قله کی۲ در بین کوهنوردان به پادشاه کوهها یا کوه وحشی شهرت دارد اما نام اصلی این کوه چوگوری است. در واقع نام کی ۲ مخفف karakoram 2 به معنای قراقوروم ۲ می باشد. در این نوشته به ارتفاع کی ۲، محل قرارگیری کوه، نکات جالب، تاریخچه صعود و راهنمای صعود به این قله خواهیم پرداخت. با موج کوه همراه باشید.
قله کی ۲ کجاست ؟
K2 در رشته کوه قراقورام واقع شده است. قسمتی از این کوه در منطقه تحت کنترل چین در کشمیر و در منطقه خودمختار اویغور سین کیانگ می باشد و بخشی در بخش گیلگیت-بالتستان کشمیر تحت مدیریت پاکستان قرار دارد. البته دسترسی به مسیر استاندارد کوه در سمت پاکستان قرار دارد.
ارتفاع قله کی ۲
ارتفاع قله کی۲ ، ۸۶۱۱ متر می باشد. این کوه در رتبه دومین کوه بلند جهان پس از اورست قرار دارد.
بیشتر بخوانید: بهترین کوهنوردان جهان
تاریخچه صعود کی۲
- ۱۸۵۶ اولین اکتشافات در منطقه توسط توماس مونتگومری
- ۱۸۹۲ انجام یک اکسپدیشن توسط مارتین کانوی در منطقه یخچال بالترو در کونکوردیا
- ۱۹۰۲ اولین تلاش جدی روی کی۲، از طریق مسیر شمال شرقی. در این برنامه ۱۴ روز طول کشید تا تیم به پای کوه برسد. این گروه نهایتا تا ارتفاع ۶۵۲۵ متری صعود کرد.
- ۱۹۰۹ تلاش از طریق تیغه جنوب شرقی که بعدا به یال آبروزی معروف شد. توسط آمادئو و دوک آبروزی. صعود تا ارتفاع ۶۲۵۰ متری.
- ۱۹۳۸ تلاش تا ارتفاع ۸۰۰۰ متری، توسط تیم امریکایی به سرپرستی چارلز هوستون
- ۱۹۳۹ تلاش تا ۲۰۰ متری قله. پایان برنامه به دلیل ناپدید شدن ۴ نفر از اعضای تیم.
- ۱۹۵۳ تلاشی دیگر تا ارتفاع ۷۸۰۰ متری. تیم به مدت ده روز بر اثر طوفان متوقف شد. در این برنامه آرت گیلکی جان خود را از دست داد. در حادثه ای دیگر در برنامه تقریبا تمامی تیم توسط پیت شوئینگ نجات یافت.
“داستان نجات توسط شوئینگ بسیار جالب است. در روز هفتم ، در صعود بدون اکسیژن، تیم در ارتفاع ۷۶۰۰ متری گیر کرده بود. یکی از اعضای تیم (گیلکی) درگیر بیماری شدید ریوی ارتفاع میشود. به طوری که در صورت عدم انتقال به پایین خواهد مرد. در این وضعیت اعضای تیم شروع به انتقال آرت گیلکی به پایین کردند. در حین تلاش برای عبور از قسمت یخی، جرج بل تعادل خود را از دست می دهد و تونی را نیز با خود می کشد. تونی به درون طناب حمایت بین هوستون و بایتس کشیده می شود.
بایتس و هوستون درون طناب کرده گیلکی و مولنار می افتند. شوئینگ با اینکه در حال حمایت آرت گیلکی است، با مهارت و قدرت، جلوی سقوط هر شش نفر را می گیرد. آن هم تنها با استفاده از یک کلنگ!!! پس از این حادثه ، اینطور به نظر می رسد که گیلکی برای نجات جان بقیه طنابی که به خود وصل بوده است را بریده است.!!”
- ۱۹۵۴ اولین صعود موفق کوه از طریق یال آبروزی ، توسط تیم ایتالیایی. این صعود به سرپرستی آردیتو دسیو انجام گرفت. اعضای صعود کننده تیم شامل لینو لاسیدلی و آچیل کامپوننی بودند. دو نفر دیگر والتر بوناتی و امیرمهدی نقش کلیدی در صعود ایفا کردند. آنها کپسولهای اکسیژن را تا ارتفاع ۸۱۰۰ متری کوه حمل نمودند. این صعود دارای مناقشات زیادی شد. لاسیدلی و کامپوننی کمپشان را در ارتفاعی بالاتر از محل توافق برقرار کردند. به همین دلیل بوناتی و مهدی نتواستند کمپ را پیدا کنند. آنها مجبور شدند در ارتفاع ۸۰۰۰ متری شب را بیرون چادر بگذرانند. انگشتان مهدی در این بیواک دچار سرمازدگی شد. بوناتی به خاطر سرمازدگی مهدی سرزنش گردید. در این جریان لاسیدلی و کامپوننی از انتقادها در امان ماندند. آنها بعدها به خطای خود اعتراف کردند. جواب بوناتی این بود:”دیگر خیلی دیر شده.”
- ۱۹۷۷ دومین صعود کوه در سال ۱۹۷۷، توسط تیم ژاپنی، در این صعود ایچیرو یوشیزاوا و اشرف امان به قله دست یافتند. در جریان صعود از هزار و پانصد باربر استفاده شده بود.
- ۱۹۷۸ سومین صعود از یک مسیر جدید، توسط امریکایی ها از مسیر شمال شرقی. به سرپرستی جیمز ویتاکر. تیم قله، لوییس ریچارد، جان روسکلی، ریک ریجوی. در جریان این صعود ویکوایر مجبور به بیواک در صد و پنجاه متری قله شد. این یکی از مرتفع ترین بیواک های تاریخ است.
- ۱۹۸۲ صعود رخ دشوار شمالی کوه توسط تیم ژاپنی، به سرپرستی ایسائو شینکای. در مسیر برگشت یکی از اعضای تیم جان خود را از دست داد.
- ۱۹۸۳ صعود تیم ایتالیایی از مسیر شمالی .
- ۱۹۸۶ صعود اولین زن به کی۲، وندا روتکویچ از لهستان.
- ۱۹۸۶ صعود مسیر لهستان توسط یرزی کوکوچکا و تادژ پیوتروسکی.
- ۲۰۲۱ اولین صعود زمستانی کی۲
راهنمای صعود به کوه کی ۲
رسیدن به کی دو
همه چیز از اسلام آباد، پایتخت پاکستان آغاز میشود. هتل های متعددی برای اقامت در اسلام آباد وجود دارد. اما کوهنوردان بیشتر از Shalimar، Envoy و Royal Inn استفاده می کنند.در آنجا باید مجوزهای کوهنوردی دریافت کنید. سپس در صورت خوب بودن آب و هوا با هواپیما به اسکاردو بروید یا اگر آب و هوا بد بود از بزرگراه معروف قراقورام (مسیر قدیمی ابریشم) بروید. هتل‌ها در اسکاردو کمیاب‌تر هستند، اما استراحتگاه Skardu Shangri La، و هتل ماشربروم نیز اغلب توسط کوهنوردان در مسیر استفاده می‌شوند.
اگر به اسکاردو پرواز کنید، نهمین کوه بلند دنیا یعنی نانگاپاربات را در مسیر خواهید دید. اگر از مسیر زمینی استفاده کنید، یک سفر دو روزه در پیش خواهید داشت. این جاده بسیار ناهموار است پس تاخیر کردن در آن نیز طبیعی خواهد بود. اسکاردو دروازه ورود به قله های مرتفع شمال پاکستان است و به عنوان پایگاه عملیات به شمار می رود. از اسکاردو باید تا جایی که ممکن است با استفاده از جیپ خودتان را به آسکولی برسانید. پس از آسکولی مسیر بیابانی و یخچالی خواهد بود. از آسکولی حدود ۲-۳ روزطول می کشد تا به کمپ پایو (۳۶۶۶ متری) در نزدیکی بیس پایو پیک(۶۶۶۰ متر) برسید. روز بعد این پیاده روی معمولا به اردوکاس می رود سپس به سمت منطقه گور می روید که حدود ۸ ساعت پیمایش طول می کشد. بعد از آن هم ۵ ساعت دیگر راه تا کنکوردیا در پیش است. نهایتا به بیس کمپ برودپیک و بیس کمپ کی۲ خواهید رسید.
مسیر استاندارد کوه کی۲ (جنوب شرقی)
کی ۲ دارای ده مسیر صعود شده می باشد. مسیر استاندارد صعود قله کی ۲ به آبروزی شهرت دارد که نخستین بار توسط ایتالیایی ها در سال ۱۹۵۴ صعود شد. البته همچنان بسیار سخت و خطرناک است. این مسیر با سنگریزه های سست از مسافت حدود ۱۰۰۰ متری تا کمپ یک آغاز میشود.
کمپ ۱ (۶۰۵۰ متری)
کمپ یک در ارتفاع ۶۰۵۰ متری واقع شده است. در این نقطه سابقه ای از ریزش بهمن ثبت نشده و نسبتا ایمن می باشد. مسیر کمپ یک به دو شامل یک شکاف ۵۰ متری هست که به دودکش خانه (House’s Chimney) شهرت دارد که در حال حاضر توسط شبکه ای از انواع و اقسام طنابهای قدیمی پوشیده شده است. در هنگام استفاده از طنابها در اینجا باید بسیار دقت کرد، چه استفاده از طنابهای قدیمی می تواند به معنای پایان کار باشد.
کمپ ۲ (۷۲۰۰ متر)
کمپ ۲ توسط یک سنگ بزرگ محافظت می شود، اما می تواند به شدت بازخیز و سرد باشد. کمپ ۲ به ۳ فنی ترین بخش صعود با ۴۰۰ متر صعود تقریبا عمودی بر روی سنگ و یخ ترکیبی است که به هرم سیاه یا (Black Pyramid) شهرت دارد.
کمپ ۳ (۷۲۰۰ متری)
در بالای هرم سیاه، کمپ ۳ به طور سنتی روی شانه کی ۲ قرار می گیرد. با اینکه اینجا نسبتا کم شیب است(تقریبا شیب ۳۰% برفی) اما مستعد خطر بهمن و بادهای بسیار شدیدی است که بین کی۲ و برودپیک تنوره می کشند. اکثر تیم ها ذخایر خود را در زیر هرم سیاه قرار می دهند چرا که احتمال ویرانی تجهیزات در محل کمپ ۳ و بالاتر به دلیل طوفان و بهمن وجود دارد. مسیر کمپ سه تا چهار یک پیمایش برفی روی شانه است که معمولا بدون ثابت گذاری انجام میشود.
خطر عمده در این قسمت سقوط قسمت های بزرگی از شانه کوه می باشد(گاها حس می کنید که قطعات برف زیر شما در حرکت می باشد.) طناب ثابت ها از شما در برابر بهمن های عظیمی که ممکن است هنگام پاره شدن کنده شدن قسمتی از برف شانه اتفاق بیافتند توان حفاظت از افراد نخواهند داشت، پس بهتر است سریع و سبک حرکت کنید.
کمپ ۴ (۷۶۰۰ متری)
کمپ ۴ در ارتفاع ۷۶۰۰ تا ۷۹۰۰ متری بر روی شانه برقرار می شود. البته از اینجا همچنان ساعت ها(۱۶تا ۲۲ ساعت) تا قله فاصله هست، بنابراین باید فورا اقدام به ذوب کردن برف و درست کردن آب جوش کنید.(انرژی زیادی صرف صاف کردن کف نکنید، چون فرصت کافی برای استراحت نخواهید داشت.)
قله کی ۲ (۸۶۱۱ متر)
بیشتر کوهنوردان بین ساعت ۱۰ شب تا ۱ بامداد به سمت قله حرکت می کنند. یک طناب نازک برای دهلیز باتل نک باید در نظر گرفته باشید. این دهلیز ۱۰۰ متری در ارتفاع ۸۳۰۰ متری قرار گرفته که تقریبا ۷۰-۸۰ درجه شیب دارد. اینجا یکی از خطرناکترین قسمتهای مسیر است.
👌🏼👌🏼👌🏼بسیار عالی و کامل بود
پاینده باشید