صعود قریب‌الوقوع به قله دائولاگیری، 2 ایرانی در مسیر

گروه‌های کوهنوردی مستقر در دائولاگیری، یکی از قلل بلند و چالش‌برانگیز هیمالیا، در حال آماده‌سازی برای صعود به قله این کوه با ارتفاع ۸۱۶۷ متر هستند. این تلاش با توجه به پیش‌بینی هوای مطلوب و بادهای کم‌سرعت در هفته جاری برنامه‌ریزی شده است و تیم‌های مختلف با امید به موفقیت، آماده صعود شده‌اند. این در حالیست که دو کوهنورد ایرانی نیز در حال آزمودن شانس خود برای صعود موفقیت آمیز به دائولاگیری هستند.

برنامه صعود؛ از کمپ ۳ به قله

تیم‌های مختلف به رهبری شرکت‌های سون سامت Seven Summit Treks و 14 Peaks Expedition، که مسئولیت سازماندهی و تجهیزات را بر عهده دارند، فردا از کمپ ۳ به سوی قله حرکت خواهند کرد. کمپ ۳ معمولاً در ارتفاعی بین ۷۳۰۰ تا ۷۴۰۰ متر واقع شده و نقطه آغاز صعود نهایی به حساب می‌آید.

از کمپ ۳، کوهنوردان مسیر خط‌الراس شمال شرقی را تا رسیدن به ارتفاع ۸۰۵۰ متری دنبال می‌کنند. اینجا آخرین نقطه ثابت شده طناب‌ها است. از این نقطه، آن‌ها باید مسیر شیب‌دار یخچالی را طی کنند تا به خط‌الراس وسیع قله برسند.

بر اساس اطلاعات موجود رضا شهلایی و افسانه حسامی فرد نیز در حال تلاش برای صعود به دائولاگیری می باشند.

تیم تثبیت طناب؛ قهرمانان بی‌نام

رهبری تیم تثبیت طناب را “گروه ماکالو”یعنی لکپا شرپا بر عهده دارد که به همراه تارامان تامانگ، پم درچی شرپا، فوربا کوسانگ شرپا، پاسانگ نوربو شرپا و پمبا چومبی شرپا این وظیفه خطرناک را انجام داده‌اند. این تیم در تلاش قبلی تا ارتفاع ۸۰۵۰ متر پیشروی کرد اما به دلیل شرایط نامساعد نتوانست به قله برسد. حالا آن‌ها بار دیگر رهبری گروه‌های کوهنوردی را در صعود نهایی بر عهده دارند.

مسیر صعود نرمال به قله دائولاگیری: روز صعود

در مسیر صعود نرمال به قله دائولاگیری (Dhaulagiri)، کوهنوردان از یال شمال‌شرقی (Northeast Ridge) صعود خود را آغاز می‌کنند و تا کمپ ۳ (Camp 3) پیش می‌روند. این کمپ معمولاً در ارتفاع ۷,۳۰۰ تا ۷,۴۰۰ متری قرار دارد و در نقطه اتصال بین یال شمال‌شرقی و یال شرقی (East Ridge) واقع شده است. این نقطه به عنوان آخرین کمپ پیش از صعود نهایی به قله شناخته می‌شود.

• ترک یال و ورود به دیواره شرقی: بلافاصله پس از خروج از کمپ ۳، مسیر صعود از یال جدا می‌شود و وارد یک مسیر تراورسی طولانی می‌شود که از زیر دیواره شرقی (East Face) دائولاگیری می‌گذرد. این بخش از مسیر به دلیل شیب تند و شرایط نامساعد جوی از چالش‌برانگیزترین قسمت‌های صعود به شمار می‌آید.
• دسترسی به یال قله: در ارتفاع ۸,۰۵۰ متری، کوهنوردان به انتهای طناب‌های ثابت می‌رسند. این نقطه معمولاً به عنوان پایانی برای بخش ثابت مسیر شناخته می‌شود.
• صعود نهایی از طریق دهلیز: از اینجا، مسیر به سمت یکی از دهلیزها(شیارهای برفی و یخی) منتهی به یال گسترده قله هدایت می‌شود. این دهلیزها، راه دسترسی مستقیم به یال قله هستند.
• دسترسی به یال قله و صعود به قله: پس از عبور از دهلیز، کوهنوردان به یال گسترده قله می‌رسند و مسیر نهایی خود را به سوی قله دائولاگیری ادامه می‌دهند. این بخش پایانی، علی‌رغم ارتفاع بالا، نسبت به بخش‌های پیشین از نظر فنی آسان‌تر است اما نیازمند مدیریت انرژی و تمرکز کامل است.

چالش‌های مسیر؛ صعود به قله واقعی

یکی از چالش‌های کلیدی در صعود به دائولاگیری این است که تیم‌ها باید مطمئن شوند به قله واقعی رسیده‌اند. در گذشته، برخی گروه‌ها به دلیل دید محدود و شرایط جوی نامناسب، به نقاط پایین‌تر رسیده و تصور کرده‌اند که قله را فتح کرده‌اند. به همین دلیل، دقت و تجربه در این مرحله حیاتی است.

صعود «سرنوشت» پس از 10 سال تلاش بر روی کیمشونگ

تماشا کنید | اولین ویدیو از اسکی فوق‌العاده موریسون روی اورست

اهمیت استفاده از اکسیژن کمکی

در دهه گذشته، صعود به دائولاگیری به شدت تجاری شده و استفاده از اکسیژن کمکی رایج شده است. این اکسیژن اغلب با هلیکوپتر به کمپ‌ها منتقل می‌شود و به کوهنوردان اجازه می‌دهد تا با سرعت بیشتری صعود کنند. با این حال، این روش با انتقاداتی نیز همراه بوده و برخی معتقدند استفاده از اکسیژن کمکی، ارزش واقعی صعود را کاهش می‌دهد.

مسیر بازگشت و خطرات احتمالی

کوهنوردان پس از فتح قله باید از همان مسیر بازگردند. این بازگشت به ویژه در بعدازظهر می‌تواند خطرناک باشد، چرا که شیب‌های برفی و یخچالی دائولاگیری مستعد بهمن هستند. هر ساله این خطرات، جان بسیاری از کوهنوردان را تهدید می‌کند.

انتظار برای روز سرنوشت‌ساز

با توجه به شرایط جوی مناسب و تلاش‌های فشرده تیم تثبیت طناب، امید زیادی به موفقیت این صعود وجود دارد. اما در ارتفاعات هیمالیا هیچ چیز قطعی نیست. تنها زمان مشخص خواهد کرد که آیا تیم‌های مختلف می‌توانند به قله ۸۱۶۷ متری دائولاگیری برسند و با سلامت به پایین بازگردند یا خیر.