یانیا گارنبرت (جانجا گارنبرت) متولد 12 مارس 1999 از اسلونی به عنوان موفق ترین سنگنورد مسابقه ای جهان در حال حاضر شناخته می شود. وی در سال 2021 با کسب اولین مدال طلای المپیک زنان در تاریخ این جایگاه را از آن خود کرد. گارنبرت تا پایان سال 2022 بیشترین مدال فدراسیون جهانی سنگنوردی را به دست آورده است.

گارنبرت اولین مدال مسابقات قهرمانی جوانان جهان را در سال 2014 کسب نمود. وی در سن 16 سالگی وارد رده بزرگسالان در سنگنوردی سرطناب شد و از آن سال تاکنون در 44 رویداد قهرمانی جهان شرکت کرده و تنها در 4 مورد غایب بوده است. یانیا گارنبرت در سالهای 2016 تا 2018 قهرمان سنگنوردی جهان در رشته سرطناب و کمباین گردید و در سال 2019 نیز قهرمان بولدرینگ و کمباین جهان را به دست آورد. این تنها بخش کوچکی از دستاوردهای وی به شمار می رود.

یانیا سنگنوردی را از سن 7 سالگی آغاز کرد و برای اولین بار در سن 8 سالگی در مسابقات کشوری حضور یافت. او اولین مسابقه بزرگ خود را در سال 2013 در مسابقات قهرمانی جوانان اروپا انجام داد و در همان جا نیز برنده دسته بولدرینگ گردید.

در سال 2015 بود که یانیا توانست در گروه بزرگسالان در رتبه هفتم قرار گیرد. به غیر از مسابقات رسمی فدراسیون سنگنوردی در مسابقات دیگری نیز شرکت کرد که از جمله آنها می توان به گردهمایی بولدرینگ ملوبلاکو اشاره کرد.

کسب مدال طلای المپیک نیز پایان توانایی این سنگنورد نخبه به شمار نمی رود. گارنبرت در آگوست 2023 با کسب قهرمانی دسته کمباین حایز شرایط شرکت در المپیک 2024 شد. او همچنین مدال طلا در بولدرینگ و مدال نقره در سرطناب را کسب نمود و مدال های جهانی خود را به عدد 10 رسانید.

مرز توانمندی یانیا تنها به سنگنوردی مسابقه ای محدود نمی گردد. گارنبرت در سال 2015 مسیر آواتار با درجه سختی 8b (5.13d) به صورت آنسایت صعود کرد. در همان سال هم اولین صعود خود به مسیر میزا ز زست با درجه سختی 8c+ (5.14c) را انجام داد. سال بعد هم توانست مسیر لا فابلیتا را با درجه 8c (5.14b) به صورت فلش صعود کند. گارنبرت در سال 2017 نیز مسیر سلکیو نچرال با درجه 9a (5.14d) را تاپ کرد و تنها چند روز بعد اولین مسیر خود با درجه 9a را نیز صعود نمود.

در نوامبر 2021 وی توانست مسیر فیش آی با درجه 8c (5.14b) را به صورت آنسایت صعود کند. یانیا در سال 2022 به عنوان اولین زن در تاریخ مسیر بولدرینگ بوگلایزن با درجه 8B+ (V14) را تاپ کرد.

دیدگاه ها، تمرینات و حس روحی یانیا گارنبرت در سنگنوردی

در ادامه این مطلب به مصاحبه با یانیا می پردازیم که توسط وب سایت lessonsinbadassery منتشر شده است. این مصاحبه پس از المپیک انجام شد.

با بازگشت به مارس 2020 و اعلام تعویق المپیک، شنیدن این خبر چقدر سخت بود که رویدادی که سال‌ها برای آن تمرین می‌کردید و در اوج بودید، طبق برنامه‌ریزی انجام نمی‌شد؟

در سال 2019، تمام جام‌های جهانی بولدرینگ را بردم و در مسیر فوق‌العاده‌ای قرار گرفتم که می‌خواستم آن را به المپیک 2020 هم برسانم، بنابراین وقتی برای اولین بار در مورد به تعویق افتادن المپیک شنیدم، واقعاً ناراحت و ناامید شدم.

زمانی که متوجه شدم هدفم به تعویق افتاده و لغو نشده است، سعی کردم آن را به عنوان یک نکته مثبت در نظر بگیرم که می توانم برای رشته سنگنوردی سرعت تمرین بیشتری داشته باشم که نقطه ضعف من بود و همچنین می توانم بولدرینگ و سرطناب خود را ارتقا دهم. آن سال اضافی قطعاً از نظر سرعت صعود برای من مفید بود. بزرگترین ترس من این بود: آیا المپیک به تعویق افتاده است یا در آینده لغو خواهد شد؟ اما بعداً مطمئن بودم که این اتفاق خواهد افتاد، بنابراین آن را مثبت تلقی کردم.

استراتژی شما برای حفظ آمادگی در طول تعویق یک ساله المپیک چه بود؟

در دوران قرنطینه، من خوش شانس بودم که یک دیواره کوچک داشتم تا بتوانم همچنان تمرین کنم. نمی‌توانستم همه کارهایی را که معمولاً انجام می‌دادم [در تمرین] انجام دهم، اما هنوز هم می‌توانستم صعود کنم. زمانی که در قرنطینه بودم، به نوعی تمرینات را کاهش دادم زیرا احساس می‌کردم با یک سال به تعویق افتادن المپیک، تمرین ۱۰۰ درصدی فایده‌ای ندارد. اما من همچنان سعی کردم آمادگی بدنی ام را حفظ کنم. من هنوز تمرینات سرعتی انجام دادم، اما در کل تمریناتم را کاهش دادم. مدتی مرخصی گرفتم و کارهایی انجام دادم که در طول فصل عادی نمی توانستم انجام دهم.

تمرینات شما در آستانه المپیک 2021 چگونه بود – آیا با برنامه تمرینی معمول شما تفاوت داشت؟

تمرینات المپیک با تمرینات معمول من تفاوت چندانی نداشت. با این حال، ما مجبور شدیم یک رشته دیگر (سرعت) را به تمرینات عادی خود اضافه کنیم و این بزرگترین چالش بود. قبلاً تمرینات لید و بولدرینگ را با هم ترکیب می‌کردم، بنابراین اضافه کردن سرعت به آن بسیار چالش برانگیز بود. اما فکر می‌کنم من و مربیم برنامه‌ای عالی برای فصل المپیک انجام دادیم. این ترکیبی عالی و ترکیبی از هر سه رشته بود.

شما برای ورود به بازی ها تحت فشار زیادی بودید. این چه احساسی داشت و این فشار چه تأثیری از نظر روحی و جسمی روی شما گذاشت؟

فشار قطعا دیوانه کننده بود. من به عنوان برنده بازی های المپیک به ژاپن می رفتم، بنابراین همه می گفتند که من از قبل برنده ام. همه [به طور استعاری] قبلاً یک مدال طلا بر گردن من انداخته بودند. بنابراین قطعاً یک چالش بود – نه تنها به این دلیل که بقیه انتظارات زیادی داشتند، بلکه بیشتر از همه به این دلیل که من از خودم انتظارات زیادی داشتم. من یک کمال گرا هستم و پیروزی تنها چیزی بود که در ذهنم بود – هیچ مدالی نمی خواستم. من مدال طلا را می خواستم!

شرایط با رسیدن به محل بازی ها در المپیک چگونه پیش رفت؟

تا زمانی که به توکیو رفتم، این فشار روی روح و روان من تأثیر چندانی نداشت. یک هفته قبل از المپیک بود که احساس واقعی کردم و متوجه شدم که فشار روانی وجود دارد. چیزی که آن را چالش برانگیز می کرد، ورود به دهکده المپیک سه روز قبل از شروع مسابقات انتخابی بود، زمانی که اساساً هر ورزشکار در سایر رشته ها قبلاً رقابت خود را به پایان رسانده بود. سنگنوردی یکی از آخرین ورزش‌ها بود، بنابراین احساس می‌کردم که بقیه با مدال‌هایی بر گردنشان قدم می‌زنند، در حالی که من هنوز حتی مسابقات مقدماتی را شروع نکرده بودم.

چگونه فشار را مدیریت کردی؟

با خودم گفتم: “من سال ها برای این کار تمرین کرده ام و الان ذهنم نمی تواند با من کاری داشته باشد.” و عدم حضور تماشاگر شرایط را قدری بهتر کرد زیرا می توانستم آن مسابقات را به عنوان تمرین در نظر بگیرم. ، آن را به عنوان یک جام جهانی معمولی در نظر بگیرید و فقط کارتان را بکنید. وقتی مسابقات مقدماتی شروع شد، یخ را شکستم و بعداً توانستم آرامش داشته باشم، زیرا می‌دانستم در فینال چه انتظاری دارم. می توانستم فشار را کنار بگذارم، انتظارات را کنار بگذارم و به ریشه هایم برگردم. می دانستم برای صعود خوب باید چه کار کنم، یعنی لذت ببرم و به نتیجه فکر نکنم، حضور داشته باشم و تمام تلاشم را انجام دهم. قطعا سخت بود وقتی مسابقه را تمام کردم، آن موقع بود که متوجه شدم فشار دیوانه کننده است زیرا سینه ام سبک تر از قبل بود.

شما گفته اید که بزرگترین مانع شما ذهن شماست. برای حفظ آرامش و تمرکز هنگام مسابقه از چه استراتژی ها یا آیین های قبل از مسابقه استفاده می کنید؟

نمی‌دانم آیا روش خاصی قبل از مسابقه دارم یا نه… [با این حال] اگر از من ویدیویی بگیرید که در حال آماده شدن برای یک مسابقه هستم، قطعاً برخی از آنها را خواهید دید. من باید در یک وضعیت ذهنی آرام باشم. باید خوش بگذرانم، باید احساس خوبی داشته باشم، باید یک روز واقعاً خوب داشته باشم. این فقط به این نیست که احساس خوبی داشته باشید، بلکه در یک حالت روحی شاد و 100٪ متمرکز باشید. برای من، بزرگترین انگیزه این است که می دانم خوب تمرین کرده ام. سپس احساس می‌کنم چیزی برای ترسیدن ندارم زیرا می‌دانم به خوبی آماده هستم. [وقتی مسابقه شروع می‌شود] تمرکز فوق‌العاده‌ای دارم، روی حرکات، حسی که نگه‌داشته‌ام و بدنم را احساس می‌کنم، متمرکز هستم. سپس آرام می شوم و فقط به سنگنوردی می روم.

یانیا 95% تمرینات خود را روی دیواره سنگنوردی انجام می دهد و تمرین بارفیکس اضافه بار یا کار با هنگ بورد در برنامه خود ندارد. 5 درصد از تمرینات وی به صورت فیزیوتراپی و برای پیشگیری از آسیب دیدگی انجام می شود.

زمانی که در حال مسابقه هستید یک هفته تمرین معمولی برای شما چگونه به نظر می رسد؟ و آیا شامل جلسات قدرتی می شوید یا جلسات تقویت انگشتان؟

یک هفته تمرین معمولی به این صورت است: من شش روز در هفته صعود می کنم و یک روز همیشه روز استراحت است. 95 درصد از تمریناتم را روی دیواره انجام می‌دهم – هیچ تمرین بارفیکس با وزنه یا هنگ بوردی هم انجام نمی‌دهم. اصولاً تمام تمریناتم را روی دیواره انجام می دهم. و 5 درصد دیگر تمرینات من با فیزیو انجام می شود، جایی که تمرینات پیشگیری از آسیب را انجام می دهیم.

کدام نوع سنگنوردی لذت بخش تر است: سالنی یا طبیعت

پاسخ دادن به این سوال آسان نیست. من از کودکی به عنوان یک سنگنوردی مسابقه ای رشد کردم و دو سال اول هم در باشگاه تمرین می کردم. سپس برای سنگنوردی به طبیعت رفتم. بنابراین فکر می کنم قلبم داخل سالن است. با این حال وقتی در طبیعت سنگنوردی می کنم احساس فوق العاده ای دارم و این به من آرامش می دهد.