کی۲ با قدری ارتفاع کمتر از برادر بزرگترش اورست در جایگاه دوم کوههای جهان قرار گرفته است. و البته هیچ لقبی بهتر از کوه وحشی را نمی توان توصیف کننده سختی های این کوه دانست. آمار فوت نسبت به صعود بین ۲۰ تا ۲۸ درصد (در منابع مختلف) باعث شده که این کوه پس از آناپورنا در جایگاه دومین هشت هزارمتری خطرناک جهان قرار بگیرد.
به طور خلاصه، مهمترین سختی های این کوه را می توان ترکیبی از سختی فنی زیاد، خطرات ارتفاع مانند کمبود اکسیژن، هوای غیرقابل پیش بینی و خطرات غیرمترقبه در منطقه مرگ مانند سقوط یخ و سنگ، بهمن و طوفان دانست.
عبور و حرکت در ۸۲۰۰ متری خود خسته کننده و طاقت فرساست. حال فرض کنید که باید صبر کنید تا دیگر کوهنوردان در طناب ثابت به جلو حرکت کنند. این یعنی تحمل سرمای بیشتر و قبول خطر توامان..
چرا کی۲ خطرناک است؟
۱. صعود فنی
مهارت فنی مورد نیاز برای صعود کی۲ حائز اهمیت است. مسیر شامل یخ و سنگ می شود که در بعضی قسمتها شیب بیش از ۴۵ درجه دارد. کوهنوردان همچنین مجبورند حدود ۲۵۰۰ متر ثابت گذاری در کوه در مسیر جنوبی انجام دهند. به همین دلیل کوهنوردی که عازم کی۲ میشود باید از نظر سطح فنی خود اتکا و توانمند باشد.
میزان ثابت کشی در مسیر شمالی کوه گاها تا ۵۰۰۰ متر رسیده است.
۲. خطرات ارتفاع
بیماری ارتفاع ، و ادم مغزی و ریوی از خطرات مهم کی۲ هستند. حتی سالمترین کوهنوردان هم در دام آب و هوای کی۲ می افتند. به دلیل ارتفاع بالای این کوه صعود بدون اکسیژن کمکی در آن نیازمند دوره هم هوایی طولانی تر نسبت به قله هایی مانند گاشربروم می باشد. حمل اکسیژن کمکی هم به دلیل نبود شرپا یا کمبود باربران ارتفاع در منطقه قراقوروم سخت تر از هیمالیای نپال است.
۳. آب و هوای کوه کی ۲ ، بدتر از اورست
یکی از مهمترین دلایل خطرناک بودن کی۲ هوای ناپایدار آن است. که می تواند برای مدت طولانی کوهنوردان را در کمپهای ارتفاع بالا به دام بیاندازد. این کوه نسبت به همسایگاه خود منفردتر است که باعث میشود شیبهای آن بیشتر در معرض باد و طوفان باشند.
پنجره ها یا دوره های هوای خوب اغلب بیش از دو روز نیستند، که باعث می شود کوهنورد در قسمتی از صعود خود با هوای خراب مواجه شود. این مساله برنامه ریزی برای صعود کی۲ را سخت می کند. به همین دلیل لازم است که کوهنورد با بیشترین آمادگی جسمی و روانی ممکن اقدام به صعود این کوه کند.
فصل صعود کی۲ از ژوئن تا سپتامبر می باشد. صعود زمستانی به کی۲ به عنوان آخرین صعود زمستانی یک قله هشت هزارمتری در سال ۲۰۲۱ توسط تیمی از شرپاهای نپالی صورت گرفت.
۴. دومین نرخ فوت به صعود در بین کوه ها
این کوه پس از آناپورنا دومین رتبه را در میزان فوت نسبت به صعود دارد.
در سال ۱۹۸۶ ، پنج کوهنورد در اثر طوفان و خستگی جان خود را از دست دادند. در سال ۱۹۹۵، یک گروه شش نفره از زنان و مردان با موفقیت به قله صعود کردند. اما در بازگشت به دلیل برخورد با طوفانی به سرعت ۱۶۰ کیلومتر در ساعت جان باختند. در سال ۲۰۰۸ ، یک بهمن باعث مرگ ۱۱ کوهنورد در این کوه شد.
۶. باتل نک کی ۲ کجاست
باتل نک کی ۲ دهلیزی باریک در امتداد یال آبروزی است که در زیر سایه یک سراک بزرگ قرار دارد. این دهلیز تنها ۴۰۰ متر از نظر ارتفاعی پایینتر از قله می باشد. کوهنوردان مجبورند برای رسیدن به قله ۱۰۰ متر در این قسمت پرخطر تراورس کنند. به دلیل ارتفاع بالا در ۸۲۰۰ متری و شیب تند حدود ۵۰ تا ۶۰ درجه باتل نک به عنوان سختترین قسمت مسیر استاندارد کوه شناخته میشود. بر اساس آمار موجود تعداد قابل توجهی از مرگ و میرهای این کوه همین حوالی رخ داده است.
با وجود همه خطرات باتل نک همچنان از نظر فنی ساده ترین و سریعترین مسیر به قله قلمداد میشود. مسیر آبروزی ، مسیر چزن و مسیر شمال شمال شرقی امریکایی ها همگی از همین طریق به قله می رسند.
کوهنوردانی که از مسیر آبروزی به باتل نک نزدیک می شوند از شودر (شانه) شروع می کنند که زمینی تقریبا هموار درست در زیر ۸۰۰۰ متری میباشد. مرتفع ترین کمپ در اینجا قرار دارد. شیب مسیر در ادامه به تدریج افزایش می یابد تا درست در زیر سراک به ۶۰ درجه خواهد رسید. امکان دور زدن مسیر باتل نک از طریق صخره های سمت چپ نیز وجود دارد که البته به دلیل سختی فنی این قسمت تنها یک مرتبه توسط فریتز ویسنر و پاسانگ داوا لاما شرپا در اکسپدیشن سال ۱۹۳۹ امریکایی ها صعود شده است. در سال ۲۰۰۹ دیو واتسون اولین کسی شد که توانست از باتل نک با اسکی فرود بیاید.
در فوریه ۲۰۲۱ ، محمد علی سدپارا، جان اسنوری و خوان پابلو مور نزدیک باتل نک در جریان تلاش صعود زمستانی کی۲ مفقود شدند. در جولای ۲۰۲۱ یک تیم از شرپاها پیکر علی سدپارا و دو کوهنورد دیگر را یافت.
