آنها پزشک یا دکتر، حداقل به مفهومی که ما می شناسیم نیستند اما با ایمن کردن مسیر، جان صدها نفر را حتی پیش از خطر در مسیر یخشار خمبو نجات می دهند و صعود به اورست، بام جهان را تسهیل می کنند.

سرنگ آنها طناب است و داروی که تجویز می کنند نردبانهاییست که روی شکافهای عمیق خمبو کار می گذارند. آنها در ابتدای فصل صعود شروع به کار می کنند و سپس تا آخر فصل وظیفه ترمیم این مسیر را برعهده دارند. آبشار یخی خمبو دایما در حال حرکت است و هر گرمایی می تواند به معنای نیاز به ترمیم مجدد مسیر باشد. هر لحظه این احتمال هست که یک برج فرو بریزد، در حالی که این مردان بی ادعا در حال کار کردن در آنجا به سر می برند.

یخشار خمبو در حقیقت خطرناکترین بخش مسیر تا کمپ یک در سمت نپالی کوه اورست و در مسیر استاندارد صعود می باشد. برای جلوگیری از خطر گیر افتادن در آنجا، کوهنوردان سعی می کنند بعد از نیمه شب از آبشار یخی عبور کنند.

لاکپا تاسی شرپا، یک شرپا که چندین سال است به عنوان یک شرپای اکسپدیشن کار می کند، می گوید: «از آنجایی که یخ در شب در حالت یخ زده و پایدار می ماند، احتمال شکستن آن کمتر است. بنابراین، کوهنوردان به همراه حجم زیادی از لوازم کوهنوردی سعی می کنند تا ساعت 2 بامداد بیس کمپ اورست (5380 متر) را ترک کرده و در ساعات اولیه روز قبل از رسیدن به کمپ یک از آبشار یخی خومبو عبور کنند.

طبق گزارش های موجود، در طول فصل صعود، یک تیم متشکل از هشت دکتر آبشار یخی و دو دستیار آشپزخانه معمولاً خیلی زودتر از ورود تیم های سایر تیم های کوهنوردی تجاری به سمت آبشار یخی خومبو حرکت می کنند، زیرا آنها مسئولیت تضمین ایمنی کوهنوردان را با نصب نردبان های آلومینیومی در سراسر مسیر دارند. ثابت گذاری و باز کردن مسیر تا کمپ دو نیز از وظایف آنها محسوب می شود.

دکترهای آبشار یخی به مدت 75 روز در کوه مستقر می شوند. آنها نه تنها اولین گروهی هستند که به کوه می روند بلکه پس از تلاش آخرین تیم به عنوان آخرین نفرات راهی خانه خواهند شد.

اساسا دو فصل بهار به عنوان پیش از مونسن و فصل پاییز به عنوان دوره پس از مونسن بهترین زمانهای صعود به اورست محسوب می شوند. در حالی که بیشترین تلاشها در فصل پیش از مونسن یعنی در طول بهار و تا پایان اردیبهشت صورت می پذیرد.

قله ناظر بزرگ: معرفی و راهنمای صعود

قوانین نانوشته کوهنوردی: آداب و رسوم در کوهستان

کمیته کنترل آلودگی ساگارماتا، (SPCC) یک نهاد محلی، که توسط دولت نپال مجاز به تنظیم زباله در منطقه اورست و همچنین ایجاد مسیرهای یخی تا کمپ دوم است، دکترهای آبشار یخی را با حقوق و دستمزد استخدام می کند. با این حال، دکترهای خمبو عقیده دارند که حقوق آنها، که کمی بیش از 3000 دلار آمریکا در هر فصل است، با میزان کاری که به قیمت جان خود انجام می دهند، تناسبی ندارد.

تا به امروز، هزاران انسان بر فراز بلندترین کوه قدم گذاشته و افتخار کسب کرده اند، اما کمک دکترهای آبشار یخی اغلب مورد توجه قرار نمی گیرد و نام آنها شنیده نمی شود. با این حال، رسم برادری در کوهنوردی نقش شرپاها را می شناسد و به آنها احترام می گذارد.

یکی از این شرپاها آنگ کامی شرپا از روستای چاوریخاکا در ناحیه سولوخمبو است که در میان دکترهای آبشار یخی خوش می درخشد. کوهنوردان به دلیل مهارت عالی وی در بازگشایی مسیرهای ایمنی همواره وی را تحسین می کنند. این حتی با وجود سن زیادش نیز همیشه متمایز بوده است.

از آنجایی که کار آنها مستلزم خطر بلایای طبیعی است، پزشکان آبشار یخی با کمک یک لاما (راهب) قبل از شروع کار خود، خدایان و ارواح کوهستان را عبادت می کنند، در حالی که لاما متن آیین مذهبی بودایی را تفسیر می کند تا زمان و روز مناسب برای شروع کار خود را پیدا کند. به همین ترتیب، اعضای خانواده آنها در خانه برای سلامتی نان آوران خود با سوزاندن ارس به خدایان کوهستان ادای احترام می نمایند.

برای مردمان شرپا یا اهالی سرزمین شرق، خدای زن جومو میو لانگ سانگما غذا فراهم می کند و در جومولانگما یا اورست اقامت دارد. اینکه چگونه شرپاها با این اثر منحصر به فرد در تاریخ اکسپدیشن مرتبط شدند، ممکن است برای کوهنوردان و خوانندگان دیگر به طور یکسان جالب باشد.

سفر و پیاده روی منبع اصلی درآمد اکثریت جمعیت شرپا در نپال در چندین دهه گذشته بوده است. پس از سال 1907، زمانی که شرپاها برای اولین بار توسط کاشفان اروپایی و تیم شناسایی و فتح تاریخی قله اورست به خدمت گرفته شدند، هیچ راه برگشتی ازاین سرنوشت برای این قوم وجود نداشت.

شرپاها از آن زمان به فعالیت خود در کوهنوردی در سطوح مختلف کاری مانند راهنما (سردار)، کوهنوردی، آشپز، دستیار آشپزخانه و باربر ادامه دادند. جالب توجه است که ارتباط شرپاها با کوه نوردی از دارجلینگ در بنگال غربی در هند آغاز شد.

دکترهای آبشار یخی به دلیل داشتن ویژگی‌های ذاتی قدرت بدنی فوق‌العاده، هم هوایی و انطباق با ارتفاع بالا، آگاهی از قله‌های اطراف، قدرت قضاوت صحیح، تمایل به کار در خطرناک‌ترین شرایط آب‌وهوایی، و شجاعت برای رویارویی با ناملایمات در مرتفع‌ترین کوه متمایز هستند.