حیوانات کوه اورست: مرتفع ترین موجودات جهان

قله اورست در هیمالیا قرار دارد و به ارتفاع چشمگیر 8848 متر می رسد. شما می توانید سردترین دماهای جهان را در قله اورست تجربه کنید و به همین دلیل، حیات وحش و پوشش گیاهی سبز بسیار کم هستند.

رشته کوه هیمالیا و منطقه برای حیات وحش مناسب نیست. اما پارک ملی ساگارماتا در این منطقه دارای گونه های در خطر انقراض و کمیاب حیات وحش است. حیواناتی که در واقعیت های خشن کوه اورست با زندگی سازگار شده اند بسیار جالب تر هستند.

در این مقاله بدر مورد انواع حیوانات کوه اورست و هیمالیا که در این اقلیم دشوار زندگی می گذرانند صحبت خواهیم کرد. آنها حتی کاپشن هم نمی پوشند!

حیوانات کوه اورست و ویژگی های آنها

پاندای قرمز

جمعیت پانداهای قرمز روز به روز در حال کاهش است. این حیوان در لیست قرمز IUCN قرار دارد زیرا ممکن است با انقراض روبرو شود. دلیل این امر این است که خز آنها بسیار ارزشمند است (در بازار سیاه) و ثروتمندان جهان به دنبال آن هستند.

پانداهای قرمز دارای خز قهوه ای مایل به قرمز با دم بلند هستند. آنها بامبو می خورند اما می توانند حشرات و پرندگان را نیز مصرف کنند. مسافران هنگام سحر با آنها برخورد می کنند زیرا آنها حیوانات خجالتی هستند که در طول روز فعال نیستند. این پانداها بسیار سرزمینی و منفرد هستند. منطقه اصلی آنها در اورست Jorsale است.

پلنگ برفی

یک حیوان واقعا زیبا که بومی هیمالیا است پلنگ برفی است. این حیوان در لیست قرمز IUCN نیز به عنوان حیوان آسیب پذیر یافت می شود. در حال حاضر کمتر از 10000 پلنگ برفی زنده هستند. طبق تحقیقات، تا سال 2040، جمعیت پلنگ های برفی 10 درصد کاهش می یابد. از دست دادن زیستگاه و شکار غیرقانونی دو دلیل اصلی کاهش جمعیت آنهاست.

شما می توانید این پلنگ ها را در منطقه کوهستانی در ارتفاعات 3000 تا 4500 متری پیدا کنید. پلنگ های برفی گوش های کوتاه و کوچکی برای کاهش اتلاف گرما و پنجه های پهن برای راه رفتن راحت دارند.

دم انعطاف‌پذیر و بلند آن عمدتاً با چربی ساخته شده است که به تعادل پلنگ در زمین‌های چالش‌برانگیز کمک می‌کند. در فهرست حیوانات کوه اورست، پلنگ برفی شکارچی است که دوست دارد قلمرو خود را مشخص کند.

قلل پلنگ برفی در کوهنوردی کدامند؟

گوزن مشک

گوزن مشک بسیار شبیه گوزن های کوچک است، اما در حقیقت، هر دو از خانواده های متفاوتی هستند. تفاوت این دو در این است که گوزن مشک فاقد غدد صورت و شاخ به نفع غدد مشک است. شما می توانید این حیوان را در جنگل و بوته های کوهستانی در دامنه های هیمالیا پیدا کنید.

نرهای بالغ غدد مشک خود را بین ناف و اندام تناسلی دارند. در طول فصل تولید مثل، نرها ترشحاتی برای جذب ماده ها تولید می کنند. آنها در تپه ها زندگی می کنند و بوی خود را برای مشخص کردن مناطق خود باقی می گذارند. این حیوانات بین سحر و غروب بیشترین فعالیت را دارند.

یاک وحشی

یاک های وحشی اجداد گاوهای اهلی هستند. یاک های ماده تقریباً 30 درصد کوچکتر از یاک های گاو وحشی نر هستند. آنها دارای پاهای بسیار قوی و بدنه حجیم هستند. یاک های وحشی دارای موهای کرکی با پوشش پشمی هستند که در دماهای انجماد مانند عایق عمل می کند.

یاک های وحشی توسط پلنگ های برفی و گرگ های هیمالیا شکار می شوند.

این حیوانات با انسان های اطراف راحت نیستند. آنها یا پرخاشگر می شوند یا فرار می کنند. می توانید آنها را از تنگبوچه تا نامچه در مسیر بیس کمپ اورست پیدا کنید.

پیکای هیمالیا

این پستاندار کوچکی است که در ارتفاعات بالا در هیمالیا یافت می شود. خوشبختانه، این حیوان در خطر انقراض نیست و توسط IUCN در رده "کمترین نگرانی" قرار گرفته است. آنها در ارتفاعات 2400 تا 4200 متر زندگی می کنند.

زیستگاه طبیعی آنها صخره ها، مناطق صخره ای و جنگل های مخروطی است. آنها از انسان دور می شوند و از برگ ها، علف ها و گیاهان مختلف تغذیه می کنند.

خرس سیاه

خرس سیاه در چین، پاکستان، هند، نپال و بوتان یافت می شود. این خرس ها زیرگونه خرس های سیاه آسیایی هستند. شما می توانید این خرس ها را در ارتفاعات گرم تری مانند 3000 تا 3700 متر ببینید.

آنها میوه، عسل، آجیل و بلوط و بسیاری چیزهای دیگر می خورند. آنها موجوداتی همه چیزخوار هستند که برای حفظ خود از حشرات مانند لارو و سوسک نیز تغذیه می کنند. اما در برخی شرایط می توانند از گوسفند، گاو و بز نیز تغذیه کنند. به دلیل تجاوز انسان ها و آتش سوزی های جنگلی، این موجودات توسط IUCN در لیست آسیب پذیر قرار گرفته اند.

راسوی کوهی

آنها در جنگل های چمنزار و تندرا زندگی می کنند که مکان های مرتفعی هستند. تنه درختان و گودال های رها شده خانه این حیوانات است. اندازه آنها بسیار کوچک است و در مناطقی از نپال تا قزاقستان واقع شده اند.

IUCN راسوهای کوهستانی را به دلیل کاهش تدریجی جمعیت آنها در فهرست تهدید قرار داده است. آنها تمام تلاش خود را می کنند تا از این حیوانات محافظت کنند. راسوهای کوهستانی چندجنسه هستند و فقط در فصل جفت گیری به هم می رسند. به دلیل آناتومی، این موجودات بسیار چابک هستند و می توانند به راحتی شنا کنند، بالا بروند و بدوند.

آنها هم به صورت صوتی و هم بصری ارتباط برقرار می کنند و می توانند با تولید صدای هشدار در حضور یک شکارچی به جفت خود هشدار دهند.

سمور گلو زرد

این حیوان بومی آسیاست و البته در لیست خطر جدی از نظر انقراض قرار ندارد. این موجود نسبتا بزرگ است و دارای خز در ترکیب سفید، قهوه ای، سیاه و زرد طلایی می باشد.

خروس های برفی تبتی

این پرندگان در دامنه‌های فلات تبت و هیمالیا دیده می‌شوند. پرنده ای از خانواده قرقاول با لکه هلالی سفید (پشت چشم) و موهای خاکستری است. ماده ها دارای لکه های براق و مایل به سیاه، لکه های پس چشمی و فاقد استخوان قوزک پا هستند.

خروس‌های برفی تبتی در فهرست حیوانات در معرض خطر در فهرست IUCN قرار ندارند.

مونال هیمالیا

قرقاول بومی جنگل های هیمالیا، مونال هیمالیا است. این همچنین در فهرست "کمترین نگرانی" توسط IUCN است. مونال پرنده ملی نپال است و بومیان این پرنده را با نام "رقص" می شناسند. طول این پرنده 28 اینچ است.

پیسانت خونی

این پرنده دم کوتاهی دارد و اندازه آن نسبتا کوچک است. پیسانت خونی بومی هیمالیای شرقی می باشد. کاهش آهسته جمعیت این پرنده را در رده "کمترین تهدید" توسط IUCN قرار می دهد.

آنها لانه خود را درست بالای سطح زمین می سازند و دوره نهفتگی نسبتا طولانی دارند. و این دلیل زیر پا گذاشتن و تخریب زیستگاه آنهاست.

این پرنده بسیار زیبا و قابل توجه است.