کوهنورد انوراگ مالو که ماه گذشته پس از سقوط در شکاف عمیق در کوه آناپورنا نپال نجات یافت، روز پنجشنبه از کاتماندو به انستیتوی علوم پزشکی سراسری هند (AIMS) در دهلی نو منتقل شد. وی به مرکز ترومای پراکاش نارایان منتقل شد و در آنجا در بخش آی سی یو بستری شده است.
تیمی از پزشکان و برادر مالو، آشیش، او را در آمبولانس هوایی که پیش از ظهر از پایتخت نپال پرواز کرد، همراهی کردند.
گاوراو چاپروال، پسر عموی مالو، گفت که اگرچه پزشکان هنوز نگفته اند که این مرد 34 ساله خارج از خطر است، اما خانواده به بهبودی او امیدوار هستند. چپروال گفت که وضعیت مالو از زمان نجات به تدریج رو به بهبود بوده است.
زمانی که او را به AIIMS منتقل کرده و از آمبولانس بیرون آوردند، هوشیار بود. وی قادر به برقراری ارتباط با سایرین بوده است.
این کوهنورد که قبلاً در بیمارستان مدیسیتی کاتماندو تحت معالجه قرار داشت، اوایل روز پنجشنبه از آنجا به فرودگاه بین‌المللی تریبووان شهر منتقل شد و از آنجا با یک آمبولانس هوایی به دهلی نو منتقل گردید.
مالو در 14 آوریل پس از سقوط در ارتفاع 5800 متری آناپورنا به داخل یک شکاف یخی ناپدید شده بود. مالو در سال پیش به قله آمادابلام صعود کرده و همچنین در دوره های مختلف کوهنوردی نیز آموزش دیده بود. وی در بخش استارت آپ ها و همچنین به عنوان معلم برای کودکان محروم دهلی نیز فعالیت دارد.
مالو به مدت 3 روز درون شکاف یخی قرار داشت و سپس با تلاش سایر کوهنوردان از جمله شرپاهای حاضر در منطقه و تیم لهستانی ها نجات پیدا کرد. او در ابتدا به یک کمپ پزشکی انتقال داده شد و سپس به بیمارستان مانیپال در شهر پوخارا نپال و بعدا به بیمارستان مدیسیتی کاتماندو منتقل گردید، جایی که وضعیت وی در نهایت پایدار شد.
در حالی که او را از بیمارستان کاتماندو بیرون می آوردند، والدین مالو با گریه از پزشکان و دیگرانی که در درمان او کمک کردند تشکر کردند.
یکی از اعضای تیم پزشکی چند رشته‌ای که او را در بیمارستان کاتماندو معالجه کردند به ایندیان اکسپرس گفت: «برای کسی که ۶۸ ساعت در برف مدفون شده است تا به زندگی بازگردد معجزه است، اما در مورد او اتفاق افتاد. سرمازدگی و قانقاریا ناشی از آن نیاز به درمان طولانی مدت دارد. این تصمیم درستی از طرف خانواده بود که او را برای درمان بعدی به خانه نزدیکتر کنند.»
چانگ داوا شرپا، مدیر سون سامت، که عملیات نجات را نظارت و رهبری می کرد، قبلاً نجات مالو را “معجزه” نامیده بود و افزود که شاید “خطرناک ترین” عملیات نجات در کوهستان باشد. او گفت که در حدود 60 عملیات از این دست شرکت داشته است.
