جیم ویتاکر، کوهنورد مشهور، سخنران اصلی و نویسنده، بیشتر به این دلیل شناخته می شود که اولین آمریکایی بود که در اول می 1963 به قله اورست رسید. این دقیقا ده سال پس از اولین صعود کوه توسط سر ادموند هیلاری و تنزینگ نورگی شرپا انجام گرفت.
جیمز دبلیو. “جیم” ویتاکر ده دقیقه زودتر از برادر دوقلویش لو در 10 فوریه 1929 به دنیا آمد.
پسران هورتنس الیزابت و چارلز برنارد ویتاکر در منطقه آربور هایتس در غرب سیاتل در کنار برادر بزرگترشان بارنی بزرگ شدند. پدرشان با درهای صندوق و دزدگیر بانک سر و کار داشت. فرزندان خانواده ویتاکر از سن پایین اهل فعالیت و تلاش زیاد بودند و در همان سنین 12 تا 16 سالگی به باشگاه کوهنوردی پیوستند. جیم پس از پایان دوران دبیرستان به دانشگاه سیاتل رفت و تحصیل خود را در زمینه فلسفه و سپس زیست شناسی گذراند اما گویی افکارش با کوهستان گره خورده بود.
آنها قله های متعددی را در دوران کالج صعود کردند و در همین دوران نیز به عنوان اعضای موسس شورای نجات و ایمنی کوهستان شمال غربی فعالیت کرده و به عنوان گاید کوهستان در مونت رینر نیز حضور داشتند.
در سال 1952 و در خلال جنگ کرده بود که دوقلوهای ویتاکر در ارتش ثبت نام کردند و در همین زمان نیز وظیفه آموزش اسکی و کوهنوردی نیروهای ویژه به آنها محول گردید. آنها بارها از کوه رینر به عنوان بلندترین قله سرزمین اصلی امریکا و کوه دنالی (بلندترین قله امریکای شمالی در آلاسکا) صعود کرده بودند.
اکسپدیشن امریکا به اورست – 1963
جیم ویتاکر از تهیه کننده و کارگردان فیلم های کوهنوردی با نام نورمن دیهرنفورث دعوتنامه ای برای پیوستن به یک اکسپیدشن در سال 1963 با هدف صعود به اورست دریافت کرد. این کاری بود که قبل از آن هیچ آمریکایی انجام نداده بود. برادر وی نیز همین دعوت نامه را گرفت اما تصمیم گرفت که با آنها همراه نشود.
جیم از بین 20 عضو شرکت کننده در اکسپدیشن اورست ماهرترین کوهنورد به شمار نمی رفت اما بزرگترین، قوی ترین و به نظر با انگیزه ترین نفر در بین آنها بود. ویتاکر در سال 2010 در مصاحبه ای گفت: من قوی و خوشبین بودم و کسی را نمی شناختم که از خودم برای آن کار آماده تر باشد. اگر ادموند هیلاری توانست صعود کند پس من هم می توانم.
تیم آنان در 20 فوریه از کاتماندو حرکت کرد. این یک پروژه پر خرج بود که حدود 400000 دلار هزینه داشت. 32 شرپا با این تیم همکاری می کرد و لازم بود 27 تن مواد غذایی و تجهیزات کوهنوردی به بیس کمپ حمل شود. دستیابی این گروه به بیس کمپ با توجه به امکانات آن دوران حدود یک ماه طول کشید و نهایتا پس از 70 روز فعالیت جیم ویتاکر به همراه شرپا ناوانگ گومبو در تاریخ 1 می 1963 به قله اورست دست یافت.
صعود به کوه
در آن زمان صعود به اورست اصلا کار راحتی نبود و همه مراحل گشایش مسیر باید توسط اعضای تیم انجام می گرفت. تنها دو روز پس از ایجاد کمپ اصلی بود که برایتنباخ، کوهنوردی از وایومینگ، به دلیل سقوط بلوکهای یخی در خمبو جان خود را از دست داد.
این حادثه باعث شد روحیه نفرات ضعیف شود اما ویتاکر آماده تسلیم شدن نبود. آنها در 17 آوریل شروع به برقراری کمپ های بالایی در اورست کردند. ویتاکر در بیشتر قسمت کسی بود که مسیر را باز می کرد. اولین کوهنوردانی که برای رسیدن به قله تلاش کردند شامل ویتاکر، گومبو، دیهرنفورث و شرپا آنگ داوا می شد.
آنها در 30 آوریل به کمپ آخر در ارتفاع 8100 متری رسیدند. سپس یک شب طوفانی در انتظارشان بود. ویتاکر بر این باور بود که با وجود بادهای با سرعت 100 کیلومتر و دمای هوای 30 درجه زیر صفر می تواند صعود کند. او به همراه گومبو در روز 1 می در میان کولاک شدیدی که حتی پاهایشان معلوم نبود چادر را به سمت قله ترک کردند.
آنان 50 متر آخر را تقریبا به قله خزیدند. این در حالی بود که اکسیژنشان هم روی به اتمام می گذاشت. نهایتا قله پرچم، عکس…
جیم ویتاکر و بقیه تیم اعزامی مدال هوبارد، بالاترین افتخار انجمن نشنال جئوگرافیک، را از جان اف کندی (1917-1963) رئیس جمهور آمریکا در 8 ژوئیه در مراسمی در باغ رز کاخ سفید دریافت کردند.
جیم ویتاکر همچنین در سال 1990 چالش انجام صعود صلح بین المللی در قله اورست را برای گرد هم آوردن کوهنوردان از ایالات متحده، چین و اتحاد جماهیر شوروی که قبلاً دشمنان جنگ سرد بودند، برای نشان دادن قدرت اعتماد و همکاری پذیرفت. با رسیدن 20 کوهنورد به قله، صعود صلح موفق ترین اکسپدیشن اورست در تاریخ تا آن زمان به شمار می رفت.
ویتاکر در سال 1975 نیز به عنوان سرپرست تیم امریکا برای صعود به کی2 فعالیت کرد. در امریکا دو قله به افتخار وی به نام های بیگ جیم در چلان واشنگتن و جیم ویتاکر در پارک منطقه ای کوهستان کوگار نام گذاری شده است.
اگر در لبه زندگی نکنید فقط جای زیادی اشغال کرده اید! خارج شدن از ساحل آرامش چیزهای زیادی به شما یاد می دهد
جیم ویتاکر
جیم ویتاکر در سن 25 سالگی در تعاونی تجهیزات تفریحی (REI) که توسط همراه کوهنوردی او لوید اندرسون تأسیس شده بود، سمت مدیریت گرفت. او به زودی مدیرعامل شرکت گردید. زمانی که ویتاکر در سال 1979 استعفا داد این شرکت دارای صدها هزار عضو و چندین شعبه در سراسر امریکا بود.
جیم علاوه بر کوهنوردی فعالیت های زیادی در زمینه کسب و کار و تجارت داشت و از سخنرانانی بود که حوزه کوهنوردی و کسب و کار را به یکدیگر گره می زد.
او همچنین در نقش خود به عنوان رئیس هیئت مدیره Magellan Navigation، کسب و کاری که در سیستم های GPS قابل حمل تخصص دارد، موفق شد. بازنشستگی ویتاکر به معنای انفعال نبود، بلکه مرحله جدیدی از زندگی او به شمار می رفت.
