ساشا دیجولیان (متولد 23 اکتبر 1992) یک صخره نورد حرفه ای است که در سه رشته سنگ نوردی فعالیت می کند: مسابقات سنگ نوردی، سنگ نوردی ورزشی و بولدرینگ. او در مسابقات جهانی فدراسیون بین المللی صخره نوردی در سال 2011 در بخش زنان مقام اول را کسب کرد، در رشته بولدرینگ نقره گرفت و در دوئل به مدال برنز دست یافت. ساشا چندین سال قهرمان مسابقات پان آمریکن بوده و سه بار قهرمان ملی آمریکا است.
دیجولیان موفق به انجام بیش از 30 صعود به عنوان اولین زن (First Female Ascents) و همچنین بیش از دوازده صعود مهم اولیه شده است. از جمله این مسیرها می توان به “رولیهللا” در آفریقای جنوبی، یک دیواره بزرگ در برزیل در سال 2016 و دیوار میستی یا مه آلود در پارک ملی یوسه میتی در سال 2017 اشاره کرد. او در سال 2011 چندین مسیر با درجه سختی 5.14c (8c+) را به صورت ردپوینت صعود کرد، دو مسیر 5.14a (8b+) و چهار مسیر 5.13d (8b) را به صورت (فلاش) صعود کرد. در سال 2013، او به عنوان اولین زن آمریکایی مسیر Era Vella با درجه سختی 5.14d (9a) را ردپوینت کرد و همچنین اولین صعود زن از مسیر آلپاین بیگ وال به نام Bellavista با درجه 5.14b (8c) را ثبت نمود. در سال 2015، او به عنوان اولین زن موفق به صعود آزاد مسیر Magic Mushroom (7c+) شد، که یکی از سخت ترین مسیرهای جبهه شمالی کوه آیگر به شمار می رود. در سال 2017 او اولین صعود زن از دیواره بزرگ در ماداگاسکار به نام Mora Mora (5.14b/8c) را انجام داد. او این مسیر را با همکاری ادو مارین صعود کرد که دومین صعود آزاد Mora Mora نیز به حساب می آمد.
50 صعود با درجه 5.14
ساشا دیجولیان به مدرسه پوتوماک، یک مدرسه ابتدایی تا دبیرستان نزدیک واشنگتن دی.سی. رفت. او در سن 6 سالگی شروع به سنگ نوردی نمود و از 7 سالگی در مسابقات شرکت داشت. جالب اینجاست که قبل از سنگ نوردی، او به عنوان اسکیت باز روی یخ فعالیت می کرد. در 11 سالگی توانست اولین مسیر با درجه سختی 5.13b (8a) را صعود کند. در مارس 2011، درست پیش از فارغ التحصیلی از دبیرستان، مسیرهای Southern Smoke (5.14c) و Lucifer (5.14c) را در دره رود سرخ (Red River Gorge) در کنتاکی به صورت ردپوینت صعود کرد.
دوران حرفه ای سنگ نوردی
بعد از دبیرستان، دیجولیان یک سال وقفه تحصیلی گرفت تا روی سفر و سنگ نوردی، به خصوص شرکت در مسابقات بین المللی و سنگ نوردی در فضای باز، تمرکز کند. او در مسابقات جهانی سنگ نوردی IFSC در سال 2011 در آرکو، ترنتینوی ایتالیا، مدال نقره رشته بولدرینگ را به دست آورد. در اکتبر همان سال به دره رود سرخ بازگشت و موفق به ردپوینت مسیر Pure Imagination، یک مسیر سنگ نوردی ورزشی با درجه سختی 5.14c (8c+) شد. او سه بار قهرمان ملی آمریکا در بخش زنان آزاد است و از سال 2010 تا 2018 عنوان قهرمانی بدون شکست بخش زنان آزاد مسابقات پان آمریکن را کسب کرده است. جالب است بدانید که از سال 2004 تا پایان دوران جوانی او در سال 2010، او قهرمان بدون شکست مسابقات جوانان پان آمریکن بود.
در سال 2011، علاوه بر ردپوینت چندین مسیر 5.14c ، او موفق به صعود (فلاش) دو مسیر 5.14a و چهار مسیر 5.13d نیز شد. در سال 2012، در مسابقات قهرمانی پان آمریکن سه مدال طلا در رشته بولدرینگ به دست آورد و قهرمان مجموع شد. سال 2015 برای او با صعود مسیر Magic Mushroom (7c+) به عنوان اولین زن درخشید این مسیر یکی از سخت ترین مسیرهای صعود آلپاین در جبهه شمالی کوه آیگر است. او تاکنون بیش از 30 صعود به عنوان اولین زن (First Female Ascents) و همچنین بیش از 8 صعود مهم اولیه را به نام خود ثبت کرده است. از جمله این مسیرها می توان به یک مسیر دیواره ای در برزیل (2016) و دیوار مه آلود در پارک ملی یوسه میتی(2017) اشاره کرد.
فراتر از سنگ نوردی
دیجولیان فیلمی با عنوان «سه‌گانه» تهیه کرد که روایتگر تجربه او به عنوان اولین زن و دومین نفری است که در یک فصل، سه دیواره بزرگ رشته‌کوه راکی کانادا را صعود کرده است. «سه‌گانه» اولین فیلمی بود که او تهیه‌کنندگی آن را برعهده داشت. او به یکی از مدافعان سرسخت محیط زیست در برابر تغییرات آب و هوایی تبدیل شده و در واشنگتن دی.سی. برای حفاظت از محیط زیست تلاش کرده است.
او همچنین به عنوان بخشی از گروهی از صخره‌نوردان حرفه‌ای شامل الکس هانولد و تامی کالدول در رویدادی تحت عنوان «صعود به تپه» شرکت کرد که برای حمایت از قوانین مربوط به مدیریت زمین‌های عمومی، تفریحات در فضای باز، تغییرات آب و هوایی و حفاظت از محیط زیست تلاش می‌کرد.
در سال 2018، دیجولیان از حساب کاربری اینستاگرام خود برای اعتراض به رفتارهای زن‌ستیزانه و تبعیض‌آمیز در ورزش صخره‌نوردی استفاده کرد. او گفت که دلیل این اعتراض، تکرار اظهارات توهین‌آمیز و آزار و اذیت علیه او و سایر ورزشکاران زن بوده است.
در سال 2019، دیجولیان مسیرهای صخره‌نوردی جدیدی را در سواحل جنوب غربی ویرجینیا نزدیک مرز ویرجینیا و کنتاکی در پارک ایالتی برکس ایجاد کرد.
او در سپتامبر 2023، کتاب خاطرات خود را با عنوان «پیشتاز باش: چنگ زدن، رها کردن و فتح سخت‌ترین صعودهای زندگی» منتشر نمود.
ساشا در نوامبر 2023، در حمایت از لایحه HR.6492، که همچنین با عنوان قانون اکسپلور شناخته می‌شود، در مقابل کمیته منابع طبیعی مجلس نمایندگان آمریکا شهادت داد.
زندگی شخصی
در سال 2014، پدر دیجولیان که به گفته‌ها در شرایط جسمی خوبی به سر می‌برد، دچار سکته مغزی شد و به سرعت به بیمارستان منتقل گردید. طبق مصاحبه‌هایی که با دیجولیان انجام شده، پدر او تا آن زمان کاملاً سالم بوده است. او به کما رفت و در نهایت درگذشت.
در سال 2016، دیجولیان از دانشگاه کلمبیا فارغ‌التحصیل شد. او در رشته نویسندگی خلاق غیر داستانی و کسب و کار تحصیل کرد، عضو انجمن کاپا آلفا تتا بود و به عنوان نماینده ورزشکاران در هیئت مدیره فدراسیون بین‌المللی صخره‌نوردی فعالیت می‌کرد.
در سپتامبر 2023، دیجولیان با اریک اوستر هولم، فیلمساز ازدواج کرد. این زوج زمانی با هم آشنا شدند که دیجولیان در حال صعود به کوه واشنگتن برای یک مجموعه مستند ردبول در سال 2017 بود که توسط اوستر هولم کارگردانی و تهیه‌کنندگی شده بود. آن‌ها در آگوست 2018 با هم آشنا شده بودند.
سه گانه 70.3
ساشا دیجولیان، درست مانند بسیاری از ورزشکاران سه گانه، به طور اتفاقی و در حین توانبخشی مصدومیت به این ورزش روی آورد. در سال 2020، او دچار ناهنجاری مفصل ران تشخیص داده شد و تحت عمل جراحی دوگانه لگن قرار گرفت که نیاز به پنج عمل جراحی داشت. او برای بهبودی شنا را شروع کرد و – به دلیل سکونت در بولدر – حتی پس از مجوز بازگشت به سنگ نوردی، دویدن در مسیرهای کوهستانی و دوچرخه سواری با دوچرخه جاده ای را برای تمرینات متقاطع به برنامه تمرینی خود اضافه کرد.
انجام دادن ورزش سه گانه گام بعدی او بود. البته، دیجولیان اهل کارهای سطحی نیست. او مسیر سنتی شرکت در مسافت‌های کوتاه‌تر برای افزایش آمادگی جسمانی و مهارت‌های مسابقه را نادیده گرفت و مستقیماً سراغ سه گانه مسافت طولانی رفت و برای 70.3 پاناما ثبت نام کرد.
دیجولیان به مجله Triathlete گفت: «پاناما را انتخاب کردم چون برای حرفه سنگ نوردی ام زمان مناسبی بود. من در طول بهار، تابستان و پاییز در سفرهای تمرینی سنگ نوردی هستم، بنابراین این یک چالش تمرینی متقاطع سرگرم کننده بود تا مرا در زمستان سرپا نگه دارد.»
مانند اکثر ورزشکاران سه گانه برای اولین بار، هدف اصلی دیجولیان این بود که مسابقه را به پایان برساند، و او این کار را با زمان خیره کننده 5:47:15 انجام داد – که برای کسب مقام 15 در گروه سنی 30-35 ساله کافی بود. این بدان معنا نیست که اولین مسابقه او به آرامی پیش رفت. او عینک آفتابی خود را در بخش انتقال فراموش کرد و در دوچرخه سواری دچار یک تصادف جزئی شد، اما به طور نسبی بدون آسیب جدی از آن جان سالم به در برد.
