در 2 فوریه سال 2011 میلادی سیمون مورو، کوری ریچاردز و دنیس اوربکو توانستند اولین صعود زمستانی گاشربروم ۲ را انجام دهند. این سه نفر با وجود باد زیاد موفق شدند در ساعت 11:30 دقیقه به وقت محلی به قله برسند. این اولین صعود موفق یکی از هشت هزار متری های پاکستان بود.

صعود به گاشربروم 2 با وجود شکافها و شیب آن در تابستان هم به اندازه کافی سخت هست. اما صعود زمستانه این کوه خود حکایت دیگریست. بادهای مهیب با شدت 160 کیلومتر در ساعت قسمتی از این بازیست. دمای بیس کمپ ندرتا بیش از 20 درجه زیر صفر خواهد شد.

سیمون مورو چهار روز قبل از صعود با گابل(هواشناس) تماس می گیرد. گابل به او می گوید که یک پنجره هوایی 36 ساعته نادر از هوای آرام و تا حدی ابری در راه است.

این تیم به تازگی از ارتفاع 6300 متری بازگشته بود و به درستی هم هوا نبودند. علاوه بر این فرصت کمی برای استفاده از پنجره هوایی وجود داشت. ریچاردز می گوید:” ما باید تصمیم می گرفتیم که فردای آنروز حرکت را شروع کنیم.” بدون هم هوایی آنها به طور قابل توجهی کندتر و حتی بیشتر در خطر بیماری ارتفاع بودند.

با این حال تیم شروع خوبی داشت و توانست اولین کمپ خود را در ارتفاع 5900 متری برپا کند. از آن نقطه مسیر صعود را ادامه داده و مجددا در ارتفاع 6300 متری و سپس 6700 متری کمپ زدند. و سپس تلاش نهاییشان برای 1300 متر باقی مانده تا قله آغاز شد. جشن صعود سه نفر آنها زیاد طول نکشید چرا که شرایط به سرعت رو به وخامت گذاشت. ریچاردز می گوید: “انگار کوه از ما عصبانی بود که از آن بالا رفتیم.”

طوفان

سپس از مسیر جنوب غربی شروع به بازگشت می کنند و عینک آنها در اثر کولاک برف به شدت یخ می زند. تنها گزینه شان این است که بدون عینک ادامه دهند. آنان هزینه صعود پرخطر خود را پرداخت می کردند و چند ساعت کورکورانه در ارتفاعات بالای کوه سرگردان بودند. دید افراد گروه به چند متر کاهش یافته بود و سرعت باد به 90 کیلومتر درساعت می رسید. سرانجام سیمون مورو توانست کمپشان را در 50 متر آن طرفتر مشاهده کند. او فریاد زد”این چادر ماست”

سرانجام سه نفر در چادر کوچک خود جا گرفتند و برای مدتی هر چند کوتاه آرامش برگشت. حدود ساعت 5 بعد از ظهر سیمون مورو شروع به مصاحبه تلفنی با مطبوعات اروپا کرد. رینهولد مسنر هم به سرعت یک ایمیل تبریک فرستاد. وی همچنین با هواشناسی هم تماس گرفت که حامل خبرهای خوبی نبود. چرا که بادهای 120 کیلومتر در ساعت در راه بودند.

سه کوهنورد تنها در دنیای یخزده قراقوروم بودند و طوفانی که هر ساعت به آشوب زمان می افزود آنها را احاطه می کرد. اوربکو به خاطر می آورد. “تمام شب حساب کتاب فرود را از ذهن می گذراندم. چگونه باید برگردیم.”

پیش بینی گابل به حقیقت پیوسته بود. زوزه مداوم باد 120 کیلومتر در ساعت چادر را می تکاند، اما تیم تصمیم گرفت که حرکت کند. مورو کورکورانه در مسیر کاملا سپید، ردپای طناب ثابت های دفن شده در برف را جستجو می کرد که از صعودهای قبلی به جای مانده بودند. اوربکو گفت”این معجزه بود که سیمون طناب ثابت را پیدا کرد.” زمان فرود آنها تقریبا دو برابر صعودشان طول می کشد. آنها در 3 فوریه و ساعت 3 بعد از ظهر به کمپ ارتفاع 5900 متری رسیدند.

مورو مجددا با گابل تماس گرفت. آخرین پیش بینی هوا هم دلگرم کننده نبود. با این وجود آنها تصمیم گرفتند به جای ادامه شبانه مسیر، یک شب دیگر را در کمپ بگذارنند. کیسه خوابها به قدری یخ زده بود که این کوهنوردان فقط می توانستند به جای پتوهای یخ زده روی خود بکشند.

بهمن

صبح هنگام زمانی که به سمت کمپ اصلی حرکت کردند، تصورشان این بود که قسمت سخت مسیر را پشت سر گذاشته اند. مورو می گوید”این اولین باری بود که مطمئن بودم گم نشدیم.” اگرچه یک شکاف یخی پیش رو بود، اما آنها در طول صعود با 200 چوب بامبو مسیر را پرچم گذاری کرده بودند. در حالی که ردپاها به طور کامل پر شده بود. برف عمیق حرکتشان را به عذابی بی پایان تبدیل کرد. اما بدترین جا هنوز مانده بود.

ریچاردز می گوید: “من احساس بدی داشتم زیرا مدت زیادی بود که در حال گذر از پای گاشربروم 5 بودیم و این یکی از تله های مسیر بود. ناگهان صدای ترک بزرگی شنیدم و یک بهمن بزرگ از دل ابرها بیروم آمد. فکر می کنم اغراق نیست که همه می دانستیم قرار است بمیریم.”

یک سراک حدود 900 متر بالاتر شکسته بود و با سرعت به سمتشان حرکت می کرد. مورو می گوید” دنیس صدای جیغ ما را شنید و شروع به دویدن کرد. اما چگونه می توان در برف تا کمر دوید؟”

شانس با آنها یار بود. مورو تنها کسی بود که روی سطح آزاد مانده بود او می گوید”من به سمت ریچاردز دویدم که کاملا پوشیده شده بود و شروع به حفاری کردم.” هنگامی که بالاتنه ریچاردز را آزاد کرد به سمت اوربکو برگشت. در همین حال ریچاردز دوربین را درآورده و فیلم می گیرد. او وقتی دوربین را میچرخاند بی اختیار شروع به گریه می کند.

آنان از برف بیرون می آیند و شروع به حرکت می کنند. اما بازهم یک شکاف دیگر زیر پای نفرات تیم باز میشود. ریچارد درون شکاف سقوط می کند. اوربکو با کوبیدن کرامپون و تبر ریچاردز را در حالی که 6-7 متر درون شکاف معلق شده متوقف می کند. در نهایت این تیم به سلامت به بیس کمپ بازگشت.