی بولدرینگ چیست؟

بولدرینگ به صعودهایی اطلاق می شود که به جای طناب با پد محافظت می شوند. به مسیر صعود در بولدر “problem” به معنای مشکل یا مساله گفته می شود که ما گاها برای مشکلات سخت از واژه پروژه هم استفاده می کنیم.

به طور کلی، این بدان معنی است که بولدرینگ شما را خیلی از زمین بلند نمی کند – بیشتر “مشکلات” یا پروژه های بولدر بیش از 3.5 تا 4.5 متر ارتفاع ندارند. اکثر مسیرها “مشکلات” فضای باز روی تخته سنگ های بزرگ قرار دارند، اما برخی ممکن است روی صخره های کم ارتفاع با 2 متر ارتفاع باشند.

مانند بسیاری از شاخه های سنگنوردی، این تعریف می تواند مبهم باشد. برخی از مسیرهای بولدر بسیار طولانی تر از 4.5 متر هستند، اما به دلیل اینکه نزدیک به زمین می مانند(تراورسی بودن مسیر)، همچنان توسط پد محافظت می شوند. این صعودها ممکن است بیشتر شبیه مسیرهای ورزشی باشند تا مشکلات(مسیرهای) سنتی بولدر، اما همچنان در دسته بولدرینگ قرار می گیرند.

گاهی اوقات، یک بولدر بلند دارای رول بولت است و به عنوان یک صعود ورزشی طبقه بندی می شود. مشکلات بسیار بلند مرز بین بولدرینگ و فری سولو (بالا رفتن از دیواره های بلند بدون طناب) را محو می کند.

این بدان معنا نیست که بولدرینگ آسانتر است – مشکلات بولدر همچنان سختی های خاص به خود را دارند. و درست مانند مسیرهای طولانی تر، مشکلات بولدر نیز از سطوح مختلفی از دشواری برخوردارند.

فواید سنگنوردی بولدرینگ چیست؟

در ادامه این مطلب به برخی از مهمترین فواید این شاخه سنگنوردی اشاره می کنیم:

مرکز ثقل در سنگنوردی: راز بزرگ عملکرد برتر

تکنیک G-Tox: روش تایید شده کاهش دم کردن حین سنگنوردی

• ارزان است: شما برای تمرین بولدرینگ به تجهیزات زیادی نیاز ندارید. تنها یک جفت کفش سنگنوردی، یک کیسه پودر و پودر سنگنوردی کافی خواهد بود.
• در دسترس است: برای تمرین بولدرینگ می توانید به نزدیک ترین باشگاه سنگنوردی در محل سکونت خود مراجعه کنید. در این ورزش نیازی به طی مسافت های طولانی برای رسیدن به مناطق سنگنوردی نیست.
• از نظر زمانی کارآست. حتی در یک بعد از ظهر و پس از ساعت کاری نیز می توان بولدرینگ تمرین کرد.
• افزایش سطح تکنیکی. بولدرینگ تمرکز زیادی روی تکنیک دارد، در نتیجه تکنیک شما در سنگنوردی رشد می کند. این مورد می تواند برای علاقمندان به سنگنوردی اسپرت و کوهنوردان بسیار مهم باشد. این تمرین روی توانایی دست به سنگ تاثیر شگرفی دارد.
• افزایش قدرت عضلانی: این تمرینات باعث افزایش قدرت در بالاکشیدن، تقویت انگشتان، مرکز بدن و سایر عضلات می شود.
• تقویت ذهن و حافظه: تمرین بولدر باعث شفافیت ذهن و تقویت حافظه بصری می شود.
• نشاط آور می باشد. یکی از عیوب تمرینات استقامتی کسل کننده بودن آنهاست. این موضوع در بولدر برعکس است. در اینجا شما روی صعودهای کوتاه تمرکز دارید. در نتیجه می توانید از آن برای ایجاد تنوع تمرینی استفاده کنید.

درجه سختی مسیر در بولدرینگ

بحث درجه سختی در دنیای سنگنوردی قدری داغ است و به طور کلی بهتر اینکه تازه کارها خودشان را خیلی درگیر این موضوع نکنند.

دو سیستم رایج برای درجه‌بندی مشکلات بولدر عبارتند از: سیستم Hueco (که معمولاً به عنوان “مقیاس V” شناخته می‌شود) و سیستم Fontainebleau (معروف به “مقیاس Font”).

مقیاس V: رایج ترین مقیاس درجه بندی در آمریکای شمالی و اقیانوسیه

در آمریکای شمالی و اقیانوسیه معمولاً مقیاس V را می بینید. از V0 شروع می شود و به بالا ادامه پیدا می کند: V1، V2، V3… و غیره.

حتی مشکلات V0 می‌تواند سخت باشند – اگر قبلا روی مسیرهای اسپرت کار کرده اید، یک مسیر V0 می‌تواند به سختی یک صعود 5.10 پیش برود. برخی از مسیرهای مقدماتی دارای درجه “VB” هستند، به این معنی که مشکل آسان تر از V0 است.

در ماه های اول بولدرینگ، بیشتر سنگنوردان مشکلاتی را در محدوده V0-V2 یاد می گیرند. بالا بردن نمرات با عجله دشوار می شود و دو رقمی شدن درجه از نشانه های یک سنگنورد نخبه است.

انتهای بالایی این سیستم باز می باشد. سخت‌ترین مشکل بولدر در جهان در حال حاضر اثر Nalle Hukkataival به نام Burden of Dreams است که تنها مشکلی است که تاکنون نمره پیشنهادی V17 دریافت کرده است.

مقیاس فونت: رایج ترین مقیاس درجه بندی در اروپا و آسیا

در اروپا و آسیا معمولاً مقیاس فونتن بلو را می بینید. از 1 شروع می شود و مانند مقیاس V باز است، اگرچه مشکلات با درجه های پایین تر از 3 نادر هستند.

بر خلاف مقیاس V، زمانی که مقیاس فونتنبلو به 6 می‌رسد، حروف نیز به اعداد اضافه می شوند، اما فقط از A تا C. پلاس نیز برای تقسیم‌بندی بیشتر درجات اضافه می گردد. به عنوان مثال، 6A + سخت تر از 6A است.

نمرات فونت را می توان تقریباً به درجه های V ترجمه کرد و بالعکس. Burden of Dreams، مسیر بولدر V17 که در بالا ذکر شد، در مقیاس فونت 9A است. در جدول زیر می توانید تبدیل این دو سیستم درجه بندی به یکدیگر را ببینید.

تاریخچه مختصری از بولدرینگ

خوب است که کمی در مورد اینکه چه چیزی به بولدرینگ هویت می دهد و از کجا آمده است درک کنید.

تعیین تاریخ دقیق دشوار است، اما صعود از سنگ های کوتاه احتمالاً در اوایل قرن نوزدهم به عنوان آموزش استفاده می شد.

در نیمه دوم قرن، کوهنوردان در ناحیه دریاچه بریتانیا و جنگل فونتنبلو فرانسه در حال کشف مسیرهای بولدر در جایی بودند که نهایتا به قدیمی ترین مناطق بولدرینگ جهان تبدیل شدند.

در اوایل قرن بیستم، فونتنبلو به مرکزی برای نوآوری بولدرینگ تبدیل شد. کفش‌های مخصوص سنگنوردی، قالیچه‌هایی که به‌عنوان محافظ قرار می‌گیرند، و حرکات دینامیکی اولیه اغلب به پیر آلن، یکی از «بلوزاردها» بازمی‌گردد. فونتنبلو اولین منطقه ای در جهان است که بولدرینگ به جای اینکه وسیله ای آموزشی برای اهداف بزرگتر باشد، به خاطر خود شناخته شد.

داستان بولدرینگ مدرن آمریکایی با ریاضیدانی به نام جان گیل آغاز می شود. گیل یک ژیمناست سابق بود و در دهه 1950 چندین درس برای ورزش جدید خود پدید آورد.

او از گچ برای جذب رطوبت استفاده کرد، از تمرینات قدرتی ویژه برای بهبود استفاده نمود و از بولدرینگ به عنوان رشته کوه نوردی خود دفاع کرد. اولین سیستم درجه‌بندی آمریکایی توسط خود گیل پیشنهاد شد، یک امتیاز ساده B1، B2 یا B3.

تا نیمه دوم قرن بود که جان “ورم” شرمن مقیاس V را در نقطه داغ Hueco Tanks در تگزاس ایجاد کرد. در آن زمان بولدرینگ رو به پیشرفت بود: کتاب‌های راهنما چاپ شدند، کراش پدها تولید انبوه شدند و بولدرینگ به عنوان یک ورزش شناخته‌شده تبدیل شد.

بولدرینگ پیشرفت زیادی کرده است، اما چندین ویژگی اصلی را حفظ می کند: خطوط کوتاه، سکانس های قدرتمند و سخت، و تمرکز بر حرکت پویا.

چنین دشواری متمرکزی در مسیرهای طولانی‌تر کمتر دیده می‌شود، به همین دلیل است که بولدرینگ روشی مؤثر برای آموزش است. بیشتر از آن، بولدرینگ را به سادگی سرگرم کننده می کند.

در مسیرهای طولانی‌تر، یک سنگنورد ممکن است در اولین تلاش خود حرکت‌ها را انجام دهد، اما برای کنار هم قرار دادن همه دنباله‌ها به زمان نیاز دارد. در یک “پروژه” بولدرینگ، ممکن است چندین جلسه فقط برای چسباندن یک حرکت زمان لازم باشد، یا هفته ها طول بکشد تا دنباله های حرکتی کامل شوند.

لوازم مورد نیاز برای شروع سنگنوردی بولدرینگ

یکی از مزیت های اصلی بولدرینگ نبود تجهیزات لازم است. تنها چیزی که واقعا برای شروع نیاز دارید یک جفت کفش سنگنوردی مناسب برای مبتدیان می باشد. یک کیسه پودر و پودر سنگنوردی هم ست شما را تکمیل خواهد کرد.

این موارد تنها چیزهایی هستند که در باشگاه سنگنوردی به آنها نیاز خواهید داشت. بولدرینگ، ارزان ترین و در دسترس ترین شکل کوهنوردی و سنگنوردی می باشد.

در طبیعت شرایط تغییر می کند و شما به بولدرپد هم برای کاهش اثر برخورد با زمین نیاز خواهید داشت.

چگونه بولدرینگ را شروع کنیم؟

بهترین نقطه برای شروع بولدرینگ حضور در باشگاه سنگنوردی خواهد بود. اینجا جایی است که شما می توانید تکنیک های مورد نیاز را از مربیان یاد گرفته و با اصول کار آشنا شوید.

از آنجا می توانید هر زمان که بخواهید برگردید و صعود کنید. بولدرینگ یک راه عالی برای ورزش منظم و در عین حال انجام کمی معاشرت است. می‌توانید کمی عرق کنید، اما از نظر ذهنی درگیر باشید، از چالش لذت ببرید، به‌علاوه در حین انجام آن با دیگران گپ بزنید.

ابتدا روی یادگیری تکنیکها و حرکت پا تمرکز کنید. سپس سعی کنید که به آرامی آمادگی جسمانی و انعطاف پذیری خود را افزایش دهید. در صورت داشتن اضافه وزن احتمالا مقداری کاهش وزن اصولی نیز برایتان مفید خواهد بود. پس از چند ماه تبدیل به یک انسان دیگر می شوید و ذهن و بدنتان به شدت تغییر خواهد کرد. مطمئن باشید.

منابع: climbernews / 99boulders