ویلیام فرانسیس آنسولد، کوهنورد افسانهای آمریکایی، در 5 اکتبر 1926 در آرکاتا، کالیفرنیا متولد شد و در 4 مارس 1979 در کوه رینیر جان باخت. او به عنوان عضوی از اولین گروه آمریکایی صعودکننده به قله اورست در سال 1963، نام خود را در تاریخ کوهنوردی جاودانه کرد.
آنسولد در دامنه کوههای گرند تتون و یوجین، اورگان بزرگ شد و از همان دوران جوانی شیفته طبیعت و کوهستان بود. در سال 1951 با مدرک لیسانس فیزیک از کالج ایالتی اورگان فارغ التحصیل شد و به زودی به یکی از برجستهترین راهنمایان کوهنوردی در کوههای گرند تتون تبدیل گشت. مهارت و جسارت او در صعودهای دشوار، زبانزد خاص و عام بود.
اما نقطه عطف زندگی آنسولد، صعود تاریخی او به اورست در سال 1963 بود. او به همراه تام هورنباین، مسیر سخت یال غربی قله را فتح کرد، در حالی که دو تن از دیگر اعضای گروه، بری بیشاپ و لوت جرسد، از مسیر یال جنوبی صعود کردند. این اولین بار بود که دو گروه به طور همزمان از جهات مختلف به قله اورست صعود میکردند.
این صعود طاقتفرسا، نه انگشت پا از آنسولد گرفت و او را برای چند ماه راهی بیمارستان کرد. با این حال، شجاعت و اراده او مثالزدنی بود و در نهایت به همراه دیگر اعضای گروه، مدال هابرد، بالاترین نشان انجمن نشنال جئوگرافی را از دستان جان اف کندی دریافت کرد.
پیشنهاد ویژه موج کوه برای امروز!
اما آنسولد فراتر از یک کوهنورد صرف بود. او فلسفهای عمیق در مورد زندگی و ارتباط انسان با طبیعت داشت. او معتقد بود که تجربه قداست در طبیعت، کلید حل بسیاری از مشکلات انسان است و بر اهمیت ریسک در آموزش و کسب تجربه شخصی تأکید میکرد.
آنسولد پس از صعود اورست، به فعالیتهای گوناگونی از جمله چتربازی دودکش برای سرویس جنگلهای ایالات متحده، مدیریت سپاه صلح در نپال، سخنرانی برای Outward Bound، تدریس در دانشگاه ایالتی اورگان و کالج اورگرین استیت و راهنمایی کوهنوردی پرداخت.
زندگی شخصی و تراژدی ناندادیوی
آنسولد در سال 1951 با جولین بی آنسولد ازدواج کرد؛ آنها دو دختر و دو پسر داشتند. جولین آنسولد در نوامبر 2021 درگذشت و دو پسرشان، کراگ و رگن، در المپیا، واشنگتن زندگی می کنند. دخترشان ترس آنسولد در کالیفرنیا زندگی می کند. جولین آنسولد از سال 1989 تا 1995 سه دوره در کنگره آمریکا خدمت کرد.
در سال 1976، آنسولد و دختر 22 ساله اش ناندا دیوی آنسولد در یک سفر برای صعود به کوهی به نام او، ناندا دیوی، دومین قله بلند هند بودند. دخترش در 7 سپتامبر در طول صعودی که مملو از حوادث و در نهایت تراژدی بود درگذشت. دلیل مرگ او لخته شدن خون ناشی از ارتفاع زیاد کوه بود.از ویلی در خانه اش (جایی که تصویری از دیوی بالای شومینه به نمایش گذاشته شده بود) پرسیدند که چگونه می تواند بعد از مرگ دخترش به کوهنوردی ادامه دهد، ویلی پاسخ داد: “چه، می خواهید از حمله قلبی بمیرم، آبجو بنوشم، چیپس سیب زمینی بخورم و تماشای مسابقات گلف از تلویزیون؟ را ادامه دهم؟”
پایان روح ناآرام
مرگ آنسولد در 4 مارس 1979 در سن 52 سالگی در یک بهمن در طی یک صعود آموزشی زمستانی در فضای باز در کوه رینیر جان باخت. او در آن زمان رهبری بیش از دوازده دانشجو از کالج ایالتی اورگرین را در صعود به کوه رینیر بر عهده داشت. او در حین فرود از کمپ اصلی آنها در کاداور گپ به همراه جنی دیپنبروک، دانشجوی اهل ساکرامنتو، کالیفرنیا جان باخت. تحلیل بعدی از این حادثه، که بخش هایی از آن توسط باشگاه کوهنوردی آمریکا منتشر شد، تا حدودی می گوید: “راهنمایان زیادی هستند که این صعود خاص را با این گروه انجام نمی دادند، اما این بیشتر یک موضوع ترجیح شخصی است تا اینکه این صعود مناسب بوده باشد یا خیر.”
میراث ویلی آنسولد که به عنوان «پدر آموزش تجربی» شناخته میشود بر رشد آموزش ورزش های فضای باز تأثیر گذاشت و رهبران آموزشی مانند سایمون پریست را الهام بخشید.
تقاطع زندگی و کوه
رویکرد فلسفی او به زندگی و دیدگاه جهانی، مربیان حامی محیط زیست مانند کاریل ریدلی را هدایت کرد. فلسفه او بر تجربه قداست در طبیعت، اهمیت ریسک در آموزش و کسب تجربه شخصی به جای تکیه بر تجربیات دیگران تمرکز داشت. سبک پویای او در راهنمایی، الهام بخش هزاران دنبال کننده بود. چرا در طبیعت وحشی نمی مانید؟ چون اصل قضیه آنجا نیست؛ به شهر، به مرکز شهر سنت لوئیس، به لس آنجلس برگردید. آزمون نهایی این است که آیا تجربه شما از قداست در طبیعت به شما امکان می دهد تا به طور مؤثرتری با مشکلات مقابله کنید. اگر این کار شما را قادر به مقابله مؤثرتر با مشکلات نمی کند – و گاهی اوقات چنین نمی کند، گاهی اوقات شما را مستقیماً به سمت طبیعت وحشی می کشاند و برای بقیه عمرتان در آنجا می مانید – پس در چنین شرایطی، بر اساس معیار ارزش من، این تجربه شکست خورده است. شما برای تجربه قداست به طبیعت می روید … تا ارتباط خود را با هسته همه چیز، جایی که واقعاً مهم است، دوباره برقرار کنید تا به شما امکان دهد به دنیای مردم بازگردید و موثرتر عمل کنید. اول ملکوت طبیعت را بجویید تا ملکوت انسان تحقق یابد.
مرگ آنسولد در یک بهمن در کوه رینیر در سال 1979، ضایعهای بزرگ برای جامعه کوهنوردی و آموزش بود. اما روحیه، شجاعت و آموزههای او همچنان در کوهستانها طنینانداز است و الهامبخش انسانهایی است که در جستجوی تجربه عمیقتر زندگی در طبیعت هستند.
نکات برجسته زندگی آنسولد:
پیشنهاد ویژه موج کوه برای امروز!
- عضو اولین گروه آمریکایی صعودکننده به قله اورست در سال 1963
- فتح مسیر سخت یال غربی اورست به همراه تام هورنباین از طریق دهلیز هورن بین
- دریافت مدال هابرد، بالاترین نشان انجمن نشنال جئوگرافی
- شناخته شده به عنوان “پدر آموزش تجربی”
- الهامبخش نسلهای متعددی از کوهنوردان، مربیان و رهبران آموزشی
- مرگ در یک بهمن در کوه رینیر در سال 1979
- میراثی ماندگار در زمینه کوهنوردی و آموزش
