عضویت در کانال
قله دارآباد، یکی از قله‌های معروف و پرصعود رشته‌کوه توچال در شمال تهران، با ارتفاع ۳۱۶۷ متر، به دلیل نزدیکی به شهر و زیبایی مسیرهای صعود، به یکی از مقاصد محبوب کوهنوردان تبدیل شده است. این قله به عنوان یکی از مقاصد کوهنوردی کلاسیک تهران شناخته میشود و مسیرهای صعود متعددی دارد که هر کدام جذابیت‌ها و چالش‌های خاص خود را دارند.
دارآباد کجاست؟
محله دارآباد در منطقه یک شهرداری تهران واقع شده است. داراباد در گذشته یکی از روستاهای شمال تهران بود که با گسترش شهر تهران به یکی از محلات آن تبدیل شد. واژه داراباد به معنای جاییست که دار و درخت بسیار دارد. نام این محله در زمان قاجار به شاه آباد تغییر کرد، اما پس از آن به اسم قبلی خود بازگشت.
کوه داراباد در منطقه داراباد قرار دارد. این قله یکی از قلل خط الراس و رشته توچال است. به غیر از قله دارآباد مسیرهای کوهپیمایی و قلل عرق چین به همراه رودخانه دارآباد از جذابیت های کوهنوردی و طبیعت گردی این منطقه می باشند.
مسیرهای کوهنوردی دارآباد
مسیرهای کوهنوردی و کوهپیمایی داراباد از پارکینگ دارآباد در شمالی ترین نقطه این محله آغاز میشود. ارتفاع پای کار این مسیرها 1750 متر است. از خصوصیات طبیعی این منطقه می توان به وجود چشمه های زیبا و متعدد در طول مسیر، حوضچه های دیدنی و رودخانه اشاره کرد.
پیشنهاد ویژه موج کوه برای امروز!
برای ورود به مسیر کوهپیمایی دارآباد می توانید خودتان را به پارکینگ دارآباد رسانده و سپس با عبور از یک میدانگاهی به یک تابلو و پل سنگی خواهید رسید.
مسیر کوهپیمایی اصلی با گذر از پل سنگی آغاز میشود. این یک پاکوب پهن و زیکزاکی است که پس از طی مسافتی شما را به کافه فرامرز می رساند. در این کافه سرویس بهداشتی و خدمات رفاهی وجود دارد. پس از عبور از کافه دو راه پیش روی شماست. راه مستقیم که از طریق آن می توانید به سمت چال مگس و حفت حوض جلو بروید. اما در صورتی که می خواهید به قله داراباد صعود کنید، چند صد متر پس از کافه یک پاکوب فرعی در سمت راست وجود دارد که از بین درختچه ها شما را به یال شن سیاه خواهد رسانید.
ارتفاع قله دارآباد (3167 متر)
ارتفاع قله داراباد در منابع مختلف بین 3150 تا 3202 متر ذکر شده است، اما بیشترین تایید روی ارتفاع 3167 متر می باشد. برای صعود به این کوه از محل پارکینگ کوه دارآباد حدود 1400 متر باید ارتفاع بگیرید.
مسیرهای صعود به قله دارآباد
دارآباد یکی از قلل شرقی خط‌الرأس توچال است و مسیرهای متعددی برای صعود به آن وجود دارد که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. رایج‌ترین و محبوب‌ترین مسیرها به شرح زیر است:
۱. مسیر یال شن سیاه
رایج‌ترین مسیر صعود به قله دارآباد از طریق یال شن سیاه است که از محله دارآباد آغاز میشود. در ابتدای مسیر، یک پارکینگ وجود دارد که کوهنوردان می‌توانند وسیله نقلیه خود را در آنجا پارک کنند. پس از عبور از میدان دارآباد و پارکینگ، مسیر با یک پاکوب پهن و مشخص آغاز میشود که به سمت کافه آقا فرامرز حرکت می‌کند. این کافه نقطه استراحت بسیاری از کوهنوردان است و امکاناتی همچون آب آشامیدنی و سرویس بهداشتی دارد.
پس از عبور از کافه و ادامه مسیر به سمت بالا، یک دو راهی وجود دارد. در اینجا مسیر یال شن سیاه به سمت راست منحرف شده و به سمت قله دارآباد ادامه پیدا می‌کند. این مسیر در بعضی قسمت‌ها دارای شیب تند است اما دست به سنگ خاصی ندارد و بیشتر یک پیمایش بر روی یال است. در مسیر یال شن سیاه، یک جاده خاکی نیز وجود دارد که پس از عبور از آن، مسیر به سمت خط‌الرأس ادامه می‌یابد و در نهایت به قله دارآباد ختم میشود.
باشگاه ورزشی موج
۲. مسیر فراخ سینه
مسیر فراخ سینه یکی دیگر از مسیرهای صعود به قله دارآباد است که از غرب یال شن سیاه قرار دارد. این مسیر نیز از پارکینگ دارآباد آغاز میشود اما در میانه راه به سمت چشمه دراز لش منحرف میشود. فراخ سینه یکی از مسیرهای محبوب به دلیل وجود چشمه‌ها و مناظر زیباست و در انتها به خط‌الرأس متصل میشود. صعود از این مسیر، هرچند کمی طولانی‌تر از شن سیاه است، اما تجربه‌ای متفاوت را برای کوهنوردان فراهم می‌کند.
۳. مسیر از روستای حاجی‌آباد
یکی دیگر از مسیرهای صعود به قله دارآباد از طریق روستای حاجی‌آباد در جاده فشم است. این مسیر نیز پس از عبور از دره‌ها و یال‌ها به قله می‌رسد، اما نسبت به مسیرهای دارآباد و شن سیاه کمتر شناخته شده است و نیاز به راهنمایی بیشتر دارد.
راهنمای صعود به قله دارآباد از یال شن سیاه
مسیر صعود به قله دارآباد از یال شن سیاه از شمالی‌ترین نقطه محله دارآباد در تهران آغاز میشود. محله دارآباد در منطقه یک تهران قرار دارد و دسترسی به این مسیر از طریق میدان دارآباد و پارکینگ کوهنوردی در شمال این محله صورت می‌گیرد.
پیشنهاد ویژه موج کوه برای امروز!
۱. آغاز مسیر از پارکینگ دارآباد
مسیر اصلی صعود به قله دارآباد از پارکینگ دارآباد شروع میشود. این پارکینگ در انتهای محله دارآباد واقع شده و معمولاً کوهنوردان صبح زود از اینجا حرکت خود را آغاز می‌کنند. در ابتدای مسیر، کوهنوردان از یک میدان کوچک عبور کرده و به سمت یک پل سنگی می‌روند که نشان‌دهنده آغاز مسیر کوهنوردی است. پس از عبور از پل، مسیر پاکوب به وضوح مشخص است و با شیب نسبتاً ملایمی بالا می‌رود.
۲. عبور از کافه آقا فرامرز
پس از حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پیاده‌روی در یک مسیر زیگزاگی، به کافه آقا فرامرز میرسید. این کافه یکی از نقاط استراحت محبوب کوهنوردان است که در آن امکانات رفاهی مانند سرویس بهداشتی و آب آشامیدنی فراهم است. اگر نیاز به استراحت دارید، این نقطه مکانی مناسب برای نوشیدن آب و آماده‌سازی برای ادامه مسیر است.
۳. دو راهی بعد از کافه
پس از عبور از کافه، مسیر به دو راهی تقسیم میشود. راه مستقیم به سمت چال مگس و مسیرهای گردشگری دیگر می‌رود، اما برای صعود به قله دارآباد باید مسیر سمت راست را انتخاب کنید. این مسیر به تدریج از میان درختچه‌ها و شیب‌های متوسط عبور می‌کند و به سمت یال اصلی شن سیاه می‌رود.
۴. ورود به یال شن سیاه
پس از حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه پیاده‌روی از کافه، به یال شن سیاه میرسید. این یال یکی از نقاط کلیدی و چالش‌برانگیز مسیر است که کوهنوردان را از دامنه به سمت قله هدایت می‌کند. یال شن سیاه از یک پاکوب مشخص تشکیل شده و مسیر آن در بیشتر قسمت‌ها با سنگ‌ها و خاک‌های ریز پوشیده شده است.
در بعضی از قسمت‌های یال، شیب مسیر افزایش می‌یابد، اما به دلیل پاکوب مشخص و عدم وجود دست به سنگ، صعود از این یال برای بیشتر کوهنوردان امکان‌پذیر است. با افزایش ارتفاع، مسیر سنگلاخی‌تر میشود و نیاز به دقت بیشتری در حرکت است.
پیشنهاد ویژه موج کوه برای امروز!
۵. رسیدن به خط‌الرأس
پس از صعود از یال شن سیاه، به خط‌الرأس قله دارآباد میرسید. در این نقطه، مناظر زیبای دو سوی خط‌الرأس، از جمله چشم‌اندازهای شهر تهران و قله‌های البرز مرکزی قابل مشاهده است. خط‌الرأس تا قله دارآباد شیب ملایمی دارد و کوهنوردان می‌توانند به راحتی مسیر را تا رسیدن به قله ادامه دهند.
۶. صعود به قله دارآباد
در انتهای مسیر خط‌الرأس، یک شیب نسبتاً تند وجود دارد که با عبور از آن به قله دارآباد میرسید. در بالای قله، یک جان‌پناه دو طبقه وجود دارد که در مواقع نیاز و شرایط بد جوی می‌تواند به عنوان پناهگاه مورد استفاده قرار گیرد.
- صعود از این مسیر بسته به طور معمول برای گروه های کوهنوردی بین 4-5 ساعت طول می کشد.
- مسافت رفت و برگشت مسیر تا قله حدود 15 کیلومتر می باشد.
- در وسط یال شن سیاه به آب دسترسی دارید. اما در ادامه مسیر دسترسی به آب وجود ندارد.
- تنها کافه در طول مسیر کافه فرامرز می باشد.
نقشه قله دارآباد و مسیرهای کوهنوردی
در کروکی زیر می توانید مسیرهای کوهنوردی داراباد را ببینید:
لازم به ذکر است که نقشه فوق قسمتی از زحمات پیشکسوت محترم جناب آقای علی مقیم می باشد. توجه داشته باشید که این کروکی دارای مقیاس نیست.
مسیر دارآباد به توچال
ادامه مسیر پس از صعود قله دارآباد به سمت توچال امتداد می یابد. فاصله از اینجا تا قله توچال حدودا 9 کیلومتر است. پس از قله دارآباد قدری افت مسیر داشته و سپس تیغه ها شروع میشوند. در فصول خشک سال درگیری فنی کمی پیش رو خواهد بود و عمده مسیر تا سیاه بند از سمت چپ به ادامه پیدا می کند. پس از رسیدن به قله سیاه بند یک فرود 150 متری را باید بپیمایید که به گردنه زیر تیغه های اصلی دارآباد برسید. تیغه های دارآباد در اینجا شامل سه تیغه اصلی می باشد که در فصل خشک از مسیر پاکوب سمت راست آن خواهید گذشت. در زمستان اما شرایط کاملا متفاوت بوده و بایست به دلیل اجتناب از بهمن از لبه تیغه گذر کنید. این پیمایش نیاز به دقت زیاد دارد.
پس از پایان تیغه های با طی یک شیب 200 متری به قله لزون میرسید. از اینجا تا قله توچال مسیر فنی نیست و تقریبا 400 متر ارتفاعی و 3 کیلومتر طولی در پیش خواهید داشت.
سختی مسیر قله دارآباد
همانطور که ذکر شد، صعود به این قله از مسیر شن سیاه دارای دست به سنگ نیست. فقط در قسمتهایی شیب مسیر قدری تند خواهد بود. این صعود اغلب برای تازه واردان به دنیای کوهنوردی یا یک برنامه سبک مناسب می باشد.
در سوی دیگر پیمایش خط الراس دارآباد توچال به خصوص در فصل زمستان دارای دست به سنگ عمده و پرتگاههای مرتفع است که پیمایش آن بدون تجربه کافی و آمادگی خوب به هیچ عنوان توصیه نمی گردد.
کوه های دارآباد
به غیر از قله داراباد در این منطقه می توان به قلل عرق چین و سیاه بند اشاره کرد. قله عرق چین از کوه های دارآباد با ارتفاع 2780 متر قابل صعود از طریق پارک نیلوفر در کاشانک یا مسیر کوهپیمایی دارآباد هست. قله سیاه بند به ارتفاع 3320 متر بین قله داراباد و توچال قرار دارد. مسیر صعود به این قله دارای دست به سنگ بوده و نیازمند دقت است. راه دیگر دسترسی به سیاه بند از طریق اوشان می باشد.
شرایط آب‌و‌هوایی و زمان مناسب برای صعود
بهترین زمان برای صعود به قله دارآباد، فصول بهار و پاییز است. در این زمان‌ها، هوا معتدل‌تر است و مسیرها پوشیده از برف نیستند. در زمستان، صعود به قله دارآباد ممکن است به دلیل وجود برف و یخ چالش‌برانگیز باشد و نیاز به تجهیزات کامل کوهنوردی زمستانی همچون کرامپون و کلنگ دارد. همچنین، در تابستان به دلیل گرم شدن هوا و کمبود منابع آب در مسیر خط‌الرأس، صعود به قله در ساعات ابتدایی روز توصیه میشود.
پوشش گیاهی و جانوری منطقه
مسیر صعود به قله دارآباد، به خصوص در فصل بهار و تابستان، با پوشش گیاهی متنوعی از جمله کنگر، بابونه، آویشن، تمشک کوهی و گون پوشیده شده است. در بعضی از قسمت‌های مسیر، به ویژه در نزدیکی چشمه‌ها، می‌توان گونه‌های مختلفی از گیاهان دارویی و خوراکی را یافت.
از نظر جانوری، منطقه دارآباد زیستگاه گونه‌های مختلفی همچون روباه، خرگوش و پرندگان بومی است. هرچند که به دلیل حضور زیاد انسان‌ها، مشاهده این حیوانات کمتر اتفاق می‌افتد.
نکات ایمنی و توصیه‌ها برای صعود به قله دارآباد
- تجهیزات لازم: برای صعود به قله دارآباد، در فصل‌های معتدل نیاز به تجهیزات کوهنوردی سبک همچون کفش مناسب، کوله‌پشتی، لباس گرم و لایه‌ای، کلاه و عینک آفتابی دارید. در فصل زمستان، به دلیل وجود برف و یخ، تجهیزات زمستانی همچون کرامپون و کلنگ ضروری است.
- آب و تغذیه: با توجه به طول مسیر، حتما مقدار کافی آب و مواد غذایی سبک و مقوی همراه داشته باشید. در برخی از مسیرها، چشمه‌های آب وجود دارند، اما استفاده از آب این چشمه‌ها ممکن است به دلیل وجود دام‌ها در منطقه خطرناک باشد.
- بررسی وضعیت هوا: پیش از صعود، حتما وضعیت جوی منطقه را بررسی کنید و در صورت پیش‌بینی بارش برف یا باران، از صعود خودداری کنید.
- همراه داشتن نقشه: همراه داشتن نقشه مسیر و یا GPS ضروری است، به خصوص در زمستان که ممکن است مسیر پاکوب مشخص نباشد و امکان گم‌شدن در مسیر وجود داشته باشد.
جمع‌بندی
قله دارآباد با ارتفاع ۳۱۶۷ متر، یکی از مقاصد محبوب کوهنوردی در شمال تهران است و به دلیل نزدیکی به شهر و تنوع مسیرهای صعود، مورد توجه کوهنوردان قرار گرفته است. مسیرهای شن سیاه و فراخ سینه دو مسیر اصلی و رایج برای صعود به این قله هستند که هر کدام جذابیت‌های خاص خود را دارند. همچنین، پیمایش خط‌الرأس دارآباد به توچال گزینه ای هیجان انگیز و ماجراجویانه برای کوهنوردان با تجربه به خصوص در فصل زمستان به حساب می آید.
