کارل هرلیخ کوفر، بدنام مفید

دکتر کارل هرلیخ کوفر، متولد 13 ژوئن 1916 در شواینفورت و درگذشت به سال 1991 در مونیخ، پزشک آلمانی و یکی از تاثیرگذارترین سرپرستان در صعود به قلل 8000 متری محسوب می شد. او تعداد زیادی اکسپدیشن آلمانی و اتریشی را برای صعود به این قلل راه اندازی کرد. با این حال همواره از طرف برخی از بنام ترین کوهنوردان مانند هرمان بول و رینهولد مسنر مورد نقد قرار گرفت.

پدر کارل، رودلف هرلیخ کوفر بازرس ارشد راه آهن و مادرش ترز نی مرکل نام داشتند. خانواده کوفر در ساال 1920 به ترانستین نقل مکان نمود. زمانی که کارل تصمیم گرفت به جای جنگل بان شدن به دنبال حرفه ی پزشکی برود، توسط پدر از ارث محروم شد. کارل پس از پایان دبیرستان از سال 1935 تا 1940 در دانشگاه مونیخ و در رشته پزشکی تحصیل نمود و سپس دستیار دکتر در مونیخ شد. او در طول جنگ جهانی دوم در بیمارستان مونیخ کار می کرد و از سال 1946 فعالیتش به عنوان پزشک عمومی را آغاز نمود. سپس از سال 1948 مطب خود را راه اندازی کرده و از سالهای 1946 تا 1951 به طور همزمان به تحصیل در رشته روانشناسی هم پرداخت.

دوران کوهنوردی

کارل هرلیخ کوفر برادر ناتنی کوچکتر ویلی مرکل بود که در سال 1934 اکسپدیشن نانگاپاربات آلمان را سرپرستی کرده بود. ویلی مرکل در آن سال به همراه دو کوهنورد آلمانی دیگر و شش شرپا به دلیل طوفان درگذشت. شاید کارل روحیه کوهنوردی را از برادر ناتنی اش کسب کرده بود و همین موضوع باعث شد برنامه ریزی، سازماندهی و سرپرستی صعود به 8000 متری ها را هدف زندگی خود قرار دهد. خود او هرگز به هیچ یک از این قله های مرتفع صعود نکرد. تمرکز کارل بر تامین مالی، آماده سازی و همچنین مدیریت اکسپیدشن ها از بیس کمپ قرار گرفت.

او در طول سالهای 1953 تا 1975 هشت بار به نانگاپاربات سفر کرد. اولین صعود نانگاپاربات در 3 ژوئیه 153 از طریق ضلع شمالی به عنوان بخشی از اکسپدیشن یادبود ویلی مرکل توسط وی سرپرستی شد که در جریان آن صعود هرمان بول توانست قله نانگاپاربات را برای اولین بار و به تنهایی صعود کند. (زیارت نانگاپاربات را در این رابطه مطالعه کنید.) تیم دیگر کارل در سال 1962 اولین صعود جبهه دیامیر در نانگاپاربات را به انجام رساند. کارل هرلیخ کوفر در سال 1970 سرپرست اکسپدیشن دیگری بود جبهه 4500 متری روپال نانگاپاربات را صعود کرد. گونتر مسنر که در طول این صعود به همراه برادرش رینهولد مسنر بود در بازگشت از کوه جان خود را از دست داد.

کارل هرلریخ در سال های 1971، 1972، 1973 و 1975 اکسپدیشن های دیگری نیز در هیمالیا سرپرستی کرد. او در سالهای 1974، 1976 و 1977 راهی قطب شمال شد. در سال 1978 سرپرست صعود تیمی به اورست بود که در نتیجه 7 کوهنورد توانستند به قله دست یابند. در سال 1986 و برای تولد 70 سالگی و به عنوان آخرین سفر نیز سرپرستی تیمی دیگر برای صعود به کی2 را به عهده گرفت.

مفید و بدنام

سبک رهبری کارل هرلیخ کوفر همواره به دلیل نوعی استبداد نقد می شد و بحث برانگیز بود. همچنین حقوق حاصل از برنامه ها نیز بر اساس گزارشات موجود توسط وی ضبط می شدند. کارل تمام حقوق و نتایج حاصل از صعود را پیش از برنامه از دیگر اعضا می گرفت. مقاومت در برابر این دیدگاه هم با پیگیری های گسترده در دادگاه همراه بودند که البته نهایتا کارل هلریخ کوفر به عنوان برنده شناخته شد. از جمله معروف ترین این منتقدان می توان به هرمان بول و رینهولد مسنر اشاره کرد.

اکثریت کوهنوردانی که او استخدام کرد می‌دانستند که مشارکت خود در یک اکسپدیشن را مدیون مهارت هرلیگکوفر در جمع‌آوری سرمایه از طریق حامیان مالی هستند. بنابراین کوهنوردان بریتانیایی به طعنه از آن به عنوان «مورد استرلینگ» یاد کردند.

الکساندر هوبر؛ یک فیزیکدان بر علیه جاذبه شورش می‌کند

مسیر لهولا در اورست؛ دروازه ای به خطر و شکوه

یکی از اتهامات مشهور هرلیخ کوفر به اولین صعود نانگاپاربات باز می گردد. در آن سال وی، هرمان بول را از صعود به قله منع کرده بود و بول با عدم تمکین سرپرست به قله صعود کرد و از برخی نقطه نظرات این سند بی کفایتی کارل بود. با این حال این واقعیت مطرح است که بول تنها به لطف خوش شانسی زیاد توانست در آن شرایط آب و هوایی جان سالم به در برد. در گزارشات همچنین آمده است که به دلیل امتناع بول از دستور سرپرست یا احتمال به خطر افتادن سایر اعضای تیم وی از عملیات امداد و نجات بول نیز سرباز زده است. مستند این صعود بعدها توسط هانس ارتل ساخته شد.

هر چه که باشد، او مرد خارق‌العاده‌ای بود. یا او را دوست داشتید و یا از او متنفر بودید. سه علاقه بزرگ او دانشجویان پزشکی جوان، سازماندهی اکسپدیشن‌ها و رهبری پرونده‌های قضایی بودند. اساساً همه ما باید برای تشکر از او تشکر کنیم. راینهولد مسنر به طور خاص تبدیل به “رولینگ استون” کوهنوردان پاپ در پشت او شد.

هانس سالر: بین نور و سایه.

نمایش شخصیت هرلیگ‌کوفر در فیلم بلند نانگا پاربات اثر جوزف ویل‌مایر در سال 2010 توسط کلاوس پسر هرلیگ‌کوفر به عنوان “توهین و تحقیر” تلقی شد، به همین دلیل او علناً از شرکت سازنده درخواست عذرخواهی کرد.

هرلیخ کوفر در گورستان کلیسای کاتولیک سنت لورنتیوس در روتاچ-اگرن باواریا به خاک سپرده شد.