ناندا دیوی دومین کوه مرتفع کشور هند پس از قله کانگچنجونگا محسوب می شود. (کانگچنجونگا در مرز هند و نپال قرار دارد) ناندا از نظر ارتفاع بیست و سومین کوه جهان به شمار می رود.
این کوه تا پیش از محاسبات سال 1808 به عنوان بلندترین کوه جهان شناخته می شد و تا سال 1975 هم بلندترین قله کشور هند به شمار می رفت، تا هنگامی که سیکیم، پادشاهی مستقل تا سال 1948 که بعدا تحت الحمایه هند قرار گرفت، رسما تبدیل به بخشی از کشور هند شد.
ناندا دیوی در منطقه چامولی اوتارخاند، بین دره ریشیگانگا در غرب و دره گوریگانگا در شرق واقع شده است.
الهه سعادت
ناندا دوی در کلمه به معنای الهه سعادت است که به عنوان الهه حامی هیمالیای گرهوال و کومائون شناخته می شود. پارک ملی ناندا دیوی در سال 1988 به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت گردید.
ناندا دیوی و سوناندا دیوی
ناندا دیوی توده ای با دو قله است که یک خط الراس به طول 2 کیلومتر (1.2 مایل) را تشکیل می دهد که جهت شرق به غرب دارد. قله غربی بیش تر از قله شرقی ارتفاع دارد. این کوه توسط دژ محکمی ازا کوه های بلند احاطه شده است که ارتفاع دوازده تای آن بیش از 6400 متر است و جایگاه مقدس آن را به عنوان دختر هیمالیا در فرهنگ عامه هند ارتقا می بخشد.
فضای داخلی این منطقه کوهستانی، تقریبا غیرقابل عبور است و به سنچوری یا محراب ناندا دیوی شهرت دارد. این منطقه به عنوان پارک ملی ناندا دیوی محافظت می شود.
شیب های بی انتها
ناندا دیوی علاوه بر اینکه بیست و سومین کوه کره زمین است به دلیل ارتفاع زیاد و جبهه های شیب دارش نسبت به سرزمین های اطراف نیز برجسته می نماید. قله این کوه بیش از 3300 متر از دامنه های خود در سمت جنوب غربی و 4200 متر در یخچال داکشینی ناندا دیوی ارتفاع می گیرد و در سایر جبهه ها نیز شرایط به همین گونه است.
همین ویژگی باعث می شود ناندای فریبنده را با شیب دارترین کوه های جهان مانند کی2 مقایسه کنند. به عنوان مثالی دیگر قله ناندا دیوی 6500 متر از دره گوریگانگا در فاصله 50 کیلومتری خود بالاتر قرار دارد.
در ضلع شمالی این کوه، یخچال اوتاری ناندا دیوی قرار دارد که به یخچال اوتاری ریشی می پیوندد. در جنوب غربی، یخچال داکینی ناندا دوی را می بینید که به یخچال داخینی ریشی متصل می شود. در حقیقت دختر هیمالیا اسیر یخهای آن شده است.
حتی رسیدن به کوه هم داستان داشت!
صعود ناندا دیوی به یک تلاش پنجاه ساله سخت در جستجوی گذرگاهی برای رسیدن به سنچوری ناندا نیاز داشت.
دره ای باریک و عمیق که عبور ایمن از آن بسیار دشوار است و بزرگترین مانع برای ورود به محراب ناندا محسوب می شود. هر راه ورود دیگری شامل گذرگاه های دشوار است که کم ارتفاع ترین آنها 5180 متر ارتفاع دارد.
هیو راتلج سه بار در دهه 1930 برای رسیدن به قله تلاش کرد و هر بار شکست خورد. وی در نامه ای به تایمز نوشت: ناندا دیوی برای داوطلبان صعود خود یک کنکور ترتیب داده است که استقامت و توان آنها را ارزیابی کند. رسیدن به محراب ناندا دیوی به تنهایی سخت تر از رسیدن به قطب شمال است!
در سال 1934، دو کوهنورد و کاشف بریتانیایی به نام های اریک شیپتون و اچ دبیلو تیلمن، به همراه سه شرپا، آنگتارکای، پاسانگ و کوسانگ، سرانجام راهی را از طریق تنگه ریشی به داخل محراب کشف کردند.
این کوه برای اولین بار در سال 1936 صعود شد. صعود به ناندا دیوی تا سال 1950 که آناپورنا به عنوان اولین 8000 متری صعود گردید بلندترین قله صعود شده توسط انسان محسوب میشد.
اولین صعود ناندا دیوی
در سال 1935، شیپتون و تیلمن اورست را شناسایی کردند تا سال بعد بازگردند. اما پس از سال 1935، مسیرهای این دو مرد از هم جدا شد. شیپتون بیشتر روی اورست تمرکز کرد، در حالی که تیلمن تصمیم گرفت به ناندا دیوی بازگردد. او به همراه شش کوهنورد شامل سه انگلیسی و سه آمریکایی پا به منطقه گذاشت.
در 29 آگوست 1936، بیل تیلمن و نوئل اودل موفق شدند اولین صعود قله اصلی ناندا دیوی (7816 متر) را از طریق خط الراس جنوب غربی انجام دهند. اودل در سفر 1924 اورست، جایی که مالوری و ایروین کشته شدند، حضور داشت. در صعود سال 1924، اودل دو هفته بالاتر از 7000 متر را سپری کرد و دو بار بدون کپسول اکسیژن به ارتفاع بالای 8160 متر رسید.
ناندا دیوی تا آن زمان مرتفع ترین قله ای بود که توسط انسان فتح شده بود. این تیم شامل چارلز هیوستون بود که قبلاً مسیر را شناسایی کرده بود. وی در حین صعود بیمار شد و نتوانست به تیم قله بپیوندد.
تیلمن در کتاب خود به نام «صعود ناندا دیوی» می‌نویسد: «به سختی می‌توان فهمید که ما واقعاً در بالای همان قله‌ای ایستاده‌ایم که دو ماه پیش از رانیخت آن را مشاهده کرده بودیم، و به‌طور باورنکردنی دور و غیرقابل دسترس به نظر می‌رسید. “بعد از اولین شادی در پیروزی، احساس غم و اندوه به وجود آمد که کوه تسلیم شده است، که سر مغرور الهه خم شده بود.”
شیپتون بعداً گفت که اولین صعود ناندا دیوی، به سبک خوب و بدون کپسول اکسیژن، برجسته‌ترین دستاورد کوهنوردی آن دوران بود. او همچنین از اینکه زمان زیادی را در پروژه اورست تلف کرده است، پشیمان شد.
اولین صعود ناندا دیوی شرقی
سوناندا دیوی یا ناندا دیوی شرقی به ارتفاع 7434 متر برای اولین بار در 2 ژوئیه 1939 توسط دو عضو یک تیم لهستانی به سرپرستی آدام کارپینسکی صعود شد. در آن برنامه یاکوب بوژاک و یانوش کلارنر از خط الراس جنوبی و از طریق گرده لانگستاف به قله رسیدند.
ماموریت سیا
از سال 1965 تا 1968، سازمان اطلاعات مرکزی (سیا)، با همکاری اداره اطلاعات (IB)، تلاش‌هایی برای قرار دادن دستگاه شنود رله‌ای تله متری هسته‌ای در قله ناندا دیوی انجام داد. این دستگاه برای رهگیری سیگنال‌های تله‌متری از پرتاب‌های آزمایشی موشکی که در استان سین‌کیانگ، در زمان نوزادی نسبی برنامه موشکی چین انجام شد، طراحی شد. اکسپدیشن به دلیل شرایط آب و هوایی خطرناک عقب نشینی کرد و دستگاه را در نزدیکی قله ناندا دیوی رها کرد. آنها بهار بعد برای جستجوی دستگاه بازگشتند که بدون موفقیت به پایان رسید. در نتیجه این فعالیت توسط سیا، ورود به این منطقه تا مدت ها برای کوهنوردان ممنوع شد.
