کوه کی2 کجاست؟ همه نکات و راهنمای صعود قله K2

قله کی2 در بین کوهنوردان به پادشاه کوهها یا کوه وحشی شهرت دارد اما نام اصلی این کوه چوگوری است. در واقع نام کی 2 مخفف karakoram 2 به معنای قراقوروم 2 می باشد. در این نوشته به ارتفاع کی 2، محل قرارگیری کوه، نکات جالب، تاریخچه صعود و راهنمای صعود به این قله خواهیم پرداخت. با موج کوه همراه باشید.

قله کی 2 کجاست ؟

K2 در رشته کوه قراقورام واقع شده است. قسمتی از این کوه در منطقه تحت کنترل چین در کشمیر و در منطقه خودمختار اویغور سین کیانگ می باشد و بخشی در بخش گیلگیت-بالتستان کشمیر تحت مدیریت پاکستان قرار دارد. البته دسترسی به مسیر استاندارد کوه در سمت پاکستان قرار دارد.

مختصات جغرافیایی آن تقریباً ۳۵٫۴۱ درجه شمالی و ۷۷٫۰۲ درجه شرقی است.

نام‌گذاری: کی۲ به عنوان دومین قله بلند جهان، نام خود را از سیستم بررسی بریتانیایی‌ها در قراقروم گرفته است. در ابتدا به عنوان “قراقوروم ۲” نامگذاری شد، اما به دلیل نبودن نام محلی قابل قبول، نام “کی۲” باقی ماند.

ارتفاع قله کی 2

قله کی۲ به شرح زیر مشخصات ارتفاع و برجستگی دارد:

• ارتفاع: ۸٬۶۱۱ متر (۲۸٬۲۶۹ فوت)
• برجستگی (Prominence): 4020 متر

برجستگی قله، فاصله عمودی بین قله و پایین‌ترین نقطه در اطراف آن است که نشان‌دهنده میزان برجستگی و تفکیک قله از کوه‌های اطرافش می‌باشد.

تاریخچه صعود کی۲

• 1856  اولین اکتشافات در منطقه توسط توماس مونتگومری
• 1892  انجام یک اکسپدیشن توسط مارتین کانوی در منطقه یخچال بالترو در کونکوردیا
• 1902  اولین تلاش جدی روی کی2، از طریق مسیر شمال شرقی. در این برنامه 14 روز طول کشید تا تیم به پای کوه برسد. این گروه نهایتا تا ارتفاع 6525 متری صعود کرد.
• 1909  تلاش از طریق تیغه جنوب شرقی که بعدا به یال آبروزی معروف شد. توسط آمادئو و دوک آبروزی. صعود تا ارتفاع 6250 متری.

• 1938  تلاش تا ارتفاع 8000 متری، توسط تیم امریکایی به سرپرستی چارلز هوستون
• 1939  تلاش تا 200 متری قله. پایان برنامه به دلیل ناپدید شدن 4 نفر از اعضای تیم.

• 1953  تلاشی دیگر تا ارتفاع 7800 متری. تیم به مدت ده روز بر اثر طوفان متوقف شد. در این برنامه آرت گیلکی جان خود را از دست داد. در حادثه ای دیگر در برنامه تقریبا تمامی تیم توسط پیت شوئینگ نجات یافت.

• 1954  اولین صعود موفق کوه از طریق یال آبروزی ، توسط تیم ایتالیایی. این صعود به سرپرستی آردیتو دسیو انجام گرفت. اعضای صعود کننده تیم شامل لینو لاسیدلی و آچیل کامپوننی بودند. دو نفر دیگر والتر بوناتی و امیرمهدی  نقش کلیدی در صعود ایفا کردند. آنها کپسولهای اکسیژن را تا ارتفاع 8100 متری کوه حمل نمودند. این صعود دارای مناقشات زیادی شد. لاسیدلی و کامپوننی کمپشان را در ارتفاعی بالاتر از محل توافق برقرار کردند. به همین دلیل بوناتی و مهدی نتواستند کمپ را پیدا کنند. آنها مجبور شدند در ارتفاع 8000 متری شب را بیرون چادر بگذرانند. انگشتان مهدی در این بیواک دچار سرمازدگی شد. بوناتی به خاطر سرمازدگی مهدی سرزنش گردید. در این جریان لاسیدلی و کامپوننی از انتقادها در امان ماندند. آنها بعدها به خطای خود اعتراف کردند. جواب بوناتی این بود:”دیگر خیلی دیر شده.”

• 1977  دومین صعود کوه در سال 1977، توسط تیم ژاپنی، در این صعود ایچیرو یوشیزاوا و اشرف امان به قله دست یافتند. در جریان صعود از هزار و پانصد باربر استفاده شده بود.
• 1978  سومین صعود از یک مسیر جدید، توسط امریکایی ها از مسیر شمال شرقی. به سرپرستی جیمز ویتاکر. تیم قله، لوییس ریچارد، جان روسکلی، ریک ریجوی. در جریان این صعود ویکوایر مجبور به بیواک در صد و پنجاه متری قله شد. این یکی از مرتفع ترین بیواک های تاریخ است.
• 1982  صعود رخ دشوار شمالی کوه توسط تیم ژاپنی، به سرپرستی ایسائو شینکای. در مسیر برگشت یکی از اعضای تیم جان خود را از دست داد.
• 1983  صعود تیم ایتالیایی از مسیر شمالی .
• 1986  صعود اولین زن به کی2، وندا روتکویچ از لهستان.
• 1986 صعود مسیر لهستان توسط یرزی کوکوچکا و تادژ پیوتروسکی.
• 2021 اولین صعود زمستانی کی2

راهنمای صعود به کوه کی 2

رسیدن به کی دو

همه چیز از اسلام آباد، پایتخت پاکستان آغاز میشود. هتل های متعددی برای اقامت در اسلام آباد وجود دارد. اما کوهنوردان بیشتر از Shalimar، Envoy و Royal Inn استفاده می کنند.در آنجا باید مجوزهای کوهنوردی دریافت کنید. سپس در صورت خوب بودن آب و هوا با هواپیما به اسکاردو بروید یا اگر آب و هوا بد بود از بزرگراه معروف قراقورام (مسیر قدیمی ابریشم) بروید. هتل‌ها در اسکاردو کمیاب‌تر هستند، اما استراحتگاه Skardu Shangri La، و هتل ماشربروم نیز اغلب توسط کوهنوردان در مسیر استفاده می‌شوند.

صعود «سرنوشت» پس از 10 سال تلاش بر روی کیمشونگ

قله کرماکوه؛ آسانترین 4000 متری منطقه علم‌کوه و تخت‌سلیمان

اگر به اسکاردو پرواز کنید، نهمین کوه بلند دنیا یعنی نانگاپاربات را در مسیر خواهید دید. اگر از مسیر زمینی استفاده کنید، یک سفر دو روزه در پیش خواهید داشت. این جاده بسیار ناهموار است پس تاخیر کردن در آن نیز طبیعی خواهد بود. اسکاردو دروازه ورود به قله های مرتفع شمال پاکستان است و به عنوان پایگاه عملیات به شمار می رود. از اسکاردو باید تا جایی که ممکن است با استفاده از جیپ خودتان را به آسکولی برسانید. پس از آسکولی مسیر بیابانی و یخچالی خواهد بود. از آسکولی حدود 2-3 روزطول می کشد تا به کمپ پایو (3666 متری) در نزدیکی بیس پایو پیک(6660 متر) برسید. روز بعد این پیاده روی معمولا به اردوکاس می رود سپس به سمت منطقه گور می روید که حدود 8 ساعت پیمایش طول می کشد. بعد از آن هم 5 ساعت دیگر راه تا کنکوردیا در پیش است. نهایتا به بیس کمپ برودپیک و بیس کمپ کی2 خواهید رسید.

مسیر استاندارد کوه کی2 (جنوب شرقی)

کی 2 دارای ده مسیر صعود شده می باشد. مسیر استاندارد صعود قله کی 2 به آبروزی شهرت دارد که نخستین بار توسط ایتالیایی ها در سال 1954 صعود شد. البته همچنان بسیار سخت و خطرناک است. این مسیر با سنگریزه های سست از مسافت حدود 1000 متری تا کمپ یک آغاز میشود.

کمپ 1 (6050 متری)

کمپ یک در ارتفاع 6050 متری واقع شده است. در این نقطه سابقه ای از ریزش بهمن ثبت نشده و نسبتا ایمن می باشد. مسیر کمپ یک به دو شامل یک شکاف 50 متری هست که به دودکش خانه (House’s Chimney) شهرت دارد که در حال حاضر توسط شبکه ای از انواع و اقسام طنابهای قدیمی پوشیده شده است. در هنگام استفاده از طنابها در اینجا باید بسیار دقت کرد، چه استفاده از طنابهای قدیمی می تواند به معنای پایان کار باشد.

کمپ 2 (7200 متر)

کمپ 2 توسط یک سنگ بزرگ محافظت می شود، اما می تواند به شدت بازخیز و سرد باشد. کمپ 2 به 3 فنی ترین بخش صعود با 400 متر صعود تقریبا عمودی بر روی سنگ و یخ ترکیبی است که به هرم سیاه یا (Black Pyramid) شهرت دارد.

کمپ 3 (7200 متری)

در بالای هرم سیاه، کمپ 3 به طور سنتی روی شانه کی 2 قرار می گیرد. با اینکه اینجا نسبتا کم شیب است(تقریبا شیب 30% برفی) اما مستعد خطر بهمن و بادهای بسیار شدیدی است که بین کی2 و برودپیک تنوره می کشند. اکثر تیم ها ذخایر خود را در زیر هرم سیاه قرار می دهند چرا که احتمال ویرانی تجهیزات در محل کمپ 3 و بالاتر به دلیل طوفان و بهمن وجود دارد. مسیر کمپ سه تا چهار یک پیمایش برفی روی شانه است که معمولا بدون ثابت گذاری انجام میشود.

خطر عمده در این قسمت سقوط قسمت های بزرگی از شانه کوه می باشد(گاها حس می کنید که قطعات برف زیر شما در حرکت می باشد.) طناب ثابت ها از شما در برابر بهمن های عظیمی که ممکن است هنگام پاره شدن کنده شدن قسمتی از برف شانه اتفاق بیافتند توان حفاظت از افراد نخواهند داشت، پس بهتر است سریع و سبک حرکت کنید.

کمپ 4 (7600 متری)

کمپ 4 در ارتفاع 7600 تا 7900 متری بر روی شانه برقرار می شود. البته از اینجا همچنان ساعت ها(16تا 22 ساعت) تا قله فاصله هست، بنابراین باید فورا اقدام به ذوب کردن برف و درست کردن آب جوش کنید.(انرژی زیادی صرف صاف کردن کف نکنید، چون فرصت کافی برای استراحت نخواهید داشت.)

قله کی 2 (8611 متر)

بیشتر کوهنوردان بین ساعت 10 شب تا 1 بامداد به سمت قله حرکت می کنند. یک طناب نازک برای دهلیز باتل نک باید در نظر گرفته باشید. این دهلیز 100 متری در ارتفاع 8300 متری قرار گرفته که تقریبا 70-80 درجه شیب دارد. اینجا یکی از خطرناکترین قسمتهای مسیر است.

بهترین زمان صعود به کی2

بهترین زمان برای صعود به قله کی۲، معمولاً در فصل تابستان است، به ویژه در ماه‌های ژوئن تا آگوست. این دوره از سال، شرایط جوی نسبتا پایدارتر و شرایط برف و یخ قابل تحمل‌تری را فراهم می‌آورد، که به صعودکنندگان کمک می‌کند تا با خطرات کمتری روبرو شوند.

در این زمان، دماها ممکن است هنوز بسیار پایین باشند و شرایط جوی می‌تواند بسیار ناپایدار باشد، اما به طور کلی، این ماه‌ها نسبت به بقیه سال برای صعود به کی۲ مناسب‌تر هستند.

با این حال، حتی در این زمان، شرایط در کی۲ می‌تواند به سرعت تغییر کند و همچنان یکی از سخت‌ترین و خطرناک‌ترین قله‌ها برای صعود باقی می‌ماند.

درجه سختی صعود به کی2

صعود به قله کی۲ به طور کلی به عنوان یکی از دشوارترین و خطرناک‌ترین صعودها در دنیا شناخته می‌شود. درجه سختی صعود به کی۲ به دلایل زیر بسیار بالا است:

1. شرایط جوی: شرایط جوی در کی۲ بسیار ناپایدار و سخت است. دماهای بسیار پایین، بادهای شدید و طوفان‌های برفی می‌توانند شرایط را به شدت دشوار کنند.
2. شیب‌ها و مسیرها: مسیر صعود به کی۲ شامل شیب‌های تند، یخ‌چال‌ها، و سنگ‌های لغزنده است که نیاز به مهارت‌های فنی بالا و تجهیزات مناسب دارد.
3. خطرات طبیعی: خطرات طبیعی مانند بهمن‌ها، سقوط یخ و سنگ، و تغییرات ناگهانی آب و هوایی می‌توانند تهدیدی جدی برای صعودکنندگان باشند.
4. کمبود اکسیژن: در ارتفاعات بالا، کمبود اکسیژن می‌تواند به مشکلات جدی سلامتی منجر شود. صعود به کی۲ نیاز به آمادگی جسمانی بسیار خوب و سازگاری با شرایط کمبود اکسیژن دارد.
5. تعداد صعودکنندگان: نسبت به دیگر قله‌های هشت‌هزارمتری، کی۲ تعداد صعودکنندگان کمتری دارد که این به دلیل سختی‌های صعود و شرایط جوی بسیار سخت است.

در مقیاس بین‌المللی، درجه سختی صعود به کی۲ به طور معمول به عنوان ۸A در مقیاس درجه‌بندی صعود‌های کوهستانی شناخته می‌شود که نشان‌دهنده دشواری و خطر بالای صعود به این قله است.

سوالات رایج