کمتر کسی را در دنیای کوهنوردی می توان یافت که به اندازه رالف دوجموویتس تجربه کوهنوردی در اقصی نقاط جهان داشته باشد.
رالف Ralf Dujmovits در 5 دسامبر 1961 در بوهل آلمان به دنیا آمد. او پس از اتمام امتحانات نهایی مدرسه در سال 1981 یک سال را به سفر در سراسر آمریکای جنوبی و آند گذراند و سپس تحصیل در رشته پزشکی را در دانشگاه هایدلبرگ آغاز کرد. اما گویا خودش متوجه شده بود که برای چیز دیگری ساخته شده است و پس از هشت ترم تحصیل، دانشگاه را ترک کرد و در سال 1985 به سراغ کوهنوردی رفت تا آموزش ببیند و به عنوان یک راهنمای حرفه ای مشغول به فعالیت شود.
مسیر کوهنوردی دوجموویتس با آلپاین کلاب آلمان آغاز شد. وی در آنجا به عنوان راهنما فعالیت می کرد و مشتریان کوهنورد را به سفرهای بین المللی از جمله بلندترین کوه ها در شش قله از 7 قله 7 قاره جهان راهنمایی می نمود. او تعداد بیشماری صعود در منطقه آلپ چه با مشتری و چه به عنوان کوهنورد انجام داده است که از بین اینها می توان به صعود قللی همچون ماترهورن، آیگر، مون بلان، انگلهورن و غیره اشاره کرد. رالف در سال 1989 آلپاین کلاب آلمان را ترک نمود تا شرکت کوهنوردی خود یعنی آمیکال آلپین را راه اندازی کند.
دوجموویتس صعودهای خود در هیمالیا و قراقوروم را در دهه 1990 آغاز نمود و با صعودهای موفق به دائولاگیری (1990)، اورست (1992)، کی2 (1994)، چوآیو (1995) شیشاپانگما (1997) خوش درخشید.
پخش زنده از آیگر
یکی از فعالیت های جالبی که دوجموویتس در آن حضور داشت، پخش زنده صعود دیواره آیگر بود که از تلویزیون سوییس پخش شد. در سال 1999، پس از ماهها آماده سازی چهار کوهنورد در تاریخ 9 سپتامبر از مسیر کلاسیک هکمیر در جبهه شمالی آیگر صعود کردند که رالف نیز یکی از آنها بود. این پخش زنده 33 ساعت به طول انجامید و شامل یک شب بیواک می شد. برخی از تصاویر توسط دوربین های نصب شده روی کلاه کوهنوردان پخش می شدند و همین هم باعث انتقال جالب حس صعود به بیننده می شد. این برنامه با اقبال زیادی روبرو شد و همین هم رالف را در مسیر مشهور شدن قرار داد.
دوجوومیتس در سال 1999 به قله برودپیک و در سال 2000 نیز به قله گاشربروم دو صعود کرد اما پس از صعود نانگاپاربات در سال 2001 بود که تصمیم گرفت 14 کوه بالای 8000 متر جهان را به اتمام برساند. همین هدف هم باعث شد انگیزه اش برای ادامه مسیر بیشتر شود. وی در سال 2004 به بلندای دو قله آناپورنا و گاشربروم یک رسید، در حالیکه فاصله بین این دو صعود تنها دو ماه بود. شیشاپانگما (2005)، کانگچنجونگا (2006)، ماناسلو (2007)، برودپیک (2007)، ماکالو (2008) صعود شدند و در نهایت هم آخرین قله وی لوتسه بود که به همراه همسر سابقش، گرلینده کالتنبرونر و دیوید گولتر به قله رسید و به این ترتیب به عنوان شانزدهمین نفر توانست 14 قله 8000 متری را صعود کند.
عکس یادگاری
رالف در سال 2006 برای ششمین بار در اورست بود و این بار سعی کرد این قله را بدون اکسیژن کمکی صعود کند. این تنها قله ایست که وی با اکسیژن کمکی صعود کرده. او در این برنامه نتوانست به قله برسد اما زمانی که در حال پایین آمدن بود، عکسی از صف طولانی کوهنوردان ثبت کرد که این عکس بعددا از طرف مجله اوت ساید به عنوان نمادین ترین عکس سال و تصویر فاجعه بار اورست توصیف شد.
وی در سال 2014 به همراه دارک زالوسکی تلاش کرد تا اولین صعود زمستانی نانگاپاربات را به انجام رساند اما به دلیل خطرناک بودن شرایط، برنامه بدون موفقیت به پایان رسید.
کوله باری از تجربه
همانطور که پیشتر گفتیم رالف از باتجربه ترین کوهنوردی در کوهستان های مختلف جهان به شمار می رود:
وی در طول بیش از 40 اکسپدیشن به قله های بالاتر از شش هزار متر صعود کرده است:
نپال
- 1988 ماکالو، 8481 متر (به ارتفاع 7800 متر رسید، به دلیل طوفان ارتفاع بالا برگشت)
- 1989 نوپتسه – 7742 متر، خط الراس شمال غربی (انفرادی از کمپ II، 6580 متر)
- 1990 داولاگیری، 8167 متر
- 1992 کوه اورست، 8848 متر
- 1993 بارونتسه، 7168 متر
- 1995 و 1997 آمادابلام، 6851 متر
- ۱۹۹۶ نوپتسه، ۷۸۷۹ متر ستون شمالی، سبک آلپاین، سومین صعود
- 2004 آناپورنا, 8091 m
- 2006 کانگچنجونگا، 8595 متر
- 2007 ماناسلو، 8163 متر
- 2008 ماکالو، 8481 متر
- 2009 لوتسه، 8516 متر
- 2012 اورست (به ارتفاع 7900 متر رسید)
- 2017 چولاتسه 6440 متر ، سبک آلپاین
- 2022 ماناسلو (به ارتفاع 7400 متر رسید)
تبت
- 1995 چوآیو ، 8201 متر
- 1996 قله مرکزی شیشاپانگما، 8008 متر
- 1997 قله اصلی شیشا پانگما، 8013 متر
- 1998 چوآیو، 8201 متر
- 2005 شیشا پانگما اولین قله اصلی عبور از جنوب به شمال، 8013 متر
- 2005 و 2010 اورست (تلاش برای دهلیز بزرگ از طریق شمال مرکزی)
- اورست 2013 (به ارتفاع 8300 متر رسید)
- اورست 2015 (پس از رسیدن به کمپ پایه پیشرفته در طی زلزله شدید رها شد)
- اورست 2017 (به ارتفاع 8580 متر رسید)
پاکستان و هند
- کوه شیولینگ، 6543 متر (دومین اکسپدیشن آموزشی آلمان 85)
- قله بلدار 5602 متر
- قله جیلیپر 5206 متر
- 1994 کی2، 8611 متر
- 1999 برودپیک، 8047 متر
- 2000 گاشربروم دو ، 8035 متر
- 2001 نانگاپاربات، 8125 متر
- 2004 گاشربروم یک, 8068 m
- 2007 برودپیک، 8047 متر
- 2008 و 2010 تلاش های بیشتر برای صعود K2 از طریق مسیر چزن/باسک(ستون SSE)
- 2016 تلاش برای اولین صعود گاشربروم شش و پراکپا ری (هنوز صعود نشده است)
- 2021 اولین صعود بیارچدی یک، 6810 متر
جنوبگان
- کوه وینسون، 4892 متر، بلندترین کوه در قطب جنوب، 5 بار
- کوه شین، 4660 متر، 3 بار
- اولین صعودها در محدوده سنتینل: Mt. Jumper، Mt. Bearskin، Mt. Avalanche
- اولین صعود در سرزمین ملکه مود: کوه هلتانا 2650 متر / ستون جنوبی
- اکسپدیشن قایقرانی 2018 با صعودهای مختلف اسکی در شبه جزیره قطب جنوب
آمریکای جنوبی
- اوسورنو
- آتشفشان ویاریکا
- قله های مختلف در منطقه پین، برج شمالی پین
- قله های مختلف جزیره ناوارینو، تورهای اکتشافی در کوردیلا داروین
- آکونکاگوآ، 6959 متر، 3 بار، 3 شبمانی روی قله
- کاوش در منطقه فیتزروی
- ترونادور، 3554 متر
- چاکراراجو، 6112 متر
- هواسکارن،6768 متر
- کیتاراجو، 6035 متر
- آلپامایو، 5947 متر
- آلپامایو، 5947 متر
- چوپیکالکوی، 6354 متر
- یری پوجا، 6634 متر
- هواینا پوتوسی، 6088 متر (3 بار)
- ایلیمانی، 6462 متر (3 بار)
- ساجاما، 6542 متر (3 بار)
- آنکوهوما، 6427 متر
- ایلامپو، 6368 متر
- کوتوپاکسی، 5897 متر
- چیمبورازو، 6310 متر
- آنتی سانا
- ایلینیزا شمالی
- تونگوراهوا
امریکای شمالی
- دنالی (کوه مک کینلی)، 6193 متر (3 بار، غربی به سبک آلپاین 2012 در 36 ساعت)
- کوه بلکبرن، 5037 متر
- کوه سنفورد، 4941 متر
- بوگابوس/ برج هاوسر جنوبی، 3364 متر، بکی-شیونارد
- کوه هابریچ، 1792 متر، “زندگی روی زمین”
افریقا
- کلیمانجارو، 5895 متر
- کوه کنیا / Pt. لنانا، 4985 متر
آلپ
- گراند ژوراسس، مسیر واکر، چند بار
- جبهه شمالی ماترهورن
- آیگر، دیواره شمالی، پخش زنده
- مون بلان
- شمالی آیگر، مسیر لوپر
- تمام قله های 4000 متری آلپ
- دیواره لاریدرر
رالف دوجوومیتس علاوه بر کوهنوردی، تعداد زیادی هم صعودهای سنگنوردی اسپرت انجام داده است که درجه این مسیر ها آنسایت 7A می باشد.
