کریستین هاریلا از نروژ 37 ساله و تنجن لاما شرپا از نپال 35 ساله ممکن است صفحه ای از تاریخ کوهنوردی را بنویسند یا ننویسند، اما قطعاً در تعدادی از جداول آماری ردیف اول را اشغال خواهند کرد. آنها در 92 روز توانستند 14 قله واقعی هشت هزار متری جهان را صعود کنند.

سریعترین رکورد قبلی در دست نیرمال پورجا با حد نصاب 186 روز در سال 2019 بود. البته وی در دو قله ماناسلو و دائولاگیری (به دلیل بحث های جغرافیایی پیرامون قله اصلی) صعود نکرده بود.

در ادامه به خلاصه ای از تلاش هاریلا و تنجن شرپا برای رکورد 14×8000 متری می پردازیم.

این داستان به نوعی شبیه رمان 80 روز دور دنیاست. ترکیبی از ماجراجویی، تجهیزات، پول و البته آمادگی جسمانی فوق العاده و کوهنوردی…

اولین گام: تبت

سال کریستین هاریلا با دریافت مجوز ویژه برای صعود در چین در تبت آغاز شد. وی در سال گذشته نتوانسته بود مجوز صعود در قلل تبت را کسب کند.

شیشاپانگما (8027 متر): 26 آوریل. هاریلا با تنجن لاما شرپا به قله صعود کرد. دیگران نیز در آن روز به اوج رسیدند: سوفی لاوود، ماتیاس مایکل‌باست، چیرینگ وانچو شرپا، نگیما ریتا شرپا و پمبا تنجین شرپا. در آن روز یک اکسپدیشن چینی نیز در کوه برگزار شد و دونگ هونگ ژوان اولین زنی بود که به قله های واقعی تمام 14 قله 8000 متری رسید.

چو ایو (8188 متر): 3 مه. از آنجایی که او 12 قله از 8000 متر را در سال 2022 انجام داد – همه به جز دو قله تبتی – این آخرین مورد از 14 قله برای هاریلا بود. از این نقطه، تمام قله های بعدی او تکرار خواهد بود. او با تنجن لاما شرپا و نگیما ریتا شرپا به قله رسید. این کوچکترین تیم او در سال 2023 خواهد بود.

گام دوم: نپال

ماکالو (8,485 متر): 13 مه. در نپال، هاریلا از تدارکات موثر Seven Summit Treks استفاده کرد تا به سرعت با هلیکوپتر از بیس کمپ به بیس کمپ بپرد و از نزدیک پشت تیم ثابت گذاری تا قله را دنبال کند. تنجن شرپا، لاکپا شرپا، چیرینگ نامگیال شرپا، دورچی شرپا، آنگدمبا شرپا، فورتمبا شرپا، پما شرپا و آنگ داوا شرپا به او پیوستند.

کانگچنجونگا (8586 متر): 18 مه. دوباره به دنبال تیم ثابت گذاری طناب، تلاش قله هاریلا بیشتر از حد انتظار طول کشید زیرا گروه او دهلیز اشتباهی را انتخاب کرد. وقتی آنها متوجه این موضوع شدند، مجبور شدند مسیر را تغییر داده و دوباره به قله اصلی صعود کنند. برخی از کوهنوردان بدون اکسیژن کمکی که همان دهلیز کاذب را دنبال می کردند مجبور شدند تلاش خود را رها کنند. هاریلا توسط تنجن لاما شرپا و گلو شرپا به علاوه تیم ثابت گذاری حمایت می شد.

اورست (8848 متر) و لوتسه (8516 متر): 23 مه. هریلا با شتاب از قله اورست که در ساعت 3:45 بامداد به قله لوتسه رسیده بود رکورد سرعت خود را شکست. وی در فاصله 8 ساعت هر دو قله را صعود کرد. تنجن شرپا و یک تیم شرپای ناشناس در کنار وی بودند.

استراحت کوتاه

دائولاگیری: (8167 متر): 29 مه. پس از اورست/لوتسه، هاریلا برای استراحت در یک هتل به کاتماندو پرواز کرد. اما کمتر از یک هفته پس از دبل هد اورست-لوتسه، او را با هلی کوپتر به دائولاگیری بردند، که او و تنجن بلافاصله با یک تلاش به آن صعود کردند. (Seven Summit Treks قبلاً طناب ها را به بالا ثابت کرده بود.) او فقط 34 روز از شروع مسابقه خود در سال 2023 استفاده کرده بود.

آناپورنا (8091 متر): 5 ژوئن. در آناپورنا، او پس از اینکه همه کوهنوردان دیگر، کوه را ترک کردند، رسید. (طبق معمول، اکثر کوهنوردان تجاری در اول فصل به آناپورنا می روند) Seven Summit Treks به هاریلا یک تیم پشتیبانی تقویت شده برای تلاش قله داد. او علاوه بر تنجن شرپا، با پاسانگ نوربو شرپا، لاکپا تمبا شرپا، مینگما تنجینگ شرپا، پاسانگ شرپا و لاکپا گیالجن شرپا صعود کرد. آنها با یک حرکت از بیس کمپ به کمپ 3 و سپس از کمپ 3 به قله صعود کردند. او کمتر از یک هفته قبل از آن به قله دائولاگیری رسیده بود.

ماناسلو (8163 متر): 10 ژوئن. این بحث برانگیزترین قله هریلا بود. در بهار هیچ تیمی در آنجا حضور نداشت، و مسیر هنوز باز نشده بود تا زمانی که گروه او در 8 ژوئن به بیس کمپ رسید. در 10 ژوئن، هاریلا، تنجن شرپا، پاسانگ نوربو شرپا، چانگبا شرپا، کاجی شرپا ، نیما درچی شرپا ، سونام تاشی شرپا بر قله ایستادند. اما اندکی بعد، مینگما جی (مالک شرکت مستقر در نپال Imagine Nepal) تاکتیک ها و سبک ضعیف هاریلا را محکوم کرد. تیم شرپای او از هلیکوپتر برای رسیدن به کمپ های بالاتر و تعمیر طناب ها به سمت پایین استفاده کرده بود – راهی بسیار سریعتر برای صعود.

گام سوم: پاکستان

نانگاپاربات (8125 متر): 26 ژوئن. قبل از اینکه هاریلا به همراه تیمی که توسط Seven Summit Treks تجهیز شده بود، به قله نانگا صعود کرد، دو هفته استراحت کرد. به طور تصادفی، در قله پاسداوا شرپا، یکی از دو کوهنورد نپالی بود که از هاریلا در تلاش سال 2022 او برای صعود به قله 14×8000 در مدت شش ماه حمایت کرد. پاسداوا که با 8K Expeditions کار می کرد، با مشتری آمریکایی جینا ماری هان لی و ناوانگ شرپا به قله رسید. تمام کوهنوردان آن روز به جز ساجد صدپارا پاکستانی از اکسیژن استفاده کردند.

گاشربروم دو (8034 متر): 15 ژوئیه. هاریلا از اسکاردو به کمپ اصلی گاشربروم ها پرواز کرد. در اینجا، او قبل از آخرین تلاش بر روی چهار 8000 متری قراقوروم، آخرین استراحت را انجام داد. این پرواز او را از سفر طولانی شش تا هشت روزه به سمت دره بالتورو حفظ کرد، اما برای او (یا حامیان مالی او) 20000 دلار هزینه داشت. او بلافاصله از کوه بالا رفت.

گاشربروم یک (8080 متر): 18 ژوئیه. او به همراه ویریدیانا آلوارز از مکزیک و یک تیم پشتیبانی هشت نفره که طناب هایی را در قسمت های بالایی نصب کردند صعود کرد. دنیس اوربکو و پیپی کاردل قبلاً مسیر کمپ 2 را باز کرده بودند. تیم خانگی هاریلا گزارش دادند که او بدون اکسیژن به قله رسید.

تلاش با موفقیت به پایان می رسد

برود پیک (8081 متر): 23 ژوئیه. صعود برودپیک نیز سریع بود، اما آنقدر سریع نبود که زمان کافی برای صعود K2 در مهلت سه ماهه خود داشته باشد. علاوه بر تنجن شرپا و هریلا، این گروه شامل مینگتمبا شرپا، پاسانگ نوربو ماکپا شرپا، نیما تاشی شرپا، مشتری گابریل تارسو از برزیل و نیما رینجی شرپا 17 ساله بود. آنها در ساعت 4:30 صبح به قله رسیدند و همان روز به بیس کمپ بازگشتند.

کی2 (8611 متر): 27 ژوئیه. هاریلا به کمپ پایه کی2 رسید و بلافاصله به کمپ 2 صعود کرد، زیرا تیم ها برای یک تلاش قله در شرایط بسیار نامشخص آماده می شدند. در 26 ژوئیه در ساعت 20 او از کمپ 3 در شرایط برفی سنگین و با یک پنجره هوای بسیار کوتاه حرکت کرد. جلوتر یک تیم تعمیر طناب با برف سنگین ناپایدار دست و پنجه نرم کردند. اندکی پس از اینکه آنها از باتل نک بالا رفتند و از زیر سراک بزرگ عبور کردند، دو بهمن کوچک سقوط کرد. یکی از آنها یک باربر پاکستانی را کشت. با این وجود در 27 ژوئیه در ساعت 10:45 صبح به قله رسیدند و همان روز به کمپ اصلی بازگشتند.

سه ماه و یک روز طول کشید تا او به تمام 14 قله صعود کند. این زمان رکورددار قبلی سرعت، نیرمال پورجا، دو سال و پنج ماه و نیم طول کشید. نیرمال در تلاش شش ماهه خود دو قله ماناسلو و دائولاگیری را تا قله های فرعی صعود کرده بود.