در ژوئن 1989 یورک (یرزی) در باشگاه کاتویچ اعلام کرد که قصد صعود پاییزه دیواره جنوبی لوتسه را دارد. کوکوچکا تمام هشت هزار متری ها به غیر از لوتسه را یا از مسیر جدید و یا در فصل زمستان یا سبک آلپی صعود کرده بود. شاید همین برای وی انگیزه ای شده که باز هم به لوتسه بازگردد تا تابلوی هنری خود در صعود 14 قله هشت هزار متری را کامل کند. هدف او و تیمش این بار صعود رخ جنوبی لوتسه بود. دیواره ای عظیم که سختترین قسمت آن درست در زیر قله قرار داشت.
اما اینباره بخت با اسطوره یار نبود. حادثه زمانی اتفاق افتاد که او در حال صعود سرطناب در ارتفاع 8200 متری بود. بنا به اظهارات پاولوفسکی همنورد وی در آن روز غم انگیز، طناب اصلی گروه گیر کرده بود و قابل استفاده در قسمتهای بعدی نبود. بنابراین صعودکننده ها تصمیم گرفتند در مسیر اندک باقیمانده از طناب 6 میلی متری که جهت جابجایی بارها استفاده می شد، بهره ببرند. این طناب از بازار کاتماندو و به صورت دسته دوم خریداری شده بود. در نهایت پاره شدن همین طناب منجر به سقوط و مرگ کوکوچکا شد. مرگی که در واقع پایانی بر دهه طلایی لهستانی ها بود.
