با این حال، به نقل از هیمالین تایمز هیچ کدام از سه نفری که در عکس قله الارجان حضور داشتند، خود او نبودند. در همین زمان هم رسانه های اردن عکسی از وی منتشر کردند که مربوط به کمپ بالایی این کوه می شد و متفاوت از عکسی بود که به انجمن نپال ارایه کرده بود.

سایر کوهنوردان حاضر در برنامه هم به رسانه ها گفتند که الارجان بسیار کند بود و فقط توانست تا کمپ آخر صعود کند.

البته کوهنوردی در اردن خیلی محبوب نیست اما عبدالرحیم هم اولین کسی نیست که به هیمالیا سفر کرده است. بر اساس گزارش پایگاه داده هیمالیا، اولین اردنی که به اورست صعود کرد، مصطفی سلامه در ۲۵ می ۲۰۰۸ بود.

در پاسخ به این حواشی، رییس NMA نیما نوربو شرپا هم اعلام کرد که عکس ها با دقت بررسی خواهند شد و در صورت تقلب حکم قله عبدالرحیم پس گرفته می شود.

این اولین بار نیست که کوهنوردان مدارک نادرست را به NMA ارائه می کنند و گواهینامه قله دریافت می کنند. در بدنام ترین مورد، دو کوهنورد هندی با فتوشاپ عکس قله اورست شخص دیگری را به تصویر کشیدند. محکومیت خود رهبر اکسپدیشن، نپالی ها را مجبور به تحقیق کرد. در نهایت، کوهنوردان به مدت دو سال از نپال محروم شدند. یکی از آنها، نارند سینگ یاداو، بعداً به کوه بازگشت و دوباره از آن بالا رفت، این بار واقعی.

گفتنیست، مقامات نپال تمایل دارند به همه افرادی که در لیست اجلاس سران هستند گواهینامه اعطا کنند. محکوم کردن کوهنوردان بسیار نادر است. کوهنوردانی که به دنبال اولین ها و رکوردها هستند معمولاً به جای NMA از تیم های تحقیقاتی معتبر مانند پایگاه داده هیمالیا و 8000ers.com تأییدیه می گیرند.

در واقع هیچ کس قله مرا را صعود نمی کند.

نکته جالب اینجاست که اگر بخواهیم از ادعاهای قله به معنای دقیق صحبت کنیم، چیزهای بیشتری وجود دارد: الارجان نه تنها یکی از سه نفر در عکس بالا نیست… هیچ یک از آنها در بالاترین نقطه واقعی قله مرا نیستند.

مرا یک صعود مستقیم است و مناظر شگفت انگیزی از اورست، لوتسه، چوایو و ماکالو را به نمایش می گذارد. با این حال، سه قله دارد. اکثر تیم ها در قله مرکزی (۶۴۶۱ متر) توقف می کنند و نه در نقطه شمالی که ۱۵ متر بالاتر است. دلیل این موضوع هم وجود یک شکاف عظیم و شیب تند در زیر قله واقعی است که سطح صعود را از نظر سختی تغییر می دهد. به گفته رابین باکس، این مقیاس درجه سختی کوهنوردی را از F (آسان) به DP (کمی دشوار) افزایش می دهد.