آمادابلام یا عروس هیمالیا، در هیمالیای شرقی قرار دارد. ارتفاع این قله 6812 متر می باشد. آمادابلام به معنای گردنبند مادر می باشد. شکل این قله با یال های گسترده در دو طرف به مانند مادری که از فرزندش نگهداری می کند. و یخچال میانه آن به مانند گردنبندی بر گردن این مادر مهربان است.

حتی گاها به دلیل قسمت های پرشیب زیر قله آن، به این کوه ماترهورن هیمالیا گفته می شود. این کوه سومین کوه محبوب در بین کوههای دارای مجوز بین صعود کنندگان در این منطقه می باشد.

صعودهای جالب آمادابلام

• 1961  اولین صعود به کوه ، یال جنوب غربی ، (VI 5.9 60deg 1500m) ، توسط باری بیشاپ ، مایک وارد ، و والی رومانز ، میک گیل.
• 1979  مسیر جنوب غربی ، توسط مارتین بویسن ، تام فراست ، دیوید بریشر ، گریگ لوه ، جف لوه….
• 1979  مسیر لوه در رخ جنوبی ، توسط جف لوه ، (VI AI4 M5 1200m) ، صعود انفرادی
• 1979  مسیر شمالی ، با یک تیم بزرگ فرانسوی ، توسط ریموند رناود ، یوان استین ، (VI 5.7 70deg 1600m)
• 1981  تیغه شمال شرقی، یا یال شمالی، توسط تیم مک کارتنی، لینکولن هال و اندرو هندرسون، (VI 5.7 70deg 1500m)
• 1983  مسیر شرقی، توسط آلین هوبرت و آندره گیورگس، (VI 80deg 1500m)
• 1984  مسیر جنوب غربی، انفرادی، نائو ساکاشیتا
• 1985  مسیر در رخ غربی، توسط ماسایوکی آریاکه و نائو ساکاشیتا، (VI 5.7 65deg 1400m)
• 1985  رخ شمال شرقی، صعود زمستانی، توسط مایکل کندی و کارلوس بوهلر،  (VI mixed 90deg 1400m)
• 1996  مسیر به یاد استین بلاک، در رخ شمال غربی، توسط وانجا فولان و توماس هومار، از اسلوونی، برنده کلنگ طلایی 1996، (VI 5.7 AI5 A2+ 1650m)
• 1996  مسیر شمالی، سبک آلپی، توسط فریدل هوبر، ماکس برگر، آلویس بادگروبر، رومن دیرنباک.
• 2001  مسیر شمال غربی، توسط جولس کارترایت و ریچ کراس، (VI Scottish 7, 2000m)

نکاتی جالب درباره آمادابلام

• بک گراند  iOS 7 در شرکت اپل برخی از وال پیپرهای آمادابلام می باشد.
• جوانترین کوهنوردی که به این کوه صعود کرد کالوم مکینتایر در سن 16 سالگی بوده است.
• بهترین فصل صعود به این قله در پاییز است.

مسیرهای صعود شده در کوه

در ادامه با برخی از جالب ترین مسیرهای کوه آشنا شوید. به دلیل شیب زیاد قسمتهای انتهایی مسیرها اکثرا پرشیب می باشند.

1. مسیر شرقی، 80 درجه، 1600 متر، VI، چهار بیواک بالای کمپ 4.
2. رخ شمال شرقی، ترکیبی، 90 درجه، 1400 متر، کارلوس بوهلر، مایکل کندی، 7 شب مانی در رخ کوه.
3. مسیر شمالی، تیم فرانسوی، 1600 متر،  VI 5.7 7-0،  وریشن مسیر شمال شرقی، VI 5.7 70o 1500m.
4. مسیر ژاپنی ها، VI 80o, 1600m، 1980.
5. مسیر استن بلک، VI 5.7 AI5 A2+, 1650m.
6. مسیر شمال غربی، VI Scotish 7, 2000m، سبک سبکبار، 4000 متر صعود.

راهنمای صعود به آمادابلام

پیمایش تا بیس کمپ

با اینکه امکان پرواز هوایی وجود دارد، اما بیشتر کوهنوردان با پیاده روی خودشان را به بیس کمپ می رسانند. پرواز باعث میشود که هم هوایی درستی صورت نگیرد.

پس از یک پرواز کوتاه از کاتماندو، سفر از لوکلا آغاز میشود. چند روز اول این مسیر با مسیر بیس کمپ اورست مشترک است و سرانجام در روستای پانگبوچه این دو مسیر از هم جدا میشوند. در اینجا شما به سمت راست رفته و به سمت یکی از زیباترین بیس کمپ های جهان ارتفاع می گیرید.

بیس کمپ در یک نقطه علفزار کوهستانی واقع شده است، که شباهت زیادی به کوههای آلپ دارد. اینجا در پاییز بسیار شلوغ است، چرا که محبوبیت اورست در این فصل پایین است. ورود تیم ها در سپتامبر آغاز میشود و برخی گروهها تا فوریه نیز باقی می مانند.

در فاصله چند قدمی بیس کمپ، چایخانه ای در میان بقایای کلبه های قدیمی ظاهر می شود. تیم ها می توانند وسایل خود را در اینجا ذخیره کنند و گاهی اوقات نیز کوهنوردان مستقل از خدمات اینجا استفاده می کنند.

بیس کمپ (4470 متر) به سمت کمپ یاک/بیس پیشرفته (5100 متر)

کول توضیح می دهد که “از بیس کمپ تا کمپ یک” یی صعود زیبا و ملایم در پیش است، البته در صورتی که هم هوا باشید. شما میتوانید مسیرهای پوشیده از علف را در میان مراتع مرتفع یاک به سمت خط یخ طی کرده و به آرامی ارتفاع بگیرید. هنگامی که روی شانه خط الراس قرار گرفتید، از سمت چپ به مسیری که کمتر مشخص است خواهید رسید. در اینا امکان گم شدن در بین سنگ ها و صفحات بزرگ گرانیت وجود دارد. کمپ یاک تقریبا 150 متر عمودی بالاتر از زین است.

کوهنوردان معمولا تنها یک بار در طول سفر از کمپ یاک استفاده می کنند. این تقریبا یک مکان کامل کمپینگ است. مکانی مسطح با چشم اندازهای فوق العاده. اما آب در اینجا مشکل بزرگی به شمار می رود. شما باید آب را از بیس کمپ بالا بیاورید، زیرا برف و یخ برای ذوب شدن وجود ندارد. بسیاری از کوهنوردان از کمپ یاک استفاده نمی کنند و مستقیما به سراغ کمپ بالا میروند.

کمپ یاک (5100 متر) به کمپ 1 (5700 متر)

نیم ساعت پس از کمپ یاک به یک منطقه سنگی برخورد می کنید که عبور از آن یک ساعت یا بیشتر طول می کشد. شما باید با تمام وجود در بین سنگهای ناپایدار جست و خیز کنید. پس از این قسمت تخته سنگی 20 دقیقه دیگر تا شروع طناب ثابت فاصله هست. پس از دویست سیصد متر به بالای این قسمت رسیده و نهایتا به کمپ 1 خواهید رسید.

مسیر بیس کمپ به کمپ 1 حدود 5-6 ساعت طول می کشد. کمپ 1 می تواند حدود 10 چادر را در خود جای دهد. بنابراین شلوغی زیاد می تواند یک مشکل باشد. به خصوصی اگر پنجره های هوایی کوتاه باشند. مانند کمپ یاک در اینجا هم آب مشکل ساز است. مشکل زباله نیز وجود دارد. اکثر تیمها دو شب را در کمپ 1 می گذرانند و تقریبا تا کمپ 2 صعود خود را انجام می دهند.

کمپ 1 (5700 متر) تا کمپ 2(6080 متر)

تقریبا بلافاصله پس از خروج از کمپ 1، طناب ثابتها شروع می شوند. بر اساس گزارشها وضعیت سنگها کلا خوب است و سنگ شل زیادی در مسیر وجود ندارد. با صعود در سمت شمال به دلیل عدم وجود آفتاب سرما را حس خواهید کرد.

سرانجام به برج زرد و دلهره آور می رسید که نقطه اصلی مسیر است. یک برج شیب دار زرد رنگ که به نوعی کراکس مسیر است. این قسمت شیب دار بوده و یک تراورس سخت نیز وجود دارد. به عقیده کنتون کول درجه صعود آزاد این قسمت احتمال 6a می باشد.

کمپ 2 در بالای این برج زرد قرار دارد. این یکی از زیباترین کمپهای کوهستانی می باشد. فضای کوچک کمپ حدود 7-8 چادر جا دارد. هنگام شلوغی ممکن هست حتی لبه های چادر معلق در هوا باشد. اینجا برای افراد تازه کار مناسب نیست. صعود از کمپ 1 به کمپ 2 حدود چهار ساعت طول می کشد.

کمپ 2(6080 متر) تا کمپ 3(6277 متر)

این اواخر کوهنوردان تلاش برای قله را از کمپ 2 آغاز می کنند و از کمپ سه صرف نظر می نمایند.

شما از برج خارج می شوید و از آنچه گاهی اوقات یک تخته برف است عبور می کنید. این روزها، این قسمت اغلب خشک خواهد بود. سپس بیشتر از سنگهای گرانیتی بالا می روید. قبلا یک رودخانه یخی برای رسیدن به شانه کوه وجود داشت، اما این اواخر گرانیتی بوده است. با اینکه روی طناب ثابت هستید، اما زیر پایتان خالی است که گاها خیلی خوشایند نیست.

در صورت شلوغی، خطر سقوط سنگ وجود دارد. شما در شیب 70 یا 80 درجه صعود خواهید داشت که در طناب ثابت آنرا عمودی حس می کنید. اگر از کمپ 2 برای قله تلاش کنید باید از ساعت تاریکی هوا شروع کرده باشید.

پس از دو ساعت، زاویه شیب کاهش پیدا می کند. بالاخره به برف می رسید. بعد یک تراورس ناخوشایند برای قرار گرفتن روی یال ماشروم باید عبور کنید. این قسمت هم حدودا 40 دقیقه طول می کشد.

پس از یک دهلیز کوتاه، روی یال قرار می گیرید. این خط مرزی کاملا شیب دار است و زیرپایتان دنیا را نظاره خواهید کرد. این برای کوهنوردان تازه کار دلهره آور و برای با تجربه ها شگفت انگیز است.

حدود 5 ساعت زمان می برد تا به قسمت برفی کمپ 3 برسید.

قله

از کمپ 3 به سمت راست رفته و در زیر هرم ارتفاع می گیرید. سپس یک شیب 55 درجه مستقیم به بالا هست که با نزدیک شدن به قله آسان می شود. این مسیر مستقیم شرد و اکسپوز است، چرا که خورشید تا اواخر روز به دامنه های بالایی برخورد نمی کند. به نظر میرسد دیواره پیشانی برای همیشه ادامه دارد، به خصوص اگر تلاش قله را از کمپ 2 آغاز کرده باشید، اما در نهایت به فلات قله خواهید رسید.

کول می گوید:”فلات قله مانند پشت قوز نهنگ است” قله نسبتا واضح است اما گسترده می باشد. در هوای خوب چشم اندازی فوق العاده به سمت اورست خواهید داشت.

کول هشدار می دهد: نباید بیش از حد احساس امنیت کنید، چرا که آمادابلام تقریبا نزدیک 7000 متر ارتفاع دارد و روز قله تا کمپ 2 نیز طولانی خواهد بود.

بازگشت

به لطف طناب ثابت ها فرود می تواند خیلی سریع انجام شود. مسیر تا کمپ 3 سرراست است. بیشتر افراد به راحتی پایین می روند. اما بعد از کمپ 3 فرود زمانبر خواهد بود. از خط الراس ماشروم باید مسیر تراورس را مجددا طی کنید که شاید سختتر از صعود آن باشد.

بعد از تراورس بیشتر مسیر فرود است که شیب زیادی دارد. اکثر افراد سعی می کنند پس از استراحتی کوتاه در کمپ 2 خودشان را حداقل به کمپ 1 برسانند.