آرلین بلوم ، شوالیه ای برای زمستان بی پایان

در روزگاری که کوهنوردی در سیطره مردان بود، یک زن مانند یک شوالیه در زمستان بی پایان ایستاد و جهان را به سمت روزگاری بهتر برد.

آرلین بلوم arlene blum (در فارسی آرلن بلام نیز شناخته می شود)، زاده‌ی یکم مارس ۱۹۴۵ (۱۳۲۴ خورشیدی) در دِوِنپورت، آیووا، چهره‌ای برجسته در عرصه‌های کوهنوردی، نویسندگی و علم سلامت محیط زیست است. شهرت او بیشتر به خاطر رهبری نخستین صعود موفق آمریکایی‌ها به قله‌ی آناپورنا (اولین قله) و البته، تیم تماما زنانه اوست. همچنین، بلوم نخستین رهبر یک گروه کاملاً زنانه برای فتح دنالی (با نام مستعار «بانوان دنالی») بود و عنوان اولین زن آمریکایی را که برای صعود به اورست کوشید، به خود اختصاص داد. در حال حاضر، او مدیر اجرایی مؤسسه‌ی سیاست علمی سبز است.

نبرد برای زنان آغاز می شود.

بلوم دوران کودکی خود را از پنج سالگی به بعد، در شیکاگو و در کنار مادر و پدربزرگ و مادربزرگ ارتدکس یهودی‌اش سپری کرد. او اوایل دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی به کالج رید در پورتلند، اورگان راه یافت. نخستین تجربه‌ی کوهنوردی‌اش در ایالت واشنگتن و تلاش برای فتح قله‌ی کوه آدامز رقم خورد که به قله نرسید، اما این ناکامی او را دلسرد نکرد و همچنان به کوهنوردی در طول دوران دانشجویی‌اش ادامه داد.

در سال ۱۹۶۹ بود که درخواست بلوم برای پیوستن به یک گروه اعزامی به افغانستان رد شد. رهبر گروه در پاسخ به درخواست او چنین نوشت: «به نظر من حضور یک زن در میان نه مرد، نه تنها در شرایط اجابت مزاج بلکه در زمینه‌ی رفاقت مردانه‌ی صمیمی- که بخش جدایی‌ناپذیر لذت یک گروه اعزامی است- ناخوشایند خواهد بود.» سال ۱۹۷۰ نیز با درخواست او برای پیوستن به یک گروه اعزامی به ارتفاعات بالا موافقت نشد، با این توضیح که می‌تواند تا کمپ اصلی بیاید تا «در آشپزی کمک کند.» با وجود این موانع، بلوم توانست به عنوان بخشی از تحقیقات پایان‌نامه‌ی دوره‌ی کارشناسی خود، که درباره‌ی گازهای آتشفشانی در کوه هود اورگن بود، کوهنوردی کند. او در سال ۱۹۶۶ از کالج رید فارغ‌التحصیل شد و با ادامه‌ی تحصیل در مؤسسه‌ی فناوری ماساچوست (MIT) و دانشگاه برکلی کالیفرنیا، در سال ۱۹۷۱ در رشته‌ی شیمی‌زیستی مدرک دکترا کسب کرد. پس از پایان تحصیلات تکمیلی، بلوم سفری طولانی را آغاز کرد که خود آن را «زمستان بی‌پایان» می‌نامید و بیش از یک سال را صرف فتح قله‌ها در سراسر جهان نمود.

شاید همین مقاومت های اولیه در تیم هایی تماما مردانه بود که باعث شد عزم آرلین برای صعودهای زنانه و متکی به خود جزم شود.

صعودهای شاخص

در سال ۱۹۷۰، بلوم به عنوان جانشین سرپرست صعود، بخشی از اولین گروه کاملاً زنانه‌ی صعود کننده به قله دنالی (کوه مکینلی سابق) در آلاسکا بود. او در سال ۱۹۷۶ به عنوان عضوی از گروه اعزامی به مناسبت دویستمین سالگرد استقلال آمریکا، در صعود به قله اورست شرکت کرد، اما موفق به رسیدن به قله نشد. در سال ۱۹۷۸، او تیمی متشکل از یازده زن را برای صعود به دهمین قله‌ی مرتفع جهان، یعنی آناپورنا (اولین قله) در نپال سازماندهی نمود. این قله تا آن زمان تنها توسط هشت نفر (همگی مرد) صعود شده بود.

قله آناپورنا در آن دوران مرگبارترین هشت هزار متری بود و اندک گروه هایی موفق به صعود آن شده بودند. در چنین شرایطی یک کوهنورد جسور تصمیم گرفت با تیمی زنانه راهی این قله دشوار شود.

مسمومیت مونوکسیدکربن در چادر؛ قاتل خاموش ارتفاعات و کمپ

الکساندر اودینتسوف؛ روایت یک اسطوره از راه روسی تا کلنگ طلایی

این گروه با نام «گروه زنان کوهنورد آمریکایی – آناپورنا» شناخته می‌شد. آن‌ها بخشی از هزینه‌های سفر را با فروش تی‌شرت‌هایی به شعار «جای زن روی قله است» تأمین کردند. اولین گروهی که موفق به صعود قله شدند، شامل وِرا کومارکووا، ایرن میلر (بِردزلی کنونی) و شرپاهای تیم مینگما تسِرینگ و چِوَانگ رینگجینگ بودند که در ساعت ۳:۳۰ بعد از ظهر روز ۱۵ اکتبر ۱۹۷۸ به قله رسیدند. دومین گروه متشکل از الیسون چادویک-آنیشکویچ و وِرا واتسون در حین این صعود جان خود را از دست دادند. بلوم پس از این واقعه، تجربه‌ی خود در آناپورنا را در کتابی با عنوان «آناپورنا: جای زن» به رشته‌ی تحریر درآورد.

خلاصه کتاب “جایی برای زنان روی قله آناپورنا” را در وب سایت موج کوه مطالعه کنید.

او رهبری اولین گروه اعزامی برای صعود به قله‌ی بریموپانت در هیمالیای هند را برعهده داشت و تیمی متشکل از زنان هندی و آمریکایی را رهبری کرد.

سپس او اقدام به انجام کاری کرد که آن را «گذر بزرگ هیمالیا» می‌نامید؛ سفری بیش از 3000 کیلومتر در میان قله‌های خطرناک اما زیبای رشته‌کوه هیمالیا از بوتان تا هند. همچنین، او رشته‌کوه‌ی آلپ را از یوگسلاوی تا فرانسه طی کرد و در حالی که دختر خردسالش آنالیس را در کوله‌پشتی حمل می‌کرد، این مسیر را پیمود.

فعالیت در زمینه‌ی سیاست علمی

در اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰، در دوران پژوهشگری در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، تحقیقات بلوم به محدودیت‌های قانونی وضع‌شده بر دو ماده‌ی شیمیایی سرطان‌زا که به عنوان بازدارنده‌ی شعله در لباس‌خواب کودکان استفاده می‌شد، کمک کرد. آرلین بلوم در دانشگاه استنفورد، کالج ولزلی و دانشگاه کالیفرنیا، برکلی تدریس می‌کرد.

پس از وقفه‌ای طولانی، زمانی که دخترش به دانشگاه راه یافت، بلوم در سال ۲۰۰۶ مجددا به حوزه‌ی علم و سیاست بازگشت و خاطرات خود با عنوان «پیشگام: زندگی یک کوهنورد» منتشر کرد. او متوجه شد که همان ماده‌ی شیمیایی «تریس» که تحقیقاتش به حذف آن از لباس‌خواب کودکان کمک کرده بود، دوباره در مبل‌ها و محصولات نوزادان در کالیفرنیا به کار می‌رود.

بلم در سال ۲۰۰۷ با هدف به‌کارگیری نتایج تحقیقات علمی در تصمیم‌گیری‌های سیاسی برای محافظت از سلامت انسان و محیط زیست در برابر مواد شیمیایی سمی، مؤسسه‌ی سیاست علمی سبز (GSP) را تأسیس نمود. او و تیمش به عنوان مدیر اجرایی مؤسسه‌ی سیاست علمی سبز،رهبری چندین کمپین ملی و بین‌المللی موفق علیه استفاده از مواد شیمیایی سمی، به ویژه بازدارنده‌های شعله‌ی هالوژنه را برعهده داشته‌اند.

بلوم مقالاتی درباره‌ی سیاست علمی در نیویورک تایمز، لس‌آنجلس تایمز، هافینگتون پست و مجله‌ی ساینس منتشر کرده است.

پروژه‌های مؤسسه‌ی سیاست علمی سبز (GSP)

• کمک به ایجاد استانداردهای ایمنی بالاتر برای محصولات مصرفی، از جمله ملحفه، مبلمان و محصولات نوزادان.
• کاهش استفاده از مواد شیمیایی سمی در ساختمان‌ها از طریق آگاه‌سازی معماران و سازندگان درباره‌ی مواد جایگزین، کدهای ساختمانی و اثرات سوء سلامتی ناشی از مواجهه با بازدارنده‌های شعله.
• همکاری با دانشمندان، رهبران صنعتی، دانشگاهیان و دولت چین برای ایجاد آگاهی بیشتر در مورد صنعت رو به رشد مواد شیمیایی بازدارنده‌ی شعله در چین.
• انجام تحقیقات درباره‌ی میزان مواجهه با مواد شیمیایی سمی و سلامت آتش‌نشانان، مهمانداران هواپیما و کارگران آمریکایی و چینی.

نخستین کتاب آرلین بلوم با عنوان «آناپورنا: جای زنان» در فهرست سال ۲۰۰۵ مجله‌ی فورچون تحت عنوان «۷۵ تا از هوشمندانه ترین کتاب‌های کسب‌وکار که می‌شناسیم» قرار گرفت و از سوی مجله‌ی «National Geographic Adventure» به عنوان یکی از ۱۰۰ کتاب برتر ماجراجویی در تمام دوران انتخاب شد. دیگر اثر با ارزش وی «پیشگام: زندگی یک کوهنورد» داستان تحقق رویاهای غیرممکن بلوم را در میان مرتفع‌ترین کوه‌های جهان، در آزمایشگاه شیمی و عرصه‌ی سیاست عمومی روایت می‌کند. همچنین می‌توان کتاب‌های بلوم را آثاری دانست که به نمایش دشواری‌های پیش روی زنان دانشمند در حوزه‌ای تحت سلطه‌ی مردان کمک می‌کند.

آرلن بلوم بنیانگذار نمایشگاه سالانه‌ی هیمالیا در برکلی و پروژه‌ی کمک به روستای برمه است. او در هیئت مدیره‌ی انجمن حفظ آثار باستانی افغانستان؛ مؤسسه‌ی فناوری و محیط زیست جنوب آسیا (ISET) که سازمانی برای حل مشکلات آب‌وهوایی، آب و بلایای طبیعی در جنوب آسیاست؛ و شورای مشاوره‌ی پروژه‌ی رید که به ساخت کتابخانه در آسیا می‌پردازد، اخبار ساختمان‌های زیست‌محیطی و ائتلاف علیه آلودگی پلاستیک عضویت دارد.

در ۷ آوریل ۲۰۱۲، آلپاین کلاب آمریکا، بلوم را در مراسمی در گلدن، کلرادو به تالار مشاهیر کوهنوردی‌اش راه داد.

آرلین بلوم در برکلی، کالیفرنیا زندگی و کار می‌کند. او دختری به نام آنالیس بلم دارد که در سال ۲۰۱۰ از دانشگاه استنفورد در رشته‌ی مهندسی محیط زیست فارغ‌التحصیل شد. آنالیس در سال ۲۰۱۷ مدرک دکترای خود را در رشته‌ی مهندسی عمران از دانشگاه تافتس دریافت کرد. در مارس ۲۰۲۳، آنالیس به عنوان معاون دستیار وزیر آب و علوم در وزارت کشور آمریکا منصوب شد.