مریخ نورد استقامت این روزها در حال تلاش برای شناخت هر چه بیشتر این همسایه نزدیک زمین است. این کاوشگر با اهدافی مانند شناسایی قابلیت زندگی یا شناسایی محیطهایی که در گذشته در آنجا حیات وجود داشته، علایم زیستی، یافتن و ذخیره نمونه ها و البته آماده سازی برای انسان و تست روش تهیه اکسیژن از جو مریخ در فوریه 2021 روی سطح این سیاره فرود آمد.
در تابستان سال جاری نیز مریخ نورد کنجکاوی تصاویری از مونت شارپ به زمین مخابره کرد. که نشاندهنده هوای صاف و بدون غبار این سیاره در فصل زمستان بودند.
نکته جالب این است که بعضی از بلندترین قلل منظومه شمسی هم در مریخ واقع شده اند. از بین این قلل در اولین مورد باید به المپیوس مونز اشاره کرد که بیش از 21000 متر ارتفاع دارد. این کوه به راحتی 2.5 برابر بلندتر از بلندترین قله ما یعنی اورست است. در ادامه به لیستی کوتاه از بلندترین قلل مریخ اشاره می کنیم:
- المپیوس مونز: 21287.4 متر
- آسکارئوس مونز: 18209 متر
- آرسیا مونز: 17779 متر
- پاوونیس مونز: 14307 متر
- السیوم مونز: 13862 متر
حتی ارتفاع پنجمین قله بلند مریخ هم 5000 متر از اورست بلندتر است.
در ابتدای قرن بیستم همین وضعیت در مورد بلندترین کوههای کره زمین وجود داشت. اولین قلل 7000 متری در نیمه اول قرن بیستم و قلل 8000 متری هم در دهه 1950 تا 1960 صعود شدند. پس از آن چالش صعود 8000 متری ها در فصل زمستان بود که مبارزان یخ را به رویارویی فرا خواند. آخرین صعود هم مربوط به زمستانی کی2 بود که در ابتدای سال 2021 یعنی درست زمانی که مریخ نورد استقامت روی مریخ نشست، انجام شد.
در حال حاضر تنها تعداد محدودی کوه صعود نشده در زمین باقیست. اما بلندترین کوههای منظومه شمسی در مریخ و سایر سیاره ها چشم انداز نسل جدید ماجراجویانی هستند که از سفینه ها پیاده میشوند و به این قله ها صعود می کنند. شاید این رویا به این زودی اتفاق نیافتد، اما با نگاه به گذشته ماجراجویی احتمالا در نیمه دوم قرن 21 باید کوله خود را برای صعود روی مریخ ببندیم.
