قله کی6 یا بالتیستان به ارتفاع 7282 متر یکی از قلل مجموعه ماشربروم در رشته کوه قراقوروم پاکستان و منطقه گیلگیت محسوب می شود و با اینکه از کوه های مجاور خود مانند کوه های هشت هزار متری پاکستان و ماشربروم به طور چشم گیری کوتاه تر است به عنوان یکی از کوه های سرسخت این ناحیه شناخته شده است.
کی6 با برجستگی 1962 متر مرتفع ترین قله در ناحیه یخچال طبیعی چاراکوسا به شمار می رود که در سالیان اخیر شاهد محبوبیت بیشتر کوهنوردان به عنوان یکی از اهداف کوهنوردی بوده است. یخچال طبیعی چاراکوسا در بالای دره هوشه واقع شده که به رودخانه شیوک و از آنجا به رود سند منتهی می شود. در جنوب غربی قله کی6 یخچال کوچک نانگماه (یا نانگپاه) و در شرق کوه یخچال بزرگتر کابری و دره رودخانه کابری قرار دارد.
کی6 دارای سه قله اصلی در امتداد خط الراس قله خود است: قله غربی (7040 متر)، مرکزی (7100 متر) و اصلی (7281 متر)
جبهه شمالی این قله بسیار سرسخت است و عکس های بیشتری نیز دارد، چرا که در انتهای یخچال نسبتا در دسترس چاراکوسا قرار گرفته است.
تاریخچه صعودها
اولین تلاش جدی بر روی کی6 در سال 1961 توسط کوهنوردان بریتانیایی انجام شد. این اکسپدیشن به تلاش روی جبهه جنوبی در امتداد یک مسیر شیبدار یخی و خطرناک پرداخت. این مسیر باید به قله کی6 غربی می رسید و سپس با تراورس به قله اصلی کی6 منتهی می شد اما برنامه آنان ناتمام ماند.
در سال 1964، یک اکسپدیشن از برلین از سمت کاملا مخالف کوه، دره کوندوس، شناسایی انجام داد، اما تنها دستآورد آنان این بود که دسترسی به کوه از آن سمت دشوار است.
تیم دیگری هم از ایتالیا در سال 1969 سعی کرد از طریق تراورس قله غربی به قله اصلی برسد که توانست به ارتفاع بیش از 7000 متر و روی خط الراس برسد.
قله اصلی کی6 (بلندترین قله توده کی6) تنها یک بار در تاریخ، در سال 1970 توسط اکسپدیشن اتریش از بخش آکادمیک آلپاین کلاب اتریش به سرپرستی ادوارد کوبلمولر که در آن زمان تنها 24 سال انجام گرفت. این کوهنورد برجسته صعود جنوب شرقی چوآیو و همچنین صعود جبهه روپال نانگاپاربات را در چنته خود داشت.
تیم اتریشی ها در آن سال یک تیم کاملا جوان بود که شامل فرد پرسل (21 ساله) کوبلمولر (24)، دیتمار انتلسبرگر (28 ساله) گرهارد هابرل (24 ساله) کریستین فون درهکن (25 ساله) هلموت کرچ (23) اریخ لاکنر (22)، گرد پرسل (23) و هاینز تالینگر (25 ساله) می گردید. همه این کوهنوردان در عکس زیر حاضر هستند.
جالب آنجاست که هدف این تیم اصلا صعود به کی6 نبود. آنها ابتدا به دنبال صعود قله خنیانگ چیش(7852 متر) در دره هونزا بودند که مسیرشان بسته شد و سپس دولت پاکستان هم مجوز انتخاب دوم تیم، یعنی مالیوبیتینگ را بدون هیچ دلیلی باطل کرد. به همین دلیل هم تیم با انعطاف پذیری بالا به سراغ کی6 رفت.
آنها در آخرین لحظات اطلاعات اندکی از کوه توسط کوهنوردان ایتالیایی که قبلا روی کی6 تلاش کرده بودند به دست آوردند و این تنها چیزی بود که راجع به محل قرارگیری قله و دیگر موارد می دانستند.
تیم 1970 به سبک محاصره ای با کمپ های ثابت صعود کرد، اگرچه آنها به طور قابل تحسینی توانستند در پایان اکسپدیشن خود همه کمپ ها را جمع آوری کنند. آنها کمپ 3 را در ارتفاع 6600 متری قرار دادند و سپس دو هفته در کمپ 1 منتظر آب و هوای بهتر بودند. آب و هوا خوب شد و طی سه روز، کوبلمولر، هابرل، گرد پرسل و انتلسبرگر از شیب تند برفی بالا رفتند و به برج 200 متری نهایی رسیدند. پس از یک طول صخره ای با درجه مصنوعی-طبیعی 5b A2 (بالای 7000 متر!) و یک دهلیز یخی، آنها در 17 جولای توانستند به قله برسند.
قله کی6 غربی نیز تا به امروز دو صعود به خود دیده است. صعود اول در سال 2013 توسط اسلاویسکی/ولستد انجام گرفت که برنده کلنگ طلایی شد. صعود دوم این قله نیز در سال 2015 توانستند برای بار دوم به قله کی6 غربی برسند.
اولین صعود کی6 مرکزی در سال 2020 توسط جف و پریتی رایت انجام شد.
