تونگشانجیابو (که گیالبو کانگری نیز نامیده می شود) به ارتفاع 7207 متر و دارای برجستگی 1757 متری است و صدمین کوه مرتفع جهان به شمار می رود. این قله در مرز مورد مناقشه بوتان و تبت قرار دارد. مشخص نیست که آیا حتی امکان گرفتن مجوز صعود برای این کوه وجود دارد یا خیر. البته با وجود اطلاعات در دسترس این امکان در حال حاضر وجود ندارد.

تقریبا هیچ اشاره ای در تاریخ کوهنوردی به تانگشانجیابو نشده است. هیچ تلاش مستقیمی روی این کوه صورت نگرفته و حتی عکس های نادری هم از آن وجود دارد.

در سال 2000 کینیچی یاماموری و تیمش از انجمن هیمالیای ژاپن به اکتشاف برخی از قله های صعود نشده در این منطقه کوچک تبت پرداختند. آنها نتوانستند به قله دست یابند زیرا باران جاده ها را شسته بود. سپس به سراغ قله ای دیگر رفتند و در آنجا هم ناموفق بودند. در سومین تلاش خود در قله سوم به موفقیت رسیدند و در قله چهارم به دلیل خطر بهمن مجبور به عقب نشینی شدند.

اولین عکس های تونگشانجیابو

پس از این سفر پرماجرا، ایوازاکی و یاماموری به دنبال اکتشافی دوباره راهی شدند. این دو کوهنورد از چوکو به لوزاژیونگ رهسپار شده و سپس از طریق چند گذرگاه به شمال رفتند تا نهایتا به تسه لا در ارتفاع 5275 متری رسیدند. در اینجا بود که آنان توانستند اولین عکس ها از چند قله صعود نشده 7000 متری از جمله تانگشانجیابو، تری کانگ، کانگ فوکانگ و ججکانگ فو کانگ را اخذ کنند.

در سال 2002 یک تیم کره ای توانست اولین صعود قله کانگ فوکانگ یک به ارتفاع 7204 متری را در نزدیکی تانگشانجیابو انجام دهد. آنها برای این صعود موفق به دریافت مجوز شده بودند که نشان می دهد شاید امکان دریافت مجوز در آینده ای نه چندان دور میسر باشد. انجمن هیمالیا ژاپن حتی برای قله 7207 متری تونگشانجیابو درخواست مجوز داد، اگرچه هنوز مشخص نیست که آیا تلاشی صورت گرفته یا حتی مجوز داده شده است یا خیر.

در سال 2014 تاموتسو ناکامورا به همراه تیمش راهی این منطقه کمتر شناخته شدند. آنها به دریاچه ای به نام پوما یومکو رسیدند که در دامنه های کارجیانگ یک قرار دارد. ناکامورا از کنار دریاچه نوشت:

چشم‌اندازی بزرگ از کولا کانگری و کوه‌هایی که در جنوب غربی مرز بوتان قرار دارند الهام‌بخش ما شد. نمای شمالی کانگکار پونزوم را نگاه کردیم. این منظره همچنین شامل کوه ممنوعه تونگشانجیابو، در غرب در امتداد مرز بوتان بود.

تونگشانجیابو، پنجمین کوه مرتفع صعود نشده جهان و بی تلاش باقی مانده است. و البته چقدر وسوسه انگیز است که هنوز پای هیچ کوهنوردی حتی به دامنه های آن نیز نخورده باشد!