ویتک کورتیکا، کوهنورد دوران با دهها صعود برتر در دیواره نوردی و گشایش مسیرهای جاودانه در قلل مرتفع جهان یکی از پیشگامان کوهنوردی در جهان است. از جمله برترین صعودهای او می توان به تراورس سه قله برودپیک، گشایش مسیر در چانگابانگ و برج بی نام ترانگو و صعودهای اسپرت اشاره کرد. در ادامه با قسمتی از طرز فکر وی در قالب گفته هایش آشنا می شوید.
جملات مشهور ویتک کورتیکا
- وقتی کاملا شکست خوردید، مجددا شروع به لذت بردن از چیزهای کوچک اطراف خود خواهید کرد. فقط رفتن به کوه، نه برای پیروزی یا شکوه، بلکه برای لذت بردن از طبیعت یا لذت بردن از بودن در کنار انسانهای خوب. اگر همیشه موفق باشید از تحسین بسیاری از افراد لذت می برید. شکست خوردن به معنای محدود شدن گزینه های وجودی زندگیست. قهرمانی که همیشه موفق می شود، احتمالا وقت کافی برای لذت بردن از چنین چیزهایی نخواهد داشت.
- کوهنوردی یک شیوه زندگی کردن پیچیده و منحصر به فرد است که عناصر ورزش، هنر و عرفان را در هم می آمیزد. موفقیت یا شکست بستگی به الهامات زیادی دارد. تشخیص یک قانون واحد بر این انرژی دشوار است. مانند اشتیاق به رقص به وجود می آید و از بین می رود و به همان اندازه به شکل پدیده ای رمزآلود باقی خواهد ماند.
- انسانی که از یک سفر سخت کوهستانی باز میگردد، موجودی خردمندتر، آرامتر و درخشنده تر می شود. گویی برای لحظه ای آزاد شده است.
- مهمترین بعد آزادی، آزادی از نفس خویشتن است. رهایی از این احساس که من مرکز همه چیز هستم.
- سادگی و طبیعی بودن از دیگر صفات مجذوب کننده در انسان است. این صفات، ویژگی های واضح و قابل لمس نیستند، اما در برخورد با شخص می توان آنها را حس کرد.
- بردگی در برابر ضعف خود، اعتیاد به الکل، زن یا شهرت – تحقیرآمیز است، و به معنای از دست دادن عزت و آزادی خواهد بود.
- کوهنوردی کلاسیک از روی تخیل عاشقانه سنتی رشد می کند. قلب آن احساس است. مسیر آن خون، عرق و اشک خواهد بود و محدودیت آن خداست.
- من دوست دارم کوهنوردی در هیمالیا را نوعی هنر در رنج بردن توصیف کنم. فشار آوردن و رسیدن به سرحد محدودیت ها.
- اینگونه کوهنورد در معرض دومین خطر مرگبار قرار می گیرد. اولین مورد ریسک طبیعی مرگ در کوهستان است. دومین هم غرق شدن در فریب ذهنی میباشد و اعتقاد به اینکه شما به اندازه ای تصویر عمومی برایتان ارزش قائل هست، می ارزید.
- کوهها مکانهایی استثنایی هستند. آنها عصاره وحشی ترین انواع ممکن از همه پدیده ها و اشکال طبیعت می باشند.
- حماقت یعنی سجده کردن در برابر توهمات خویش.
- هنگامی که یک کوهنورد از مسیرهای شناخته شده خارج میشود، به منطقه ای بدون قانون وارد خواهد شت. تنها توصیه در اینجا از اعماق فرد بیرون می آید.
- آیا کسی که می تواند با هیچ چیز زندگی کند، قویتر نیست؟ من سعی می کنم این تحول را در خودم پرورش دهم.
- هر نوع شری که در خود داریم نتیجه بیماری ذهنمان است.
- صعود به قله به طور طبیعی از ما انسان بهتری نمی سازد. گاهی اوقات کوهنوردی در سطح بالا، خودمحور و غیرانسانی نسبت به خود و محیط است.
- صعود به قله از مسیرهای نرمال برای من به معنای عذاب و رنج است.
چقدر عمیق و زیبا