برای اولین بار در 20 سال گذشته، پاکستان هزینه مجوز صعود برای کی2 را افزایش داد. این هزینه در تلاش برای جذب گردشگری کوهستانی ثابت مانده بود.

مسائل زیست محیطی، مانند انباشته شدن زباله در بیس کمپ و لوازم کوهنوردی در ارتفاعات به علاوه ازدحام بیش از حد، مقامات را بر آن داشته است که تعداد کوهنوردان را در نمادین ترین کوه خود محدود کنند، حتی اگر این به معنای کاهش سود باشد.

برای کوهنوردان خودکفا، کی2 در واقع بسیار ارزان است. هزینه متوسط ​​مجوز حتی پس از افزایش نیز یکی از دلایل می باشد، اما تنها دلیل نیست. کوهنوردی در قراقورام مستلزم امکانات و تجهیزات سخت گیرانه تری در بیس کمپ است، زیرا همه چیز باید حمل شود. هلیکوپترها برای هر پرواز حدود 20000 دلار هزینه دارند و تنها گزینه ای برای نجات هستند یا گاهی اوقات زمانی که مشتریان ثروتمند می خواهند از یک سفر طولانی مدت به بیس کمپ اجتناب کنند.

چرا مجوز K2 اینقدر ارزان است؟

در آغاز قرن، مجوز کی2 برای یک تیم هفت نفره فقط 12000 دلار هزینه داشت. اما 11 سپتامبر 2001 همه چیز را تغییر داد. حمله به مرکز تجارت جهانی نیویورک و پنتاگون چندین کشور از جمله پاکستان را بی‌ثبات کرد. بسیاری از کوهنوردان برنامه های خود را دوباره ارزیابی کردند.

مقامات پاکستان با کاهش 60 درصدی هزینه سفرهای 2003 واکنش نشان دادند. همین تیم هفت نفره اکنون فقط 7000 دلار پرداخت می کررد. تیم های بزرگتر به ازای هر عضو اضافی 1000 دلار پرداخت می کردند.

چند سال بعد، تعدیل جزئی انجام شد و هزینه مجوز به 1200 دلار برای هر عضو افزایش یافت. با این حال، این معامله در مقایسه با اورست ارزان بودن کی2 را کاملا مشخص می کرد. در آنجا، مجوز برای هر نفر 11000 دلار هزینه دارد. در نتیجه، تعداد زیادی از کوهنوردان مستقل هر تابستان در K2 جمع می شوند و مجوزهای مشترک و تدارکات کمپ پایه را به اشتراک می گذارند.

از سال 2023، اکسپدیشن های کی2 برای یک تیم هفت نفره 12000 دلار و برای هر عضو اضافی 3000 دلار پرداخت خواهند کرد. در واقع، این افزایش نیست، بلکه بازگشت به قیمت های سال 2001 است! اما البته، هزینه مجوز تنها یک هزینه برای سفر به K2 است. سایر هزینه ها در دو دهه اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است.

هزینه صعود به کی2 با تورهای محلی چقدر است؟

به گفته کرار حیدری از باشگاه آلپاین پاکستان، کوهنوردی که از اپراتورهای محلی برای مجوزها و تدارکات استفاده می کند، از جمله باربر در ارتفاع بالا (HAP) و اکسیژن مکمل، معمولاً بین 9000 تا 10000 دلار هزینه می کند. هزینه برای کسانی که بدون اکسیژن مکمل و باربر صعود می کنند، کمتر است.

در مقایسه، یک سفر به ماناسلو در نپال 11000 تا 12000 دلار هزینه دارد. این شامل هزینه های اضافی رایج، از جمله حمل هوایی هلیکوپتر، تدارکات، اکسیژن کمکی و پشتیبانی شرپا نمی شود.

با این هزینه های اضافی، یک کوهنورد باید انتظار داشته باشد که یک اکسپدیشن ماناسلو کمتر از 15000 دلار برای یک اکسپدیشن متوسط ​​و گاها 20000 دلار به بالا هزینه داشته باشد. با توجه به اینکه هزینه کوهنوردی ماناسلو برای هر نفر 450 دلار است، واضح است که پول زیادی به دولت تعلق نمی گیرد.

با توجه به Jasmine Tours، یکی از بزرگترین برگزارکنندگان تور کوهنوردی در پاکستان، خدمات همه جانبه را از اسلام آباد تا بیس کمپ کی2 و برگشت، شامل 60 روز خدمات و مجوز قله ، برای هر نفر 6000 دلار ارائه می دهد.

هنگامی که نفرات در بیس کمپ قرار می گیرند، کوهنوردانی که از مسیر عادی استفاده می کنند باید از کسانی که طناب ها را تعمیر می کنند بپرسند که آیا کمکی لازم است. سپس آنها باید در مورد میزان حمایتی که استفاده خواهند کرد تصمیم بگیرند.

علی پوریک از Jasmine Tours توضیح داد: “باربر ارتفاع بالا یا HAP حدود 4000 تا 5000 دلار هزینه دارد که شامل پول تجهیزات و دستمزد روزانه او می شود.” اما هزینه نهایی با توجه به تجربه او متفاوت است. قیمت بطری های اکسیژن 500 تا 600 دلار است و برای یک ماسک و تنظیم کننده نیز همین مقدار خواهد بود.

هزینه صعود به کی2 با تورهای بین المللی چقدر است؟

تابستان گذشته، پایونیر ادونچر (یک برگزار کننده میان رده نپالی) برای کی2 مبلغ 33500 دلار دریافت کرد. قیمت آنها شامل عرضه کپسول اکسیژن و یک شرپا برای هر مشتری بود. سخنگوی این شرکت گفت که افزایش هزینه های مجوز منجر به افزایش تقریبی 10 درصدی برای اکسپدیشن های 2023 خواهد شد.

اکثر برگزار کنندگان غربی قبلاً هزینه های 2023 خود را منتشر کرده اند. فورتن باخ ادونچر، یک اکسپدیشن کامل فلش چهار هفته ای را ارائه می دهد که شامل آموزش هیپوکسی قبل از اکسپدیشن با قیمت حدود 60000 دلار است. گرت مدیسون 69500 ​​دلار دریافت می کند، در حالی که سامت کلایمب برای یک اکسپدیشن کامل 40500 دلار و برای یک سفر اولیه 19450 دلار دریافت می کند.

گران‌ترین تجهیزها سفرهای مناسبی را ارائه می‌دهند که در آن هر کالا قیمت خاصی دارد. اینها معمولاً از 100000 دلار فراتر می روند.

محدودیت های بیشتر

سند صادر شده توسط دولت گیلگیت-بالستان شامل مقررات جدید و همچنین افزایش هزینه مجوز است. اینها همه کوه های کشور را تحت تاثیر قرار خواهند داد. حداکثر تعداد اعضای اکسپدیشن اکنون به 15 نفر محدود شده است. این تلاش آشکاری برای جلوگیری از ازدحام بیش از حد در روزهای قله است و ممکن است اپراتورهای قدرتمند را از اشغال تمام فضای موجود در کمپ های بالاتر باز دارد. تیم های بزرگتر نیز تجهیزات بیشتری را به همراه دارند و به طور بالقوه زباله های بیشتری را پشت سر می گذارند.

نقطه چهار در بخش شرایط و ضوابط سند یک تغییر بزرگ را نشان می دهد: «مجوز فقط برای یک قله صادر می شود. پس از اتمام مأموریت، مجوز دیگری صادر خواهد شد.»

اگر این قانون به طور دقیق اعمال شود، می‌تواند استراتژی‌های تیم‌های بزرگ‌تری را که هدف آن‌ها دابل هد دو قله هست، مانند تیم‌هایی که کی2 و گاشربروم ها یا کی2 و برودپیک را با هم ارائه می‌کنند، تغییر دهد.

ترفند دو قله یا دبل هد

تابستان امسال، چندین تیم برنامه ریزی کردند تا قبل از کی2 با صعود برود پیک شروع کنند. ای کوه پایین تر است، از نظر فنی راحت تر می باشد و به هم هوایی برای صعود کی2 کمک می کند. در تئوری، کسانی که ابتدا به برودپیک می روند از شلوغی اولیه در کی2 نیز اجتناب می کنند.

در واقع، لحظه‌ای که خبر رسید تیم ثابت کشی کی2 در آستانه صعود به قله است و یک پنجره هوای خوب نزدیک می‌شود، برنامه‌های خود را تغییر دادند و کی2 را صعود کردند. نتیجه حدود 150 نفر در یک صف زیر سراک بزرگ در 22 ژوئیه بود.

خوشبختانه چیزی نیفتاد. در پایان روز، ما رکورد تعداد صعودهای قله کی2 را داشتیم و یکی از بزرگترین تراژدی های تاریخ کوهنوردی رخ نداد. پس از موفقیت در کی2، اکثرا به خانه رفتند و برودپیک را فراموش کردند.

اکنون تیم ها باید به برنامه های خود پایبند باشند. این مسئولیت افسر رابط خواهد بود که پس از اتمام ماموریت خود در قله اول، مجوز جدیدی برای قله دوم صادر کند.

اما “کامل کردن ماموریت” به چه معناست؟ واضح است که می توانید به قله کوه برسید یا تلاش خود را متوقف کنید، اما آیا باید تمام وسایل خود را نیز بازیابی کنید؟ آیا تیم ها اجازه خواهند داشت وسایل خود را در کوهستان برای تیم دیگری بگذارند؟ اگر این قانون اجرا شود، بعید به نظر می رسد، به خصوص که هر تیم معمولاً یک افسر رابط متفاوت دارد.